Μετά την καταστροφή, δουλειά

Του Άγη ΒΕΡΟΥΤΗ

Η πολιτική σκηνή της χώρας θυμίζει χώρο αναμονής κομμωτηρίου. Με επίκεντρο στην "κουρεματολογία", το πόσο κοντό θα μας το κόψουν το χρέος και αν θα κρυώνουμε μετά, το χάσαμε το δάσος!

Το κεντρικό πρόβλημα της κοινωνίας μας δεν είναι το τεράστιο κρατικό μας χρέος, αλλά οι μηχανισμός που το συντηρεί και το αυξάνει: τα ετήσια ελλείμματα του προϋπολογισμού.

Τα ελλείμματα προκύπτουν από τη διαφορά στο κόστος λειτουργίας του ελληνικού κράτους σε σχέση με τα χρήματα που μαζεύονται από τους φόρους μας. Με απλά λόγια το ελληνικό κράτος ξοδεύει κάθε χρόνο περισσότερα από όσα μαζεύει.

Δυστυχώς το κόστος αυτό, που πολλοί λένε ηλιθίως ότι δεν είναι ποσοστιαία μεγαλύτερο από αυτό άλλων ευρωπαϊκών κρατών, δεν πηγαίνει σε παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες, αλλά σε τσέπες αργόμισθων “δημοσίων” υπαλλήλων, σε τσέπες πολιτικών μέσω των κρατικών προμηθειών ως μίζες, και σε σπατάλη.

Η άνευρη επιχειρηματολογία περί ανάλογης φορολόγησης σε πολιτισμένες χώρες καταρρίπτεται από μόνη της, διότι ενώ πληρώνουμε ποσοστιαία φορολογία επιπέδου Σουηδίας και Γαλλίας, απολαμβάνουμε κρατικές υπηρεσίες επιπέδου Ουγκάντας.

Δεν είναι δυνατόν η κοινωνία μας να συνεχίζει να πληρώνει οδηγούς κρατικών λεωφορείων και τραίνων με το επταπλάσιο του βασικού μισθού, ενόσω αφήνει ηλικιωμένους να πεθάνουν αβοήθητοι. 

Το ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών έκλεψαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων δεν απενοχοποιεί τα αποτελέσματα αυτής της κλοπής.

Η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να πληρώνει τα σουρεαλιστικά τους προνόμια στους φαύλους που απομυζούν την κοινωνία τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν έχει ούτε την πρόθεση.

Για καλή μας τύχη, οι φορολογούμενοι των ευρωπαίων εταίρων μας απεφάσισαν να μας βοηθήσουν σε μία ομαλή μετάβαση από το έκλυτο παρελθόν σπατάλης των τελευταίων 30 ετών (από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ως σήμερα) σε μια εξορθολογισμένη οικονομία. Όμως οι εταίροι μας δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να πληρώνουν με δάνεια την στυγνή εκμετάλλευση της κοινωνίας μας από διεφθαρμένες μειοψηφίες. Αυτό πολύ στεναχωρεί όσους έμαθαν στην προσοδοθηρία (rent-seeking) τα τελευταία 30 χρόνια, και με μανία θα διεκδικήσουν την διατήρηση των κοινωνικά βλαβερών προνομίων τους, φέρνοντας την καταστροφή. Την έφεραν ήδη!

Δουλειά των υπολοίπων μας, δηλαδή όσων δεν εκμεταλλεύτηκαν την διάθεση για συναλλαγή των ανάξιων και ανθελλήνων πολιτικών των τελευταίων 30 ετών, είναι να φροντίσουμε να πάψει η απομύζηση των δημοσίων πόρων από τους φαύλους. Η πιθανότητα να το πετύχουμε αυτό όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των φαύλων ασυμπτωτικά τείνει στο μηδέν!

Η πρώτη μας δουλειά μετά την καταστροφή δεν είναι άλλη από το να φροντίσουμε να φύγουν οι φαύλοι από την εξουσία, και να αντικατασταθούν από ανθρώπους τίμιους, καθαρούς, και δουλευταράδες, που θα μεταβάλλουν το σύστημα διακυβέρνησης που έχει στηθεί με τρόπο όπου δεν θα είναι ποτέ ξανά δυνατόν σε μια διεφθαρμένη μειοψηφία να ξαναρίξει τη χώρα στην ανυποληψία και την φαυλοκρατία.

Η δεύτερη δουλειά μας είναι μειώσουμε την φορολογική επιβάρυνση του Έλληνα επαναφέροντας την λογική στις κρατικές δαπάνες, για να ξαναδούμε ανάπτυξη στην Οικονομία μας. Για ένα ευρώ εξόδων, το κράτος πρέπει να λαμβάνει ένα ευρώ προστιθέμενης αξίας, και ούτε ένα ευρωλεπτό λιγότερο! Αυτό προϋποθέτει εξορθολογισμό των εξόδων, και τσεκούρωμα στις αργομισθίες και τα παράλογα προνόμια των φαυλοκρατών. Η ανάπτυξη θα έρθει από την απεμπλοκή του κράτους στην ιδιωτική πρωτοβουλία, και τις επενδύσεις σε υποδομές.

Όσοι είμαστε θυμωμένοι με το διασυρμό που υπόκειται η χώρα μας διεθνώς, γνωρίζουμε ότι δεν θα αποφύγουμε να ξαναβιώσουμε την καταστροφή στο μέλλον, και εμείς και τα παιδιά μας, αν δεν πιάσουμε δουλειά αμέσως μετά την καταστροφή.

Ας σηκώσουμε λοιπόν τα μανίκια και ας αρχίσουμε, όχι με λόγια αλλά με πράξεις.

 Πηγή