Και επίσης μια συνήθης απάντηση ήταν, “να κάνω τον γύρο του κόσμου” και, συγχρόνως, έριχνες και μια στροφή την υδρόγειο σφαίρα. Αυτό ακριβώς, μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα πρώτη φορά την ιστορία του Έλπι και της Δώρας.
Ο Έλπις Χρυσοβέργης και η Δώρα Μπίτση, είναι ένα ζευγάρι με έκδηλη διάθεση για ζωή, νέες εμπειρίες και, κυρίως, για ταξίδια. Συγκεκριμένα, είναι αυτοί που μια μέρα ονειρεύτηκαν να διασχίσουν την ανατολική Αφρική, απόσταση 15.000 χλμ σε 6 μήνες, χρησιμοποιώντας μόνο τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς…και, φυσικά, το πραγματοποίησαν.
Παράλληλα, με την εξερεύνηση αυτής της μη γνωστής γωνιάς του πλανήτη κατάφεραν να διατελέσουν ένα εθελοντικό έργο και να χαρίσουν πάνω από 3.000 χαμόγελα σε παιδιά που το είχαν ανάγκη. Και αν αδυνατείτε να πιστέψετε ότι όλα αυτά είναι αληθινά και πραγματοποιήθηκαν από δύο νέους Έλληνες…τότε μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ που έχουν επιμεληθεί για όλους εμάς.
Και επειδή, το ντοκιμαντέρ εξιστορεί σχεδόν ολόκληρο το ταξίδι των δύο παιδιών με ενάργεια σε πολύ λίγο χρόνο και σίγουρα δημιουργούνται πολλά ερωτήματα για το ταξίδι αλλά και για τους δύο ταξιδιώτες, φροντίσαμε να απαντηθούν οι απορίες μας με μία συνάντηση με τον Έλπι και τη Δώρα. Απολαύστε τους.
Πώς προέκυψε η ιδέα αυτού του μεγάλου ταξιδιού; Ποιος από τους δυο σας “‘έριξε” την ιδέα στο τραπέζι;
Η Αφρική σαν ήπειρος κρύβει ένα μυστήριο που σαγηνεύει κάθε ταξιδιώτη. Και έχοντας αρκετή τρέλα με τα ταξίδια, μας καρφώθηκε η ιδέα του ArfiQuest. Ήταν χαρακτηριστικά ένα όμορφο βράδυ με παρέα στο σπίτι, συζητώντας κλασσικά για ταξίδια, κάνοντας όνειρα, μέχρι που το βράδυ που μείναμε οι δυο μας στο κρεβάτι, κοιτάζοντας τον τεράστιο χάρτη που βρίσκεται στον τοίχο, πέταξα την ιδέα στη Δώρα να γυρίσουμε ολόκληρη την ήπειρο από το Νότο μέχρι το Βορρά! Συμφώνησε αμέσως και εκείνο το βράδυ φυσικά δεν κοιμηθήκαμε!
Τη στιγμή που αποφασίσατε για το ταξίδι, πώς ήταν οι ζωές σας; Είχατε κάποια σταθερή εργασία και αναγκαστήκατε να την αφήσετε πίσω;
Η Αφρική σαν ήπειρος κρύβει ένα μυστήριο που σαγηνεύει κάθε ταξιδιώτη. Και έχοντας αρκετή τρέλα με τα ταξίδια, μας καρφώθηκε η ιδέα του ArfiQuest. Ήταν χαρακτηριστικά ένα όμορφο βράδυ με παρέα στο σπίτι, συζητώντας κλασσικά για ταξίδια, κάνοντας όνειρα, μέχρι που το βράδυ που μείναμε οι δυο μας στο κρεβάτι, κοιτάζοντας τον τεράστιο χάρτη που βρίσκεται στον τοίχο, πέταξα την ιδέα στη Δώρα να γυρίσουμε ολόκληρη την ήπειρο από το Νότο μέχρι το Βορρά! Συμφώνησε αμέσως και εκείνο το βράδυ φυσικά δεν κοιμηθήκαμε!
Τη στιγμή που αποφασίσατε για το ταξίδι, πώς ήταν οι ζωές σας; Είχατε κάποια σταθερή εργασία και αναγκαστήκατε να την αφήσετε πίσω;
Έχοντας τελειώσει και οι δυο μας το οικονομικό τμήμα της ΑΣΟΕΕ πρόσφατα, μας έγινε η πρόταση για εργασία στο Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής, και αν και ξέραμε πολύ λίγα πράγματα για τη Νότιο Αφρική (και μάλιστα όχι τα καλύτερα), είπαμε γιατί όχι, ας το προσπαθήσουμε. Η ζωή στο Κέιπ Τάουν κυλούσε πολύ όμορφα, αποτελεί παραδεισένιο προορισμό, τον οποίο συστήνουμε ανεπιφύλακτα, και μετά από 2.5 χρόνια δουλειάς, μαζέψαμε τα απαραίτητα χρήματα για αυτό το ταξίδι και ξεκινήσαμε
Πώς είναι να διασχίζεις 12 χώρες, χρησιμοποιώντας μόνο τα ΜΜΜ; Ποια ήταν τα απαραίτητα εφόδια για το ταξίδι σας;
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μας φαινόταν τρελό! Σε όσους το λέγαμε μας κοροϊδεύανε! Αλλά δεν το βάζαμε κάτω, είχαμε στόχο, και θα το καταφέρναμε ότι και να γίνει. Προφανώς για να κρατήσουμε το κόστος χαμηλά, έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε πάνω από 350 λεωφορεία, τρίκυκλα, δίκυκλα, φορτηγάκια, κλπ, τη σκηνή μας, τα κουζινικά μας, 3 αλλαξιές και περίσσεια υπομονή! Όμως αυτά που ζούσαμε κάθε μέρα μας έκαναν να ξεχνάμε κάθε είδους ταλαιπωρία.
Πώς είναι να διασχίζεις 12 χώρες, χρησιμοποιώντας μόνο τα ΜΜΜ; Ποια ήταν τα απαραίτητα εφόδια για το ταξίδι σας;
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μας φαινόταν τρελό! Σε όσους το λέγαμε μας κοροϊδεύανε! Αλλά δεν το βάζαμε κάτω, είχαμε στόχο, και θα το καταφέρναμε ότι και να γίνει. Προφανώς για να κρατήσουμε το κόστος χαμηλά, έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε πάνω από 350 λεωφορεία, τρίκυκλα, δίκυκλα, φορτηγάκια, κλπ, τη σκηνή μας, τα κουζινικά μας, 3 αλλαξιές και περίσσεια υπομονή! Όμως αυτά που ζούσαμε κάθε μέρα μας έκαναν να ξεχνάμε κάθε είδους ταλαιπωρία.
Είχατε σχεδιάσει από πριν τις λεπτομέρειες του ταξιδιού σας ή το αφήσατε στην τύχη; Πού μένατε σε κάθε χώρα που επισκεπτόσασταν;
Όσο και να προσπαθήσαμε να βγάλουμε ένα σχέδιο, πάντα κάτι συνέβαινε, κάποιον γνωρίζαμε και μας άλλαζαν το πρόγραμμα! Για παράδειγμα, το Μπουρούντι δεν ήταν καν στο πρόγραμμά μας, όμως στην Τανζανία γνωρίσαμε έναν Έλληνα από το Μπουρούντι και μας είπε ‘’καλά, φτάσατε μέχρι εδώ και δε θα πάτε στο Μπουρούντι; Θα σας κανονίσω εγώ τι να δείτε και που να μείνετε!’’, και όντως είχε δίκιο, οπότε προστέθηκε μια ακόμη χώρα στο AfriQuest μας! Γενικώς, μέναμε στη σκηνή μας τις περισσότερες φορές, κάποιες φορές μας φιλοξενούσαν Έλληνες ή Κύπριοι που μένανε εκεί και μας φερόντουσαν πραγματικά απίστευτα, αλλά ακόμα και ντόπιοι οι οποίοι θέλανε να μας γνωρίσουν και να μας βάλουν στο σπίτι τους!
Αντιμετωπίσατε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία κατά τη διάρκεια του εξάμηνου ταξιδιού σας;
Γενικώς υπήρχε αρκετή ταλαιπωρία, όμως το επιλέξαμε εμείς να ταξιδέψουμε έτσι, και για λόγους οικονομικούς αλλά κυρίως και για να γνωρίσουμε καλύτερα τον ντόπιο πληθυσμό. Όσον αφορά, θέματα ασφάλειας, όχι, δεν υπήρξε κάποιο γεγονός που μας φόβισε ή απειληθήκαμε. Η Δώρα είχε ένα μεγάλο άγχος με τις αρρώστιες, και κυρίως με την ελονοσία που δεν υπάρχει εμβόλιο, αλλά με σωστές προφυλάξεις, όλα πήγαν πολύ καλά! Μόνο στην Αιθιοπία, ένα μήνα μας ταλαιπώρησαν οι ψύλλοι, καθώς και κάποια μικροθεματάκια και με το στομάχι, αλλά όλα καλά!
Ποια από τις χώρες που επισκεφθήκατε σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση; Κάποιο από τα έθιμα ή τις παραδόσεις κάποιου λαού που να έχει ενδιαφέρον;
Ειλικρινά, η κάθε χώρα έχει μπει στην καρδιά μας και θα μείνει εκεί για πολλούς και διάφορους λόγους. Από την ανεξερεύνητη Μοζαμβίκη με τις όμορφες παραλίες, την πλούσια σε βλάστηση Ουγκάντα με τα μοναδικά τοπία, μέχρι και την τελικά αγαπημένη μας χώρα, το φιλόξενο Σουδάν, με τους πιο φιλικούς ανθρώπους στον κόσμο! Υπερβολική εντύπωση μας έκανε η τελετή ενηλικίωσης ενός έφηβου, στη φυλή Hamer, στα Νότια της Αιθιοπίας, μια μοναδική τελετή που μπορείτε να παρακολουθήσετε στο ντοκιμαντέρ μας!
Ένα συμπέρασμα για τους ανθρώπους σε εκείνη τη γωνιά του πλανήτη; Πώς σας αντιμετώπισαν;
Αυτοί οι 6 μήνες ήταν γεμάτοι αγάπη και χαμόγελο. Οι άνθρωποι μπορεί να υστερούν σε βασικά αγαθά, όμως ζουν όλοι μαζί αγαπημένοι και ευτυχισμένοι. Δεν υπάρχει το ‘’εγώ’’ του δυτικού κόσμου, αλλά το ‘’εμείς’’ με όλη τη σημασία του. Οι άνθρωποι στα χωριά που πηγαίναμε, μας αγκάλιασαν και γινόμασταν ένα. Υποτίθεται ότι εμείς είμαστε οι μορφωμένοι άνθρωποι που θα τους μεταδίδαμε γνώση, όμως αυτοί ήταν τελικά εκείνοι που μας δίδαξαν αρκετά για τη ζωή.
Πώς προέκυψε το ντοκιμαντέρ σας “Afriquest”;
Αν και δεν έχουμε καμία σχέση με το χώρο, σκεφτήκαμε να πάρουμε ο καθένας από μια κάμερα και να αρχίσουμε να τραβάμε ότι βλέπουμε, αυτά που ζούμε. Γιατί είναι κρίμα η αντίληψή μας για την Αφρική να είναι οι άσχημες εικόνες που βλέπουμε στην τηλεόραση για εγκληματικότητα, αρρώστιες, πολέμους. Εμείς είδαμε κάτι άλλο και θέλαμε να το μοιραστούμε με όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε. Από τροπικές παραλίες και παρθένα δάση, παραδοσιακούς χορούς και αρχέγονες φυλές, μέχρι ερήμους και πυραμίδες. Αυτό το ντοκιμαντέρ τα έχει όλα!
Από την πρώτη στιγμή του ταξιδιού σας είχατε θέσει έναν φιλανθρωπικό στόχο ή προέκυψε; Μιλήστε μας για το φιλανθρωπικό σας έργο; Τι καταφέρατε;
Πρώτη φορά ασχοληθήκαμε με τον εθελοντισμό, βοηθώντας σε ένα ορφανοτροφείο στη Νότιο Αφρική, σε μια παραγκούπολη. Φυσικά νιώσαμε πολύ ωραία και θέλαμε να συνεχίσουμε ανάλογο έργο και στο ταξίδι μας. Έτσι, οργανώσαμε 3 διαδικτυακές καμπάνιες όσο ήμασταν στο δρόμο, καταφέρνοντας να μαζέψουμε περίπου 15,000 ευρώ! Με τα χρήματα αυτά, βοηθήσαμε ένα ιατρείο στην Τανζανία, ένα ορφανοτροφείο στην Αιθιοπία, χτίσαμε σχολείο στην Κένυα, καθώς και ολόκληρο πηγάδι στο Σουδάν, το οποίο έδωσε καθαρό νερό σε περισσότερους από 1,200 ανθρώπους! Πραγματικά, δεν έχω λόγια για να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους και από την Ελλάδα και την Κύπρο, που μας έστειλαν χρήματα και έβαλαν το λιθαράκι τους για όλο αυτό το τεράστιο έργο!
Όσο και να προσπαθήσαμε να βγάλουμε ένα σχέδιο, πάντα κάτι συνέβαινε, κάποιον γνωρίζαμε και μας άλλαζαν το πρόγραμμα! Για παράδειγμα, το Μπουρούντι δεν ήταν καν στο πρόγραμμά μας, όμως στην Τανζανία γνωρίσαμε έναν Έλληνα από το Μπουρούντι και μας είπε ‘’καλά, φτάσατε μέχρι εδώ και δε θα πάτε στο Μπουρούντι; Θα σας κανονίσω εγώ τι να δείτε και που να μείνετε!’’, και όντως είχε δίκιο, οπότε προστέθηκε μια ακόμη χώρα στο AfriQuest μας! Γενικώς, μέναμε στη σκηνή μας τις περισσότερες φορές, κάποιες φορές μας φιλοξενούσαν Έλληνες ή Κύπριοι που μένανε εκεί και μας φερόντουσαν πραγματικά απίστευτα, αλλά ακόμα και ντόπιοι οι οποίοι θέλανε να μας γνωρίσουν και να μας βάλουν στο σπίτι τους!
Αντιμετωπίσατε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία κατά τη διάρκεια του εξάμηνου ταξιδιού σας;
Γενικώς υπήρχε αρκετή ταλαιπωρία, όμως το επιλέξαμε εμείς να ταξιδέψουμε έτσι, και για λόγους οικονομικούς αλλά κυρίως και για να γνωρίσουμε καλύτερα τον ντόπιο πληθυσμό. Όσον αφορά, θέματα ασφάλειας, όχι, δεν υπήρξε κάποιο γεγονός που μας φόβισε ή απειληθήκαμε. Η Δώρα είχε ένα μεγάλο άγχος με τις αρρώστιες, και κυρίως με την ελονοσία που δεν υπάρχει εμβόλιο, αλλά με σωστές προφυλάξεις, όλα πήγαν πολύ καλά! Μόνο στην Αιθιοπία, ένα μήνα μας ταλαιπώρησαν οι ψύλλοι, καθώς και κάποια μικροθεματάκια και με το στομάχι, αλλά όλα καλά!
Ποια από τις χώρες που επισκεφθήκατε σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση; Κάποιο από τα έθιμα ή τις παραδόσεις κάποιου λαού που να έχει ενδιαφέρον;
Ειλικρινά, η κάθε χώρα έχει μπει στην καρδιά μας και θα μείνει εκεί για πολλούς και διάφορους λόγους. Από την ανεξερεύνητη Μοζαμβίκη με τις όμορφες παραλίες, την πλούσια σε βλάστηση Ουγκάντα με τα μοναδικά τοπία, μέχρι και την τελικά αγαπημένη μας χώρα, το φιλόξενο Σουδάν, με τους πιο φιλικούς ανθρώπους στον κόσμο! Υπερβολική εντύπωση μας έκανε η τελετή ενηλικίωσης ενός έφηβου, στη φυλή Hamer, στα Νότια της Αιθιοπίας, μια μοναδική τελετή που μπορείτε να παρακολουθήσετε στο ντοκιμαντέρ μας!
Ένα συμπέρασμα για τους ανθρώπους σε εκείνη τη γωνιά του πλανήτη; Πώς σας αντιμετώπισαν;
Αυτοί οι 6 μήνες ήταν γεμάτοι αγάπη και χαμόγελο. Οι άνθρωποι μπορεί να υστερούν σε βασικά αγαθά, όμως ζουν όλοι μαζί αγαπημένοι και ευτυχισμένοι. Δεν υπάρχει το ‘’εγώ’’ του δυτικού κόσμου, αλλά το ‘’εμείς’’ με όλη τη σημασία του. Οι άνθρωποι στα χωριά που πηγαίναμε, μας αγκάλιασαν και γινόμασταν ένα. Υποτίθεται ότι εμείς είμαστε οι μορφωμένοι άνθρωποι που θα τους μεταδίδαμε γνώση, όμως αυτοί ήταν τελικά εκείνοι που μας δίδαξαν αρκετά για τη ζωή.
Πώς προέκυψε το ντοκιμαντέρ σας “Afriquest”;
Αν και δεν έχουμε καμία σχέση με το χώρο, σκεφτήκαμε να πάρουμε ο καθένας από μια κάμερα και να αρχίσουμε να τραβάμε ότι βλέπουμε, αυτά που ζούμε. Γιατί είναι κρίμα η αντίληψή μας για την Αφρική να είναι οι άσχημες εικόνες που βλέπουμε στην τηλεόραση για εγκληματικότητα, αρρώστιες, πολέμους. Εμείς είδαμε κάτι άλλο και θέλαμε να το μοιραστούμε με όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε. Από τροπικές παραλίες και παρθένα δάση, παραδοσιακούς χορούς και αρχέγονες φυλές, μέχρι ερήμους και πυραμίδες. Αυτό το ντοκιμαντέρ τα έχει όλα!
Από την πρώτη στιγμή του ταξιδιού σας είχατε θέσει έναν φιλανθρωπικό στόχο ή προέκυψε; Μιλήστε μας για το φιλανθρωπικό σας έργο; Τι καταφέρατε;
Πρώτη φορά ασχοληθήκαμε με τον εθελοντισμό, βοηθώντας σε ένα ορφανοτροφείο στη Νότιο Αφρική, σε μια παραγκούπολη. Φυσικά νιώσαμε πολύ ωραία και θέλαμε να συνεχίσουμε ανάλογο έργο και στο ταξίδι μας. Έτσι, οργανώσαμε 3 διαδικτυακές καμπάνιες όσο ήμασταν στο δρόμο, καταφέρνοντας να μαζέψουμε περίπου 15,000 ευρώ! Με τα χρήματα αυτά, βοηθήσαμε ένα ιατρείο στην Τανζανία, ένα ορφανοτροφείο στην Αιθιοπία, χτίσαμε σχολείο στην Κένυα, καθώς και ολόκληρο πηγάδι στο Σουδάν, το οποίο έδωσε καθαρό νερό σε περισσότερους από 1,200 ανθρώπους! Πραγματικά, δεν έχω λόγια για να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους και από την Ελλάδα και την Κύπρο, που μας έστειλαν χρήματα και έβαλαν το λιθαράκι τους για όλο αυτό το τεράστιο έργο!
Μοιραστείτε μαζί μας μία στιγμή που αναπολείτε από τους μήνες της περιήγησης σας στην Αφρική;
Έχουμε να θυμόμαστε αρκετές όμορφες στιγμές από αυτήν την εμπειρία ζωής μας στην Αφρική. Οι πιο σημαντικές για εμάς ήταν από τα εθελοντικά προγράμματα στα οποία συμμετείχαμε και δώσαμε ελπίδες σε παιδιά που έχουν κάθε δικαίωμα στο όνειρο. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του αρχηγού του χωριού που χτίσαμε το πηγάδι στο Σουδάν, όταν άνοιξαν οι βρύσες. Δε μιλάγαμε την ίδια γλώσσα, αλλά κατάλαβα το αίσθημα ικανοποίησης και τη χαρά του, ξέροντας πως πλέον δε θα χρειαστεί να περπατήσει 3 ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο για να κουβαλήσει λίγο νερό, το οποίο πολλές φορές δεν είναι καν καθαρό.
Έχετε φανταστεί μήπως να επιχειρήσετε ακόμη ένα ανάλογο ταξίδι σε κάποια άλλη ήπειρο; Αν ναι, ποια είναι η ήπειρος που μονοπωλεί το ενδιαφέρον σας;
Εννοείται ότι δε θα σταματήσουμε εδώ. Το μικρόβιο του ταξιδιού υπήρχε μέσα μας και τώρα έχει μπει για τα καλά και το μικρόβιο του εθελοντισμού. Οπότε πλέον αυτά τα δυο θα πηγαίνουν πάντα μαζί. Έχουμε ήδη αρχίσει να δουλεύουμε, μαζεύοντας χρήματα για την επόμενή μας περιπέτεια! Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι η διάσχιση της Αμερικής από τον Καναδά μέχρι την Παταγονία. Ένα τεράστιο ταξίδι, με διαφορετικά δεδομένα, το οποίο μπορεί να κρατήσει και 2 χρόνια!
Τέλος, θα ήθελα να αναφέρετε τα 3 συστατικά του χαρακτήρα κάποιου για να επιχειρήσει ένα τέτοιο εγχείρημα, όπως το δικό σας.
Η όλη αυτή προσπάθεια έγινε για να εμπνεύσουμε κόσμο προς το ταξίδι και τον εθελοντισμό. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να πάρουμε όλοι ένα σακίδιο και μια σκηνή και να τρέχουμε όλη την Αφρική 6 μήνες με λεωφορεία. Αυτό γίνεται σιγά σιγά μετά από πιο μικρά ταξίδια. Χρειάζεται αρκετή υπομονή, αυτοπεποίθηση, θετική σκέψη και σίγουρα να αφεθείς στο κάθε μέρος ξεχνώντας τι ήξερες πιο πριν. Δεν υπάρχει καλύτερο σχολείο από το ταξίδι όμως, για αυτό ας βγούμε όλοι από το λιμάνι μας και ας εξερευνήσουμε!
Έχουμε να θυμόμαστε αρκετές όμορφες στιγμές από αυτήν την εμπειρία ζωής μας στην Αφρική. Οι πιο σημαντικές για εμάς ήταν από τα εθελοντικά προγράμματα στα οποία συμμετείχαμε και δώσαμε ελπίδες σε παιδιά που έχουν κάθε δικαίωμα στο όνειρο. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του αρχηγού του χωριού που χτίσαμε το πηγάδι στο Σουδάν, όταν άνοιξαν οι βρύσες. Δε μιλάγαμε την ίδια γλώσσα, αλλά κατάλαβα το αίσθημα ικανοποίησης και τη χαρά του, ξέροντας πως πλέον δε θα χρειαστεί να περπατήσει 3 ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο για να κουβαλήσει λίγο νερό, το οποίο πολλές φορές δεν είναι καν καθαρό.
Έχετε φανταστεί μήπως να επιχειρήσετε ακόμη ένα ανάλογο ταξίδι σε κάποια άλλη ήπειρο; Αν ναι, ποια είναι η ήπειρος που μονοπωλεί το ενδιαφέρον σας;
Εννοείται ότι δε θα σταματήσουμε εδώ. Το μικρόβιο του ταξιδιού υπήρχε μέσα μας και τώρα έχει μπει για τα καλά και το μικρόβιο του εθελοντισμού. Οπότε πλέον αυτά τα δυο θα πηγαίνουν πάντα μαζί. Έχουμε ήδη αρχίσει να δουλεύουμε, μαζεύοντας χρήματα για την επόμενή μας περιπέτεια! Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι η διάσχιση της Αμερικής από τον Καναδά μέχρι την Παταγονία. Ένα τεράστιο ταξίδι, με διαφορετικά δεδομένα, το οποίο μπορεί να κρατήσει και 2 χρόνια!
Τέλος, θα ήθελα να αναφέρετε τα 3 συστατικά του χαρακτήρα κάποιου για να επιχειρήσει ένα τέτοιο εγχείρημα, όπως το δικό σας.
Η όλη αυτή προσπάθεια έγινε για να εμπνεύσουμε κόσμο προς το ταξίδι και τον εθελοντισμό. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να πάρουμε όλοι ένα σακίδιο και μια σκηνή και να τρέχουμε όλη την Αφρική 6 μήνες με λεωφορεία. Αυτό γίνεται σιγά σιγά μετά από πιο μικρά ταξίδια. Χρειάζεται αρκετή υπομονή, αυτοπεποίθηση, θετική σκέψη και σίγουρα να αφεθείς στο κάθε μέρος ξεχνώντας τι ήξερες πιο πριν. Δεν υπάρχει καλύτερο σχολείο από το ταξίδι όμως, για αυτό ας βγούμε όλοι από το λιμάνι μας και ας εξερευνήσουμε!
http://www.vantagemag.com
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.