Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά παρόμοιων γεγονότων. Η ίδια η Νομική έχει πέσει και στο παρελθόν θύμα καταλήψεων με έντονο πολιτικό περιεχόμενο (υπενθυμίζεται η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού πριν από μερικούς μήνες). Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, εν γένει, φαίνεται να αποτελούν πλέον περισσότερο μέσο πίεσης της πολιτικής ηγεσίας παρά χώρος μόρφωσης και έκφρασης ιδεών, γεγονός που συνεπικουρείται φυσικά από την έλλειψη φύλαξης και διοικητικού προσωπικού. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι ανοιχτή, όχι τόσο στους φοιτητές, όσο σε αυτούς που θέλουν να εκβιάσουν ανθρώπους και καταστάσεις.
Το αν τα αιτήματα των συγκεκριμένων ατόμων είναι δίκαια και ρεαλιστικά, ελάχιστα απασχολεί, καθώς μια γνήσια Δημοκρατία επιτρέπει στον καθένα να ενστερνίζεται την άποψη που τον ικανοποιεί. Η κατάσταση αυτή αντιστρέφεται, όμως, στην περίπτωση που η άποψη αυτή εκδηλώνεται σε βάρος των υπολοίπων. Τίθεται λοιπόν το εξής ερώτημα: έχει δικαίωμα κάποιος να καταλαμβάνει δημόσια κτίρια για να επιτύχει τους σκοπούς του και να προωθήσει τα –έστω νόμιμα- συμφέροντά του;
Το πρόβλημα είναι μείζον και βαθύ, καθώς άπτεται περισσοτέρων ζητημάτων, όπως είναι η κουλτούρα, η παιδεία και ο σεβασμός του λαού μας προς το κράτος. Οι Έλληνες διαχρονικά αποστρέφονταν τον κρατικό μηχανισμό, ταυτίζοντάς τον με τον αυθαίρετο περιορισμό των δικαιωμάτων τους, βλέποντάς τον ως κάτι ‘κακό’ που πρέπει να συνθλιβεί.
Ταυτόχρονα, η αποτυχία της ελληνικής οικογένειας να διδάξει στους νέους πολίτες αυτής της χώρας τον αυτοπεριορισμό είναι παταγώδης. Ο καθένας διατείνεται ότι έχει το τάδε και το δείνα δικαίωμα παραγνωρίζοντας –εσκεμμένα ή εκ παραδρομής- ότι βαρύνεται με υποχρεώσεις. Το ύψιστο καθήκον του πολίτη, αυτό που περιλαμβάνει και συμπυκνώνει όλα τα άλλα, είναι η υπακοή στους νόμους της χώρας.
Χρειαζόμαστε, όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένα νόμο που να μας υπαγορεύει τον σεβασμό στον συμπολίτη μας; Είναι αλήθεια τόσο δύσκολο να κατανοήσει κανείς ότι η δημόσια περιουσία πρέπει να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, κατά τη βούληση της πλειοψηφίας; Το θεμέλιο της κοινωνίας, το συλλογικό πνεύμα και η διάθεση για βελτίωση, στην Ελλάδα πάσχει, με αποτέλεσμα να προκαλούνται περαιτέρω κραδασμοί στο ήδη ετοιμόρροπο οικοδόμημά μας.
Δεν ήταν η χρονική αυτή συγκυρία, η ‘Παρασκευή και 13’ αυτή που προκάλεσε το συμβάν! Τα αίτια δεν θα πρέπει να αναζητηθούν στις ιδεοληψίες και τις προλήψεις της Ελλάδας του προηγούμενου αιώνα, αλλά σε μια ιδεολογία που δε φαίνεται να διαφέρει, δυστυχώς, σε τίποτα από εκείνη του προηγούμενου αιώνα. ‘ Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα’ λένε επίσης οι Έλληνες και, ίσως, να ευθύνεται η ιδέα την οποία αυτό το ρητό υποκρύπτει για την αντίληψή μας ότι τα πάντα μας ανήκουν.
Θεοδόσης Τανής
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.