Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Και μεταξύ μας σαν καλός έμπορος που είναι, καλά κάνει. Μια παροιμία που λεγόταν μεταξύ παλιών εμπόρων στην αγορά, ήταν η εξής: Εγώ στραβώνω και πουλώ εσύ ίσιωνε και πάρε!
Θα ήταν ωραίο όλο ετούτο σαν κωμωδία αλλά σαν πράξη γίνεται κάπως χειρότερο αφού το έργο πονάει. Η διαδρομή των επτά περίπου χρόνων μέσα στο περιβόλι της ευρωπαϊκής απαίτησης-συμμόρφωσης-διδαχής-έως και τιμωρίας, θα έπρεπε να μας έχει μάθει κάποια πράγματα, θα έπρεπε να μας έχει κάνει να σταθούμε ένα σκαλί ψηλότερα ώστε να μπορέσουμε να αντικρίσουμε ολόκληρη την εικόνα του χάρτη κι όχι μονάχα την τετράγωνη πλάκα που πατούν τα πόδια μας η οποία περιλαμβάνεται, απεικονίζεται, μέσες-άκρες στις φράσεις: Δεν είμαστε ικανοί για τίποτα, δεν φταίνε εκείνοι εμείς φταίμε, οι άνθρωποι θέλουν τα λεφτά τους και πολλά άλλα εμβόλιμα, βολικά όλα. Η αλήθεια άλλωστε δεν έχει ποτέ μία όψη, καλό θα ήταν να κοιτούσαμε πού και πού και τη δικιά μας.
Βεβαίως από την άλλη δεν αποφασίζουμε εμείς για την τύχη μας, αποφασίζουν πρώτα οι κορυφαίοι διοργανωτές των πολιτικών παιχνιδιών μεταξύ τους κατασκευάζοντας το χάπι-εργαλείο και κατόπιν αναλαμβάνουν να το ζαχαρώσουν μετρέποντάς το σε φάρμακο αναγκαίο τα ΜΜΕ, κουλαντρίζοντας τα ηνία των επιθυμιών μας, των προσμονών μας, των ελπίδων μας, αλλά κυρίως των φόβων μας. Ιδίως αυτών.
«Μακριά από το ευρώ; Θάνατος»
Αν αναρωτηθούμε ποιοι το λένε, θα δούμε πως το κάνουν όλοι εκείνοι που έχουν συμφέρον από την παρούσα κατάσταση. Άμεσο ή έμμεσο. Ως άμεσο μπορούμε να δούμε το κέρδος σε χρήμα και ως έμμεσο (ως αντιμισθία δηλαδή) τον θώκο, τον διορισμό, τη θέση που με τον χρόνο και την σωστή συνδιαλλαγή (διαπλοκή) θα αποφέρει μακροπρόθεσμο κέρδος, τουτέστιν χρήμα ή δόξα. Μην λησμονείτε πως η ματαιοδοξία συναγωνίζεται με αξιώσεις σε πολλές περιπτώσεις το υλικό όφελος ιδίως όταν αυτό δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω σε κάποιον χορτάτο.
Όλοι εκείνοι που έχουν αναλάβει τις τύχες μας (με την ψήφο τη δική μας ασφαλώς. Την επηρεασμένη αν θέλετε ‘’Εγώ στραβώνω και πουλώ…’’ που λέγαμε) είναι όλως τυχαίως οι μόνοι που δεν πλήττονται από την παρούσα κατάσταση. Έστω, που δεν πλήττονται όσο όλοι εμείς, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν έχουν τις ανάγκες μας. Βασιλεύουν επάνω από αυτές. Κόπτονται για τον πόνο μας όντας άπονοι.
Μαζεύονται όλοι κορυφαίοι δημοσιογράφοι και εξαπολύουν μύδρους κατά της απομάκρυνσης από την αγάπη της ευρώπης, κατά της ενδεχόμενης αλλαγής του νομίσματος, εκ του ασφαλούς ομιλώντες φυσικά. Μαζί τους και οι βουλευτές των μεγάλων κομμάτων, πλάι τους και οι κορυφαίοι επιχειρηματίες οι οποίοι δεν προσβλέπουν μόνο σε εφήμερο χαρτί, αλλά σε μακρόπνοο σχέδιο φθηνής χώρας. Ουρά όλων αυτών οι πεισμένοι τρομαγμένοι πολίτες.
Η πατρίδα δεν πρέπει να παράγει τίποτα! (Βλέπε επιδοτήσεις καταστροφής αμπελιών, ελαιόδεντρων, μέχρι και επίδομα βουλιάγματος βάρκας δόθηκε!) Τυχαίο; Αν ναι, μοιάζει με εκείνο της γυναίκα μας που την πιάσαμε στο κρεβάτι με τον φίλο μας και πιστέψαμε πως δεν υπήρξε δόλος αλλά μια απλή ζάλη.
Όλα θα πρέπει να τα εισάγει η ''επαρχία'' από τη ''μαμά πόλη'' στις τιμές που εκείνη καθορίζει, όπως η ''μαμά πόλη'' θα καθορίζει και τα εργασιακά (μισθούς, ασφαλίσεις) κατά το συμφέρον της άραγε; Θα δυσκολευτούμε να απαντήσουμε…
Η λέξη συνδικαλισμός φέρνει στην ''μητέρα πόλη'' από ρίγος έως γέλωτα, όπως θα έφερνε αναγούλα η διακινούσα ιδέες περί ελεύθερου δικαιώματος χρήσης του κορμιού η νύφη σε σπίτι παλαιών αρχών.
Η πολύχρονη πορεία μας μέσα στη δίνη, μέσα στη προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας μας, έχει φωτίσει όχι μόνο τους λόγους φτωχοποίησής μας αλλά και τους επόμενους, της μη επανένταξής μας στον ομαλό δρόμο (όπως τον νομίζουμε εμείς!).
Οι αιτίες ασφαλώς και είναι πολύ μακρύτερα από την όποια φοροκλοπή ή κακοδιαχείριση. Ασφαλώς και είναι κοντύτερα σε μια νοσούσα νοοτροπία της οποίας το αποτέλεσμα είναι δύο πράγματα: Το πρώτο οι ηγέτες μας (γόνοι της κακής εξυπνάδας και της φυγοπονίας μας) και το δεύτερο τα μεγαλεπήβολα σχέδια των μεγάλων παικτών στο κέντρο της ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου.
Δύο επιλογές μπορούν να ισχύουν. Ή οι ηγέτες μας είναι δοτοί ή αρνούνται να καταλάβουν μία πραγματικότητα στην οποία είναι έως τον λαιμό βουτηγμένοι.
Οι δανειστές δεν επιθυμούν την ανάκαμψη της οικονομίας μας.
Τούτο είναι πλέον πασιφανές από τις επιλογές-απαιτήσεις-διαταγές τους που όσο προχωρούν γίνονται όλο και εμφανέστερες καθώς τους τελειώνουν τα καρότα. Τους απομένει πλέον το μαστίγιο διότι βλέπουν πως ο Έλληνας δεν έχει διάθεση να βρέξει κώλο για να φάει ψάρι. Το θέλει έτοιμο. Επιθυμεί να εξακολουθεί να περιφέρεται στην παραλία περιμένοντας τη σωστή συγκυρία να το βουτήξει στην άμμο χωρίς καν να έχει βγάλει τα παπούτσια του.
Τα συνεχιζόμενα λάθη του ΔΝΤ, μόνο λάθη δεν είναι. Οι άνθρωποι δεν είναι χαζοί, απλά για ένα διάστημα τους παριστάνουν. Γνωρίζουν πως μια αποτυχημένη συνταγή (υπερφορολόγηση) δεν θα βγάλει ποτέ σωστό φαγητό, αλλά οφείλουν να επιμένουν εφαρμόζοντας το σχέδιό τους που όσο αποκαλύπτεται όλο θα χρειάζονται μακρύτερο και πιο σφυριχτό μαστίγιο. Μεγαλύτερη κινδυνολογία και συνεχή αλλαγή ηγετών. Πεινασμένων για εξουσία. Πρόθυμων να εφαρμόσουν εκ του ασφαλούς προγράμματα εξαθλίωσης κακόμοιρων δειλών.
Το ότι θα μας πετάξουν από το ευρώ θεωρείται δεδομένο. Θα το κάνουν όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμά τους. Τότε θα έρθουν και πάλι με νέους όρους σαν φίλοι. Με καρότα, με αγκαλιές και φιλιά.
Το αφορολόγητο κατέβηκε. Θα φτάσει στην επόμενη αξιολόγηση στο μηδέν. Οι συντάξεις κατέβηκαν δια πολλοστή, θα φτάσουν στην επόμενη αξιολόγηση στα μισά των μισών. Κάθε φορά τον ίδιο καθρέφτη κοιτούμε τα ίδια δάκρυα χύνουμε από τον ίδιο δρόμο περνούμε κι ακόμα να τον μάθουμε. Γιατί; Μα το είπαμε: Γιατί κάποιους συμφέρει και αυτοί δεν είναι μόνο οι δανειστές αλλά και πολλοί δικοί μας που δεν έχουν κανένα πρόβλημα από την όλη κατάσταση την οποία εκλαμβάνουν μάλιστα και ως τεράστια ευκαιρία!
Αλήθεια ποιος αμφιβάλει; Ποιος;
Το ερώτημα εάν είναι ανάγκη να γίνουν (οι μειώσεις) οφείλει να απαντήσει πρώτα σε ένα προηγούμενο ερώτημα.
Ανάγκη για ποιους;
Γιατί αν είναι για μια τέτοια σωτηρία, δεν θέλουμε. Προτιμάμε να ζούμε στα δικά μας κορμιά, παρά κανιβαλλισμένοι στα κορμιά των δανειστών μας.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.