Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας είναι, πραγματικά, εκπληκτικό. Μιλώντας με βάση μια παραδεδομένη διάκριση, η Ιερά Συμμαχία της εποχής μας προβάλλεται ως καλή και προοδευτική και οι λαοί και τα έθνη ως κακά και συντηρητικά.
Η Ιερά Συμμαχία των ημερών μας διατηρεί τον ολιγαρχικό της χαρακτήρα και την top-down φορά νομιμοποίησης, έχοντας όμως υποκαταστήσει την παλαιά θρησκευτικότητα με την ριζοσπαστική κοσμική θρησκευτικότητα (secular religiosity) των ανθρώπινων δικαιωμάτων (τα οποία είναι »ιερά» όπως και η συμμαχία) και διάφορων γιουνιβερσαλιστικών ιδεωδών [*].
Μέσω της δικαιωματοκρατίας αντιστρέφεται η φορά νομιμοποίησης και από bottom-up (λαϊκή κυριαρχία, η οποία αποτελεί θεμέλιο του πολιτεύματος) μετατρέπεται σε top-down (π.χ ευρωπαϊκές αξίες). Έτσι αναιρείται η λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιο του πολιτεύματος, εξ ου και τα δημοψηφίσματα ή οι εκλογές δεν διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο.
Η Ιερά Συμμαχία της εποχής μας είναι υπερ/μεταεθνική, προοδευτικά ελιτίστικη, δικαιωματοκρατική και ολιγαρχική. Επιδιώκει νομιμοποίηση, όχι από τη δημοκρατία, αλλά από μια στρατευμένη ερμηνεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιώνει τη μετατόπιση της ισχύος από τις κυβερνήσεις, τις οποίες μεταβάλλει σε subordinated παραρτήματα της, και τις δημοκρατίες (τη λογοδοσία, τις δημοκρατικές διαδικασίες, την κυριαρχία), σε μετα-δημοκρατικές υπερ-εθνικές αρχές, μετα-εθνικές γραφειοκρατικές ελίτ, νομικούς και υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως, για παράδειγμα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.
Η Ιερά Συμμαχία της εποχής μας είναι υπερ/μεταεθνική, προοδευτικά ελιτίστικη, δικαιωματοκρατική και ολιγαρχική. Επιδιώκει νομιμοποίηση, όχι από τη δημοκρατία, αλλά από μια στρατευμένη ερμηνεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιώνει τη μετατόπιση της ισχύος από τις κυβερνήσεις, τις οποίες μεταβάλλει σε subordinated παραρτήματα της, και τις δημοκρατίες (τη λογοδοσία, τις δημοκρατικές διαδικασίες, την κυριαρχία), σε μετα-δημοκρατικές υπερ-εθνικές αρχές, μετα-εθνικές γραφειοκρατικές ελίτ, νομικούς και υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως, για παράδειγμα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.
Επιδιώκει να αποσπάσει την απόλυτη πολιτική ισχύ (την κυριαρχία) από τα κοινοβούλια και τα εθνικά νομοθετικά σώματα (κογκρέσα, γερουσίες κ.λπ) τα οποία είναι υπεύθυνα και λογοδοτούν προς τους εθνικούς δήμους και τα εκλογικά σώματα και να την μεταφέρει σε δικαστήρια, γραφειοκρατικές υπηρεσίες, φορείς και αρχές που βρίσκονται σε υπερεθνικό επίπεδο και δεν λογοδοτούν παρά μονάχα στους εαυτούς τους ή σε άλλα υπερεθνικά σώματα, σε μια προσπάθεια αναίρεσης της Γαλλικής και Αμερικανικής Επανάστασης ως κατοχύρωσης της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας μέσω ενός ρωμαλέου μαζικού εθνικού δημοκρατικού κινήματος και του εθνικού και δημοκρατικά κυρίαρχου κράτους.
Οι Μέττερνιχ της εποχής μας είναι καλοί, προοδευτικοί, ελιτιστές και αντιμάχονται τους λαούς και τα έθνη στο όνομα μιας ριζοσπαστικής κοσμικής θρησκείας. Σε όλους αυτούς θα πρέπει να θυμίσουμε πως οι λαοί είναι κυρίαρχοι. Σε περίπτωση που το ξεχάσαν ή τους διέφυγε :
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους».
Οι Μέττερνιχ της εποχής μας είναι καλοί, προοδευτικοί, ελιτιστές και αντιμάχονται τους λαούς και τα έθνη στο όνομα μιας ριζοσπαστικής κοσμικής θρησκείας. Σε όλους αυτούς θα πρέπει να θυμίσουμε πως οι λαοί είναι κυρίαρχοι. Σε περίπτωση που το ξεχάσαν ή τους διέφυγε :
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους».
Κοσμοϊδιογλωσσία
Σημείωση
[*] Όπως ορθά έχει παρατηρήσει ο Stephen Hopgood (The Endtimes of Human Rights): »universal humanist norms inspired a sense of secular religiosity among the new middle classes of a rapidly modernizing Europe. Human rights were the product of a particular worldview (Western European and Christian) and specific historical moments (humanitarianism in the nineteenth century, the aftermath of the Holocaust)». Σαφώς και αυτή η μορφή κοσμικής θρησκευτικότητας διαθέτει και το δικό της ιερατείο.
Σημείωση
[*] Όπως ορθά έχει παρατηρήσει ο Stephen Hopgood (The Endtimes of Human Rights): »universal humanist norms inspired a sense of secular religiosity among the new middle classes of a rapidly modernizing Europe. Human rights were the product of a particular worldview (Western European and Christian) and specific historical moments (humanitarianism in the nineteenth century, the aftermath of the Holocaust)». Σαφώς και αυτή η μορφή κοσμικής θρησκευτικότητας διαθέτει και το δικό της ιερατείο.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.