Ζητάς από το Κράτος στήριξη για να γεννήσεις; Σου παίρνει το παιδί!

Το άρθρο αυτό αφορά με μια νέα μητέρα, την οποία θα αναφέρουμε με το μικρό της όνομα, Μαρία, καταρχάς και κυρίως για λόγους σεβασμού των προσωπικών δεδομένων. Η ιστορία της δημοσιεύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2014. Στις 3 Δεκεμβρίου 2014 μια ευαισθητοποιημένη πολίτης βρέθηκε σε κεντρικό μαιευτήριο των Αθηνών για τη γέννα της κόρης της, η οποία έφερνε στον κόσμο της εγγονή της. Εκεί, περιμένοντας στο διάδρομο παρακολούθησης νεογνών, άκουσα άθελά της μια έντονη συζήτηση μεταξύ μιας μητέρας και μιας ηλικωμένης κυρίας, η οποία πίεζε την μητέρα να δώσει το μωρό της για υιοθεσία. Η Μαρία είχε ζητήσει προσωρινή στήριξη για να γεννήσει το μωρό της από κρατικό ίδρυμα λόγω μεγάλων οικονομικών δυσχερειών. Στη συνέχεια, όμως, και χωρίς να έχει ενημερωθεί εκ των προτέρων γ' αυτό (για την ακρίβεια είχε ενημερωθεί για το εντελώς αντίθετο), το παιδί πέρασε μετά τη γέννα αυτομάτως στην προστασία του ιδρύματος και το μαιευτήριο δεν είχε καν τη δικαιοδοσία να φέρει το μωρό στο δωμάτιο της μητέρας! Η Μαρία, ναι, αντιμετωπίζει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, αλλά δεν θέλει να εγκαταλείψει το παιδί της, και κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει ή να πιέσει μια μητέρα να κάνει κάτι τέτοιο! Η ακαταλληλότητα ενός/μιας γονιού από έναν/μία γονιό που αντιμετωπίζει δυσκολίες έχει ΧΑΟΤΙΚΗ διαφορά και κανένας δεν έχει δικαίωμα να χωρίζει τα παιδιά από τους γονείς τους, και μάλιστα με πρόφαση "το καλό τους"!

Βρισκόμαστε στα βάθη της Οικονομικής Κρίσης, όσοι την επέβαλαν δεν παραδέχονται ότι έκαναν κάτι τέτοιο και φυσικά κάνουν τα στραβά μάτια σε όσες τραγικές ιστορίες έχουν προκύψει από αυτήν. Όσο περνάει ο καιρός, ο αριθμός των γονέων που αφήνουν τα παιδιά τους στα νοσοκομεία που τα γεννούν, γιατί δεν μπορούν να τα θρέψουν, αυξάνεται. Είναι μια πολύ σκληρή απόφαση, που σκίζει τα σωθικά κάθε ανθρώπου, πολλοί όμως γονείς αναγκάζονται να το κάνουν. Το επιλέγουν όμως! Το κάνουν οικειοθελώς! Όσο τραγικό και αν είναι. Δικαίωμα όμως να πιέσει έναν/μία γονιό να εγκαταλείψει το παιδί του δεν έχει απολύτως κανένας! Πόσω μάλλον για να το εγκαταλείψει για μόνιμα. Το μόνο που ο καθένας, είτε άνθρωπος είτε φορέας, είναι υποχρεωμένος να κάνει είναι να βοηθήσει τον/την γονέα να μεγαλώσει το παιδί στην αγκαλιά του/της!

Οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, με κατεξοχήν παράδειγμα την Ελλάδα, γνωρίζουμε πολύ καλά πως είναι ψυχροί και άκαμπτοι. Τώρα, σε καιρό Κρίσης, έχουν ακόμη περισσότερες αφορμές να εφαρμοστούν. Δεν μπορούμε απλά να το αφήσουμε να συνεχιστεί αυτό. Οι κρατικοί μηχανισμοί, αντί να εξανθρωπίζονται, απανθρωποποιούνται εντελώς έχοντας ταυτόχρονα όλη τη νομική τυπικότητα με το μέρος τους. Ως πολίτες και άνθρωποι δεν μπορούμε να αφήσουμε κάτι τέτοιο να συνεχιστεί, με ή χωρίς Κρίση και χωρίς φυσικά πολιτικά συμφέροντα. Εδώ μιλάμει για ανθρώπινες καταστάσεις, όχι οφέλη.

Η συγκεκριμένη ιστορία έγινε γνωστή από το προφίλ της κυρίας στο facebook, η οποία λέγεται Άννα Μιζαντζίδου και γνώρισε την Μαρία στο μαιευτήριο. Είναι ανεπιβεβαίωτη, θα μου πείτε, και τι αξιοπιστία έχει το facebook; Όποιος και να το σκεφτεί αυτό θα έχει απόλυτο δίκιο, καθώς δεν είναι λίγη η παραπληροφόρηση που έχουμε δεχτεί ΚΑΙ από το διαδίκτυο. Προς το παρόν, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα "ύποπτο", το μόνο πολύ δυνατό, συγκινητικό και ανθρώπινο είναι η αγωνία μιας μητέρας για μια άλλη. Λόγω του κατεπείγοντος χαρακτήρα της ιστορίας δημοσιεύεται, λοιπόν, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, με όλα τα στοιχεία για όποιον/α θέλει να αναζητήσει περαιτέρω πληροφορίες. Πιο συγκεκριμένα στοιχεία για την ιστορία θα αναζητούμε συνέχεια στην πορεία. Ακολουθεί η ανάρτηση της κυρίας που ξεκίνησε την "Ομάδα Συμπαράστασης για την Μαρία" στο Facebook, όπως και το link του Group. Όποιος/α νομικός/ή ή πολίτης άλλης ιδιότητας θέλει και μπορεί να βοηθήσει, παρακαλείται να επικοινωνήσει με ανάρτηση στο γκρουπ ή με το προφίλ της κυρίας που δημοσίευσε το θέμα.

"Πώς γνώρισα τη Μαρία...

Ήταν Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου την ημέρα που γεννήθηκε η εγγονούλα μου σε κεντρικό μαιευτήριο της Αθήνας…

Κράτησαν το μωρό μας για ένα εικοσιτετράωρο στην αίθουσα παρακολούθησης νεογνών.

Περιμένοντας το γαμπρό μου, που επισκέφθηκε το μωρό, στις καρέκλες αναμονής παρακολούθησα μία συζήτηση μεταξύ 2 γυναικών, μιας νεαρής, της Μαρίας, και μιας ηλικιωμένης, με αντικείμενο το αν θα πρέπει να δώσει το μωρό της για υιοθεσία!!!

Η ηλικιωμένη γυναίκα υποστήριζε ότι, εφόσον είναι σε οικονομική αδυναμια, θα πρέπει να δώσει το παιδί της για υιοθεσία, όπως άλλωστε πίεζε και το ίδρυμα στο οποίο είχε καταφύγει για συμπαράσταση.

Η Μαρία ανένδοτη. Είπε «θα κάνω οποιαδήποτε δουλειά, θα γίνω και π…να αν χρειαστεί προκειμένου να το κρατήσω στην αγκαλιά μου….»

Συγκλονίστηκα!!! Εκεί φτάσαμε λοιπόν … να παρατάμε τα παιδιά μας στα ιδρύματα λόγω οικονομικής αδυναμίας!!!

Και με ποιο τρόπο υποστηρίζουμε τις μητέρες και τα μωρά; Μα φυσικά... πιέζοντάς τις να παρατάνε τα μωρά τους!!! Ω τι κόσμος μπαμπά!!!

Μίλησα περισσότερο με τη Μαρία όταν η κυρία έφυγε. Πράγματι όντας άνεργη, ανασφάλιστη, με σύντροφο σε προσωρινή οικονομική αδυναμία και χωρίς υποστήριξη από το οικογενειακό της περιβάλλον, ζήτησε τη συμβολή από κρατικό ίδρυμα, προσωρινά, για να γεννήσει.
Μου τόνισε ιδιάιτερα ότι όταν μπήκε στο ίδρυμα, ζήτησε τη διαβεβαίωση ότι θα φύγει με το μωρό της αμέσως μετά, λόγω του ότι περίμενε να βελτιωθεί ελαφρά η οικονομική δυνατότητα του συντρόφου της, όπως και έγινε.

Όμως το μαιευτήριο αρνήθηκε να της φέρει στο δωμάτιο το παιδί μόλις γέννησε, και τη μέρα που με συνάντησε, έδωσε εξιτήριο σε κείνην αλλά όχι στο μωρό της!!!
Τη ρώτησα, αν ζήτησε εξηγήσεις για αυτό, φοβούμενη μηπως το παιδί είχε κάποιο πρόβλημα υγείας, και μου είπε ότι, αμέσως μόλις γέννησε (!!!) το μαιευτήριο πήρε εντολή να κρατήσει το παιδί και να το παραδώσει στο ίδρυμα μόλις εκπνεύσει ο μέγιστος χρόνος παραμονής του στη μονάδα (περίπου ένας μήνας). Έκλαιγε…

Η Μαρία καθόταν και έκλαιγε στις καρέκλες έξω από το θάλαμο παρακολούθησης νεογνών για να μπορεί να θηλάζει το μωρό της από φόβο μην κατηγορηθεί ότι το εγκατέλειψε και εκεί με συνάντησε...."

Anna Mizantzidou

Ακουλουθείστε το link για το σχετικό γκρουπ στο facebook: ΟΜΑΔΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ