Select Menu

Ανιστόρητοι, μισέλληνες και ανθέλληνες.

Περίμενε κανείς πώς η κυβέρνηση της Αριστεράς θα δώσει γη και ύδωρ στους δανειστές δεδομένων των προεκλογικών δεσμεύσεων της; Εύλογα αναρωτιέται κάποιος σήμερα.

Προσωπικά δυσκολεύομαι να απαντήσω το ο,τιδήποτε. Γιατί αυτά που έχω ιδεί, αυτά που έχω διαβάσει κι εκείνα που έχω ακούσει, με μπερδεύουν και με κάνουν να στέκομαι εξαπορημένη.

Δεν θα μιλήσω για το μακρινό μου συγγενή, που η αριστερά τον έβαλε να σκοτώσει τον πατέρα του για…το καλό της κοινωνίας, και που στη συνέχεια τον σκότωσε η ίδια η αριστερά γιατί αρνήθηκε να γίνει επαγγελματίας φονιάς.

Δεν θα μιλήσω για συνωμοσίες και ελευθερία πνεύματος, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Στα λόγια. Γιατί συνωμοσίες και γκουλάγκ υπήρχαν παντού, σε όλα τα πολιτικά συστήματα. Κοινωνική δικαιοσύνη δεν υπήρχε.

Δεν θα μιλήσω για πρόσωπα και πράγματα της πολιτικής ζωής. Βλέπουμε τα αποτελέσματα της πολιτικής και της αντιπολίτευσης όλων τους. Τα ζούμε. Μας απειλούν με εξολόθρευση. Συνεπώς δεν έχει σημασία ποιος κυβερνάει ή ποιος αντιπολιτεύεται. Η δράση, το αποτέλεσμα είναι ένα και το γνωρίζουμε όλοι, πολύ καλά.

Για το ποιόν και τη συνεισφορά της αριστεράς μέχρι σήμερα, εκτός από τα καμμένα και τα κλειστά σχολειά της τελευταίας εικοσαετίας, τους προπηλακισμούς και τους συνασπιστικούς τσαμπουκάδες κατάργησης της αντίρρησης, θα μιλήσω με ένα «Λόγο». Που εκφωνήθηκε το 1948, από ένα λογοτέχνη ο οποίος προτάθηκε τρεις φορές για το Νόμπελ της Λογοτεχνίας, κι έξι φορές για την Ακαδημία [μέχρι που (το 1958) έγινε μέλος της]. Ατόφιο, όπως τον είδα εδώ! Και ένα επιστημονικό άρθρο [για το παιδομάζωμα της αριστεράς, όχι των οθωμανών]. Ατόφιο και τούτο, όπως το διάβασα εδώ!

Διαβάστε τα. Κι αμφισβητείστε τα! Τουλάχιστον θα τα ξέρετε κι εσείς! Γιατί ο τσαμπουκάς του σκασμού και της σιωπής [αφού άμα μιλάς είσαι φασίστας], έχει προθεσμία λήξης. Μόνο να προσέξουμε ποιος θα λήξει. Η καταστροφή ή η πατρίδα κι εμείς.

Δεν διαφωνούμε, όποιος έχει ανθελληνική πολιτική και σκοπό να βρεί έναν ανθέλληνα λαό και να τον διαφεντεύει, να τον εξουσιάζει. Το να θέλει όμως να μας μεταστοιχειώσει, -εμάς και την πατρίδα μας- [σε ηλίθιους εξωνημένους με οικόπεδο στον ήλιο που θα το παραχωρήσουμε στους αφεντάδες, ή θα το εγκαταλείψουμε για να στεγασθούν οι εισβολείς που εισήχθησαν επιτηδείως και πολιτογραφούνται αυτόχθονες ενώ εμείς εξωθούμεθα στο να απεκδυθούμε την ελληνικότητά μας, είτε από το φόβο πως θα μας πούνε καθυστερημένους οι μοντέρνοι κι οι προοδευτικοί, είτε πως ήτανε ισττορικά ψέμματα όσα διδαχθήκαμε μέχρι σήμερα] μάλλον δεν θα πρέπει να επιτρέψωμε να συμβεί όσο έχουμε συνείδηση πραττομένων και τα μάτια μας ανοιχτά.

Μετά, πείτε μου εσείς τί είναι σε θέση να κάνει η αριστερά για την Ελλάδα.  Κι εγώ δεν θα ματασκεφτώ ούτε πως τρία εκατομμύρια Έλληνες αν μείνουνε, πολλά θα μας πέφτουν, που είπε κι ο μεγάλος ηγέτης ο Άρης, ούτε πως αν πρόκοβε η μικρασιατική εκστρατεία θα τη χαλάγανε οι κομμουνιστές, γιατί έτσι κι αλλιώς τσιφλικάδες ήτανε οι Έλληνες μικρασιάτες και θα πηγαίνανε από το κουμμουνιστικό λεπίδι, σύμφωνα με –αναμφισβήτητη- σχετική δημοσίευση στον τοτινό Ριζοσπάστη. [Μήπως έχουνε σειρά κι οι Κώοι, σήμερα;]

Είδατε ποτέ καμμιά πρόταση αριστερής διακυβέρνησης; Σας φτάνει για πρόταση "το δίκιο του εργάτη"; Και τί θα κάνουν οι δικηγόροι, οι δάσκαλοι, οι μηχανικοί; Ή μήπως σας φτάνει για πρόταση ο προσδιορισμός ενός κατώτατου μισθού; Ποιός θα τον δίνει; Για ποιά εργασία; Και ποιός θα προσλαμβάνει, ποιόν; Για θέματα όπως: Τιμωρίες, πειθαρχικά, επιχειρηματικότητα, εκπαίδευση, μετανάστες εγκληματίες και στασιαστές κλπ, υπάρχει καμμιά πρόταση; τί θα πεί Δημοκρατία της αριστεράς χωρίς προοπτική επιβίωσης των πολιτών, και χωρίς προοπτική υπόστασης της χώρας;

Θα σκεφτώ μονάχα, πως τα παχειά τα λόγια που ακούστηκαν στην αρχή, ήταν κι αυτά κάτι σαν εκ του πονηρού -δωρεάν- πρόλογος, που ασφαλώς διαψεύστηκε γρήγορα, μη και γεννηθούν ελπίδες. Τώρα που έχουνε το λόγο, μπορεί να συμβούν όλα!

Δημιουργική Πρόταση πάντως, δεν υπάρχει. Ούτε αλλαγή στην καταστρφική πορεία, ούτε πρόοδος. Υπάρχει βάθεμα της κρίσης, απώλεια ελέγχου, έλλειψη προσανατολισμού, ανικανότης συντονισμού. Και πολλά καπετανάτα. Πολλοί αρχηγοί. Πολλοί πρόεδροι. Πολλές αυθεντίες. Υπεύθυνος κανείς. Για αξίους, αν βρεθούν, θα μιλήσουμε, μετά την καταιγίδα.

Υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσουμε;

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top