Εις σάρκα μιαν λοιπόν με τους απέναντι του χθές, λυκόφιλους του σήμερα.

Χθές γίνατε ένα. Κι εμείς στο ιδιο έργο θεατές όπου μνημόνια ενώνουν, μεταλλάσσουν, διχάζουν, δοκιμάζουν, γονατίζουν, εξοντώνουν αλλά με μαθηματική ακρίβεια αργά ή γρήγορα συντρίβουν τον θύτη.

Κι ένας λαός Προμηθέας Δεσμώτης πολιτικών ζόμπι νέας γενιάς να παραδέχονται πως “τα μέτρα είναι σαν βιασμός αλλά απο την στιγμή που δεν μπορείς να τα αποφύγεις, χαλάρωσε και απόλαυσε τον!”

Τι κι αν το αριστερό μνημόνιο “στερείται συνάφειας και δεν οδηγεί σε ευημερία” οπως παραδέχονται κορυφαίοι πολιτικοί και οικονομολόγοι παγκοσμίως αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είπε πως δεν πιστεύει;

Η εξουσία και οι ψευδαισθήσεις της είναι γλυκές.

Οπως η ψευδαίσθηση που καλλιέργησαν οι έξω τις τελευταίες ώρες, για το “μοναδικό πολιτικό κεφάλαιο” που έχει απομείνει στη χώρα, ενώ στην ουσία θέλουν να πουν “άλλο ένα εντελώς διαχειρίσιμο”που δίνει την χαριστική βολή στους ισοπεδωμένους, με τον ογκόλιθο των 977 νομικών σελίδων που μόλις τυπώθηκε και απαιτούνται τουλάχιστον 32 ολόκληρες ώρες για μια απλή ανάγνωση. Αλήθεια ποιος απ εκείνους που ψηφίσαν το διάβασε;

Παρακολουθώντας την συζήτηση μέχρι τις 4+ το ξημέρωμα, εντύπωση μου προκάλεσε πως κανείς απ όσους είπαν "Ναι" στα νέα μέτρα, δεν αναφέρθηκε επί της ουσίας για το τι ακριβώς ψηφίζε. Μόνο ανεπαρκείς απολογίες κι εξηγήσεις, φωνασκίες θεατρινίστικες αλληλοκατηγορίες για το πως φθάσαμε ώς εδώ διανθισμένες με μερικές αναφορες στους πλειστηριασμούς. Κι αυτές οι αναφορές δεν ήταν παρά ένα ακόμα επικοινωνιακό τέχνασμα καθησυχασμού των φόβων, το οποίο μαρτυρά η ομολογία πως έβαλαν τον λύκο - την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών- να φυλάει τα πρόβατα.

Προς άφεση αμαρτιών λοιπόν και αποπροσανατολισμού, την επαύριο θα αρχίσει ξανά το γνωστό κυνήγι των μαγισσών. Της φοροδιαφυγής, της διαπλοκης, της διαφθοράς ...

Ομως στο θέατρο του παραλόγου και των ανατροπών που ζούμε, τα κακά της χώρας δεν εκπορεύονται απο δυο, τρία ή δέκα πρόσωπα που θα στοχευθούν και θα κυνηγηθούν, αλλά απο μια κακή διακυβέρνηση και δημαγωγία χρόνων που σήμερα κρύβονται πίσω απο μια διχαστική πολιτική με σκοπό την διατήρηση της εξουσίας και των προνομίων αυτής.

Γιατί διχαστικό ήταν τελικά το Ναι και το 'Οχι στο παραπλανητικό δημοψήφισμα, διχαστικό το Ναι και το 'Οχι στο τρίτο μνημόνιο, διχαστικό το Ναι και το 'Οχι στην Ευρώπη, διχαστική η στάση του πρώην υπουργού ΟΙΚ, όπως διχαστική και επικίνδυνη για την συνοχή του ίδιου του κυβερνώντος κόμματος είναι η στροφή προς το κέντρο με εκλογικά παίγνια καθώς επιχειρούνται μέσα απο ριψοκίνδυνους και μικροπολιτικούς ελιγμούς, που ούτε ο κόσμος αλλά ούτε και η χώρα τη δεδομένη στιγμή τα έχουν ανάγκη.

Αρα για ποιο πολιτικό κεφάλαιο μιλάμε;

Και μπορεί, όπως ορισμένοι ισχυρίζονται οι κρυφές δημοσκοπήσεις να δείχνουν αυτοδυναμία, αλλα τον επίλογο τον υπογράφει πάντα ο λαός.

Μαρία Δεναξά