Δημοψήφισμα τώρα!

Η κυβέρνηση, μετά από μία ευρεία δημοσκόπηση, οφείλει να θέσει στους Πολίτες τα παρακάτω ερωτήματα: (α) Πλήρης υποταγή στα μνημόνια, στην Τρόικα και στη Γερμανία (β) Ρήξη, με το ρίσκο της χρεοκοπίας εντός του ευρώ, με άγνωστα επακόλουθα

Όταν ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος έκανε πάρα πολλά λάθη οδηγώντας την Ελλάδα στη χρεοκοπία το 2010 (εάν υποθέσουμε καλόπιστα ότι δεν ήταν σε διατεταγμένη αμερικανική υπηρεσία), ζήτησε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το PSI, ταχθήκαμε αμέσως υπέρ (άρθρο) - ενώ δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί διαστρεβλώθηκε το ερώτημα, σε «υπέρ ή κατά του ευρώ», αφού κανένας δεν μπορεί να εκβιάσει τη χώρα μας σε κάτι τέτοιο (η συμμετοχή στην Ευρωζώνη είναι τελεσίδικη και αμετάκλητη).

Δυστυχώς, για λόγους ή με μεθόδους που δεν γνωρίζουμε, του απαγορεύθηκε η προσφυγή στην «ετυμηγορία» των Πολιτών, από τον άξονα Γαλλίας-Γερμανίας, ενώ αμέσως μετά ακολούθησε η «καθαίρεση» του, με συνοπτικές και ασφαλώς μη δημοκρατικές διαδικασίες.

Δεν επετράπη λοιπόν στη χώρα που «γέννησε» τη Δημοκρατία, η συμμετοχή των Πολιτών της σε μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις για το μέλλον της - γεγονός καθοριστικό για το επόμενο χρονικό διάστημα, το οποίο βύθισε την Ελλάδα στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της, όπου έχασε ολοκληρωτικά την εθνική της κυριαρχία.

Κατά την άποψη μας, το αργότερο τότε η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε προβεί στην έκδοση ενός παράλληλου νομίσματος, το οποίο δεν απαγορεύεται από την Ευρωζώνη - αρκεί φυσικά να μην προκαλεί ελλείμματα.

Έτσι η Ελλάδα, προβλέποντας ως όφειλε τι θα επακολουθούσε, θα είχε δημιουργήσει μία εναλλακτική δυνατότητα για το μέλλον - διαθέτοντας τον απαραίτητο χρόνο, για να μπορέσει το νέο νόμισμα να αποκτήσει την εμπιστοσύνη των Πολιτών.

Η χρήση του νομίσματος θα έπρεπε βέβαια να είναι «ανατρέψιμη», να μπορεί δηλαδή να καταργηθεί, εάν και όταν κρινόταν απαραίτητο - καθώς επίσης να γίνεται σε διαφόρους βαθμούς έντασης ή κλιμάκωσης, ανάλογα με τις αυξομειώσεις των πιέσεων των δανειστών.

Φυσικά θα έπρεπε να κυκλοφορήσει σε περιορισμένες ποσότητες (5-10 δις €) - να αφορά αρχικά την εξόφληση των υποχρεώσεων του δημοσίου, καθώς επίσης την πληρωμή φόρων προς το κράτος. Θα είχε ίσως νόημα δε να γίνουν σκέψεις όπως, για παράδειγμα, η σύνδεση του με το χρυσό - τον οποίο ελπίζουμε να διαθέτει ακόμη η Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση, θα αύξανε τη ρευστότητα στην ελληνική οικονομία, πριν ακόμη φτάσει στο σημερινό απελπιστικό επίπεδο - ενώ θα βοηθούσε να αποκτήσει η Ελλάδα μία καλύτερη διαπραγματευτική θέση, αφού θα ήταν λιγότερο εγκλωβισμένη στο ευρώ. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται η κατάρρευση της ποσότητας χρήματος Μ2 στην Ελλάδα, συγκριτικά με την Ισπανία - στην οποία επίσης μειώθηκε ανάλογα, παρά το ότι υποτάχθηκε πλήρως στη Γερμανία.

Ολοκληρώνοντας, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως το τύπωμα χαρτονομισμάτων αξίας 15-20 δις διαρκεί έως και τρεις μήνες - οπότε απαιτείται χρόνος και προετοιμασία, η οποία θα μπορούσε να γίνεται, παράλληλα με τις όποιες διαπραγματεύσεις.

Οι σημερινές μας επιλογές

Μετά την εκλογή τώρα της νέας κυβέρνησης, η οποία τάχθηκε αρχικά υπέρ της ρήξης, αντί του αργού θανάτου που επιβάλλουν οι δανειστές (ανάλυση), ακολούθησε ο συμβιβασμός της - τον οποίο βέβαια ούτε η ίδια αποδέχεται, παρά το ότι είναι ολοφάνερος. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η κυβέρνηση έχει τις παρακάτω δύο μόνο επιλογές:

(α) είτε αποδέχεται εξ ολοκλήρου το πρόγραμμα που απαιτούν οι δανειστές μας, εφαρμόζοντας το «βασιλικότερα του βασιλιά» (αποδεχόμενη την Τρόικα, τον αργό θάνατο, τις αυτοκτονίες, την εξαθλίωση των Πολιτών, τις χρεοκοπίες των επιχειρήσεων, τις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων εταιριών σε εξευτελιστικές τιμές, την ανεργία, τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, την κατάρρευση της Υγείας κοκ.), με την ελπίδα κάποια στιγμή να επιστρέψει στις αγορές, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία,

(β) είτε επιλέγει τη ρήξη, απαιτώντας την ονομαστική διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους της χώρας (με περίοδο χάριτος για το υπόλοιπο, ρήτρα ανάπτυξης κλπ.) - με εναλλακτική δυνατότητα τη στάση πληρωμών, τη χρεοκοπία δηλαδή εντός της Ευρωζώνης, εάν βέβαια οι δανειακές συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι κυβερνήσεις της, δεν εμπερικλείουν «δρακόντεια αντίμετρα» (ανάλυση).

Άλλωστε, μόνο η ονομαστική διαγραφή του χρέους θα της επέτρεπε να επιστρέψει στις αγορές, ανακτώντας την εθνική της κυριαρχία - ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, θα παραμείνει στον ορό της Γερμανίας. Στο διηνεκές και κάτω από τη «σκιώδη διακυβέρνηση» της Τρόικας.

Εν τούτοις, η επιλογή δεν είναι της κυβέρνησης αλλά των Ελλήνων Πολιτών - αρκετοί από τους οποίους, δυστυχώς, έχοντας απογοητευθεί εντελώς από τα πολιτικά κόμματα, θα προτιμούσαν ενδεχομένως τον «ξένο ζυγό», αρκεί να τους εξασφάλιζε ένα υποφερτό επίπεδο διαβίωσης. Όσον αφορά δε την εγχώρια ελίτ, είναι σε μεγάλο βαθμό με το μέρος των εισβολέων, τασσόμενη υπέρ των μνημονίων - για λόγους που είναι εύκολα κατανοητοί.

Στα πλαίσια αυτά, έχουμε την άποψη πως η κυβέρνηση οφείλει να διεξάγει ένα δημοψήφισμα, αμέσως, τώρα, με τα ως άνω δύο ερωτήματα: (α) Πλήρης υποταγή στα μνημόνια, στην Τρόικα και στη Γερμανία (β) Ρήξη, με το ρίσκο της χρεοκοπίας εντός του ευρώ, με άγνωστα επακόλουθα.

Πριν ακόμη οδηγηθεί σε δημοψήφισμα, οφείλει να διεξάγει μία πανελλαδική δημοσκόπηση, με τα εξής ερωτήματα: (α) Θέλουν ή όχι οι Έλληνες δημοψήφισμα (α) Εάν ναι, τότε με ποιό από τα δύο ως άνω ερωτήματα θα συμφωνούσαν (υποταγή ή ρήξη).

Η αιτία είναι το ότι, η κυβέρνηση πρέπει να γνωρίζει επακριβώς ποια είναι η γνώμη της πλειοψηφίας των Ελλήνων, έτσι ώστε να είναι βέβαιη πως θα στηριχθεί από αυτούς - αφού χωρίς τη στήριξη των Πολιτών, η οποιαδήποτε ενέργεια της είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.

Με δεδομένο δε το ότι, η χώρα μας δεν έχει ακόμη πολύ καιρό στη διάθεση της, η δημοσκόπηση και το δημοψήφισμα, εάν θεωρηθεί από τους Έλληνες αναγκαίο, επείγουν - εάν δεν θέλει κανείς να κοροϊδεύει τον εαυτό του, περιμένοντας από την κυβέρνηση θαύματα και έτοιμος να την τιμωρήσει, εάν δεν τα καταφέρει.

Μόνο έτσι η Ελλάδα θα αποφασίσει τελικά τι ακριβώς επιθυμεί, τηρώντας πιστά ότι επιλέξει - διαφορετικά θα «άγεται και θα φέρεται» από τρίτους ή από ουτοπίες, βυθιζόμενη όλο και περισσότερο στο τέλμα.

Ακολουθεί η σημερινή ραδιοφωνική συζήτηση του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο, η οποία ενδεχομένως ενδιαφέρει τους αναγνώστες, με θέμα την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας:

www.analyst.gr

© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.