Select Menu

Σε ένα κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται, είναι εντελώς λαθεμένο να εμμένουμε –άνευ συζητήσεως- σε θεωρήσεις είτε δογματικές, είτε από καιρό αποφασισμένες έστω και κατόπιν ενδελεχούς ερεύνης.


Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει (πέραν των αριθμών) τη μία και μόνη ορθή θεώρηση του οτιδήποτε στο βάθος των χρόνων.

Ο κόσμος εξελίσσεται και μαζί του όλα εκείνα που θεωρούμε ορθά. Αρκεί να σκεφθείτε τα πιστεύω της πλειοψηφίας ημών μερικές δεκαετίες πίσω, δεν λέω αιώνες… Σκεφθείτε της ανθρωπότητας τώρα.

Η κάθε δογματική θεώρηση (πίστη στα λόγια του ενός ‘’πεφωτισμένου’’) πάσχει εξ’ αρχής. Η ορθολογιστική σκέψη οφείλει και πρέπει να είναι εκείνη η οποία θα διαμορφώνει τις θεωρήσεις μας και αυτή με επιφύλαξη διότι πάντοτε υπήρχαν εξυπνότεροι ημών αφ' ενός και αφ' ετέρου πάντα ανακαλυπτόταν νέα επιχειρήματα..

Στο σημείο αυτό καλό είναι να κάνουμε ένα διαχωρισμό εξηγώντας τη διαφορά της δογματικής αποδοχής μίας θεώρησης, από την άλλη της ορθολογιστικής.

Δογματική θεώρηση: Η γη είναι στρογγυλή γιατί το λέει, ο δάσκαλος, η μητέρα μου, ο παπάς.

Ορθολογιστική θεώρηση: Η γη είναι στρογγυλή γιατί χάνεται το ιστίο πρώτα του σκάφους, γιατί οι φωτογραφίες από το διάστημα αυτό δείχνουν.

Υπάρχει διαφορά. Σκεφθείτε τώρα πόσες φορές έχουμε πέσει θύματα δογματικών αντιλήψεων. Άπειρες θα πω από τις απλούστερες εκείνες των ανθρώπων της καθημερινής μας ζωής όπου θαυμάζουμε, έως τις πλέον περίπλοκες εκείνων των πολιτικών ή θρησκευτικών αντιλήψεων-επιταγών(!). 

Μη σας ξενίζει η λέξη επιταγή, τις περισσότερες φορές περί τέτοιας πρόκειται ιδίως όταν καλούμεθα με υποχρέωση -την οποία κακώς αποδεχόμεθα ως τέτοια- να αποφασίζουμε περί του ενός ή του άλλου θέματος ως να μην υπάρχει άρνηση επί πάντων προτεινομένων… Η κάθε πλειοψηφία συνηγορεί περί αυτού.

Όλοι μέσα μας έχουμε βαθιά ριζωμένες κάποιες αξίες περί των οποίων μαχόμεθα σθεναρά. Ας αναφέρουμε το θέμα της γλώσσας μας. Των Ελληνικών, των οποίων λάτρης είναι και ο υπογράφων.

Σχεδόν στην ολότητά μας μαχόμεθα υπέρ αυτής υποστηρίζοντάς την ως την καλυτέραν όλων και πράγματι είναι κατά τη γνώμη μου. Η ωραιότερη. Μαγεύει, καθώς η μία λέξη συναντά την επόμενη και η επόμενη, ανακαλύπτει την μεθεπόμενη κ.ο.κ.

Πρόσφατα λοιπόν άκουσα τον κατ' ιδίαν αντίλογο από έναν καθηγητή κοινωνιολογίας του πανεπιστήμιου Αθηνών: (Του οποίου το όνομα δεσμεύομαι να αποκαλύψω καθόσον δεν τον ενημέρωσα για το άρθρο)

Και πού μας χρησιμεύει; Ο ρόλος της είναι να συνεννοούμεθα. Οι λέξεις αποκτούν το νόημα εκείνο που τους δίνουμε και άρα τίποτα δεν υποχρεώνει τους φθόγγους να αξίζουν το ελάχιστο παραπάνω από τα δύο γράμματα που έχουμε ορίσει να ακούγονται έτσι. Σπαταλούμε ατελείωτες ώρες για την ορθογραφία την ώρα που θα μπορούσαμε να τις αφιερώνουμε κάπου αλλού. Το ένα ‘’ι’’ θα αρκούσε. Χρησιμοποιούμε μία γλώσσα που αλλιώς γράφεται και αλλιώς προφέρεται που δυσκολεύει χωρίς λόγο και απέχει από εκείνη των αρχαίων διότι εκείνοι όταν διάβαζαν, ανέφεραν ακόμα και την δασεία (π.χ. Οίνος –με δασεία- επροφέρετο με ένα λεπτό β. βοίνος, εξ' ου και η ιταλική λέξη) Η δασεία λοιπόν τότε είχε αξία, σήμερα επί παραδείγματι όχι. Τη διατηρούσαμε όμως μέχρι πρότινος… 

Στη ώρα που συζητούσαμε ανέφερε ένα σωρό άλλα παραδείγματα… 

Δεν με έπεισε.

Του ανέφερα ότι εμένα προσωπικά με μαγεύει να την ανακαλύπτω. Φερ' ειπείν σε πόσες γλώσσες η λέξη ‘’έξυπνος’’ σημαίνει και συντίθεται από δύο συνθετικά με νόημα. Έξω από τον ύπνο... Τόσο απλό και τόσο όμορφο.

Με είπε ρομαντικό. Επέμενε πως η ουσία είναι στο αποτέλεσμα και όχι στην ομορφιά καθόσον η όποια ομορφιά, μπορεί να υπάρχει σε κάθε καλλιτέχνημα και να συγκινεί με τρόπο διαφορετικό τους ανθρώπους καθώς δεν την αποδέχονται όλοι ως ομοία ή δεν απλά δεν ενδιαφέρονται...

Κατόπιν επέμεινε με επιχειρήματα ότι είμαστε μακρινοί (μόνο) απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που επικαλούμεθα σθεναρώς αντλώντας αξία (βεβαίως και αυτών, αλλά σε ένα μικρό μέρος μας μόνο) περισσότερο δε είμαστε, συνονθύλευμα άλλων λαών (Όλων των τριγύρω, βορείων και νοτίων, όπως οι άλλοι λαοί που συνορεύουμε) και πως ο κάθε λαός γυρεύει στήριγμα να σταθεί. ιστορία να αρπαχτεί να συνθέσει έθνος. «Δες τα Σκόπια» μου είπε, «Γυρεύουν ιστορία» Το ίδιο και εμείς και φτιάχνουμε- κατασκευάζουμε –εάν δεν έχουμε- ένδοξες στιγμές να μας ενώνουν…

Σταματώ εδώ. Ήδη αρκετά ξεβολευτήκαμε. 

Με το παράδειγμα αυτό ήθελα να αναφέρω –κρίνοντας από τον εαυτό μου- πόσο δύσκολο είναι να καταφέρει κανείς να σταθεί μακρύτερα, να αποστασιοποιηθεί των θεωρήσεων που χρονίως –ίσως από γεννήσεως- υπερασπίζεται. Θέλω ακόμα να επισημάνω πως ακόμα και εάν κάποιος δεν συμφωνεί με το οτιδήποτε, έξυπνο θα ήταν να ακούει, να δέχεται τον αντίλογο, έστω και εάν δεν τον ασπάζεται, διατηρώντας στην άκρη του μυαλού του το ενδεχόμενο κάτω από κάποιες θεωρήσεις-αποδείξεις-επιχειρήματα, να φανεί το λαθεμένο της χρόνιας θεώρησης του εκπλήσσοντάς τον. Ασφαλώς και δεν αναφέρομαι στα προηγούμενα παραδείγματα που ανέφερα αλλά, σε όλα εκείνα που με τρόπο δογματικό έχουμε -δολίως(;)-διδαχθεί και -ακουσίως, σε πολλές περιπτώσεις- ασπασθεί (και είναι χιλιάδες!)

Υπάρχει ελευθερία από τη ''μη προσκόλληση'' σε ιδέες. 

Διατηρούμε την απόφαση της προσωπικής θεώρησης, ομοίως και της υπεράσπισής της, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χάσουμε το δικαίωμα της αναθεώρησης πάντων, όσο και εάν εκπλησσόμεθα
Η ελευθερία όλων ημών ξεκινάει από τον νου, Αυτόν πρέπει να κρατούμε ελεύθερο να επιλέγει, αλλά και καλά δασκαλεμένο να μην υπηρετεί…
politisg

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top