Ὁ ἀντικαταστάτης τοῦ ἀγρότη.

Ἔχουμε καὶ λέμε λοιπόν.
Στὸν πλανήτη αὐτὸν διαβιοῦν ἄνθρωποι ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν!
Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι  γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν ἔπρεπε νὰ καλλιεργήσουν τὴν γῆ, νὰ κτίσουν τὰ σπίτια τους, νὰ προστατευθοῦν ἀπὸ τοὺς κινδύνους.
Ἔτσι ξεκίνησαν νὰ συλλέγουν σπόρους, νὰ σκάβουν, νὰ φυτεύουν,  νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ ζῶα τους γιὰ βοηθητικὲς ἐργασίες, νὰ κατασκευάζουν ὅπλα, νὰ σκοτώνουν…
Ὅλα αὐτὰ ὅμως γίνονταν ἔως τώρα.
Τώρα τὰ πράγματα ἀλλάζουν!
Ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἐξῇς εἶναι πλέον ἡλίου φαεινότερον πὼς τὸ ἀνθρώπινον εἶδος πρέπει νὰ ἐξαφανισθῇ!
Δὲν ἔχει σημασία ποιὸς ἀρρωστημένος ἐγκέφαλος ἔλαβε μίαν τέτοιαν ἀπόφασιν.
Οὔτε σὲ πόσον χρόνον ἔχουν σχεδιάσει νὰ γυρίσουν τοὺς διακόπτες.

Οὔτε τὸ ἐὰν θὰ καταφέρουν κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς νὰ τοὺς ξεφύγουμε.
Αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία πλέον εἶναι πὼς ἔχουμε γίνει τόσο πολλοί, ποὺ οἱ λιγοστοὶ, πάρα πολὺ λιγοστοί, κοσμοεξουσιαστές, μᾶς τρέμουν!
Τρέμουν τὸν τρελλὸ ποὺ θὰ τοὺς ξημερώσῃ καὶ θὰ στρέψῃ τὸ πλῆθος κατὰ πάνω τους. Ἕνα πλῆθος ἐξαθλιωμένον, πεινασμένον, ἐξουθενωμένον  ποὺ δὲν θὰ λογαριάζῃ τίποτα, παρὰ μόνον τὸ νὰ κερδίσῃ μίαν ἀκόμη ἡμέρα ἐπιβιώσεως ἐπὶ τοῦ πλανήτου.
Κι ἐπεὶ δὴ οἱ τρελλοὶ πληθαίνουν….
Κι ἐπεὶ δὴ τὰ πλήθη ἐξαθλιώνονται ὅλο καὶ περισσότερο…
Κι ἐπεὶ δὴ ἔχουμε ξεπεράσει τὸ σημεῖον ἐκεῖνον ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς κρατοῦν σὲ ἀπόλυτον καταστολήν…
Ἔχουν βάλει νέφτι στὸν πισινό τους καὶ τρέχουν!

Τί δέν ἔχουν φτιάξει!
Ὅπλα ποὺ καταστρέφουν ὁλόκληρες ἠπείρους μέσα σὲ μερικὰ λεπτὰ τῆς ὥρας.
Ὅπλα κάθε εἴδους. Ὅπλα ποὺ καταστρέφουν καὶ τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸ περιβᾶλλον του. Ὅπλα ποὺ καταστρέφουν τὸν ἄνθρωπον καὶ μερικῶς τὸ περιβᾶλλον του. Ἀλλὰ κι ὅπλα ποὺ καταστρέφουν μόνον τὸν ἄνθρωπον κι ἀφήνουν ἄθικτον τὸ περιβᾶλλον του.
Τί ἄλλο ἔχουν φτιάξει;
Μηχανὲς ποὺ κάνουν τὰ πάντα. Ἐγχειρήσεις, καταγραφές, ἀπογραφές, μελέτες, μετρήσεις, ὑπολογισμούς, γραφικὲς ἐργασίες παντὸς εἴδους, μηχανήματα, ἐξαρτήματα, καλλιέργειες…
Οὔπς.. Τὸ ζητούμενον!
Ἔως πρὸ τινός εἶχαν Ἕναν σοβαρότατον λόγον γιὰ νὰ μᾶς κρατοῦν ζωντανούς!
Αὐτὸς ἦταν ἡ παρασκευὴ τῆς τροφῆς.
Τώρα δὲν τὸν ἔχουν πλέον!

Εἴπατε κάτι;
Φθάνουμε ἐπί τέλους στήν μεγάλην ὥρα;

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ἔει, ψίτ, ἐσεῖς παλληκάρια καί κοπελιές, πού συμβάλλεται μέ ὅλες σας τίς δυνάμεις πρό κειμένου νά δημιουργήσετε αὐτά τά ὅπλα καί τά ἐργαλεῖα, ἔχετε συνειδητοποιήσει πώς σέ λίγο θά τούς εἶστε ἐν τελῶς ἄχρηστοι;

ΜΠΟΥΜ!!! Τί νά κάνουμε; Παίξατε καὶ χάσατε!

 
Τὸ ἔχω ξαναπαρουσιάσει τὸ παραπάνω, ἀλλὰ ἀφορμῆς δοθείσης ἀπὸ μίαν πρόσφατον συζήτησιν, εἶπα νὰ σᾶς τὸ ξαναπαρουσιάσω. Τὸ ταινιάκι ἀπὸ τὸν Τᾶσο.