Με την διαπραγμάτευση να συνεχίζεται και τις πολιτικές εξελίξεις να τρέχουν με ραγδαίο ρυθμό, το αίσθημα της άγνοιας είναι εμφανές. Είναι από τις λίγες φορές που αντικρουόμενες απόψεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε επίπεδο κοινοβουλευτικό. Είναι από τις λίγες φορές που το ζήτημα της ενημέρωσης παρερμηνεύεται και μεταδίδεται όπως βολεύει τον καθένα. Είναι όμως λογικό. Όταν μέσα από το ίδιο το υπουργείο εκφράζονται άλλες απόψεις από τον υπουργό, άλλες από τον αναπληρωτή και αργότερα διαφορετικές από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
Με αυτόν τρόπο επιτυγχάνεται ένας εθνικός διχασμός, ένα βουλευτικό μίσος και ένας άκριτος λαϊκισμός που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα τον δημόσιο διάλογο. Αποδυναμώνει την αξιοπιστία μας στους ευρωπαίους εταίρους και δημιουργεί ρήξη στο εσωτερικό. Με γνώμονα αυτές τις μεθοδεύσεις, το όραμα για έξοδο από την οικονομική-κοινωνική κρίση φαντάζει ουτοπικό, δίνοντας την θέση του σε μία όλο και μεγαλύτερη κρατική παρακμή. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που απλά αναπαράγει το παλαιό κομματικό καθεστώς, αρνείται να επιφέρει ρηξικέλευθες ιδέες και προτάσεις και συντηρεί μία «μίζερη» κοινωνική τραγωδία.
Από την άλλη, η κυβέρνηση εκλέχτηκε για να επιφέρει την αισιοδοξία και την εθνική ανασυγκρότηση. Στοιχεία τα οποία μέχρι στιγμής φαίνεται να μην έχουν βρει συνοχή μεταξύ τους. Το κυβερνητικό έργο κωλυσιεργεί, το επικοινωνιακό παιχνίδι σταδιακά αρχίζει να χάνεται, οι θεωρητικές ρητορείες δεν βρίσκουν ανταπόκριση στην πραγματικότητα και δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος μετατοπίστηκε στην «προ-ΣΥΡΙΖΑ» εποχή. Αυτήν της συνεχούς αγωνίας, προβληματισμού και εσωτερικής δυσφορίας.
Οφείλουμε, όμως, να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση την απειρία, έναν διαφαινόμενο ερασιτεχνισμό και το γεγονός ότι έχουν περάσει «μήνες» από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντα της. Ας μην περιμένουμε να πραγματοποιηθούν σε τρεις μήνες, αυτά που δεν έλαβαν χώρα, όλα αυτά τα χρόνια. Χρειαζόμαστε πρόσωπα τιμής κι ευθύνης για να βγούμε από το τέλμα. Υπάρχουν. Ας τα δούμε επιτέλους…
Κλειώτης Δημήτριος
Με αυτόν τρόπο επιτυγχάνεται ένας εθνικός διχασμός, ένα βουλευτικό μίσος και ένας άκριτος λαϊκισμός που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα τον δημόσιο διάλογο. Αποδυναμώνει την αξιοπιστία μας στους ευρωπαίους εταίρους και δημιουργεί ρήξη στο εσωτερικό. Με γνώμονα αυτές τις μεθοδεύσεις, το όραμα για έξοδο από την οικονομική-κοινωνική κρίση φαντάζει ουτοπικό, δίνοντας την θέση του σε μία όλο και μεγαλύτερη κρατική παρακμή. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που απλά αναπαράγει το παλαιό κομματικό καθεστώς, αρνείται να επιφέρει ρηξικέλευθες ιδέες και προτάσεις και συντηρεί μία «μίζερη» κοινωνική τραγωδία.
Από την άλλη, η κυβέρνηση εκλέχτηκε για να επιφέρει την αισιοδοξία και την εθνική ανασυγκρότηση. Στοιχεία τα οποία μέχρι στιγμής φαίνεται να μην έχουν βρει συνοχή μεταξύ τους. Το κυβερνητικό έργο κωλυσιεργεί, το επικοινωνιακό παιχνίδι σταδιακά αρχίζει να χάνεται, οι θεωρητικές ρητορείες δεν βρίσκουν ανταπόκριση στην πραγματικότητα και δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος μετατοπίστηκε στην «προ-ΣΥΡΙΖΑ» εποχή. Αυτήν της συνεχούς αγωνίας, προβληματισμού και εσωτερικής δυσφορίας.
Οφείλουμε, όμως, να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση την απειρία, έναν διαφαινόμενο ερασιτεχνισμό και το γεγονός ότι έχουν περάσει «μήνες» από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντα της. Ας μην περιμένουμε να πραγματοποιηθούν σε τρεις μήνες, αυτά που δεν έλαβαν χώρα, όλα αυτά τα χρόνια. Χρειαζόμαστε πρόσωπα τιμής κι ευθύνης για να βγούμε από το τέλμα. Υπάρχουν. Ας τα δούμε επιτέλους…
Κλειώτης Δημήτριος
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.