Select Menu

Η Σίλικον Βάλλεϋ (Silicon Valley - Κοιλάδα του πυριτίου) βρίσκεται στο νότιο τμήμα του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο (San Francisco Bay Area) στη Βόρεια Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Ο όρος αρχικά αναφερόταν στον μεγάλο αριθμό των καινοτόμων εταιρειών σχεδίασης μικροκυκλωμάτων (με βάση το πυρίτιο) και τους κατασκευαστές που υπήρχαν στην περιοχή, αλλά τελικά κατέληξε να αναφέρεται σε όλες τις υψηλής τεχνολογίας επιχειρήσεις που εδρεύουν εκεί.

Σήμερα γενικά χρησιμοποιείται ως μετωνύμιο για τον τομέα υψηλής τεχνολογίας, που δραστηριοποιούνται στις τεχνολογίες της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών - οδηγοί των εξελίξεων σε αυτούς τους τομείς - με ειδικευμένο εργατικό δυναμικό από όλο τον κόσμο.
Από το 1995 και μετά κανένα άλλο μέρος στο κόσμο δεν έχει να δείξει τόση επιχειρηματική δραστηριότητα στο διαδίκτυο όση η Silicon Valley. Το διαδίκτυο ορίζει σήμερα τη Silicon Valley και αυτή με τη σειρά της ορίζει τη διαδικτυακή επιχειρηματικότητα. Για να καταλάβει κανείς τη διαδικτυακή επιχειρηματικότητα θα πρέπει να ξεκινήσει από το ίδιο το διαδίκτυο. Ο σχεδιασμός του και η ανάπτυξή του έγιναν κατά τρόπο ριζικά αντίθετο στις καθιερωμένες πρακτικές ανάπτυξης μεγάλων συστημάτων.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα David A. Kaplan ως εκκίνηση της δημιουργίας της κοιλάδας ορίζεται η εγκατάσταση στην περιοχή της εταιρείας Hewlett Packard. Σημαντικοί παράγοντες που οδήγησαν στην μεγέθυνση των οικονομικών και λοιπων μεγεθών της περιοχής θεωρούνται "η γειτνίαση με πανεπιστήμια που παρείχαν τη συνεχή ροή λαμπρών και φιλόδοξων επιστημόνων, η συνεχώς αναβαθμιζόμενη τεχνική υποδομή, και η παροχή επαγγελματικών υπηρεσιών από λογιστές, δικηγόρους και επενδυτές υψηλού ρίσκου (venture capitalists)".

Ωστώσο αν και εκ πρώτης όψεως μοιάζει παράδοξο: σε ένα σχολείο που βρίσκεται στην καρδιά της Σίλικον Βάλεϊ και στο οποίο φοιτούν τα παιδιά των εργαζομένων στην Google, την Apple, την Yahoo και άλλων τεχνολογικών κολοσσών, δεν υπάρχει ούτε ένας υπολογιστής, ούτε μια οθόνη.

Η χρήση οποιουδήποτε τεχνολογικού γκάτζετ απαγορεύεται στις σχολικές αίθουσες, ενώ οι εκπαιδευτικοί συστήνουν στους μαθητές τους να μην τους χρησιμοποιούν ούτε στο σπίτι.

Την ώρα που στον υπόλοιπο κόσμο ο τεχνολογικός εξοπλισμός θεωρείται απαραίτητος στην εκπαίδευση, οι νέες τεχνολογίες γίνονται μέσο διδασκαλίας και οι μαθητές ενθαρρύνονται στη χρήση τους, στην καρδιά της Μέκκας της Τεχνολογίας, το μολύβι, το χαρτί και το χάρτινο βιβλίο είναι τα μόνα εργαλεία διδασκαλίας που κρίνονται αποδεκτά.

Πίσω από αυτήν την επιλογή κρύβεται η άποψη ότι σχολεία και υπολογιστές είναι ασύμβατα μεταξύ τους. Περίπου 160 σχολεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία. Η χρήση των υπολογιστών -εκτιμούν οι εμπνευστές της- έχει αρνητικές συνέπειες στη φυσική δραστηριότητα, τη δημιουργική σκέψη, την επικοινωνία ανάμεσα στους μαθητές, τη συγκέντρωση των παιδιών στο μάθημα.

Περισσότεροι όμως είναι οι παράγοντες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο όπως:

Ο λεπτομερής σχεδιασμός και η προσπάθεια πρόβλεψης κάθε λειτουργικής λεπτομέρειας έδωσε τη θέση του σε ένα απλό σύνολο τηλεπικοινωνιακών κανόνων (ή πρωτοκόλλων, όπως τα αποκαλούμε οι μηχανικοί) και σε μια διαδικασία έντονης ανοιχτής κριτικής η οποία σκόπευε στη συναίνεση επί της αρχής και η οποία εκφραζόταν κυρίως μέσω προγραμμάτων που υλοποιούσαν τις συμφωνημένες λειτουργίες («rough consensus and running code»).

Η έλλειψη κεντρικού ελέγχου και η αγωνστικότητα του διαδικτύου όσον αφορά τις εφαρμογές το έκαναν πολύ γρήγορα μια πλατφόρμα καινοτομίας. Το ότι για να συνδεθεί κανείς πάνω του είχε σαν μοναδική προϋπόθεση το να «μιλάει» κανείς την εύκολα προσβάσιμη γλώσσα του (τα τηλεπικοινωνιακά του πρωτόκολλα), έκανε την εξάπλωσή του ραγδαία. Στα πρώτα χρόνια του διαδικτύου κυρίαρχο αναπτυξιακό συστατικό του ήταν η εμπιστοσύνη μεταξύ των διάφορων υποδικτύων και κόμβων που το απαρτίζουν.

Η διακίνηση χρήματος στο διαδίκτυο, που άρχισε ουσιαστικά μετά το 1995, παραμέρισε λίγο την εμπιστοσύνη από το προσκήνιο, αυτή όμως εξακολουθεί να είναι στο DNA του διαδικτύου. Την ενσωματωμένη αυτή εμπιστοσύνη εκμεταλλεύονται συνήθως οι διαδικτυακοί εγκληματίες για τις δραστηριότητές τους σήμερα.

Σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική τότε, το διαδίκτυο σχεδιάστηκε σαν ένας απλός μεταφορέας πληροφορίας μεταξύ δύο σημείων. Το είδος της πληροφορίας καθώς και ο τρόπος παραγωγής της και κατανάλωσής της αφορά αποκλειστικά τα δύο επικοινωνούντα άκρα και όχι το διαδίκτυο. Έτσι, η ποικιλία των εφαρμογών στο διαδίκτυο περιορίζεται μόνο από τη φαντασία των χρηστών του.

Σήμερα είναι πολύ πιο απλό να δοκιμάσει κάποιος μια ιδέα για μια νέα εφαρμογή στην πράξη, να τη δει να δουλεύει και να την εξελίξει σταδιακά σε μια επαναληπτική διαδικασία, από το να μπει σε μια διαδικασία λεπτομερούς και μακροχρόνιου σχεδιασμού. Μια επαναληπτική (iterative) διαδικασία εξέλιξης σημαίνει αποδοχή της αποτυχίας σαν αναπόσπαστο συστατικό.

Όταν ασχολείσαι με τη δικτύωση τείνεις να βλέπεις την κοινωνία σαν δίκτυο ανθρώπινης δραστηριότητας, της οποίας η ποιότητα των αποτελεσμάτων εξαρτάται από τη συνδεσιμότητα μεταξύ των κόμβων του δικτύου (των ανθρώπων).

Στην πολιτική οικονομία η συνδεσιμότητα αυτή λέγεται αστικό κεφάλαιο (civic capital) και το μέγεθός του σχετίζεται στενά με το οικονομικό προϊόν, όπως πολύ ωραία ανέλυσε πέρυσι στο TEDxAcademy o Ηλίας Παπαϊωάννου. Από αυτή τη σκοπιά το διαδίκτυο διαθέτει πολύ υψηλό αστικό κεφάλαιο. Είναι ανοιχτό, έχει λίγους, απλούς και σταθερούς λειτουργικούς κανόνες, προϋποθέτει ένα βαθμό εμπιστοσύνης μεταξύ των συμμετεχόντων, πολύ ελαφρύ και έμμεσο κεντρικό έλεγχο, επιτρέπει κάθε πειραματισμό που δεν δημιουργεί όχληση στους μη συμμετέχοντες.

Θα μπορούσε η Ελλάδα να γίνει η Silicon Valley της Νοτιοανατολικής Ευρώπης;

Η ερώτηση επαναλαμβάνεται μάλιστα τόσο τακτικά, που η ελκυστικότητα της ιδέας δεν είναι αρκετή για να καλύψει εντελώς μια κάποια ενόχληση που μου προκαλεί η ερώτηση. Η ενόχληση με παραξένεψε και άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά την προέλευσή της. Σίγουρα η επανάληψη παίζει κάποιο ρόλο, αλλά δεν είναι η μοναδική αιτία.

Μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα στο ότι η ενόχληση οφείλεται στο ότι τελικά «Silicon Valley» σημαίνει διαφορετικά πράγματα για καθένα από τους συνομιλητές μου, οπότε μάλλον η απάντηση θα πρέπει να είναι διαφορετική κατά περίπτωση. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ερώτησης, η Silicon Valley αντιπροσωπεύεται κυρίως από το οικοσύστημα των εταιρειών πληροφορικής που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο με επίκεντρο την Google, το Facebook, την eBay, αλλά και τις πιο ώριμες Apple, Oracle, HP κ.λπ. Το οικοσύστημα αυτό έχει σαν βλαστοκύτταρα τις νεοφυείς (startup) εταιρείες των οποίων ο κύκλος ζωής είναι το κυρίαρχο στοιχείο της «κοιλάδας».

Επίσης πάρα πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το τι κάνει κάποια μέρη πιο εύφορα για τις νεοφυείς (startup) επιχειρήσεις ή για το πώς θα δημιουργηθεί η επόμενη Silicon Valley. Κάποιος έδωσε μια πολύ απλή συνταγή: Συνδυάζεις ένα εξαιρετικό ερευνητικό πανεπιστήμιο, ιδέες και επιχειρηματικά κεφάλαια (venture capital) και ανακατεύεις πολύ καλά.

Η συνταγή αυτή είναι πολύ ελλιπής γιατί αφήνει απέξω την απαραίτητη κουλτούρα, το αστικό κεφάλαιο, τα οποία στην περίπτωση της Silicon Valley εκφράζονται πολύ καλά από τις αξίες του διαδικτύου.

Ξαναγυρνώντας τώρα στο αρχικό ερώτημα, βλέπουμε ότι ενώ η Silicon Valley έχει την κουλτούρα του διαδικτύου, η Ελλάδα φαίνεται να κάνει το ακριβώς αντίθετο. Παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης, αποφυγή κάθε ρίσκου, θεσμικό πλαίσιο δαιδαλώδες, θολό και ασαφές, ανομία, γραφειοκρατία. Καμιά ανοχή/αποδοχή της αποτυχίας, κάτι που είναι και γενικότερο ευρωπαϊκό πρόβλημα. Ίσως τελικά η αρχική ερώτηση να με ενοχλεί υποσυνείδητα, γιατί δεν μπορώ να βρω μια ακριβή μετάφραση του civic capital στα ελληνικά. Κατέληξα στο «αστικό κεφάλαιο», αποκλείοντας τις μεταφράσεις κοινωνικό κεφάλαιο ή πολιτειακό κεφάλαιο, αλλά χωρίς ο όρος αυτός να με ικανοποιεί απόλυτα.

Πώς αλλάζει όμως η κουλτούρα μιας σύγχρονης κοινωνίας;

Η ασφαλής και αναγκαία απάντηση είναι με τη μόρφωση και με το χρόνο. Επειδή όμως η απάντηση αυτή δεν δημιουργεί ιδιαίτερες ελπίδες στη γενιά τού σήμερα, θα αναφέρω μια χώρα με παρόμοια προβλήματα η οποία κατάφερε να επιταχύνει αρκετά αυτή τη διαδικασία και να γίνει το πιο επιτυχημένο φυτώριο νεοφυών επιχειρήσεων έξω από τη Silicon Valley. To Ισραήλ. Εάν μπόρεσαν να το κάνουν εκεί, είμαι σίγουρος ότι κάτι μπορούμε να καταφέρουμε και εδώ.

Και το πρώτο μάθημα που θα πρέπει να πάρουμε από το διαδίκτυο και τη Silicon Valley είναι ότι αν θέλουμε να καταφέρουμε κάτι, θα πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε γι’ αυτό και να αρχίσουμε να το κάνουμε.

Αναδημοσίευση από oantikrisths.blogspot.gr

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top