Οι προτάσεις που έκανε ο κ. Τσίπρας είναι πέρα για πέρα δειλές και άκρως συντηρητικές, σε αντίθεση με το λαό που περιμένει ριζικές αλλαγές. Περιμέναμε ότι θα προτείνει αλλαγές που θα αλλάξουν ριζικά το πολιτικό σύστημα, αλλά (όπως και με τον εκλογικό νόμο) εν τέλει είναι απλώς διαχειριστικές αλλαγές που κάνουν εσωτερική ανακατανομή ισχύος μέσα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Ακόμα και τώρα που πέφτουν στα Τάρταρα, κάνουν προτάσεις οπισθοδρομικές για το Σύνταγμα. Δεν φροντίζουν ούτε κατ' ελάχιστον να αποσπάσουν την πολιτική εξουσία από τον έλεγχο της οικονομικής και των δανειστών. Απεναντίας δεν θίγουν σε τίποτα την απόλυτη κυριαρχία των δανειστών πάνω στην πατρίδα μας.Δεν φροντίζουν ούτε κατ’ ελάχιστον για την τιμωρία των προηγουμένων, ούτε κατ’ ελάχιστο για την επανεξέταση των συμβάσεων με τους δανειστές.
Πάμε να τα δούμε πιο αναλυτικά:
Α) Να ενισχύεται ο δικομματισμός, αφού οι δύο υποψήφιοι που θα μείνουν στο τέλος, θα είναι οι κομματικοί υποψήφιοι των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.
Β) Να αποκλείονται πλέον οι όποιες ανεξάρτητες προσωπικότητες και οι μελλοντικοί ΠτΔ θα είναι «πρόεδροι του σωλήνα», δηλαδή του κομματικού «σωλήνα», αφού θα μένουν μόνο οι δύο υποψηφιότητες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων και επομένως δεν έχουν λόγο να προτείνουν κάποιον τρίτο.
Δ) Εντελώς περιπαικτικά, ο λαός θα χρησιμοποιείται ως «γλάστρα» προκειμένου να υπάρχει επίφαση δημοκρατικότητας, χωρίς να φτάσουν ποτέ στην εκλογή από το λαό.
Ε) Ακόμα και αν κάποια στιγμή κληθεί ο λαός να εκλέξει, στην ουσία θα παίξει το ρόλο του χρήσιμου «ηλίθιου», αφού θα βγάλει την κυβερνητική πλειοψηφία από το αδιέξοδο της κυβερνητικής πτώσης.
ΣΤ) Η σωστή πρόταση θα ήταν να πάμε σε κατάργηση του θεσμού του πρωθυπουργού και όλου αυτού του κοινοβουλευτικού θεάτρου και να πάμε σε απευθείας εκλογή της κυβέρνησης από το λαό (προεδρική δημοκρατία).
Ζ) Ακόμα όμως και μέσα στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, θα έπρεπε ο ΠτΔ να εκλέγεται άμεσα από το λαό με αυξημένες αρμοδιότητες και μάλιστα να μην περιοριζόμαστε μόνο σε κομματικές προτάσεις, αλλά και σε λαϊκές προτάσεις.
Το «Δικαστικό Διευθυντήριο»
Επιπρόσθετα, ο ίδιος πρότεινε τη θεσμοθέτηση ενός ειδικού γνωμοδοτικού οργάνου, αποτελούμενου αποκλειστικά από δικαστές των ανώτατων δικαστηρίων, που σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά από πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας ή της κυβέρνησης ή 120 βουλευτών, θα γνωμοδοτεί επί ψηφισμένου νομοσχεδίου εντός συντομότατης μάλιστα προθεσμίας.
Ας δούμε λίγο τι ισχύει με βάση την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001. Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 42 Συντάγματος, «1. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη Bουλή μέσα σε ένα μήνα από την ψήφισή τους. Μέσα στην προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Bουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής.
2. Πρόταση νόμου ή νομοσχέδιο που έχει αναπεμφθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Bουλή εισάγεται στην Oλομέλειά της και, αν επιψηφιστεί και πάλι με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών κατά τη διαδικασία του άρθρου 76 παράγραφος 2, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το εκδίδει και το δημοσιεύει υποχρεωτικά μέσα σε δέκα ημέρες από την επιψήφισή του.»
Μέχρι σήμερα, ουδέποτε και κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έκανε χρήση αυτού του δικαιώματος, δηλαδή να ξαναστείλει πίσω στη Βουλή ένα ψηφισμένο νομοσχέδιο, το οποίο θα εμφάνιζε τυχόν προβληματικές διατάξεις! Με την πρόταση της κυβέρνησης καθιερώνεται ένα «Δικαστικό Διευθυντήριο», το οποίο απλώς θα γνωμοδοτεί επί του ψηφισμένου νομοσχεδίου.
Μόνο που η γνωμοδότηση αυτή, έτσι όπως την περιέγραψε ο κ. Τσίπρας, δεν φαίνεται να είναι διόλου δεσμευτική για την εκάστοτε κυβέρνηση. Άρα προς τι η θεσμοθέτηση ενός τέτοιου οργάνου;
Παράλληλα, κι εδώ είναι ένα εξίσου σημαντικό στοιχείο, φαίνεται πως ο πρωθυπουργός ξεχνάει και παραβιάζει συνειδητά τη διάκριση των τριών εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), όπως αυτή περιγράφεται στο άρθρο 26 του ισχύοντος Συντάγματος.
Συνεπώς, γιατί επιχειρεί να ανακατέψει εκπροσώπους της δικαστικής εξουσίας στο κοινοβουλευτικό έργο, το οποίο αποτελεί αρμοδιότητα της νομοθετικής εξουσίας;
Η «παγίδα» της πρότασης μομφής
Ακόμη μία παράμετρος, που αποδεικνύει ότι ο πρωθυπουργός δεν σκέφτεται άδολα τις αλλαγές στο Σύνταγμα, είναι η ριζική αλλαγή του τρόπου, με τον οποίο θα ασκείται από τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα η πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση.
«Το δεύτερο μέτρο, ως συμπλήρωμα γόνιμης εφαρμογής παγίως, εκλογικών συστημάτων απλής αναλογικής, είναι η εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας - η υποχρέωση δηλαδή, η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση για νέο Πρωθυπουργό, πράγμα που εξυπηρετεί τον σκοπό της κυβερνητικής σταθερότητας», ανέφερε ο πρωθυπουργός.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Το κόμμα που θα υποβάλει πρόταση μομφής, θα πρέπει υποχρεωτικά να προτείνει άμεσα και νέο κυβερνήτη της χώρας, αλλιώς η πρόταση θα καθίσταται άκυρη! Επί της ουσίας, ο κ. Τσίπρας επιδιώκει να ελέγξει όσο το δυνατόν πιο ασφυκτικά το ενδεχόμενο αναδιάταξης του πολιτικού τοπίου στο μεσοπρόθεσμο διάστημα και να κάνει δύσκολη τη ζωή στους πολιτικούς αντιπάλους του, παγιδεύοντας όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το έργο της κυβέρνησής του με ένα… προαπαιτούμενο: μια πρόταση για νέο πρωθυπουργό.
Δημοψηφίσματα απο τα Lidl...
«Παλιά μου τέχνη κόσκινο», θα έπρεπε να ονομάζεται η συγκεκριμένη αλλαγή, μιας και η κυβέρνηση προτείνει:
α. Την υποχρέωση κύρωσης με δημοψήφισμα οποιασδήποτε συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του κράτους
β. Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω των 500.000 υπογραφών για εθνικά θέματα και
γ. Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών, για ψηφισμένο νόμο, με εξαίρεση νόμους που αφορούν τα δημοσιονομικά και
δ. Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες
Αυτό εννοούμε ανούσιο λαϊκό περιτύλιγμα. Κάτι δηλαδή που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
Και πάλι στην Ιταλία των 62 εκατομμυρίων, για να γίνει δημοψήφισμα δεσμευτικό απαιτούνται 500.000 υπογραφές, ενώ στην Ελλάδα της αριστεράς, ο Τσίπρας θέλει 1.000.000 υπογραφές.
Στη Ρουμανία των 16 εκατομμυρίων, που εκτέλεσαν τον Τσαουσέσκου, με 500.000 υπογραφές, κινείται αναγκαστικά η διαδικασία αναθεώρησης του ίδιου του Συντάγματος. Στην Ελλάδα του Τσίπρα, δεν προβλέπεται τίποτα γι’ αυτό. Όταν μάλιστα κάποιος μιλήσει για δημοψήφισμα για το Σύνταγμα, αμέσως κατηγορείται για εκτροπή και φασισμό.
Η οιονεί αμεσοδημοκρατική εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας
Σε ό,τι αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο κ. Τσίπρας πρότεινε τη δυνατότητα εκλογής του από το Κοινοβούλιο, μόνο αν εξασφαλίζεται η μέγιστη συναίνεση των δύο τρίτων της Βουλής στο πρόσωπό του.
«Η διερεύνηση θα πρέπει να εξαντλείται σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες», σημείωσε ο ίδιος και πρόσθεσε: «Αν αποβούν άκαρπες, τότε η τρίτη ψηφοφορία θα ανήκει στο εκλογικό σώμα, που θα αποφασίζει την εκλογή του Προέδρου με καθολική ψηφοφορία που θα διεξάγεται ανάμεσα στους δύο πλειοψηφήσαντες υποψηφίους της τελευταίας ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο».
Άρα, με απλά λόγια, η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας παραμένει έμμεση, αλλά με… δυνατότητα να γίνει άμεση, σε δεύτερη φάση και υπό συγκεκριμένη προϋπόθεση!
Όσο για την αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου, εδώ υπάρχει μπόλικη θολούρα, μιας και ο κ. Τσίπρας αρκέστηκε να πει απλώς ότι αυτή θα γίνει, «χωρίς να θιγεί ο πυρήνας του Συντάγματος».
Άρα έτσι επιγχάνει:
Σε ό,τι αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο κ. Τσίπρας πρότεινε τη δυνατότητα εκλογής του από το Κοινοβούλιο, μόνο αν εξασφαλίζεται η μέγιστη συναίνεση των δύο τρίτων της Βουλής στο πρόσωπό του.
«Η διερεύνηση θα πρέπει να εξαντλείται σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες», σημείωσε ο ίδιος και πρόσθεσε: «Αν αποβούν άκαρπες, τότε η τρίτη ψηφοφορία θα ανήκει στο εκλογικό σώμα, που θα αποφασίζει την εκλογή του Προέδρου με καθολική ψηφοφορία που θα διεξάγεται ανάμεσα στους δύο πλειοψηφήσαντες υποψηφίους της τελευταίας ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο».
Άρα, με απλά λόγια, η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας παραμένει έμμεση, αλλά με… δυνατότητα να γίνει άμεση, σε δεύτερη φάση και υπό συγκεκριμένη προϋπόθεση!
Όσο για την αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου, εδώ υπάρχει μπόλικη θολούρα, μιας και ο κ. Τσίπρας αρκέστηκε να πει απλώς ότι αυτή θα γίνει, «χωρίς να θιγεί ο πυρήνας του Συντάγματος».
Άρα έτσι επιγχάνει:
Α) Να ενισχύεται ο δικομματισμός, αφού οι δύο υποψήφιοι που θα μείνουν στο τέλος, θα είναι οι κομματικοί υποψήφιοι των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.
Β) Να αποκλείονται πλέον οι όποιες ανεξάρτητες προσωπικότητες και οι μελλοντικοί ΠτΔ θα είναι «πρόεδροι του σωλήνα», δηλαδή του κομματικού «σωλήνα», αφού θα μένουν μόνο οι δύο υποψηφιότητες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων και επομένως δεν έχουν λόγο να προτείνουν κάποιον τρίτο.
Γ) Στη δεύτερη ψηφοφορία και προκειμένου να μην πάνε στο λαό, αναγκαστικά θα γίνεται μεγάλη συναλλαγή μεταξύ των 2 μεγαλύτερων κομμάτων προκειμένου να γίνει στήριξη του ενός υποψήφιου με αντίστοιχα ανταλλάγματα (καρέκλες, μη τιμωρία κ.λ.π.), ερήμην του λαού για το άλλο κόμμα. Επομένως, με το τέχνασμα αυτό, εκβιάζονται συναλλαγές μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.
Δ) Εντελώς περιπαικτικά, ο λαός θα χρησιμοποιείται ως «γλάστρα» προκειμένου να υπάρχει επίφαση δημοκρατικότητας, χωρίς να φτάσουν ποτέ στην εκλογή από το λαό.
Ε) Ακόμα και αν κάποια στιγμή κληθεί ο λαός να εκλέξει, στην ουσία θα παίξει το ρόλο του χρήσιμου «ηλίθιου», αφού θα βγάλει την κυβερνητική πλειοψηφία από το αδιέξοδο της κυβερνητικής πτώσης.
ΣΤ) Η σωστή πρόταση θα ήταν να πάμε σε κατάργηση του θεσμού του πρωθυπουργού και όλου αυτού του κοινοβουλευτικού θεάτρου και να πάμε σε απευθείας εκλογή της κυβέρνησης από το λαό (προεδρική δημοκρατία).
Ζ) Ακόμα όμως και μέσα στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, θα έπρεπε ο ΠτΔ να εκλέγεται άμεσα από το λαό με αυξημένες αρμοδιότητες και μάλιστα να μην περιοριζόμαστε μόνο σε κομματικές προτάσεις, αλλά και σε λαϊκές προτάσεις.
Το «Δικαστικό Διευθυντήριο»
Επιπρόσθετα, ο ίδιος πρότεινε τη θεσμοθέτηση ενός ειδικού γνωμοδοτικού οργάνου, αποτελούμενου αποκλειστικά από δικαστές των ανώτατων δικαστηρίων, που σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά από πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας ή της κυβέρνησης ή 120 βουλευτών, θα γνωμοδοτεί επί ψηφισμένου νομοσχεδίου εντός συντομότατης μάλιστα προθεσμίας.
Ας δούμε λίγο τι ισχύει με βάση την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001. Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 42 Συντάγματος, «1. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη Bουλή μέσα σε ένα μήνα από την ψήφισή τους. Μέσα στην προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Bουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής.
2. Πρόταση νόμου ή νομοσχέδιο που έχει αναπεμφθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Bουλή εισάγεται στην Oλομέλειά της και, αν επιψηφιστεί και πάλι με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών κατά τη διαδικασία του άρθρου 76 παράγραφος 2, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το εκδίδει και το δημοσιεύει υποχρεωτικά μέσα σε δέκα ημέρες από την επιψήφισή του.»
Μέχρι σήμερα, ουδέποτε και κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έκανε χρήση αυτού του δικαιώματος, δηλαδή να ξαναστείλει πίσω στη Βουλή ένα ψηφισμένο νομοσχέδιο, το οποίο θα εμφάνιζε τυχόν προβληματικές διατάξεις! Με την πρόταση της κυβέρνησης καθιερώνεται ένα «Δικαστικό Διευθυντήριο», το οποίο απλώς θα γνωμοδοτεί επί του ψηφισμένου νομοσχεδίου.
Μόνο που η γνωμοδότηση αυτή, έτσι όπως την περιέγραψε ο κ. Τσίπρας, δεν φαίνεται να είναι διόλου δεσμευτική για την εκάστοτε κυβέρνηση. Άρα προς τι η θεσμοθέτηση ενός τέτοιου οργάνου;
Παράλληλα, κι εδώ είναι ένα εξίσου σημαντικό στοιχείο, φαίνεται πως ο πρωθυπουργός ξεχνάει και παραβιάζει συνειδητά τη διάκριση των τριών εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), όπως αυτή περιγράφεται στο άρθρο 26 του ισχύοντος Συντάγματος.
Συνεπώς, γιατί επιχειρεί να ανακατέψει εκπροσώπους της δικαστικής εξουσίας στο κοινοβουλευτικό έργο, το οποίο αποτελεί αρμοδιότητα της νομοθετικής εξουσίας;
Η «παγίδα» της πρότασης μομφής
Ακόμη μία παράμετρος, που αποδεικνύει ότι ο πρωθυπουργός δεν σκέφτεται άδολα τις αλλαγές στο Σύνταγμα, είναι η ριζική αλλαγή του τρόπου, με τον οποίο θα ασκείται από τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα η πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση.
«Το δεύτερο μέτρο, ως συμπλήρωμα γόνιμης εφαρμογής παγίως, εκλογικών συστημάτων απλής αναλογικής, είναι η εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας - η υποχρέωση δηλαδή, η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση για νέο Πρωθυπουργό, πράγμα που εξυπηρετεί τον σκοπό της κυβερνητικής σταθερότητας», ανέφερε ο πρωθυπουργός.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Το κόμμα που θα υποβάλει πρόταση μομφής, θα πρέπει υποχρεωτικά να προτείνει άμεσα και νέο κυβερνήτη της χώρας, αλλιώς η πρόταση θα καθίσταται άκυρη! Επί της ουσίας, ο κ. Τσίπρας επιδιώκει να ελέγξει όσο το δυνατόν πιο ασφυκτικά το ενδεχόμενο αναδιάταξης του πολιτικού τοπίου στο μεσοπρόθεσμο διάστημα και να κάνει δύσκολη τη ζωή στους πολιτικούς αντιπάλους του, παγιδεύοντας όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το έργο της κυβέρνησής του με ένα… προαπαιτούμενο: μια πρόταση για νέο πρωθυπουργό.
Δημοψηφίσματα απο τα Lidl...
«Παλιά μου τέχνη κόσκινο», θα έπρεπε να ονομάζεται η συγκεκριμένη αλλαγή, μιας και η κυβέρνηση προτείνει:
α. Την υποχρέωση κύρωσης με δημοψήφισμα οποιασδήποτε συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του κράτους
β. Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω των 500.000 υπογραφών για εθνικά θέματα και
γ. Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών, για ψηφισμένο νόμο, με εξαίρεση νόμους που αφορούν τα δημοσιονομικά και
δ. Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες
Ενώ ο πρωθυπουργός συμπλήρωσε:
Στην Ελλάδα δηλαδή του "αριστερού" Τσίπρα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, θέλει 1.000.000 υπογραφές για πρόταση νόμου όταν στην Ιταλία των 62 εκατομμυρίων κατοίκων, για να κάνουν πρόταση νόμου οι πολίτες, απαιτούνται 50.000 υπογραφές!«Ανάλογα από τη δυναμική που θα λάβει ο διάλογος και τα διλήμματα που θα προκύψουν από την ίδια τη κοινωνία, από τους ίδιους τους πολίτες, δεν αποκλείουμε να απευθυνθούμε στους ίδιους τους πολίτες, για κρίσιμα διλλήματα, ώστε να εκφράσουν γνήσια τη θέλησή τους με το πιο αυθεντικό τρόπο.
Δεν αποκλείουμε δηλαδή, αν κριθεί σκόπιμο, ακόμη και διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως δίνει τη δυνατότητα το ίδιο το Σύνταγμα. Προφανώς σε αυτό το πιθανό δημοψήφισμα - για να προλάβω ενδεχόμενες αντιρρήσεις συνταγματολόγων - δεν θα ζητείται η έγκριση συγκεκριμένης συνταγματικής διάταξης, αλλά η απόφαση για μεγάλα πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα ζητήματα που ενδέχεται να περιληφθούν στην αναθεώρηση»,
Αυτό εννοούμε ανούσιο λαϊκό περιτύλιγμα. Κάτι δηλαδή που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
Και πάλι στην Ιταλία των 62 εκατομμυρίων, για να γίνει δημοψήφισμα δεσμευτικό απαιτούνται 500.000 υπογραφές, ενώ στην Ελλάδα της αριστεράς, ο Τσίπρας θέλει 1.000.000 υπογραφές.
Στη Ρουμανία των 16 εκατομμυρίων, που εκτέλεσαν τον Τσαουσέσκου, με 500.000 υπογραφές, κινείται αναγκαστικά η διαδικασία αναθεώρησης του ίδιου του Συντάγματος. Στην Ελλάδα του Τσίπρα, δεν προβλέπεται τίποτα γι’ αυτό. Όταν μάλιστα κάποιος μιλήσει για δημοψήφισμα για το Σύνταγμα, αμέσως κατηγορείται για εκτροπή και φασισμό.
Αν δεν τελειώσουμε με αυτές τις πολιτικές ανοησίες, είμαστε οριστικά χαμένοι.
Ελπίζαμε ότι ο αριστερός Τσίπρας θα κάνει προτάσεις που θα σταματούσαν τον αγώνα μας για ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Δυστυχώς δεν το έκανε. Προτίμησε να κάνει ανούσιες εσωτερικές καθεστωτικές διευθετήσεις. Ως εκ τούτου ο αγώνας μας συνεχίζεται...
ΥΓ. Ο Τσίπρας μιλούσε συνεχώς παραπλανητικά για ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Ουδέν ψευδέστερο αυτού. Νέο Σύνταγμα σημαίνει τιμωρία των προηγουμένων ενόχων και κατάργηση των ασύμφορων για την πατρίδα συμβάσεων. Αυτό που εξήγγειλε ο Τσίπρας ήταν το ίδιο το παλιό Σύνταγμα με κάποια μπαλώματα που πάνε μάλιστα τη δημοκρατία προς τα πίσω, κυρίως γιατί εμπαίζουν το λαό.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.