Ντροπή για όλους μας! Επταμελής οικογένεια ζει χωρίς ρεύμα εδώ και ένα μήνα αβοήθητη και κανείς δε συγκινείται!

Το κείμενο που αναρτήσαμε χτές με τίτλο "Άκου ...Ελληνάκο και ξύπνα! Είναι ώρα να πολεμήσεις" αποδεικνύει του λόγου το αληθές καθημερινά, για την κατάσταση την οποία ζούμε. Η κρίση, αντί να μας ενώνει και να μας οπλίζει με θάρρος και καρτερία και να εγείρει τους δεσμούς αλληλεγγύης ανάμεσά μας, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ελληνες, ζούμε στην πιο δύσκολη περίοδο της νεώτερης ιστορίας μας! Ας στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, το έθνος μας κινδυνεύει! Αν χαθεί έτσι μια επταμελής οικογένεια, τη στιγμή που πάψαμε πλέον να γεννάμε γιατί το κράτος ...θέλει να φορολογήσει και τα παιδιά μας, τότε είμαστε όντως άξιοι της μοίρας μας!

Είναι γεγονός ότι μέχρι και πριν από λίγα χρόνια αγαθά όπως το φαγητό, το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα έμοιαζαν δεδομένα για τον μέσο Έλληνα.
Πλέον κάτι τέτοιο δεν ισχύει…
Ελέω κρίσης, χιλιάδες νοικοκυριά ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, κάτω από το όριο της φτώχειας.

Συγκινητική και ταυτόχρονα ενδεικτική των δύσκολων καιρών που διανύουμε είναι η ιστορία της κ. Ευαγγελίας Λεμονίδου, μίας μητέρας με επτά παιδιά που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στο σπίτι της, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.

Βρισκόμαστε μόλις λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και τα παιδιά αυτά γνωρίζουν καλά πως θα στερηθούν πολλά.

Η Ευαγγελία Λεμονίδου είναι η πρωταγωνίστρια αυτού τού οικογενειακού δράματος και απευθύνει έκκληση για βοήθεια προς όλους. Ο σύντροφός της εγκατέλειψε το σπίτι τους, στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης, πριν από τρία χρόνια και από τότε δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ για την οικογένεια του.

Διαβάστε τι μας εξομολογήθηκε η κ. Ευαγγελία:

Πώς ήταν η ζωή σας με τον σύντροφό σας;

Ήμουν για δεκατρία χρόνια με τον πατέρα των παιδιών μου. Δεν χρειάστηκε να παντρευτούμε ποτέ, συζούσαμε. Κάναμε επτά παιδιά. Το μεγαλύτερο είναι δεκατριών ετών και τo μικρότερο δυόμισι σήμερα. Πότε τα πηγαίναμε καλά και πότε όχι. Αυτό πάντα είχε να κάνει με τα οικονομικά μάς. Όταν είχαμε χρήματα ήμασταν καλά, όταν δεν είχαμε μαλώναμε. Κάποια στιγμή είχαμε ένα παιδί ακόμη αλλά το χάσαμε. Είχε κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και πέθανε όταν ήταν ακόμη βρέφος. Τότε ήρθε το τελειωτικό χτύπημα στην σχέση μας. Αποξενωθήκαμε. Και όταν τα πράγματα με τα οικονομικά μάς έφτασαν στο απροχώρητο, αυτός μάζεψε τα πράγματά τού και έφυγε από το σπίτι. Δεν τον ξαναείδα από τότε. Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια. Ήμουν τεσσάρων μηνών έγκυος στο τελευταίο μας παιδί, όταν μάς άφησε. Δεν ενδιαφέρθηκε ούτε να δει το μωρό του. Δεν ξέρει καν αν είναι κορίτσι ή αγόρι!

Πώς συνεχίστηκε η ζωή σας;

Έγινα εγώ και μάνα και πατέρας για τα παιδιά μού. Για να μην τούς λείψει τίποτα. Δουλεύω στην λαϊκή για να τα ζήσω. Μέχρι σήμερα δεν είχα ανάγκη κανέναν.

Οι μεγάλες δυσκολίες πώς ήρθαν;

Αρχικά, λόγω της κρίσης, μαζεύτηκαν τα χρέη μου στον ΟΑΕΕ αλλά δεν είχα να τα ξεπληρώσω για να συνεχίσω την δουλειά μου νόμιμα. Έπειτα έπρεπε να κάνω και αναθεώρηση της άδειας μου αλλά δεν τα κατάφερα κι έτσι δεν μπόρεσα να συνεχίσω την δουλειά μου. Επειδή δεν μπορώ να δουλέψω, τα χρέη συσσωρεύτηκαν και έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να πληρώσω ούτε τους λογαριασμούς μου. Η ΔΕΗ αναγκαστικά μου έκοψε την παροχή ρεύματος εδώ και έναν μήνα.

Πόσο δύσκολη είναι η ζωή σας κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Είμαστε σε τραγικά άσχημη κατάσταση. Έχει χειμωνιάσει για τα καλά και τα παιδιά μου ζουν μέσα στο κρύο. Μου παραπονιούνται ότι δεν έχουν καν ζεστό νερό για να κάνουν ένα μπάνιο. Πληγώνομαι απίστευτα όταν μου λένε ότι ζηλεύουν τους συμμαθητές τους που έχουν τουλάχιστον τα βασικά για να ζήσουν κι εγώ δεν μπορώ να τούς προσφέρω πλέον ούτε καν αυτά.

Πώς είναι η κατάσταση στο σπίτι;

Ζεσταινόμαστε με τις κουβέρτες και με ένα μικρό γκαζάκι που έχουμε. Τα παιδιά διαβάζουν με το φως ενός μικρού κεριού και με ένα καντήλι που έχω να σιγοκαίει καθημερινά.
Είναι πολλές οι στιγμές που με πιάνει το παράπονο αλλά προσπαθώ να το κρύβω. Δεν θέλω να με βλέπουν τα παιδιά να κλαίω. Θέλω να βλέπουν τουλάχιστον εμένα δυνατή.

Υπάρχει κάποιος που να σας βοηθάει σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές;

Αν εξαιρέσω την εκκλησία που μας βοηθάει με τρόφιμα και κουβέρτες, κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται. Ακόμη και η γειτονιά που μας γνωρίζει χρόνια, μας έχει κλείσει την πόρτα…
Γονείς δεν έχω, ο αδελφός μου έχει δικά του μεγάλα προβλήματα και εγώ δεν έχω στήριξη από πουθενά. Θέλω βοήθεια. Δεν μπορώ άλλο να βλέπω θλιμμένα τα μωρά μου και εγώ να προσπαθώ να τους δείχνω ότι είμαι ψύχραιμη και ότι όλα θα πάνε καλά.

Η Ευαγγελία προσπαθεί να ξεπεράσει τα προβλήματα και ζητάει βοήθεια από όσους νομίζουν ότι μπορούν να την βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Εμείς να της ευχηθούμε να τα καταφέρει και τα επτά παιδάκια τις να χαμογελάσουν ξανά…

Πηγή