«Κράτος λιγοστό...»

Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ όλη τη γη μοναδικό
εκατό να ξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αγρούς,

να χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα:

Να χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουν

τον κλεφτή να γυρεύουν :

Όλα σ αυτή τη γη μασκαρεύτηκαν

ονειρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινηκαν

δεν ξέρουμε τι λέγετε ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισομαθε κι ολα τα ξέρει.

Κι από προπάππου κι απο πα που

κι συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα - κι αυτό είναι ωραίο -

να παριστάνει τον Ευρωπαίο.

Στα δυο φορώντας τα πόδια που χει

στα δυο φοστο 'να λουστρίνι , στ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι μπόι , μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραιο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης , λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το " δε βαριέσαι " κι "ωχ αδερφέ".

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο : Δερβέναγας.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γέννας!

Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,

τι γαιδαρους βγάζεις τώρα.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ ( 1853 - 1919)