«Διαισθανόμενοι προς τα πού πρέπει να πάμε!»

Πάντα πίστευα στις δυνατότητες του ανθρώπου και στα στοιχεία εκείνα που τον κάνουν « μέγιστο».
    
Όλοι οι πολιτισμοί της ανθρωπότητος έχουν τρανά παραδείγματα τέτοιων μορφών στο χρόνο    που  χάνεται. Μας τα αναφέρουν  οι Μυθολογίες και στη συνέχεια οι Ιστορίες των λαών.

Και τι αποδεικνύει αυτό; Ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργημένος για υψηλά έργα και ιδανικά. Είναι κρίμα να αναλώνεται σε μικρά και ασήμαντα μα κυρίως ανούσια πράγματα. Η εποχή που ζούμε θα μπορούσε να λεχθεί και ως η χειρότερη όλων εκείνων που έκαναν τον άνθρωπο να ξεφεύγει από τη φύση του . Τι μεσαίωνας μας λένε, αυτό που βιώνουμε είναι τρομακτικό! Όμως σιγά –σιγά αρχίζουμε και αποτινάζουμε τα κάγκελα που μας έχουν εγκλωβίσει, βλέποντας ή διαισθανόμενοι προς τα πού πρέπει να πάμε.

Γι’ αυτό και δεν πρέπει να φοβόμαστε για την εξέλιξη μας. Θα βρούμε τις κατευθύνσεις μας, πετώντας όλα εκείνα που μας θέλουν υποκείμενα, αντικείμενα και χρήστες. Ο άνθρωπος μόνο για σπουδαία και τρανά πρέπει να σκέπτεται και να τα εφαρμόζει.

Βέβαια εδώ είναι η πρόκληση, η δοκιμασία. Να ξεπεράσουμε τις συμπληγάδες πέτρες της αμάθειας, της ατομικότητας που οδηγεί στον μηδενισμό και όλα εκείνα που με τόση επιμέλεια έχουν προσπαθήσει να εμφυσήσουν ως τρόπους ζωής.

Αφού δεν ζούμε, αφού, απλά υπάρχουμε!

Και υπάρχουμε εναντίον της φύσης μας και της εξέλιξης. Γιατί μην μου πείτε ότι διακρινόμαστε σήμερα για την αλληλεγγύη, την ομαδικότητα μας και όλα εκείνα τα στοιχεία που ξεχωρίζουν την κοινωνία από τη ζούγκλα.

Αφού λοιπόν δεν ζούμε, δεν περνάμε καλά, ας αποτινάξουμε όλα εκείνα τα άσχετα με εμάς και ας βρούμε δρόμους και κατευθύνσεις με οράματα και ιδανικά. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί για το «μέγιστο» γιατί το έχει μέσα του!

Ας τολμήσουμε να γίνουμε «εμείς», αφού το «εγώ» δεν μας οδήγησε πουθενά.

Ας επιστρέψουμε στις πανανθρώπινες αρχές της αγάπης, της ηθικής, της αφοσίωσης, της πίστης.

Ίσως έτσι να αποκτήσει νόημα και ουσία η ζωή μας και να γίνει λαμπρή, όπως μας αξίζει!

Και κάτι ακόμη, ας πάψουμε τις μεγαλοστομίες γιατί δεν μας έχουν οδηγήσει κάπου! Είναι καιρός για έργα!

Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα

Λόγιος Ερμής

 Πηγή