Πως μια απλή λακκούβα μπορεί να σε βάλει σε σκέψεις

Γράφει το Όπλον,

Πως μια απλή λακκούβα μπορεί να σε βάλει σε σκέψεις..

Πόσες φορές σας έχει τύχει να οδηγείτε το αυτοκινητάκι σας σιγά και ήρεμα και να πέσετε σε λακκούβα; Αλλά όχι απλή λακκούβα… λάκκο. Από εκείνους που στέλνουν στα θυμαράκια αμορτισέρ, κρεμαγιέρες και ζάντες και που η ένταση είναι τόσο μεγάλη που η δόνηση αρκεί από μόνη της για να κάνετε φαλάκρα, αν έχετε μαλλιά ή να βγάλετε μαλλιά, αν έχετε φαλάκρα! 

Αν είστε όπως κι εγώ, ένας απλός πολίτης που πλήρωνε, πληρώνει και θα συνεχίσει εσαεί να πληρώνει όντας το κορόιδο και το τελευταίο υποζύγιο αυτής της χώρας.. σίγουρα θα βλαστημήσατε δημάρχους, αντιδημάρχους, υπουργούς, υφυπουργούς, εργολάβους και κάθε πιθανό υπεύθυνο.

Το κωμικό της υπόθεσης με τις λακκούβες, δεν είναι τόσο οι λακκούβες όσο τα… σαμαράκια, αυτά τα βουναλάκια στη μέση του δρόμου που επίτηδες βάζει ο κάθε Δήμος στους δρόμους του για να μας αναγκάζει να κόβουμε ταχύτητα προς προστασία των πεζών. Μέτρο βέβαια άριστο… για τη Γερμανία. Στην Ελλάδα μας όμως, σε αυτή τη χώρα των τρελών και βολεμένων ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ. 

Τουλάχιστον δεν χρειάζονται στη συντριπτική πλειοψηφία των δρόμων.. διότι αγαπητοί μου φίλοι ο δρόμος έχει από μόνος του τόσες λακκούβες και το οδόστρωμα πάσχει από μόνο του από τόσες κακοτεχνίες, που ταχύτητες άνω των 30 σε πολλές περιπτώσεις είναι οικονομική αυτοκτονία. Παρόλα αυτά όμως, λίγο πριν και λίγο μετά το σαμαράκι, θα περάσετε από το πεδίο βολής του ναυτικού, το οποίο για να βγείτε αλώβητοι, θα πρέπει να το περάσετε με σλάλομ..

Η κατάσταση των οδών, εθνικών και τοπικών είναι η πιο εξόφθαλμη ένδειξη της σαπίλας που υποστηρίζαμε ως πολίτες τις τελευταίες δεκαετίες. Ουδέποτε αναρωτηθήκαμε ως οφείλαμε, γιατί δεν έχουμε άριστους δρόμους όπως θα έπρεπε. 

Ίσως δεν το γνωρίζετε… αλλά κάθε φορά που αγοράζετε συμβόλαιο για το αυτοκίνητό σας, το κράτος σας βάζει φόρο με τη μορφή του ΤΕΟ, Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας για όσους δεν γνωρίζουν. Κάθε φορά που πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας, πληρώνουμε για τη συντήρηση των δρόμων και για το δικαίωμά μας να τους χρησιμοποιούμε. Όταν πληρώνουμε τα Δημοτικά Τέλη, πληρώνουμε ΚΑΙ για τους δρόμους του Δήμου, τουλάχιστον για τους δρόμους του Δήμου από τους οποίους δεν περνάει δημόσια συγκοινωνία. Αναρωτηθήκατε ποτέ που πάνε αυτά τα χρήματα;

Αλήθεια πόσες φορές έχετε δει συνεργεία εργολάβων να ανοίγουν τους δρόμους, και όταν τους ξανακλείνουν οι δρόμοι μένουν κακοτράχαλοι με μπαλώματα; Και πότε υποχρεώθηκε εργολάβος να αποκαταστήσει πλήρως το δρόμο που άνοιξε για να κάνει τη δουλειά του; Μάλλον ποτέ. Αλλά γιατί να ασχοληθεί και κάποιος με το θέμα; Γι’αυτό υπάρχουμε εμείς τα υποζύγια.. για να σηκώνουμε τα βάρη και αν διαμαρτυρηθούμε να φάμε και την καμτσικιά μας να ηρεμήσουμε.

Πολύ απλά… όταν το κράτος θέλει χρήματα για να κάνει κοινωνική πολιτική, με τον τρόπο που δίδαξε ο Α. Παπανδρέου ο τρισμέγιστος λαοπλάνος, βάζει χέρι όπου υπάρχει μετρητό έτοιμο... και τα υπόλοιπα που θέλει τα δανείζεται. Νομίζατε ότι η οικονομία πήγαινε καλά το ’81; Δεν πήγαινε καλά φίλοι μου. Και γι’αυτό δεν είχαμε δρόμους ούτε τότε.

Σε ένα σπιτικό, όταν κάθεται κάποιος στην καρέκλα να κάνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.. ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ. Δεν παίζει τον κακό μπαμπά, καλό μπαμπά με τα παιδιά του. Όταν απαιτεί το παιδί του 1000€ χαρτζιλίκι το μήνα, δεν σπάει την προθεσμιακή που έχει στην τράπεζα για να του τα δώσει, ούτε παίρνει δάνειο… του σπάει μια σφαλιάρα και το παιδί τραβάει στη γωνιά του. 

Όπως πρέπει να κάνει ένας πατέρας που καταλαβαίνει τις ευθύνες του απέναντι στο παιδί του.

Ο λαός μας λοιπόν είναι το παιδί και ο μπαμπάς είναι το κράτος. Η διαφορά είναι ότι το παιδί μπορεί να είναι κακομαθημένο αλλά δεν διάλεξε τον πατέρα. Ο λαός μας όμως, έχει τη δυνατότητα να διαλέξει τους αρχηγούς του.. ή τουλάχιστον είχε τη δυνατότητα αυτή μέχρι πριν λίγα χρόνια. Ίσως είναι ακόμα στο χέρι μας να αλλάξουμε τη μοίρα μας, αρκεί να αλλάξουμε μυαλά και να πάψουμε να φοβόμαστε τις συνέπειες αν παρατήσουμε το κομματικό μαντρί.

Παραδείγματα να ακολουθήσουμε έχουμε πολλά στην τρισχιλιετή ιστορία μας, δεν χρειάζεται να αντιγράφουμε άλλους λαούς ή να παρακαλάμε για βοήθεια. Μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας..

Και όλα αυτά από μια απλή λακκούβα…