Άσκοποι αγώνες;...

Σε πεντέξι χρόνια θα κλείσουνε δύο αιώνες στη σύγχρονη ιστορία, που οι Έλληνες αρχίσανε τούς αγώνες τους για το υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία.

Μέσα σε μια Ευρώπη βουτηγμένη στην αμάθεια την δεισιδαιμονία και το γιαταγάνι του Οθωμανού, ξεσηκώθηκαν γιατί δεν αντέχανε άλλο την καταπίεση του δυνάστη Τούρκου και του ιερατείου.

Με γουρουνοτσάρουχα και μερικά μέτρα πανί για φουστανέλα, μια γίδινη κάπα στους ώμους και οπλισμένοι με τσουγκράνες και δίκρανα βγήκανε στα βουνά να πολεμήσουνε τον κατακτητή και να κατακτήσουνε τη λευτεριά τους.

Με την Αυστροουγγαρία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη εναντίον τους, με ένα Μέτερνιχ να λυσσομανάει στο άκουσμα και μόνο στη λέξη ελευθερία, επαναστατήσανε με σύνθημα "Ελευθερία ή Θάνατος" .

Η βαρβαρότητά τους άφησε πίσω της σαν ιστορική ανάμνηση, τα επίθετα Κοψαχείλης, Κουτσομύτης, Κοψαύτης, Στραβός, Βωβός και ένα σωρό άλλα.

Κόβανε μύτες, γλώσσες και αυτιά, τα κάνανε αρμαθιές και σε κουβάδες βάζανε βγαλμένα μάτια και τα στέλνανε οι Πασάδες πεσκέσι στο Σουλτάνο.

Τα παλουκώματα καθημερινή πρακτική των Τούρκων για να τρομοκρατήσουν το ραγιά μπας και σηκώσει κεφάλι.

Το ίδιο έγινε μετά από εκατόν είκοσι χρόνια όταν οι σύγχρονοι πρόγονοί μας αντισταθήκανε με γκράδες στους φασίστες κοκορόφτερους του Μουσολίνι και στις σιδηρόφρακτες μεραρχίες και τα στούκας των Γερμανών του Χίτλερ.

Πάλι νηστικοί, με ένα κομμάτι ξερή κουραμάνα ή καμιά μουχλιασμένη γαλέτα, μέσα στα χαρακώματα με εφ' όπλου λόγχη φωνάξανε "αέρα" για λευτεριά.

Τα χρόνια του πολέμου περάσανε και ο Έλληνας με κάποια λεφτά που περισσέψανε από τη βοήθεια που πήραν από τους Αμερικάνους με το σχέδιο Μάρσαλ, άρχισαν την ανασυγκρότηση της χώρας.

Τα πολλά λεφτά τα φάγανε οι δοσίλογοι μαυραγορίτες συνεργάτες των Γερμανών που είχαν απομείνει εδώ μετά την γερμανική υποχώρηση και συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου μαζί με το βασιλιά που έφτασαν από τη Μ. Ανατολή.

Μετά καταφέραμε και φαγωθήκαμε μεταξύ μας, τό εχει η ράτσα μας, και αντί να καθίσουμε με τους νικητές στο τραπέζι της μοιρασιάς, εμείς σφαζόμασταν μεταξύ μας.

Από τότε σαν άτακτα παιδιά βρισκόμαστε υπό την εποπτεία των μεγάλων δυνάμεων, που κατάφεραν να μας κάνουν μικρούς και να μας έχουν υπό μόνιμη τιμωρία από ποιούς, από αυτούς που εμποδίσαμε να γίνουν κοσμοκράτορες.

Οι αγώνες θυσίας των προγόνων μας για τη λευτεριά της πατρίδας μας πήγανε χαμένοι, γιατί μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας και έχουμε βάλει τα κόμματα και την τσέπη μας πάνω από την Πατρίδα.

Η χορτάτη νεολαία μας σήμερα που οι πατεράδες τους πλουτίσανε απομυζώντας το δημόσιο χρήμα με κάθε τρόπο, βανδαλίζουν με βόμβες μολότοφ και καίνε την πατρίδα που από σ' αυτή ζούνε και σε αυτή αναπνέουν.

Όλοι οι λαοί του κόσμου σέβονται τους προγόνους τους και τους τιμούν και μόνο εμείς σ' αυτόν εδώ τον τόπο προσπαθούμε να αφανίσουμε τον ζηλευτό πολιτισμό που μας κληροδότησαν και διαγράφουμε την δοξασμένη ιστορία μας.

Τα βάρβαρα αισθήματά τους τα παρουσιάζουν με καμάρι στα Πανεπιστήμια που τάχουν κάνει αχούρια, στα αγάλματα, στους τοίχους, στα παγκάκια και όπου αλλού βρούν καθαρό χώρο να εξωτερικεύσουν το μίσος τους για την πατρίδα.

Θα χαίρεστε κυρία Ρεπούση, κυρία Δραγώνα, κύριε Φίλη, κύριε Κυρίτση για το κατόρθωμά σας να μηδενίσετε την νεολαία μας.

Μπράβο σας και ΝΤΡΟΠΗ μας.

Θεόφιλος Αιγινήτης

ζωγράφος, συγγραφέας. 

theofilouerga.gr