Όταν μαζευόμασταν στις πλατείες αλλά κανείς πια δεν μιλούσε γι' αυτό

Η χθεσινή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, πραγματικά ακομμάτιστη, ήταν η πρώτη που πραγματοποιήθηκε μετά από αυθόρμητο κάλεσμα μετά από χρόνια. Οι άνθρωποι που δήλωσαν συμμετοχή ηλεκτρονικά ήταν παραπάνω από 7.000 και περίπου τόσοι αναμεταδόθηκε πως παρεβρέθηκαν.

Ανάλογες συγκεντρώσεις είχαμε ζήσει και τα προηγούμενα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων το Κίνημα των Αγανακτισμένων εθεωρείτο "σβησμένο", συγκεντρώσεις όμως γίνονταν. Μπορεί να μην είχαν την πρωταρχική δυναμική, αυτό όμως ήταν φυσικό για ένα πραγματικά αυθόρμητο λαϊκό κίνημα που είχε χτυπηθεί πολυπλεύρως και ποικιλλοτρόπως.

Το πανό της κίνησης νέων κατά της μετανάστευσης: "Εγώ θα μείνω".

Οι συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 10 και 31 Μαρτίου 2013 έγιναν και εκείνες μετά από ηλεκτρονικά καλέσματα, με τη μικρή διαφορά ότι τα καλέσματα δεν είχαν γίνει την ίδια ημέρα αλλά αρκετές ημέρες πριν. Κάθε συγκέντρωση είχε την ανάλογη συμμετοχή της χθεσινής συγκέντρωσης. Χιλιάδες άτομα που έκλειναν την Λεωφόρο Αμαλίας, απλώς τότε έπρεπε να... κλείνουμε μόνοι μας τον δρόμο γιατί η πολιτεία δεν τον "έδινε" στους διαδηλωτές. Ακουστικά ήσυχες οι συγκεντρώσεις, χωρίς συνθήματα, με το γεγονός και μόνο ότι πραγματοποιήθηκαν να θεωρείται... θαύμα! Μικρή εξαίρεση σε αυτό η συγκέντρωση της 10ης Μαρτίου, στην οποία συμμετείχαν από νωρίς φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών που εναντιώνονταν στο Σχέδιο Αθηνά. Τα παιδιά ήταν, απολύτως αναμενόμενο, πολύ δυναμικά! Στη συγκέντρωση της 10ης Μαρτίου ξεχώρισε επίσης και το στοιχείο των... Απόκρεων. Ενώ οι Απόκριες τώρα έρχονται, τότε τις διανύαμε. Αρκετοί λοιπόν είχαν έρθει με αποκριάτικες στολές, είτε ουδέτερες είτε τέτοιες που να αφορούν... πολιτικούς.

Τότε στέλνονταν ακόμα τα ΜΑΤ στις συγκεντρώσεις για να καταστείλουν τους ειρηνικούς -και τότε- διαδηλωτές. Στη συγκέντρωση της 10ης Μαρτίου, θυμάμαι, ήρθαν αφού είχαμε κλείσει την Αμαλίας και έσπρωξαν τους φοιτητές από τα κάγκελα, ενώ πολλοί διαδηλωτές τους φώναζαν: "Μην πειράξετε τα παιδιά!" Η εξέλιξη γνωστή, με χημικά και βία μας έσπρωχναν σταδιακά προς τα σκαλιά έως ότου κατά τις 23:00 το βράδυ μείναμε περίπου 20 άτομα περικυκλωμένα από νέα διμοιρία των ΜΑΤ δίπλα στα σκαλιά της πλατείας. Δεν φύγαμε μέχρι να φύγουν.

Τα σχόλια τότε -μόνο των συμμετεχόντων, γιατί στην τηλεόραση και ραδιόφωνο οι συγκεντρώσεις ΔΕΝ μεταδόθηκαν- ήταν, κυρίως στη δεύτερη συγκέντρωση,: "Πολύ βουβή δεν είναι, μήπως τελικά είναι μνημόσυνο και όχι συγκέντρωση;" Ή... "Εντάξει έχει έρθει κόσμος αλλά δεν είναι όπως και τότε."