Στη Γερμανία τα κομματικά μέλη έχουν κάποια αξία. Στην Ελλάδα καμία.

Εντύπωση έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινή γνώμη, αφενός ο τρόπος της συνεργασίας Χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατικών στη Γερμανία, αφετέρου η έγκριση αυτής της συμφωνίας από τα 475.000 μέλη του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος με ψηφοφορία. Κι όμως, τέτοια φαινόμενα είναι διαδεδομένα στην ανεπτυγμένη βιομηχανικά Ευρώπη.

Στη Γερμανία, όπως και στην υπόλοιπη βιομηχανική Ευρώπη, τα κόμματα εξακολουθούν...

ακόμα, σε μεγάλο μέρος, να εκπροσωπούν κοινωνικά συμφέροντα και να είναι σε σημαντικό βαθμό εξαρτημένα από την κοινωνία των πολιτών. Επομένως επιβάλλεται πραγματική (όχι θεατρική) διαπραγμάτευση μεταξύ των κομμάτων και δεν θεωρείται κακό από τους πολίτες, το γεγονός ότι θα συγκυβερνήσουν σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι - καλβινιστές, αρκεί να προστατεύονται επαρκώς τα συμφέροντα των αντίστοιχων κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπούν τα κόμματα αυτά. Έπειτα τα μέλη των κομμάτων αυτών είναι πραγματικά μέλη, σε όση έκταση μπορεί αυτό να το εγγυηθεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Αντίθετα στην Ελλάδα, η πολιτική ζωή είναι ένα τεράστιο θέατρο για τα μάτια των κομματικών οπαδών που διχάζονται κατάλληλα για να μπαίνουν στις αντίστοιχες κομματικές στάνες. Τα ελληνικά κόμματα απευθύνονται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, χωρίς πραγματικές ιδεολογικές κόκκινες γραμμές. Ταυτόχρονα τα κομματικά μέλη δεν είναι πολιτικοποιημένα μέλη με κομματικά δικαιώματα, αλλά οπαδοί ανακατεμένοι με ανθρώπους που ζητούν ρουσφέτι. Είναι απλοί βαστάζοι της κομματικής ελίτ και τίποτε άλλο. Επομένως τυχόν συγκυβέρνηση μεταξύ των υποτιθέμενων θανάσιμων πολιτικών εχθρών (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) θεωρείται ιεροσυλία και προδοσία, ενώ πρόκειται περί πολιτικού θεάτρου.

Αυτή ακριβώς η θεατρική και άκρως συντηρητική πολιτική ζωή στην Ελλάδα, που δεν ξεπερνά με ρήξεις τα «εσκαμμένα» του κλειστού πολιτικού συστήματος, είναι αυτή που δημιούργησε μια αυτονομημένη από το κοινωνικό σώμα. κρυφά διαπλεκόμενη πολιτικοοικονομική ελίτ. Είναι αυτή που δεν επέτρεψε ποτέ να αναπτυχθεί στη χώρα μας μια παραγωγική δομή εκ των κάτω, γιατί έτσι θα ξεπηδούσαν νέες παραγωγικές δυνάμεις που θα αμφισβητούσαν αμέσως τα προνόμιά της κατεστημένης κλειστής ελίτ.

Ας συνειδητοποιήσουμε μόνο, ότι έχουμε πολιτικούς τρίτης και τέταρτης γενιάς, τους οποίους εμείς εκλέγουμε και μετά αναρωτιόμαστε γιατί το κάνουμε αυτό. Τι άλλο να πούμε λοιπόν;

hassapis