Συγκρατούμαι να δηλώσω δημοσίως πόσο φόβο νιώθω. Δεν είμαι άπραγος, δεν σήκωσα δειλός χέρια πόδια ψηλά, τάχα σκέφτομαι παραγωγικά, αλλά το μουρμουράω ενώπιόν Σας, στα χείλη μου τρέχει ένα αδιόρατα παγερό ρίγος, ψελλίζω στο αυτί σας με ύφος αμήχανο : Φοβάμαι.
Μάλλον είναι τα πατρικά φίλτρα, ίσως και η παιδικότητά τους στην οποία θυσιάζω κάθε σοβαροφάνεια. Καταιγίζομαι από......
πληροφορίες βιβλικές, η βραχώδης έρημος Μοάβια που περπάτησε γυμνόπους ο Μωυσής νομίζω ξεκινά από το πεζοδρόμιό μας…
Η λαϊκή οργή όζει σαν σε βραστήρα χωρίς βαλβίδα. Απεργίες και βίαιες διαδηλώσεις πολλαπλασιάζονται. Χιλιάδες πολίτες φτύνουν την πολιτική προσφορά (η αποχή και η λευκή ψήφος αγγίζουν επίπεδα ρεκόρ) ή υιοθετούν διαφόρων ειδών φανατισμούς (η ακροδεξιά και η ξενοφοβία ευδοκιμούν). Η φτώχεια κι η κοινωνική απόγνωση θέτουν σε κρίση το δημοκρατικό σύστημα κι αναρωτιέμαι, πρέπει άραγε να περιμένουμε την εκρηκτική άνοιξη της ευρωπαϊκής δυσφορίας ;
Νιώθω ότι κάτι σαλιάρικα βρώμικο ψαχουλεύει την ψυχή μου, κάποιος κυνηγά να μου βγάλει το μάτι, να με τυφλώσει για να γονατίσω από τον πόνο της απελπισίας. Στη Γαλλία, περίπου το 13% του πληθυσμού, ήτοι λίγο περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια άτομα, ήδη ζουν κάτω από το κατώφλι της φτώχειας. Το 2007 υπήρχαν στη Γαλλία σχεδόν 200.000 άστεγοι και ήδη σε τρία χρόνια υπερτριπλασιάστηκαν. Κάθε χειμώνα εκατοντάδες πεθαίνουν στο δρόμο…
Ποιοι είμαστε οι φτωχοί του σήμερα ; Αγρότες, θύματα εκμετάλλευσης από τα μεγάλα δίκτυα μεταπώλησης, απομονωμένοι συνταξιούχοι, γυναίκες που μόνες μεγαλώνουν παιδιά, νέοι με « δουλειές μίας χρήσεως », ζευγάρια με παιδιά που επιβιώνουν με ένα μόνο βασικό μισθό και βεβαίως οι λεγεώνες των εργαζομένων που η κρίση μόλις πέταξε στο δρόμο. Ποτέ δεν υπήρχαν τόσοι αμίλητοι άνθρωποι σε αναζήτηση εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση : 32 εκατομμύρια το τέλος του 2010. Το χειρότερο είναι πως η βιαιότητα της ανεργίας χτυπάει ιδίως τους νέους. Στην Ισπανία για παράδειγμα, μια χώρα που κατέχει το πιο καταστροφικό ποσοστό στην Ευρώπη, η ανεργία των νέων χτυπάει το 44,5% στους κάτω των 25 ετών• στη Γαλλία το 24,5%. Στη Θεσσαλονίκη για τον Ιανουάριο του 2011 υπολογίστηκε σε 24% με την ανεργία ειδικά στον κλάδο των ανειδίκευτων της οικοδομής στο εφιαλτικό 64% !
Δεν μπορώ άλλες πληροφορίες, δεν αντέχω τους αριθμούς-βέλη. Απολαμβάνω ένα χορταστικό χουρχούρισμα και παίρνω τηλέφωνο έναν φίλο να μοιραστούμε καμιά ελπίδα, ένα γέλιο. Κλείνω την plasma, δεν κοιτώ το γραμματοκιβώτιο, και παίρνω δυο βαθιές ανάσες. Δεν ξέρουν πως τη λύση την έχω στο τσεπάκι, στη συντροφικότητα. Μια αγκαλιά όλοι μας. Κι ας έρθουν αν τολμούν.
Μάλλον είναι τα πατρικά φίλτρα, ίσως και η παιδικότητά τους στην οποία θυσιάζω κάθε σοβαροφάνεια. Καταιγίζομαι από......
πληροφορίες βιβλικές, η βραχώδης έρημος Μοάβια που περπάτησε γυμνόπους ο Μωυσής νομίζω ξεκινά από το πεζοδρόμιό μας…
Η λαϊκή οργή όζει σαν σε βραστήρα χωρίς βαλβίδα. Απεργίες και βίαιες διαδηλώσεις πολλαπλασιάζονται. Χιλιάδες πολίτες φτύνουν την πολιτική προσφορά (η αποχή και η λευκή ψήφος αγγίζουν επίπεδα ρεκόρ) ή υιοθετούν διαφόρων ειδών φανατισμούς (η ακροδεξιά και η ξενοφοβία ευδοκιμούν). Η φτώχεια κι η κοινωνική απόγνωση θέτουν σε κρίση το δημοκρατικό σύστημα κι αναρωτιέμαι, πρέπει άραγε να περιμένουμε την εκρηκτική άνοιξη της ευρωπαϊκής δυσφορίας ;
Νιώθω ότι κάτι σαλιάρικα βρώμικο ψαχουλεύει την ψυχή μου, κάποιος κυνηγά να μου βγάλει το μάτι, να με τυφλώσει για να γονατίσω από τον πόνο της απελπισίας. Στη Γαλλία, περίπου το 13% του πληθυσμού, ήτοι λίγο περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια άτομα, ήδη ζουν κάτω από το κατώφλι της φτώχειας. Το 2007 υπήρχαν στη Γαλλία σχεδόν 200.000 άστεγοι και ήδη σε τρία χρόνια υπερτριπλασιάστηκαν. Κάθε χειμώνα εκατοντάδες πεθαίνουν στο δρόμο…
Ποιοι είμαστε οι φτωχοί του σήμερα ; Αγρότες, θύματα εκμετάλλευσης από τα μεγάλα δίκτυα μεταπώλησης, απομονωμένοι συνταξιούχοι, γυναίκες που μόνες μεγαλώνουν παιδιά, νέοι με « δουλειές μίας χρήσεως », ζευγάρια με παιδιά που επιβιώνουν με ένα μόνο βασικό μισθό και βεβαίως οι λεγεώνες των εργαζομένων που η κρίση μόλις πέταξε στο δρόμο. Ποτέ δεν υπήρχαν τόσοι αμίλητοι άνθρωποι σε αναζήτηση εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση : 32 εκατομμύρια το τέλος του 2010. Το χειρότερο είναι πως η βιαιότητα της ανεργίας χτυπάει ιδίως τους νέους. Στην Ισπανία για παράδειγμα, μια χώρα που κατέχει το πιο καταστροφικό ποσοστό στην Ευρώπη, η ανεργία των νέων χτυπάει το 44,5% στους κάτω των 25 ετών• στη Γαλλία το 24,5%. Στη Θεσσαλονίκη για τον Ιανουάριο του 2011 υπολογίστηκε σε 24% με την ανεργία ειδικά στον κλάδο των ανειδίκευτων της οικοδομής στο εφιαλτικό 64% !
Δεν μπορώ άλλες πληροφορίες, δεν αντέχω τους αριθμούς-βέλη. Απολαμβάνω ένα χορταστικό χουρχούρισμα και παίρνω τηλέφωνο έναν φίλο να μοιραστούμε καμιά ελπίδα, ένα γέλιο. Κλείνω την plasma, δεν κοιτώ το γραμματοκιβώτιο, και παίρνω δυο βαθιές ανάσες. Δεν ξέρουν πως τη λύση την έχω στο τσεπάκι, στη συντροφικότητα. Μια αγκαλιά όλοι μας. Κι ας έρθουν αν τολμούν.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.