Παρακολουθούμε εδώ και πέντε μήνες ένα δραματικό παιχνίδι πόκερ που παίζεται και από τις δύο πλευρές, με τραγικές συνέπειες για την χώρα.
Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας
Την φτωχοποίηση ουσιαστικά της αγοράς, την αύξηση της ανεργίας, την αδυναμία των επιχειρήσεων να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους έναντι των προμηθευτών τους αλλά και έναντι του κράτους, την αύξηση των κόκκινων δανείων και την αδυναμία του κράτους να μαζέψει έσοδα.
Αυτό έχει σαν συνέπεια την καταστροφική αύξηση του ελλείμματος, και την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων.
Και έτσι από το μειλ Χαρδούβελη που προέβλεπε μέτρα 1 δις περίπου, φτάσαμε στην απαίτηση των δανειστών για μέτρα που φτάνουν από τα 5.5 εως τα 8.5 δις
Και το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: Αυτό έγινε από την αδυναμία των δύο πλευρών να καταλήξουν σε μια συμφωνία, η από ΠΡΟΘΕΣΗ της Ελληνικής πλευράς;
Η προηγούμενη άθλια συγκυβέρνηση του Σαμαρά, είχε συμφωνήσει σε πρωτογενήπλεονάσματα 3% του ΑΕΠ για το 2015, 4.5% το 2016 και αυξανόμενο το ποσοστό αυτό προοδευτικά για τα επόμενα χρόνια.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν το ΑΕΠ της χώρας είναι κοντά στα 180 δις τότε το 2015 το πλεόνασμα θα ήταν λίγο πάνω από τα 5.5 δις.
Αν τώρα ο μέσος όρος του ποσοστού πλεονάσματος της επόμενης 15ετίας ήταν 7%, τότε θα είχαμε αθροιστικά πλεονάσματα κοντά στα 189 δις.
Με δεδομένο ότι, αν όχι όλο το πλεόνασμα, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους, τότε σε 15 χρόνια το χρέος θα είχε κατέβει κάτω του 120% του ΑΕΠ που ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ.
Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ και σαν αντιπολίτευση, αλλά και σαν κυβέρνηση, είναι ότι το χρέος ΔΕΝ είναι ΒΙΩΣΙΜΟ και επομένως χρειάζεται κούρεμα η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, άσχετα αν αυτό το αίτημα τους τελευταίους μήνες το είχαμε κρύψει κάτω από το χαλί.
Και ένα χρέος δεν είναι βιώσιμο όταν η χώρα δεν μπορεί να το ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΕΙ.
Πως λοιπόν, μπορείς να υπερασπιστείς αυτό σου το αίτημα όταν η χώρα, έχει την δυνατότητα της ΕΞΥΠΕΡΕΤΗΣΗΣ του;
Όταν έχει την δυνατότητα να έχει αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα;
Για να υπερασπιστείς ότι το χρέος ΔΕΝ είναι ΒΙΩΣΙΜΟ πρέπει να ΜΗΝ έχει αυτά τα πλεονάσματα.
Αυτό φυσικά ενέχει ένα σκληρό τίμημα. Τα τεράστια ελλείμματα που έχουμε αυτή την στιγμή.
Και επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αν πετύχει όλο αυτό, θα το πιστωθεί ο Αλέξης, θα εισπράξει το χειροκρότημα και θα είναι κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού για πολλές τετραετίες.
Γιατί μια διαγραφή ενός μέρος του χρέους είναι πολλαπλάσιο κέρδος, από την ζημία που προκαλεί το σημερινό έλλειμμα.
Αν δεν πετύχει όμως και δεν «κάτσει», τότε θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και θα κατηγορηθεί ο Αλέξης ότι: μπορείς να κάνεις τις μπλόφες σου παίζοντας το προσωπικό σου πόκερ, αλλά δεν μπορείς να παίζεις σε μια ζαριά τις τύχες της χώρας σου.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Την φτωχοποίηση ουσιαστικά της αγοράς, την αύξηση της ανεργίας, την αδυναμία των επιχειρήσεων να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους έναντι των προμηθευτών τους αλλά και έναντι του κράτους, την αύξηση των κόκκινων δανείων και την αδυναμία του κράτους να μαζέψει έσοδα.
Αυτό έχει σαν συνέπεια την καταστροφική αύξηση του ελλείμματος, και την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων.
Και έτσι από το μειλ Χαρδούβελη που προέβλεπε μέτρα 1 δις περίπου, φτάσαμε στην απαίτηση των δανειστών για μέτρα που φτάνουν από τα 5.5 εως τα 8.5 δις
Και το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: Αυτό έγινε από την αδυναμία των δύο πλευρών να καταλήξουν σε μια συμφωνία, η από ΠΡΟΘΕΣΗ της Ελληνικής πλευράς;
Η προηγούμενη άθλια συγκυβέρνηση του Σαμαρά, είχε συμφωνήσει σε πρωτογενήπλεονάσματα 3% του ΑΕΠ για το 2015, 4.5% το 2016 και αυξανόμενο το ποσοστό αυτό προοδευτικά για τα επόμενα χρόνια.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν το ΑΕΠ της χώρας είναι κοντά στα 180 δις τότε το 2015 το πλεόνασμα θα ήταν λίγο πάνω από τα 5.5 δις.
Αν τώρα ο μέσος όρος του ποσοστού πλεονάσματος της επόμενης 15ετίας ήταν 7%, τότε θα είχαμε αθροιστικά πλεονάσματα κοντά στα 189 δις.
Με δεδομένο ότι, αν όχι όλο το πλεόνασμα, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους, τότε σε 15 χρόνια το χρέος θα είχε κατέβει κάτω του 120% του ΑΕΠ που ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ.
Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ και σαν αντιπολίτευση, αλλά και σαν κυβέρνηση, είναι ότι το χρέος ΔΕΝ είναι ΒΙΩΣΙΜΟ και επομένως χρειάζεται κούρεμα η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, άσχετα αν αυτό το αίτημα τους τελευταίους μήνες το είχαμε κρύψει κάτω από το χαλί.
Και ένα χρέος δεν είναι βιώσιμο όταν η χώρα δεν μπορεί να το ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΕΙ.
Πως λοιπόν, μπορείς να υπερασπιστείς αυτό σου το αίτημα όταν η χώρα, έχει την δυνατότητα της ΕΞΥΠΕΡΕΤΗΣΗΣ του;
Όταν έχει την δυνατότητα να έχει αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα;
Για να υπερασπιστείς ότι το χρέος ΔΕΝ είναι ΒΙΩΣΙΜΟ πρέπει να ΜΗΝ έχει αυτά τα πλεονάσματα.
Αυτό φυσικά ενέχει ένα σκληρό τίμημα. Τα τεράστια ελλείμματα που έχουμε αυτή την στιγμή.
Και επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αν πετύχει όλο αυτό, θα το πιστωθεί ο Αλέξης, θα εισπράξει το χειροκρότημα και θα είναι κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού για πολλές τετραετίες.
Γιατί μια διαγραφή ενός μέρος του χρέους είναι πολλαπλάσιο κέρδος, από την ζημία που προκαλεί το σημερινό έλλειμμα.
Αν δεν πετύχει όμως και δεν «κάτσει», τότε θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και θα κατηγορηθεί ο Αλέξης ότι: μπορείς να κάνεις τις μπλόφες σου παίζοντας το προσωπικό σου πόκερ, αλλά δεν μπορείς να παίζεις σε μια ζαριά τις τύχες της χώρας σου.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.