Χτές, είχαμε την Εθνική μας Επέτειο. Μεγάλη μέρα. Στα τελευταία χρόνια που ζήσαμε όμως, η επέτειός μας αυτή είχε καταντήσει κυριολεκτίκά ένα ...απλό πανηγυράκι, με σταθερές που εφαρμοζόταν κάθε χρόνο. Παρέλαση Θεσσαλονίκης, Παρέλαση Αθηνών, δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων του Πρωθυπουργού, του Προέδρου της Δημοκρατίας, βουλευτών, Υπουργών, που κατά σύμπτωσιν ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ...ΠΕΡΣΙΝΕΣ ΤΟΥΣ δηλώσεις, που έιχαν κάνει κωλόπανο αυτό το έρμο το "μήνυμα" της επετείου, μήνυμα που ΠΟΤΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΕΛΑΒΑΝ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΝΣΤΕΡΝΙΣΤΗΚΑΝ, το πιπίλαγαν όμως σαν καραμελίστα για το πόπολο
Είχαμε επίσης και αυτές της κουτσής-Μαρίας, του Μπαρμπα-Μήτσου, της "κουνιστής" μοντέλας που με τη τσίχλα στο στόμα έβγαινε στο κανάλι της γωνίας Ανθίμου και Γαζή λέγοντας: "Α, ναί μωρέ, ξέρω, ο Κολοκοτρώνης που τον έχουμε και άγαλμα στο ...Σύνταγμα, αυτός δεν ήταν που έκανε την επανάσταση του...20ού Αιώνα;", έπεφτε και κανά ντοκυμαντέρ στη τηλεόραση, (οι ελληνικές ταινίες με το θέμα αυτό είχαν εκλείψει πλέον ώς ...μή βλεπόμενες!), χορεύαμε και τα καλαματιανά μας, απαραίτητα το βράδυ το καθιερωμένο σπάσιμο των πιάτων στο κοντυνότερο σκυλάδικο που ήταν ασορτί και με την ...άρτι αγορασθείσα φιρμάτη νυχτερινή μας ενδυμασία και μετά...άντε και του χρόνου.
Και του...χρόνου, ξανα-μανά τα ίδια, ώσπου κανείς πλέον δεν έδινε και τόση σημασία, πλήν του γεγονότος του πότε θα πέσει η αργία και αν πέσει Σαβ/κυριακο αν θα μετατεθεί για Δευτέρα, πρώτα ο Θεός.
Σήμερα όμως αδέρφια, τα πράγματα είναι εντελώς, μα ΠΑΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά.Η επέτειός η Εθνική μας συμπίπτει με πάμπολλα Ιστορικά γεγονότα που τα βιώνουμε καθημερινά. ΠΟΤΕ ΑΛΛΩΤΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΠΙΠΤΕ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ!
ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ, ΠΟΥ ΤΟ "ΑΥΡΙΟ" ΤΗΣ ΙΣΩΣ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΩΣ ΕΘΝΟΣ!
Την ημέρα της επετείου μας, η τρόικα του επαίσχυντου Μνημονίου πρόκειται να καθορίσει τις τύχες μας στη Σύνοδο Κορυφής.
Ισως αύριο να μη μπορούμε πια να γιορτάσουμε την Απελευθέρωσή μας, γιατί θα έίμαστε ήδη σκλάβοι. Aυτήν λοιπόν εδώ τη μέρα, Παπαρσκευή 25η Μαρτίου, πρέπει να τη χαράξουμε βαθιά στη μνήμη μας. Και να εμψυχωθούμε και να εμπνευστούμε όλοι εκ νέου, μέσα απο μια ταινία.
Ναί, μια ταινία. Γιατί τα βιβλία μας πια δεν βοηθούνε. Ξέφτυσαν, μέσα στο χρόνο. Οι δάσκαλοί μας ασχολούνται πια με άλλ' αντ' αλλων. Τα αγάλματα των Ηρώων μας που κοσμούν το Πεδίον του Αρεως, ποτέ άλλωτε δεν ήταν τόσο μόνα. Οι κυβερνώντες αυτού του τόπου φρόντισαν γι αυτό. Και τί δεν είπαν τα φερέφωνά τους. Οτι δεν υπήρχε και τόση πρεμούρα να επαναστατήσουν τότε οι ραγιάδες, αφού περνούσαν...μιά χαρά!
Εθνος δεν ήμασταν μέχρι τότε, το ...1821 γίναμε!
Ποιός Κολοκοτρώνης, μα αυτός ήταν...αδερφή ξεφωνημένη!
Ποιοί αγωνιστές...Αυτοί έσφαζαν τα καημένα τα Τουρκάκια και μετά τα ...πέρναγαν στη σούβλα για...κοκορέτσι! Στο Διεθνές Δικαστήριο της (τότε) Χάγης έπρεπε να τους στείλουν οι ...εθνοσωτήρες σύμμαχοί μας Αγγλοι, Γάλλοι και Ρώσοι!
Η Εκκλησία; Ποιά εκκλησία μωρέ; Αυτοί οι προδότες με πρώτο και καλύτερο τον...Παλαιών Πατρών Γερμανό; Μα το λέει και το όνομά του! Γερμανός ήταν!!!!
Γελάτε αδέρφια ε? Καλά κάνετε! Αν δεν ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα, θα μπορούσε να ήταν απείρως πιο ...κωμικά απ' ό,τι δείχνουν...
Μια ταινία λοιπόν! Που μπορεί να μην είναι το...κουλτουριάρικο αριστούργημα, είναι όμως μια ταινία που ΕΧΕΙ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ όταν προβλήθηκε! Και εξακολουθεί ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΑΚΟΜΗ, έστω κι αν πέρασαν 41 ολόκληρα χρόνια απο τότε που γυρίστηκε! Για βάλτε με νού σας! 41 ολόκληρα χρόνια και έιναι σαν να ...γυρίστηκε χτές! Μια ταινία που βραβεύτηκε (δικαίως) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ως η αρτιότερη ελληνική παραγωγή μέχρι εκείνη τη χρονιά και θεωρείται επίσης και ως η ακριβότερη ελληνική κινηματογραφική ταινία όλων των εποχών (με τα δεδομένα σύνγκρισης εκείνης της εποχής με τη σημερινή)!
Ασφαλώς και μιλάμε για την υπέρπαραγωγή "ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ-Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ '21"
Μια ταινία που γυρίστηκε απο τον Ερρίκο Ανδρέου, πάνω σε σενάριο του Πάνου Κοντέλλη (υποστηριζόμενο απο τον ακαδημαικό Δημήτριο Δέλλα και τους φιλόλογους Ελένη Διαμαντίδου και Κώστα Πολίτη), πιστό σχεδόν στο 100% των γεγονότων και που αφηγείται τη ζωή, τους αγώνες και τον ηρωικό θάνατο του μεγάλου Αρχιμανδρίτη, που ξεσήκωνε όλους τους Ελληνες, απ' όπου κι αν περνούσε, με τα φλογερά και γεμάτα πίστη στη λευτεριά, λόγια του αλλά και τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Εναν χαρακτήρα που έκανε πολλούς να τον μισήσουν αλλά και άλλους τόσους να τον λατρέψουν. Ο Γρηγόριος Δικαίος, όπως ήταν γνωστός, είχε αρκετά ελαττώματα, που παρα λίγο να τον καταστήσουν εκτός απο ήρωα, ακόμα και μοιραίο άνδρα για την Ελλάδα. Φωνακλάς, εγωιστής και πνεύμα αντιλογίας, πολλές φορές τον έφερε σε σφοδρή αντιπαράθεση με άλλους αγωνιστές αλλά και προύχοντες, κοτσαμπάσηδες και - κυρίως - τους Φαναριώτες Αναγνωστόπουλο, Αναγνωσταρά και Μαυροκορδάτο.
Μετά τις απόλυτες επιτυχίες που είχε ώς πολεμιστής και ως απόστολος της Φιλικής Εταιρείας, απέκτησε μεγάλες φιλοδοξίες, χωρίς πάντα να είχε και τις ικανότητες γι αυτές. Κι αυτές του ακριβώς οι φιλοδοξίες (που η μεγαλύτερη απ' όλες ήταν να έβλεπε τον εαυτό του μια μέρα Πρυθυπουργό της Ελλάδας) τον έφεραν να γίνει μέλος της προδοτικής κυβέρνησης Κουντουριώτη στον Εμφύλιο πόλεμο, κυνηγώντας τους πρώην συμπολεμιστές του Μητροπέτροβα, Δεληγιάννη και κυρίως τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα οι αγωνιστές αυτοί να κλειστούν φυλακή στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Υδρα ενώ η επανάσταση μαίνονταν ακόμη και γι αυτόν του τον ζήλο ο Κουντουριώτης του έδωσε το αξίωμα του Υπουργού Εσωτερικών. Μόνον όταν ο Ιμπραήμ όρμησε ακάθεκτος εισβάλοντας στην Πελοπόνησσο χωρίς σχεδόν να βρεί αντίσταση απο κανέναν (λόγω του Εμφυλίου ασφαλώς), ο Παπαφλέσσας συνήλθε απ το λήθαργο της φιλοδοξίας και του καιροσκοπισμού.
Η ηρωική του καρδιά νίκησε τους δαίμονές του και, αφού δεν κατόρθωσε να πείσει τον Κουντουριώτη να αφήσει ελεύθερους τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους αγωνιστές, μπαίνει αυτός μπροστά, κεφαλή στην εκστρατεία εναντίον του Αιγύπτιου πασά. Κι αφού είδε οτι κανείς δεν τον ακολουθούσε, ούτε ο ίδιος ο αδερφός του Νικήτας Φλέσσας, αυτός αντέταξε τα στήθη του ενάντια στον Ιμπραήμ, πιστεύοντας, ως άλλος Λεωνίδας, οτι ο αναπόφευκτος θάνατός του θα ένωνε και θα εμψύχωνε και πάλι τους επαναστατημένους Ελληνες. Και είχε δίκιο. Η θυσία του στο Μανιάκι, εκεί όπου αντιμετώπισε την απείρως ανώτερη στρατιά του Ιμπραήμ φέρνοντάς τον σε τρομερά δύσκολη θέση, εμψύχωσε το Γένος, ο Κολοκοτρώνης πήρε πάλι τ' άρματα και σώθηκε ο Αγώνας την τελευταία - κυριολεκτικά - στιγμή.
Ο θρύλος λέει οτι ο ίδιος ο Ιμπραήμ, αναιρώντας ό,τι είχε πεί πρωτύτερα στους συνεργάτες του, να τον πιάσουν δηλαδή ζωντανό και να τον φέρουν ταπεινωμένο μπροστά του, βάζει αυτή τη φορά τον ίδιο τον υπολοχαγό Ντε Ζακίν, ενός Γάλλου που είχε αυτομολήσει απο το στρατό του Ναπολέοντα και ασπαζόμενος τον μωαμεθανισμό πήρε το όνομα Σουλειμάν Πασάς, να βρεί και να στήσει όρθιο πάνω στο κορμό μιας βελανιδιάς το σώμα του μεγάλου Αγωνιστή κι αφού αυτό έγινε, τον πλησίασε ευλαβικά και τον ασπάστηκε, αποδίδοντάς του τη μέγιστη τιμή που έχουν οι μουσουλμάνοι για τους πολεμιστές τους...
Η παραγωγή ανήκει στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ του Φιλοποίμενα Φίνου, ενός πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ, πατέρα του Ελληνικού Κιν/φου και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, καταδικασθέντα δίς είς θάνατον απο τους Γερμανούς το '43 και για τον οποίο θα γραφτεί ειδικό αφιέρωμα εδώ στο blog.
Ο Φίνος λοιπόν, σε συνεργασία με τον James Paris και το νεοιδρυθέν τότε Ελληνικό Κέντρο Κίν/φου, έριξαν πάααρα πολλά λεφτά στη παραγωγή, στην οποία συνεργάστηκαν τα μεγαλύτερα τότε ονόματα στο χώρο του θεάτρου και της Τέχνης. Διονύσης Φωτόπουλος στα κουστούμια και τα σκηνικά, Αριστείδης Καρύδης-Fuchs στο μοντάζ, Δημήτρης Παπακωνσταντής στη φωτογραφία και τη φοβερή, εκπληκτικής ανάτασης συμφωνική μουσική, υπογράφει ο μεγάλος συνθέτης Κώστας Καπνίσης.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ επωμίζεται το βαρύ φορτίο του κεντρικού ρόλου, δίνοντας πραγματικά ρεσιτάλ με την εκπληκτική ερμηνεία του, τόσο, που θαρρείς και βλέπεις τον ίδιο τον Παπαφλέσσα ολοζώντανο! Ο Δημήτρης Ιωακειμίδης ως Κολοκοτρώνης, απλά συγκλονιστικός. Κανέλλος Δεληγιάννης, ο ζεν-πρεμιέ Αλέκος Αλεξανδράκης. Και πολλοί άλλοι γνωστοί ηθοποιοί της γενιάς του '70 σε χαρακτηριστικούς ρόλους, όλοι ΑΠΟΛΥΤΩΣ προσεγμενοι και ειδικά μακιγιαρισμένοι ωστε να μοιάζουν σχεδόν απόλυτα με τα πραγματικά πρόσωπα. Οπως ο Μάκης Ρευματάς στο ρόλο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο Θόδωρος Μορίδης ως Π.Π.Γερμανός, ο ισπανός Φερνάντο Σάντσο στο ρόλο του Δράμαλη πασά, ο Χρήστος Πολίτης στο ρόλο του Δημήτρη Υψηλάντη και - τέλος - ο εκπληκτικός Στέφανος Στρατηγός στο ρόλο του αιμοσταγούς Ιμπραήμ.
Η τεχνική επεξεργασία της ταινίας γίνεται εξ' ολοκλήρου στα υπερσύγχρονα στούντιο της ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ στα Σπάτα, δίνοντας μοναδικό, κρυστάλλινο ήχο και ζωντανή εικόνα στη φωτογραφία., Ο Φίνος γι' αυτή την ταινία, επιστρατεύει ειδικούς γερανούς που μόλις είχε φέρει απο τη Γαλλία, αλλά η "εκνευριστική" επιμονή του στην άρτια τεχνική υποδομή του φίλμ, τον φέρνει αντιμέτωπο με το άλλο μέλος της κοινοπραξίας που είχε στηθεί, τον James Paris, που βλέπει τον προυπολογισμό της ταινίας να εκτινάζεται σε δυσθεώρητα ύψη για την ...τσέπη του.
"Οταν μού φερες το σενάριο Τζίμη", του είπε, "εγώ σου έθεσα βέτο απ την αρχή πως επειδή η ταινία θα φέρει το σήμα και την υπογραφή μου, θα γίνει όπως τη θέλω εγώ και δέχτηκες. Ασε με λοιπόν τώρα να κάνω τη δουλειά μου"
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους τον Μάρτη του 1971 και γίνεται σεισμός. Ουρές στα ταμεία και στη λαμπρή πρεμιέρα που γίνεται στον κινηματογράφο Αττικόν, τιμούν με την παρουσία τους τα μεγαλύτερα ονόματα της Τέχνης που βρίσκοταν ακόμη στην Ελλάδα (λόγω Χούντας), καθώς και ...σύσσωμη η στρατιωτική ηγεσία του ΓΕΕΘΑ!!! Ο Φίνος, με το που τους βλέπει του γυρνάνε τα άντερα απ την αηδία, αλλά επειδή ήταν...κολλητάρια του James Paris (όλες του άλλωστε τις εθνικοπατριωτικές ταινίες τις υποστήριζε με θέρμη ο ...χουντικός Στρατός, βάζοντας ολόκληρα τάγματα να παίζουν κομπάρσοι!) δεν μίλησε, μόνο αποχώρησε διακριτικά μαζί με τη γυναίκα του λίγο πρίν το τέλος της ταινίας, μη τυχόν και έλθει σε επαφή με το χουντικό καθεστώς...
Η ταινία ...ταλαιπωρήθηκε αρκετά στον τομέα της εκμετάλλευσής της, μιας κι αυτή την είχε στην αρχή ο James Paris (έτσι είχε συμφωνηθεί άλλωστε). Μετά την ανέλαβε η Γενική Κινηματογραφικών Επιχειρήσεων (όπως ονομαζόταν τότε το νεοσύστατο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου που ήταν συμπαραγωγός) και τέλος, μετά το 1979 και αφού ο James Paris παραιτείται της εκμετάλλευσης, πέφτει στα χέρια της εταιρείας των εμπόρων του σινεμά Θόδωρου Καραγιάννη και Γιώργου Καρατζόπουλου, την επονομαζόμενη "ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ - ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ" Α.Ε., η οποία πλέον εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα προβολής του έργου στην τηλεόραση, με μοντάζ δικό τους και μπόλικες σκηνές που στην αρχή είχαν κοπεί μετά απο παρέμβαση του Φίνου.
Η ίδια εταιρεία εξακολουθεί να έχει τα δικαιώματα μέχρι και σήμερα, ασελγώντας βίαια πάνω στο έργο στην ψηφιακή του μορφή, προσθέτοντας κάποια ...βλακώδη εφέ στην εικόνα (dissolve, fade in, scene cut και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες) και το χειρότερο, βάζει ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ στην ταινία, με πρώτο-πρώτο το δικό της όνομα, αποπροσανατολίζοντας τον θεατή, προσπαθώντας να κερδίσει τις εντυπώσεις και κάνοντάς τον να πιστέψει πως η παραγωγή είναι της ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ και όχι του Φίνου. Ναί, θάθελαν...
Απολαύστε την και απο εμάς εδώ, ολόκληρη και χωρίς περικοπές. Μια ταινία που αποτελεί - χωρίς υπερβολή - ΕΘΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ!
Είχαμε επίσης και αυτές της κουτσής-Μαρίας, του Μπαρμπα-Μήτσου, της "κουνιστής" μοντέλας που με τη τσίχλα στο στόμα έβγαινε στο κανάλι της γωνίας Ανθίμου και Γαζή λέγοντας: "Α, ναί μωρέ, ξέρω, ο Κολοκοτρώνης που τον έχουμε και άγαλμα στο ...Σύνταγμα, αυτός δεν ήταν που έκανε την επανάσταση του...20ού Αιώνα;", έπεφτε και κανά ντοκυμαντέρ στη τηλεόραση, (οι ελληνικές ταινίες με το θέμα αυτό είχαν εκλείψει πλέον ώς ...μή βλεπόμενες!), χορεύαμε και τα καλαματιανά μας, απαραίτητα το βράδυ το καθιερωμένο σπάσιμο των πιάτων στο κοντυνότερο σκυλάδικο που ήταν ασορτί και με την ...άρτι αγορασθείσα φιρμάτη νυχτερινή μας ενδυμασία και μετά...άντε και του χρόνου.
Και του...χρόνου, ξανα-μανά τα ίδια, ώσπου κανείς πλέον δεν έδινε και τόση σημασία, πλήν του γεγονότος του πότε θα πέσει η αργία και αν πέσει Σαβ/κυριακο αν θα μετατεθεί για Δευτέρα, πρώτα ο Θεός.
Σήμερα όμως αδέρφια, τα πράγματα είναι εντελώς, μα ΠΑΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά.Η επέτειός η Εθνική μας συμπίπτει με πάμπολλα Ιστορικά γεγονότα που τα βιώνουμε καθημερινά. ΠΟΤΕ ΑΛΛΩΤΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΠΙΠΤΕ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ!
ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ, ΠΟΥ ΤΟ "ΑΥΡΙΟ" ΤΗΣ ΙΣΩΣ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΩΣ ΕΘΝΟΣ!
Την ημέρα της επετείου μας, η τρόικα του επαίσχυντου Μνημονίου πρόκειται να καθορίσει τις τύχες μας στη Σύνοδο Κορυφής.
Ισως αύριο να μη μπορούμε πια να γιορτάσουμε την Απελευθέρωσή μας, γιατί θα έίμαστε ήδη σκλάβοι. Aυτήν λοιπόν εδώ τη μέρα, Παπαρσκευή 25η Μαρτίου, πρέπει να τη χαράξουμε βαθιά στη μνήμη μας. Και να εμψυχωθούμε και να εμπνευστούμε όλοι εκ νέου, μέσα απο μια ταινία.
Ναί, μια ταινία. Γιατί τα βιβλία μας πια δεν βοηθούνε. Ξέφτυσαν, μέσα στο χρόνο. Οι δάσκαλοί μας ασχολούνται πια με άλλ' αντ' αλλων. Τα αγάλματα των Ηρώων μας που κοσμούν το Πεδίον του Αρεως, ποτέ άλλωτε δεν ήταν τόσο μόνα. Οι κυβερνώντες αυτού του τόπου φρόντισαν γι αυτό. Και τί δεν είπαν τα φερέφωνά τους. Οτι δεν υπήρχε και τόση πρεμούρα να επαναστατήσουν τότε οι ραγιάδες, αφού περνούσαν...μιά χαρά!
Εθνος δεν ήμασταν μέχρι τότε, το ...1821 γίναμε!
Ποιός Κολοκοτρώνης, μα αυτός ήταν...αδερφή ξεφωνημένη!
Ποιοί αγωνιστές...Αυτοί έσφαζαν τα καημένα τα Τουρκάκια και μετά τα ...πέρναγαν στη σούβλα για...κοκορέτσι! Στο Διεθνές Δικαστήριο της (τότε) Χάγης έπρεπε να τους στείλουν οι ...εθνοσωτήρες σύμμαχοί μας Αγγλοι, Γάλλοι και Ρώσοι!
Η Εκκλησία; Ποιά εκκλησία μωρέ; Αυτοί οι προδότες με πρώτο και καλύτερο τον...Παλαιών Πατρών Γερμανό; Μα το λέει και το όνομά του! Γερμανός ήταν!!!!
Γελάτε αδέρφια ε? Καλά κάνετε! Αν δεν ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα, θα μπορούσε να ήταν απείρως πιο ...κωμικά απ' ό,τι δείχνουν...
Μια ταινία λοιπόν! Που μπορεί να μην είναι το...κουλτουριάρικο αριστούργημα, είναι όμως μια ταινία που ΕΧΕΙ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ όταν προβλήθηκε! Και εξακολουθεί ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΑΚΟΜΗ, έστω κι αν πέρασαν 41 ολόκληρα χρόνια απο τότε που γυρίστηκε! Για βάλτε με νού σας! 41 ολόκληρα χρόνια και έιναι σαν να ...γυρίστηκε χτές! Μια ταινία που βραβεύτηκε (δικαίως) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ως η αρτιότερη ελληνική παραγωγή μέχρι εκείνη τη χρονιά και θεωρείται επίσης και ως η ακριβότερη ελληνική κινηματογραφική ταινία όλων των εποχών (με τα δεδομένα σύνγκρισης εκείνης της εποχής με τη σημερινή)!
Ασφαλώς και μιλάμε για την υπέρπαραγωγή "ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ-Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ '21"
Μια ταινία που γυρίστηκε απο τον Ερρίκο Ανδρέου, πάνω σε σενάριο του Πάνου Κοντέλλη (υποστηριζόμενο απο τον ακαδημαικό Δημήτριο Δέλλα και τους φιλόλογους Ελένη Διαμαντίδου και Κώστα Πολίτη), πιστό σχεδόν στο 100% των γεγονότων και που αφηγείται τη ζωή, τους αγώνες και τον ηρωικό θάνατο του μεγάλου Αρχιμανδρίτη, που ξεσήκωνε όλους τους Ελληνες, απ' όπου κι αν περνούσε, με τα φλογερά και γεμάτα πίστη στη λευτεριά, λόγια του αλλά και τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Εναν χαρακτήρα που έκανε πολλούς να τον μισήσουν αλλά και άλλους τόσους να τον λατρέψουν. Ο Γρηγόριος Δικαίος, όπως ήταν γνωστός, είχε αρκετά ελαττώματα, που παρα λίγο να τον καταστήσουν εκτός απο ήρωα, ακόμα και μοιραίο άνδρα για την Ελλάδα. Φωνακλάς, εγωιστής και πνεύμα αντιλογίας, πολλές φορές τον έφερε σε σφοδρή αντιπαράθεση με άλλους αγωνιστές αλλά και προύχοντες, κοτσαμπάσηδες και - κυρίως - τους Φαναριώτες Αναγνωστόπουλο, Αναγνωσταρά και Μαυροκορδάτο.
Μετά τις απόλυτες επιτυχίες που είχε ώς πολεμιστής και ως απόστολος της Φιλικής Εταιρείας, απέκτησε μεγάλες φιλοδοξίες, χωρίς πάντα να είχε και τις ικανότητες γι αυτές. Κι αυτές του ακριβώς οι φιλοδοξίες (που η μεγαλύτερη απ' όλες ήταν να έβλεπε τον εαυτό του μια μέρα Πρυθυπουργό της Ελλάδας) τον έφεραν να γίνει μέλος της προδοτικής κυβέρνησης Κουντουριώτη στον Εμφύλιο πόλεμο, κυνηγώντας τους πρώην συμπολεμιστές του Μητροπέτροβα, Δεληγιάννη και κυρίως τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα οι αγωνιστές αυτοί να κλειστούν φυλακή στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Υδρα ενώ η επανάσταση μαίνονταν ακόμη και γι αυτόν του τον ζήλο ο Κουντουριώτης του έδωσε το αξίωμα του Υπουργού Εσωτερικών. Μόνον όταν ο Ιμπραήμ όρμησε ακάθεκτος εισβάλοντας στην Πελοπόνησσο χωρίς σχεδόν να βρεί αντίσταση απο κανέναν (λόγω του Εμφυλίου ασφαλώς), ο Παπαφλέσσας συνήλθε απ το λήθαργο της φιλοδοξίας και του καιροσκοπισμού.
Η ηρωική του καρδιά νίκησε τους δαίμονές του και, αφού δεν κατόρθωσε να πείσει τον Κουντουριώτη να αφήσει ελεύθερους τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους αγωνιστές, μπαίνει αυτός μπροστά, κεφαλή στην εκστρατεία εναντίον του Αιγύπτιου πασά. Κι αφού είδε οτι κανείς δεν τον ακολουθούσε, ούτε ο ίδιος ο αδερφός του Νικήτας Φλέσσας, αυτός αντέταξε τα στήθη του ενάντια στον Ιμπραήμ, πιστεύοντας, ως άλλος Λεωνίδας, οτι ο αναπόφευκτος θάνατός του θα ένωνε και θα εμψύχωνε και πάλι τους επαναστατημένους Ελληνες. Και είχε δίκιο. Η θυσία του στο Μανιάκι, εκεί όπου αντιμετώπισε την απείρως ανώτερη στρατιά του Ιμπραήμ φέρνοντάς τον σε τρομερά δύσκολη θέση, εμψύχωσε το Γένος, ο Κολοκοτρώνης πήρε πάλι τ' άρματα και σώθηκε ο Αγώνας την τελευταία - κυριολεκτικά - στιγμή.
Ο θρύλος λέει οτι ο ίδιος ο Ιμπραήμ, αναιρώντας ό,τι είχε πεί πρωτύτερα στους συνεργάτες του, να τον πιάσουν δηλαδή ζωντανό και να τον φέρουν ταπεινωμένο μπροστά του, βάζει αυτή τη φορά τον ίδιο τον υπολοχαγό Ντε Ζακίν, ενός Γάλλου που είχε αυτομολήσει απο το στρατό του Ναπολέοντα και ασπαζόμενος τον μωαμεθανισμό πήρε το όνομα Σουλειμάν Πασάς, να βρεί και να στήσει όρθιο πάνω στο κορμό μιας βελανιδιάς το σώμα του μεγάλου Αγωνιστή κι αφού αυτό έγινε, τον πλησίασε ευλαβικά και τον ασπάστηκε, αποδίδοντάς του τη μέγιστη τιμή που έχουν οι μουσουλμάνοι για τους πολεμιστές τους...
Η παραγωγή ανήκει στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ του Φιλοποίμενα Φίνου, ενός πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ, πατέρα του Ελληνικού Κιν/φου και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, καταδικασθέντα δίς είς θάνατον απο τους Γερμανούς το '43 και για τον οποίο θα γραφτεί ειδικό αφιέρωμα εδώ στο blog.
Ο Φίνος λοιπόν, σε συνεργασία με τον James Paris και το νεοιδρυθέν τότε Ελληνικό Κέντρο Κίν/φου, έριξαν πάααρα πολλά λεφτά στη παραγωγή, στην οποία συνεργάστηκαν τα μεγαλύτερα τότε ονόματα στο χώρο του θεάτρου και της Τέχνης. Διονύσης Φωτόπουλος στα κουστούμια και τα σκηνικά, Αριστείδης Καρύδης-Fuchs στο μοντάζ, Δημήτρης Παπακωνσταντής στη φωτογραφία και τη φοβερή, εκπληκτικής ανάτασης συμφωνική μουσική, υπογράφει ο μεγάλος συνθέτης Κώστας Καπνίσης.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ επωμίζεται το βαρύ φορτίο του κεντρικού ρόλου, δίνοντας πραγματικά ρεσιτάλ με την εκπληκτική ερμηνεία του, τόσο, που θαρρείς και βλέπεις τον ίδιο τον Παπαφλέσσα ολοζώντανο! Ο Δημήτρης Ιωακειμίδης ως Κολοκοτρώνης, απλά συγκλονιστικός. Κανέλλος Δεληγιάννης, ο ζεν-πρεμιέ Αλέκος Αλεξανδράκης. Και πολλοί άλλοι γνωστοί ηθοποιοί της γενιάς του '70 σε χαρακτηριστικούς ρόλους, όλοι ΑΠΟΛΥΤΩΣ προσεγμενοι και ειδικά μακιγιαρισμένοι ωστε να μοιάζουν σχεδόν απόλυτα με τα πραγματικά πρόσωπα. Οπως ο Μάκης Ρευματάς στο ρόλο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο Θόδωρος Μορίδης ως Π.Π.Γερμανός, ο ισπανός Φερνάντο Σάντσο στο ρόλο του Δράμαλη πασά, ο Χρήστος Πολίτης στο ρόλο του Δημήτρη Υψηλάντη και - τέλος - ο εκπληκτικός Στέφανος Στρατηγός στο ρόλο του αιμοσταγούς Ιμπραήμ.
Η τεχνική επεξεργασία της ταινίας γίνεται εξ' ολοκλήρου στα υπερσύγχρονα στούντιο της ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ στα Σπάτα, δίνοντας μοναδικό, κρυστάλλινο ήχο και ζωντανή εικόνα στη φωτογραφία., Ο Φίνος γι' αυτή την ταινία, επιστρατεύει ειδικούς γερανούς που μόλις είχε φέρει απο τη Γαλλία, αλλά η "εκνευριστική" επιμονή του στην άρτια τεχνική υποδομή του φίλμ, τον φέρνει αντιμέτωπο με το άλλο μέλος της κοινοπραξίας που είχε στηθεί, τον James Paris, που βλέπει τον προυπολογισμό της ταινίας να εκτινάζεται σε δυσθεώρητα ύψη για την ...τσέπη του.
"Οταν μού φερες το σενάριο Τζίμη", του είπε, "εγώ σου έθεσα βέτο απ την αρχή πως επειδή η ταινία θα φέρει το σήμα και την υπογραφή μου, θα γίνει όπως τη θέλω εγώ και δέχτηκες. Ασε με λοιπόν τώρα να κάνω τη δουλειά μου"
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους τον Μάρτη του 1971 και γίνεται σεισμός. Ουρές στα ταμεία και στη λαμπρή πρεμιέρα που γίνεται στον κινηματογράφο Αττικόν, τιμούν με την παρουσία τους τα μεγαλύτερα ονόματα της Τέχνης που βρίσκοταν ακόμη στην Ελλάδα (λόγω Χούντας), καθώς και ...σύσσωμη η στρατιωτική ηγεσία του ΓΕΕΘΑ!!! Ο Φίνος, με το που τους βλέπει του γυρνάνε τα άντερα απ την αηδία, αλλά επειδή ήταν...κολλητάρια του James Paris (όλες του άλλωστε τις εθνικοπατριωτικές ταινίες τις υποστήριζε με θέρμη ο ...χουντικός Στρατός, βάζοντας ολόκληρα τάγματα να παίζουν κομπάρσοι!) δεν μίλησε, μόνο αποχώρησε διακριτικά μαζί με τη γυναίκα του λίγο πρίν το τέλος της ταινίας, μη τυχόν και έλθει σε επαφή με το χουντικό καθεστώς...
Η ταινία ...ταλαιπωρήθηκε αρκετά στον τομέα της εκμετάλλευσής της, μιας κι αυτή την είχε στην αρχή ο James Paris (έτσι είχε συμφωνηθεί άλλωστε). Μετά την ανέλαβε η Γενική Κινηματογραφικών Επιχειρήσεων (όπως ονομαζόταν τότε το νεοσύστατο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου που ήταν συμπαραγωγός) και τέλος, μετά το 1979 και αφού ο James Paris παραιτείται της εκμετάλλευσης, πέφτει στα χέρια της εταιρείας των εμπόρων του σινεμά Θόδωρου Καραγιάννη και Γιώργου Καρατζόπουλου, την επονομαζόμενη "ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ - ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ" Α.Ε., η οποία πλέον εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα προβολής του έργου στην τηλεόραση, με μοντάζ δικό τους και μπόλικες σκηνές που στην αρχή είχαν κοπεί μετά απο παρέμβαση του Φίνου.
Η ίδια εταιρεία εξακολουθεί να έχει τα δικαιώματα μέχρι και σήμερα, ασελγώντας βίαια πάνω στο έργο στην ψηφιακή του μορφή, προσθέτοντας κάποια ...βλακώδη εφέ στην εικόνα (dissolve, fade in, scene cut και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες) και το χειρότερο, βάζει ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ στην ταινία, με πρώτο-πρώτο το δικό της όνομα, αποπροσανατολίζοντας τον θεατή, προσπαθώντας να κερδίσει τις εντυπώσεις και κάνοντάς τον να πιστέψει πως η παραγωγή είναι της ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ και όχι του Φίνου. Ναί, θάθελαν...
Απολαύστε την και απο εμάς εδώ, ολόκληρη και χωρίς περικοπές. Μια ταινία που αποτελεί - χωρίς υπερβολή - ΕΘΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ!
Πηγές
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Τόμος ΙΒ' "Η Ελληνική Επανάσταση", εκδόσεις ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ, Στρατηγού Μακρυγιάννη, εκδόσεις ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ, 1978
Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, Σταύρου Λύγαρη, εκδόσεις ΙΣΤΟΣ, 1984
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ 1823-1825, Πάντειο Πανεπιστήμιο, τμήμα Ιστορίας, 1984
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, Μαρίνου Κουσουμίδη, 1985
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝ/ΦΟΥ, Γιάννη Σολδάτου, Τόμος Γ΄, 1982
30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ ΤΗΣ ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, Αλκίνοου Μπουνιά, 1988
ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, Ο ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, Μάρκου Ζέρβα, 2003
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Τόμος ΙΒ' "Η Ελληνική Επανάσταση", εκδόσεις ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ, Στρατηγού Μακρυγιάννη, εκδόσεις ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ, 1978
Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, Σταύρου Λύγαρη, εκδόσεις ΙΣΤΟΣ, 1984
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ 1823-1825, Πάντειο Πανεπιστήμιο, τμήμα Ιστορίας, 1984
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, Μαρίνου Κουσουμίδη, 1985
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝ/ΦΟΥ, Γιάννη Σολδάτου, Τόμος Γ΄, 1982
30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ ΤΗΣ ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, Αλκίνοου Μπουνιά, 1988
ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, Ο ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, Μάρκου Ζέρβα, 2003
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.