Η κρίση ενός κράτους απατεώνα...!

Η ελληνική κρίση, κρίση ηθική και οικονομική, ξεκίνησε εδώ και δεκαετίες. Κορυφώθηκε στην περίοδο 1981-2010, οπότε και τα αποτελέσματά της, τα οποία συνειδητά έκρυβαν κάτω από το χαλί όλες οι ηγεσίες, φάνηκαν. Όταν τον «Κουρασμένο» διαδέχθηκε ο «Λεφτά Υπάρχουν», η παρτίδα σωζόταν ακόμα με στοχευμένα μέτρα. Δεν ελήφθησαν ποτέ για να μην δυσαρεστηθεί η πελατεία.

Του Δημήτρη Αναγνώστου

Ακολούθησε ο «Ζάππειος» και ο «Εύσωμος». Ουδεμία τόλμη παρά άσκοπες και άδικες οριζόντιες περικοπές και συντριβή του ιδιωτικού τομέα προς όφελος, πάντα, των πελατών. Με τον τρόπο αυτό φτάσαμε στον κ. «Νταούλια και Ζουρνάδες». Εξ όλων των ανωτέρω, εκ του αποτελέσματος κρίνεται, πως ουδείς είχε πραγματικό σχέδιο εξόδου από την ηθική και οικονομική κρίση.

Βασική μέριμνα όλων ήταν η εξυπηρέτηση των πελατών και η διάσωση του άθλιου κράτους που ευθύνεται για το χάλι μας, πέραν του αυτοσκοπού της εξουσίας. Ο Τσίπρας εδώ και έξι σχεδόν μήνες, δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από όσα οι προηγούμενοι. Απλώς, λόγω συνθηκών, τα αποτελέσματα της μη πολιτικής του είναι εξόχως πιο εμφανή.

Οι δανειστές, λέει, είναι κακοί. Πάντα ήταν κ. Τσίπρα. Το λέει και το όνομά τους! Δάνεισαν και θέλουν το χρήμα τους πίσω, δεν είπε κανείς ότι είναι… ιεραπόστολοι, ούτε οι ίδιοι το ισχυρίστηκαν. Αν διαβάζατε Ιστορία θα το γνωρίζατε. Οι δανειστές, λέει, θα οδηγήσουν σε καταστροφή την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Πόσες φορές π.χ. η ανθρώπινη φύση έχει οδηγήσει σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές; Άπειρες.

Οπότε καταλήγουμε στο ίδιο, ο ισχυρός επιβάλει τη θέλησή του, μέχρις ότου περάσει στα χωράφια κάποιου ισχυρότερου που θα κινητοποιηθεί για να τον σταματήσει. Ή θα οδηγήσει στη συσπείρωση ομάδας επιμέρους δρώντων μικρότερης ισχύος, ώστε συνδυαστικά να πετύχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Δυστυχώς, η συμμαχία του Νότου αποδείχθηκε μια ακόμα ιδεοληπτική βλακεία που αγνοούσε στοιχειώσεις παραμέτρους…

Οι δανειστές, λέει, είναι ανάλγητοι και δεν σκέφτονται τον ελληνικό λαό. Δεν είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν, αγαπητέ κ. πρωθυπουργέ. Αυτό είναι δική σας ευθύνη. Για την ακρίβεια, στα παλιά τους τα παπούτσια. Γιατί σε τελική ανάλυση να σκεφτούν έναν λαό που επί μία και πλέον δεκαετία συμπεριφερόταν όπως ο τζίτζικας του παραμυθιού (με τον μέρμηγκα στην περίπτωσή μας βέβαια να είναι φορέας κάθε χαρακτηριστικού ιδιοτέλειας που μπορεί κανείς να συναντήσει στην ανθρώπινη φύση).

Πολλώ δε μάλλον όταν δεν συμμερίζονται τη δική σας κοσμοθεωρία που εκ των πραγμάτων αναδεικνύει κάθε μέρα που περνά τα ουτοπικά χαρακτηριστικά της, παρά τις αναμφισβήτητες καλές προθέσεις (με τις οποίες, ως γνωστόν, είναι σπαρμένος ο δρόμος προς την κόλαση, απ’ την οποία δε φαίνεται να απέχουμε πολύ). Και σήμερα ζητάμε αναπτυξιακό πακέτο. Θα μπορούσε να είναι αμοιβαία επωφελές, όντως. Με ποιους όρους, σε ποιο πλαίσιο θα φέρουν οι υπόλοιποι να επενδύσουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα; Το τρέχων; Θα αστειευόμαστε μάλλον.

Η ΕΕ είναι αυτή που είναι και παρά τις επιθυμίες όλων μας δεν θέλει να αλλάξει. Σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, με την ταχύτητα που εμείς επιθυμούμε, επειδή τώρα καιγόμαστε. Take it or leave it. Το ευρώ δεν είναι απαραίτητα ταμπού. Αν όμως είχατε κ. πρωθυπουργέ ως εναλλακτικά λύση την έξοδο από την Ευρωζώνη οφείλατε να το δηλώσετε προεκλογικά και αν κερδίζατε τις εκλογές να προσπαθήσετε να δημιουργήσετε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για το διαζύγιο.

Αντ’ αυτού αναλώσατε το μόνο κεφάλαιο που δεν ανακτάται ποτέ, τον χρόνο, σε «δημιουργικές ασάφειες» και σε εκδρομές στη Ρωσία, τη στιγμή που κάθε εχέφρων έβλεπε πως από τη Ρωσία δεν επρόκειτο να λάβετε ουδέν. Ένας παλαιός στρατηγός έλεγε: «Τον χώρο μπορώ να τον θυσιάσω, τον χρόνο ποτέ». Οφείλατε επίσης να λάβετε υπόψη σας το δεδομένο ισοζύγιο ισχύος αντί να βαυκαλίζετε εαυτούς και αλλήλους με απειλές και εκβιασμούς.

Προφανώς στην εφαρμοσθείσα θεωρία παιγνίων, είτε τα παραπάνω δεν βρήκαν εφαρμογή, είτε πολύ απλά, τα ίδια «εργαλεία» είναι διαθέσιμα και στην άλλη πλευρά, οπότε, εν κατακλείδι, επιστρέφουμε στον «χρυσού κανόνα» της ισχύος, όπου το παρόν τουλάχιστον διάστημα, υπολειπόμαστε εμφανώς…

Τώρα προσπαθείτε να κλείσετε μια συμφωνία που θα καταστρέψει εντελώς το ρημαγμένο, από τους προηγούμενους, φάντασμα της ελληνικής οικονομίας, την ώρα που θα αρκούσε, απλώς, να προωθήσετε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα και να προωθήσετε τον περιορισμού του υδροκέφαλου και αναποτελεσματικού κράτους.

Δεν υπολογίζετε όμως, ότι με τη δικαιολογία «τι θα απογίνουν όσοι φύγουν από το δημόσιο», οδηγείτε στη λαιμητόμο αυτούς που εξασφαλίζουν τα χρήματα για να πληρώνονται, 1,5 εκατ. ιδιωτικοί υπάλληλοι άνεργοι που αυξάνονται, δε νομίζετε ότι είναι πάρα πολλοί για να μην έχετε αντιληφθεί τι γίνεται; Το ΚΡΑΤΟΣ-ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ζητά προκαταβολή 100% της φορολογίας της επόμενης χρονιάς που θα κλείσει πολλές επιχειρήσεις, ενώ το ίδιο δεν πληρώνει τίποτα άλλο, πέραν μισθών και συντάξεων.

Η όποια συμφωνία υπογράψετε, αν τελικά την υπογράψετε, θα είναι αυτόχρημα καταστροφική και βραχείας διάρκειας, πριν το οριστικό ναυάγιο της κατ’ επίφαση υφιστάμενης ακόμα ελληνικής οικονομίας. Αν δεν υπογράψετε, απλώς ο θάνατός της θα είναι άμεσος. Ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι υπεύθυνος το αποτέλεσμα όμως θα το υποστούμε εμείς.

Όσον αφορά για το «ηρωϊκό» (κατά δήλωση) του Γιάνη Μπαλάφα (ναι, ο κ. «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία»), που είπε «σε τελική ανάλυση, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», έχει ποτέ σκεφθεί το ενδεχόμενο να κληθεί να αντιμετωπίσει τις δυο αυτές δηλώσεις του και τα αποτελέσματά τους στον πραγματικό κόσμο της γεωπολιτικής μας περιφέρειας, συνδυαστικά; Μήπως δεν γίνεται αντιληπτό το επιχείρημα;

Defence-Point