Σήμερα οι περισσότεροι ´Ελληνες –και όχι μόνο-έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα επιβίωσης. Ακόμα και τα στοιχειώδη αγαθά για εκατοντάδες απο αυτούς, έχουν πάψει να είναι αυτονόητα. Αν διαβάσει κανείς τις σχετικές μελέτες που πραγματοποιεί η Στατιστική Αρχή, διαπιστώνει ότι πλέον ο αγώνας για την τροφή, τη στέγη και την υγεία, αγαθά δηλαδή που κάθε σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία έχει υποχρέωση να εξασφαλίζει για τους πολίτες της, είναι μαρτυρικός. Και φυσικά, όταν κάποιος αγωνίζεται για το ψωμί της οικογένειας, για το νοίκι και τα φάρμακα, δεν έχει καμία διάθεση να ασχοληθεί με τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που συντελούνται στον πλανήτη και οι οποίες το δίχως άλλο στο μέλλον, θα οδηγήσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους να επιστρέφουν στην εποχή της φεουδαρχίας.
Όλα δείχνουν ότι η μεταβιομηχανική περίοδος που κάποιοι αρέσκονται να τη χαρακτηρίζουν ως 4η βιομηχανική επανάσταση, βρίσκεται στην τελική φάση της διευθέτησης της. Οι διατλαντικές συμφωνίες που προωθούνται και οι οποίες με την ολοκλήρωση τους θα καθορίζουν, όχι μόνο τις οικονομικές συναλλαγές, αλλά και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων εκείνων που οι κυβερνήτες τους έχουν βάλει ή θα βάλουν την τζίφρα τους, θα επηρεάσουν όλους τους Ευρωπαίους. Θα αλλάξουν την παραγωγή, θα επιβάλλουν την έννοια της υπερεθνικής οικονομίας, θα αμφισβητήσουν δομές οργάνωσης των σύγχρονων εθνικών κρατών, αφού φιλοδοξούν να υποκαταστήσουν όχι μόνο το εθνικό δίκαιο. Ουσιαστικά, "επικυρώνουν" την ανισότητα, τόσο σε επίπεδο μίας εθνικής οικονομίας όσο και μεταξύ κρατών.
Τα παζάρια γίνονται μόνο από σύγχρονους Ηγεμόνες, οι οποίοι διαπραγματεύονται εν κρυπτώ προσπαθώντας να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη και προνόμια για τους εαυτούς τους και για εκείνους που εκπροσωπούν.
Αυτό άλλωστε έγινε φανερό πρίν μερικές μέρες, όταν ο Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός οικονομίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, παρέδωσε το αναγνωστήριο των ...εκλεκτών. Σε αυτό θα έχουν πρόσβαση τα μέλη της γερμανικής κυβέρνησης, οι βουλευτές του γερμανικού κοινοβουλίου, καθώς και τα μέλη του ομοσπονδιακού συμβουλίου της Γερμανίας. Σε αυτό το πριβέ αναγνωστήριο, τα εκλεκτά μέλη θα μπαίνουν αφού προηγουμένως έχουν υπογράψει "σύμφωνο εμπιστευτικότητας" και συμφωνήσουν ότι θα διαβαίνουν τη "μεγάλη πύλη" χωρίς: κινητά, φορητούς υπολογιστές και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές, στην είσοδο. Τι προστατεύουν σε αυτό "το τέμενος της μυστικότητας"; Κάποια έγγραφα που αφορούν τη διατλαντική συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ. Μάλιστα, είναι τόσο μεγάλος ο φόβος για τυχόν διαρροές, ώστε όποιος από τους εκλεκτούς δημοσιεύσει το περιεχόμενο των εγγράφων, απειλείται με ποινή φυλάκισης.
Με δεδομένο ότι αυτά τα έγγραφα είναι κάτι σαν τις αυτοεκπληρούμενες προφητείες για το μέλλον όλων των ευρωπαίων, πραγματικά αναρωτιέται κανείς αν σε αυτήν την Ευρώπη, που εμφανίζεται ως υπερασπιστής της δημοκρατίας και των πολιτικών δικαιωμάτων, οι Γερμανοί βουλευτές είναι πιο ίσοι από τους βουλευτές των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών. Δηλαδή, οι Γερμανοί πολιτικοί είναι πιο ίσοι από τους Ισπανούς, τους Βέλγους και τους ´Ελληνες συναδέλφους τους; Αν όμως το καλοσκεφτεί κανείς, η συγκεκριμένη επιλογή εκπέμπει πολλά ακόμα μηνύματα. Το πρώτο είναι ότι πλέον η Γερμανία συμπεριφέρεται ως Ηγεμόνας. Το δεύτερο είναι η μορφή της δημοκρατίας α λα Σόϊμπλε, καθώς με το να δίνει το δικαίωμα στον εκλεγμένο βουλευτή να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες που άπτονται της ζωής και της καθημερινότητας εκείνων που τον έχουν εκλέξει, στην πραγματικότητα είναι η κατάργηση στην πράξη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Το να διαχωρίζει κανείς την ιδιότητα του βουλευτή από τους εκλογείς του, παραπέμπει σε αλλοτινές εποχές που έκαιγαν τα κοινοβούλια και έστελναν τους ενοχλητικούς βουλευτές σε περιφραγμένες με ηλεκτροφόρα σύρματα ...κατασκηνώσεις.
Και το χειρότερο απ ´όλα ; Όταν ο Γερμανός αντικαγκελάριος στριμώχθηκε από κάποιους αιρετούς, οι οποίοι απαιτούσαν ότι η διαχείριση των κειμένων διαπραγμάτευσης θα μπορούσε να γίνεται με πιο ανοιχτό τρόπο, απάντησε ότι "η Κομισιόν δεν ήταν διατεθειμένη να το επιτρέψει". Ούτε λίγο ούτε πολύ, με την απάντηση αυτή παραδέχθηκε ότι η Κομισιόν είναι ένα μαγαζί το οποίο κάνει ότι γουστάρει και κυρίως γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τη δημοκρατία.
Και γυρνάμε πάλι στην αρχή: όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται για τον άρτον και το κεραμίδι, σίγουρα το τελευταίο πράγμα για το οποίο θα αγωνιστούν είναι το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στο αύριο που φτιάχνεται γι αυτούς.
Παρατηρητής
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.