Μήπως νιώθουμε συνένοχοι;

Γράφει ο Koudos

"Ο άλλος είναι αμέτοχος και το τι κάνεις εσύ, πέρα βρέχει εμένα. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα το οποίο έχει και η δημοκρατία. Το καλό της αυτό είναι. Να μην μπερδεύεσαι στη ζωή του άλλου. Διότι ούτε αυτός φταίει για τη δική μου κατάντια ούτε κι εγώ για τη δική του. Σε βλέπω μεν, αλλά πέραν αυτού σηκώνω τα χέρια ψηλά. "

Και κάπως έτσι πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια που κρατάει αυτή η «μνημονιακή» κολόνια. Σ’ αυτή την τριετία η ζωή μας άλλαξε άρδην και τίποτα δεν είναι όπως το ξέραμε: οι μισθοί, οι συντάξεις, οι θέσεις εργασίας, τα ανοιχτά καταστήματα και η…. αξιοπρέπειά μας  μειώνονται συνεχώς και με «αξιοζήλευτη» ταχύτητα. Θα ‘λεγε κανείς πως οι αλλαγές αυτές είναι κοσμοϊστορικές για την χώρα μας και μας έκαναν να μη θυμόμαστε καν το «τι ωραία που περνάμε» στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

Κι όμως, ο Έλληνας με τον εκρηκτικό του χαρακτήρα, που γκρεμίζει γήπεδα για ένα πλάγιο άουτ που δόθηκε ανάποδα, δέχεται με μια πρωτοφανή ηρεμία τροϊκες, ΔΝΤ και ΕΕ να παίζουν στην έδρα του και να παίρνουν όλα τα σφυρίγματα. Οι «Αγανακτισμένοι» εξαφανίστηκαν, οι απεργίες ελέω περικοπής μισθών καταπνίγονται και όλα βαίνουν ειρηνικώς, όπως ακριβώς επιθυμούν οι «φιλοξενούμενοι», ώστε να πάρουν το διπλό –που ακούει στ’ όνομα «νέα μέτρα»- και να αποχωρήσουν ησύχως.

«Μας ψεκάζουν» είναι αυτό που έρχεται πρώτο στο μυαλό μας. «Μήπως μας κατάντησαν να νιώθουμε συνένοχοι;» ανταπαντώ. Τελικά εκείνο το «μαζί τα φάγαμε» του βουλευτή-πράκτορα κ. Πάγκαλου μάλλον ήταν πειστικό επιχείρημα,  που σε συνδυασμό με τα επίθετα που μας αράδιασαν οι ευρωπαίοι –και Έλληνες- όπως διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και καλοπερασάκιδες ήρθε κι έδεσε.

Τώρα… απλά ανεχόμαστε την τιμωρία μας.

Δε θα αναλύσω αν κάναμε καλά που πειστήκαμε. Ρίξτε μόνο μια ματιά στην Ελληνική Βουλή και μόλις δείτε ποιοι μας έπεισαν και βρίσκονται εκεί μέσα, θα βγάλετε μόνοι σας το συμπέρασμα…

Koudos για το www.logiosermis.net