Τέτοια είναι η ανάγκη

Βλέπω τα νέα προαπαιτούμενα, μέχρι τα επόμενα του Οκτωβρίου, και νοιώθω περήφανος.

Η ανάπτυξη της οικονομίας είναι θέμα χρόνου.

Θα εξοικονομήσουμε (=πετσοκόψουμε) 1 δισ. από την κοινωνική πρόνοια και αυτομάτως θα απεμπλακεί η χώρα από το τέρας του δανεισμού.

Και άλλα 1,8 δισ. ως το 2017 από τις συντάξεις, γιατί το πρώτο μάθημα οικονομικών λέει πως, άμα π.χ. πεθάνει ένας συνταξιούχος μέσα σε 2 χρόνια, τότε θα εξασφαλιστούν άλλοι 4 συνταξιούχοι από τους πόρους που θα εξοικονομηθούν.

Μιλάμε ότι πρέπει να είναι εντελώς μαλάκας κάποιος για να πιστεύει πως οι περικοπές σε υγεία, πρόνοια, μισθούς και συντάξεις, θα οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες το κοινωνικό σύνολο.

Αν και τώρα πια δεν τον λένε μαλάκα όποιον τα πιστεύει αυτά.

Τον λένε νεοφιλελεύθερο, πολιτικά γενναίο, ευρωπαίο ή μεταρρυθμιστή, μεταξύ άλλων.

Και, αντιθέτως, λένε μαλάκα ή τρομοκράτη όποιον εναντιώνεται σε αυτή την παράνοια.

Αλλά δεν πειράζει.

Τώρα που θα ξεπαγώσουν οι όποιες προστατευτικές ασπίδες είχαν στηθεί από το κράτος, θα μάθουμε όλοι τι σημαίνει πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.

“Η να μπαίνει η εφορία στο λογαριασμό σου και να σου κατάσχει ότι μισθό βρίσκει και κάτσε εσύ μετά και ζητιάνεψε να βγάλεις το μήνα.

Και δεν νομίζω ότι μπορείς να κάτσεις ουδέτερος σε μια τέτοια κόλαση.

Ο «εξευρωπαϊσμός» της χώρας συνεχίζεται λοιπόν με αμείωτη ένταση μέχρι τελικής πτώσεως.

Βέβαια, σε λίγο θα θυμίζουμε περισσότερο αφρικανική χώρα παρά πχ την Ιταλία.

Λεπτομέρειες, μωρέ.

Ανήκομεν εις την Δύσιν και άσε τους μίζερους να λένε το αντίθετο.

Ευρώπη να “ναι, και ας την βλέπουμε μονάχα στη βιτρίνα.

Πάντως εκεί που έριξα γέλιο, όσον αφορά τα προαπαιτούμενα, ήταν στην φορολόγηση των ναυτιλιακών.

Πιο πιθανό είναι να πάρει ο ΠΑΟΚ το Champions League μέσα στα επόμενα 3 χρόνια, παρά να φορολογηθεί ο Μαρινάκης ή ο Αλαφούζος.

Εδώ αλωνίζει ελεύθερος ο Μελισσανίδης, τι να λέμε τώρα.

Εντάξει παιδιά, δεν χρειάζεται να δουλευόμαστε και μεταξύ μας.

Είπαμε χάπατα είμαστε, αλλά όχι τόσο.

Τα προνόμια της ολιγαρχίας θα διαφυλαχτούν στο ακέραιο και αυτό το ξέρουν μέχρι και οι πέτρες.

Περσινά ξινά σταφύλια και δεν πουλάνε πια.

Είναι ξεκάθαρο πως η συνεχής δανειοδότηση της Ελλάδας δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνέχιση του πάρτυ των ολιγαρχών και των συνέταιρων τους εκτός Ελλάδος.

Τέλος πάντων, ας πάμε πίσω στις συντάξεις που έγιναν ο αποδιοπομπαίος τράγος των κάθε λογής πνευματικά καθυστερημένων.

Που καταπίνουν αμάσητο το «επιχείρημα» ότι μερικές συντάξεις, επιδόματα και αποδείξεις χρεοκόπησαν τη χώρα και όχι τα εκατοντάδες δισ. που έκλεψαν και κλέβουν οι ολιγάρχες.

Δεν μιλάω για εκείνες τις συντάξεις που παίρνουν κάτι άγαμες θυγατέρες ή για τις 7 συντάξεις που παίρνουν καμιά 200αριά προνομιούχοι, αλλά ακόμα και αυτές δεν τίναξαν στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ας παραμελήσουμε λοιπόν τα δεκάδες δισ. που έπαιξαν και έχασαν στο χρηματιστήριο το ΙΚΑ ή το ΤΕΒΕ.

Ας παραμελήσουμε ότι το 60% του κρατικού προϋπολογισμού πάει για την πληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας, κυρίως για ληστρικούς τόκους.

Ας παραμελήσουμε τα χρήματα που χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία τα κανάλια και άλλες «υγιείς» επιχειρήσεις, γιατί το κράτος τους… διαλύει κάθε μέρα.

Ας παραμελήσουμε ότι όλοι οι συνταξιούχοι έχουν δουλέψει κάποια χρόνια και από τις εισφορές τους έχουν εξασφαλίσει πλήρως τις συντάξεις τους.

Ας παραμελήσουμε ότι κουρεύτηκαν 14 δισ. από τα ασφαλιστικά ταμεία επί PSI για να πληρωθούν ένα μάτσο τοκογλύφοι.

Ας παραμελήσουμε ότι έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό αναπηρικών συντάξεων και επιδομάτων ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ.

Ας παραμελήσουμε ότι μια κοινωνία που θέλει να λέγεται ανθρώπινη, δεν κοιτάει το κόστος όταν προσπαθεί να καλύψει τις ιδιαίτερες ανάγκες των ανάπηρων και λοιπών αναξιοπαθούντων, γιατί το αντίθετο είναι φασισμός, στη χειρότερη μορφή του – εκείνη της άρειας φυλής και της βιολογικής «καθαρότητας».

Ας παραμελήσουμε ότι δεν δίνουν 13η και 14η σύνταξη, πράγμα ανήκουστο, σε χιλιάδες συνταξιούχους.

Ας παραμελήσουμε ότι έχουν κόψει το ΕΚΑΣ σε χιλιάδες ανάπηρους κ.α.

Ας παραμελήσουμε ότι καθόμαστε και ακούμε τον κάθε πυροβολημένο τεχνοκράτη με τα αρρωστημένα κόμπλεξ του.

Ας παραμελήσουμε ότι ο ρόλος μιας σύγχρονης κοινωνίας είναι να μην κοστολογεί την ανάσα χιλιάδων ανθρώπων και να βάζει σε ζυγαριά τη ζωή τους.

Ας τα παραμελήσουμε όλα αυτά και να δω τι λοβοτομημένη συζήτηση θα κάνουμε.

Αφήστε το, έτσι δεν γίνεται συζήτηση.

Οπότε ξεπουλήστε τα όλα, ρε.

Διαλύστε όλα τα κοινωνικά κεκτημένα και κρεμάστε ταμπέλες έξω από τα νοσοκομεία «δεχόμαστε μόνο εξαιρετικές περιπτώσεις και μόνο αν υπάρχει πιθανότητα θανάτου εντός 15 λεπτών».

Κλείστε σχολεία, ιδιωτικοποιήστε ρεύμα-νερό-συγκοινωνίες-λιμάνια-αεροδρόμια και χαρίστε τον ουρανό με τα άστρα στις αγορές και τους Έλληνες ολιγάρχες.

Γιατί μόνο έτσι θα σωθεί η χώρα.

Στο μεταξύ, ρίχνω ακόμα περισσότερο γέλιο με τα χιλιάδες πτηνά που έχουν αμολήσει οι… «νέοι» αμόλυντοι (και οι αδιάφθοροι του παρελθόντος) στο ίντερνετ και νομίζω πως αυτό το καλοκαίρι δεν είναι απλά το «τελευταίο», αλλά ότι παράλληλα ο χειμώνας θα είναι πολύ μακρύς.

Βέβαια, δεν ασχολείται πια κανείς μαζί τους και το αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό, πάντως, όταν θέλω να γελάσω με τα πολιτικά, τότε διαβάζω καθυστερημένα σχόλια στο ίντερνετ (ασχολίαστο).

“Η βλέπω το Σταύρο Θεοδωράκη να μιλάει για κακομαθημένα μέσα στη Βουλή, εννοώντας την πρόεδρο της Βουλής (μιλάμε για ρεσιτάλ ανοησίας).

Έχει στηθεί ένα πλυντήριο, όπου προσπαθούν να ξεπλύνουν όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, μα όλες, άλλα μάλλον μάταια γιατί έρχεται μεγάλο τσουνάμι.

Αυτά πάντως συμβαίνουν σε μια -χρεοκοπημένη από το 2010- χώρα, όπου δεν έχει ακόμα αποδοθεί Δικαιοσύνη.

Ακόμα χειρότερα, αυτά συμβαίνουν σε μια χρεοκοπημένη χώρα όπου όχι μόνο δεν έχει αποδοθεί Δικαιοσύνη, αλλά παράλληλα δεν έχει απομακρυνθεί κανένας υπαίτιος από τη θέση του για να οδηγηθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Τι έχει αλλάξει στη χώρα από το 2009, το προηγούμενο έτος του πρώτου μνημονίου;

Τα δημόσια έργα συνεχίζει να τα αναλαμβάνει ο Μπόμπολας, τις ειδήσεις τις λέει η Τρέμη και η Χούκλη, στα έδρανα κάθεται ο Καραμανλής και ο Βενιζέλος, γράφει άρθρα ο Πρετεντέρης με τον κύριο Μπάμπη, αλωνίζουν στις θάλασσες μας τα πλοία των φοροφυγάδων εφοπλιστών και διοικούν τις τράπεζες τα ίδια καθάρματα που τις διοικούσαν πριν τη χρεοκοπία.

Μάλιστα, καταγγέλλει την οικογενειοκρατία ο δισέγγονος Κυριάκος Μητσοτάκης, της 4ης-5ης γενιάς πολιτικών γόνων ή ό,τι στο διάολο είναι.

Καταγγέλλει τη διαφθορά, ο νταβατζής της διαπλοκής και του playstation, Κώστας Καραμανλής.

Καταγγέλλει το ψέμα, ο μάγειρας της Goldman Sachs, Κώστας Σημίτης.

Καταγγέλουν τη φοροδιαφυγή οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν σε κανάλια που δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ από τους φόρους τους, που έχουν καταλάβει παράνομα τις δημόσιες συχνότητες και που έχουν πετύχει πέντε (πάμε για έξι) σερί αναβολές του φόρου στις διαφημίσεις, αφού φρόντισε να τον μετατρέψει σε ετήσιο η ΝΔ λίγο πριν παραδόσει την εξουσία, λες και είχε εισπραχθεί ποτέ.

Καταγγέλλουν το ΟΧΙ, όλοι οι κωλοτούμπες των μνημονίων σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΔΗΜΑΡ.

Δηλαδή καταγγέλουν τη σαπίλα της χώρας, όλοι οι σάπιοι.

“Η αλλιώς, σηκωθήκανε τα σκατά να τραβήξουν καζανάκι.

Θα τρελαθούμε.

Τι ακριβώς έχει αλλάξει λοιπόν από το 2009;

Τίποτα.

Πολύ λογικό: χωρίς δικαιοσύνη δεν πρόκειται να αλλάξει.

Βέβαια, κάποιοι λένε πως η δικαιοσύνη στον καπιταλισμό είναι ουτοπία, αλλά εμείς ειδικά που είμαστε ουτοπιστές, από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.

Και η δημοκρατία είναι ουτοπία στον καπιταλισμό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την ξεχάσουμε.

Αν η κοινωνία απαιτήσει δικαιοσύνη/δημοκρατία/κοινωνικό κράτος/παιδεία και δεν κάνει ούτε ένα βήμα πίσω σε αυτά τα αιτήματα, τότε ο καπιταλισμός θα έχει μόνο δυο επιλογές.

Να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και να μας αιματοκυλίσει ή να προσαρμοστεί για να μην τον ξεπεράσουν οι καιροί.

Στην πραγματικότητα, αυτές οι δυο επιλογές θα έχουν όμως το ίδιο αποτέλεσμα, καθώς, ό,τι και αν κάνουν, θα έχουν ήδη χάσει.

Γιατί δεν είναι ποτέ χαμένος αυτός που πάλεψε.

Αρκετοί πάντως θεωρούν πως το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός.

Διαφωνούν πως το υπάρχον σύστημα εμποδίζει την πρόοδο του ανθρώπου, διαφωνούν πως δεν εκφράζει την ανθρώπινη πρόοδο αλλά τον συντηρητισμό της εξουσίας.

Διαφωνούν πως οι αγορές υπάρχουν για να διαφυλάττουν τα προνόμια της ελίτ.

Διαφωνούν πως όλες σχεδόν οι κοινωνικές μας ανάγκες είναι ουτοπικές για τον καπιταλισμό.

Δεν είναι έτσι δηλαδή;

Τότε, γιατί η κυρίαρχη λογική σε όλα τα κράτη παγκοσμίως είναι να πετσοκόψουν δικαιώματα και κοινωνικές παροχές;

Παρότι η παγκόσμια κρίση προκλήθηκε -και είναι καθολικά αποδεκτό αυτό- από το τζογάρισμα στα χρηματιστήρια και στις τράπεζες, αντ” αυτού βάλλονται οι λαοί με περικοπές και βαραίνονται εκείνοι αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους που δημιούργησαν οι τραπεζίτες και οι αγορές.

Το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα, που βρέθηκε να χρωστάει δεκάδες δισ. από τα τραπεζικά χρέη των γερμανικών, γαλλικών και ελληνικών τραπεζών.

Γιατί δεν μπουκάρουν οι αγορές στις Σκουριές και στα χιλιάδες εκατομμύρια του ελληνικού δημοσίου που χάρισε ο Πάχτας στην Eldorado μόνο από την αγοραπωλησία;

Γιατί δεν απαιτούν στη Hochtief να πληρώσει τα 500 εκατομμύρια ΦΠΑ που έκλεψε από το ελληνικό κράτος, χρήματα δηλαδή που ζητάνε να πληρώσει ο μεροκαματιάρης γιατί δημιουργούν έλλειμμα στα κρατικά ταμεία;

Γιατί δεν στοχοποιούν τις τράπεζες που δημιούργησαν μια πλασματική αγορά που εξυπηρετούσε αποκλειστικά την απληστία τους;

Παίδες ακόμα και η ευημερία είναι ουτοπία σε αυτό το σύστημα, συγγνώμη που επικεντρώνομαι συχνά-πυκνά σε αυτό, αλλά δεν μπορώ να καταπίνω την κάμηλο.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι επειδή κάτι είναι ουτοπικό για τις αγορές, πως εμείς πρέπει να κάτσουμε σε μια γωνιά και να περιμένουμε πότε θα ξημερώσει ένα άλλο σύστημα.

Αν σκεφτόντουσαν έτσι οι εργάτες στο Σικάγο -ότι το 8ωρο είναι ουτοπία στο παρόν σύστημα- τότε ακόμα θα κοιμόμασταν στα εργοστάσια.

Κάποιες μάχες πρέπει να δοθούν πάση θυσία.

Η Δικαιοσύνη είναι η πρώτη μάχη που πρέπει να δώσει η ελληνική κοινωνία, αν έχει όρεξη για Δημοκρατία.

Η ελληνική κοινωνία πρέπει να σταματήσει να περιμένει μεσσίες και να σηκώσει εκείνη το βάρος των ευθυνών της.

Αλλιώς θα τρώμε στη μάπα μνημόνια, σαμαροβενιζέλους, «αριστερές» κωλοτούμπες και τα πουτανάκια των ολιγαρχών.

Για όσο αντέξουμε, τέλος πάντων.

Και θα τα βρούμε στην πορεία για τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα.

Αν και το τρενάκι μόλις πέρασε την τελευταία στροφή, οπότε σύντομα τελειώνει η βόλτα.

Καπιταλισμός, ξεκαπιταλισμός, όλοι οι δρόμοι περνάνε μέσα από τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία.

Αξιοπρέπεια, πάση θυσία των αγορών.

Θέλουμε δεν θέλουμε, τέτοια είναι η ανάγκη.

Με εκτίμηση
Άρης

pitsirikos.net