Περί δικαιοσύνης και άλλα ανέκδοτα..

Η Αδικία και η Δικαιοσύνη μια ζωή ήταν στα μαχαίρια. Συνεχώς μαλώνανε, γιατί η μία ήθελε να επικρατήσει στην άλλη.

Κάποια στιγμή πάει η Αδικία στη Δικαιοσύνη και της λέει:

«Δεν θέλω να μαλώνουμε άλλο. Αρκετά με τις φιλονικίες και τις διενέξεις. Έλα να γίνουμε φίλες!»

Την κοίταξε καχύποπτα η Δικαιοσύνη…

«Έλα να γίνουμε φίλες, που σου λέω! Και για να σου αποδείξω τις καλές μου προθέσεις, θα σου κάνω το τραπέζι» επέμεινε η Αδικία.

Βγαίνουν λοιπόν οι δυο τους και πηγαίνουν σε ένα πολυτελές εστιατόριο από αυτά με τα γκουρμέ γεύματα, τα κρυστάλλινα ποτήρια και το σερβιτόρο να σου κάνει τεμενάδες.

Κι αφού παρήγγειλαν ό,τι ακριβότερο και εκλεκτό υπήρχε και σαμπάνιες και γαλλικά κρασιά και φάγανε μέχρι σκασμού, ήρθε η ώρα του λογαριασμού…

Ο λογαριασμός στο θεό και η Αδικία λέει στον μετρ: «Δεν σε πληρώνω!»

«Μα, της λέει ο μετρ, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό! Φάγατε και ήπιατε τόσα πράγματα!»

«Ασφαλώς και μπορώ! Γιατί; τί θα μου κάνεις;» απάντησε με θράσος η Αδικία.

«Μα αυτό είναι άδικο!», φώναξε ο μετρ με απόγνωση, «Δεν υπάρχει δικαιοσύνη;»

«Υπάρχει!, ψέλλισε η Δικαιοσύνη με κατεβασμένα τα μάτια, «Αλλά έφαγε κι αυτή από αυτό το τραπέζι!»

Τα υπόλοιπα είναι απλώς θεωρίες…

Σοφία