Γράφει ο Αλέξανδρος Ζιάκας
Ως πολίτης μιας δημοκρατικής χώρας πιστεύω ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα στον τόπο μας, αλλά δεν μπορώ και να μη προβληματισθώ για το προφανές, δηλαδή πώς, ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει σήμερα στην Ισλανδία:
Στην Ισλανδία, η λαϊκή οργή ήταν καταλυτική ώστε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, συνέβαλε στην εθνικοποίηση των μεγαλύτερων τραπεζών και οδήγησε στην απόφαση της μη αποπληρωμής του χρέους που είχαν δημιουργήσει αυτές (οι τράπεζες) στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους, με κατάληξη την δημιουργία ενός λαϊκού σώματος επιφορτισμένου με την αναδιαμόρφωση του συντάγματος της χώρας.
Το επίτευγμα είναι ότι όλα κύλησαν ειρηνικά, δηλαδή είχαμε μια πραγματικά ειρηνική επανάσταση κόντρα στην κρατούσα τάξη που οδήγησε την Ισλανδία στην κρίση.
Παραθέτω την πορεία των γεγονότων γιατί οι περισσότεροι δεν τα γνωρίζουμε:
2008. Λόγω της κρίσης και της έντονης λαϊκής δυσφορίας εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας, γίνεται παύση εργασιών του χρηματιστηρίου της χώρας και καταρρέει το νόμισμα. Ουσιαστικά και τυπικά η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς πτώχευσης.
2009. Εξ αιτίας των έντονων αντιδράσεων του συνόλου των πολιτών και συνεχών διαμαρτυριών στην Βουλή της χώρας παραιτείται η κυβέρνηση και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές. Η κατάσταση της οικονομίας παραμένει άθλια. Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση προτείνει όπως μέσω νομοθετικής ρύθμισης γίνει μερική αποπληρωμή του χρέους της χώρας προς την Μ. Βρετανία και την Ολλανδία με ρύθμιση μηνιαίων καταβολών περιόδου 15 ετών με επιτόκιο 5.5%. (Αναδιάρθρωση του χρέους με ταυτόχρονη επιμήκυνση).
2010. Το σύνολο του λαού αντιδρά, διαμαρτύρεται μαζικά και ζητά την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι του Νόμου.
Μέσα Ιανουαρίου ο Πρόεδρος της χώρας αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει την πρόθεσή του να πιέσει την Κυβέρνηση προκειμένου να τεθεί ο νόμος σε λαϊκή ετυμηγορία. Τον Μάρτιο διεξάγεται δημοψήφισμα στο οποίο το «ΟΧΙ στην αποπληρωμή του χρέους από το Λαό» σαρώνει με ποσοστό 93% των ψηφισάντων.
Κάτω από τις συνεχώς διογκούμενες λαϊκές αντιδράσεις η Κυβέρνηση διατάζει δικαστική έρευνα προκειμένου να εξακριβωθεί αν υπάρχουν ευθύνες για τους χειρισμούς που οδήγησαν την Ισλανδία σε κρίση. Αρχίζουν συλλήψεις προέδρων και υψηλόβαθμων στελεχών τραπεζών, όλοι σχεδόν οι τραπεζίτες (ως εμπλεκόμενοι) εγκαταλείπουν την χώρα αναγκάζοντας την Κυβέρνηση σε έκδοση διεθνών ενταλμάτων μέσω της Interpol.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα. Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.
Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και δύο χρόνια; Γιατί τα ΜΜΕ που κόπτονται για την δήθεν ενημέρωση των πολιτών δεν έκαναν την παραμικρή νύξη;
Ως πολίτης μιας δημοκρατικής χώρας πιστεύω ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα στον τόπο μας, αλλά δεν μπορώ και να μη προβληματισθώ για το προφανές, δηλαδή πώς, ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει σήμερα στην Ισλανδία:
Στην Ισλανδία, η λαϊκή οργή ήταν καταλυτική ώστε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, συνέβαλε στην εθνικοποίηση των μεγαλύτερων τραπεζών και οδήγησε στην απόφαση της μη αποπληρωμής του χρέους που είχαν δημιουργήσει αυτές (οι τράπεζες) στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους, με κατάληξη την δημιουργία ενός λαϊκού σώματος επιφορτισμένου με την αναδιαμόρφωση του συντάγματος της χώρας.
Το επίτευγμα είναι ότι όλα κύλησαν ειρηνικά, δηλαδή είχαμε μια πραγματικά ειρηνική επανάσταση κόντρα στην κρατούσα τάξη που οδήγησε την Ισλανδία στην κρίση.
Παραθέτω την πορεία των γεγονότων γιατί οι περισσότεροι δεν τα γνωρίζουμε:
2008. Λόγω της κρίσης και της έντονης λαϊκής δυσφορίας εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας, γίνεται παύση εργασιών του χρηματιστηρίου της χώρας και καταρρέει το νόμισμα. Ουσιαστικά και τυπικά η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς πτώχευσης.
2009. Εξ αιτίας των έντονων αντιδράσεων του συνόλου των πολιτών και συνεχών διαμαρτυριών στην Βουλή της χώρας παραιτείται η κυβέρνηση και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές. Η κατάσταση της οικονομίας παραμένει άθλια. Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση προτείνει όπως μέσω νομοθετικής ρύθμισης γίνει μερική αποπληρωμή του χρέους της χώρας προς την Μ. Βρετανία και την Ολλανδία με ρύθμιση μηνιαίων καταβολών περιόδου 15 ετών με επιτόκιο 5.5%. (Αναδιάρθρωση του χρέους με ταυτόχρονη επιμήκυνση).
2010. Το σύνολο του λαού αντιδρά, διαμαρτύρεται μαζικά και ζητά την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι του Νόμου.
Μέσα Ιανουαρίου ο Πρόεδρος της χώρας αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει την πρόθεσή του να πιέσει την Κυβέρνηση προκειμένου να τεθεί ο νόμος σε λαϊκή ετυμηγορία. Τον Μάρτιο διεξάγεται δημοψήφισμα στο οποίο το «ΟΧΙ στην αποπληρωμή του χρέους από το Λαό» σαρώνει με ποσοστό 93% των ψηφισάντων.
Κάτω από τις συνεχώς διογκούμενες λαϊκές αντιδράσεις η Κυβέρνηση διατάζει δικαστική έρευνα προκειμένου να εξακριβωθεί αν υπάρχουν ευθύνες για τους χειρισμούς που οδήγησαν την Ισλανδία σε κρίση. Αρχίζουν συλλήψεις προέδρων και υψηλόβαθμων στελεχών τραπεζών, όλοι σχεδόν οι τραπεζίτες (ως εμπλεκόμενοι) εγκαταλείπουν την χώρα αναγκάζοντας την Κυβέρνηση σε έκδοση διεθνών ενταλμάτων μέσω της Interpol.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα. Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.
Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και δύο χρόνια; Γιατί τα ΜΜΕ που κόπτονται για την δήθεν ενημέρωση των πολιτών δεν έκαναν την παραμικρή νύξη;
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.