Select Menu


Υμνώντας την ανθρώπινη Λογική, εγκαθιδρύσαμε στην ζωή μας τον παραλογισμό, το χάος και την αταξία.

Στη σύγχρονη εποχή, της απόλυτης “υποταγής” κάποιων στο όνομα της απόλυτης “ελευθερίας” κάποιων άλλων, ανακαλύψαμε πως δεν υπάρχει Θεός. Επιβλήθηκε, όμως, συστηματικά και παραπλανητικά, υστερόβουλα και σκόπιμα, η θεοποίηση της λογικής κάποιων, που λένε και κάνουν ό,τι θέλουν, προκειμένου να ευοδωθούν οι επιδιώξεις τους. Και με την πάροδο του χρόνου, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, εμείς οι πολλοί, οδηγηθήκαμε εκεί όπου δεν μπορούμε πια να μιλάμε για ελευθερία της έκφρασης, για ισότητα των πολιτών, για ίσες ευκαιρίες, για Σύνταγμα, για Νόμους, για Διεθνείς Σχέσεις, για θρησκευτική ελευθερία, για αρχές του δικαίου, για ελεύθερες συμβάσεις. Μιλάμε πια, για περιορισμό στην ελευθερία της έκφρασης και της σκέψης προκειμένου να μη θίξουμε ιδιοτροπίες, ιδιορρυθμίες, συμφέροντα. Μιλάμε «πολιτικώς ορθά». Με το νόμο. Γιατί αλλιώς ...«υποκινούμε πάθη και διακρίσεις»!

Ο εντονώτερος πόλεμος έγινε στη θρησκευτική πίστη, κυρίως στην Χριστιανική, την πίστη της αγάπης. Την πίστη που κηρύσσει την απαγόρευση στη βλάβη του άλλου. Επιστρατεύτηκαν προς τούτο ο ευτελισμός, η απαξίωση, η ειρωνεία, κλπ. Αντίθετα προωθήθηκε, και σιγά-σιγά επιβάλλεται στην κοινωνία μας, η παραδοχή και η ανοχή άλλων απόκοσμων, κοινωνικά χαοτικών, και φιλοσοφικά ανοίκειων στον τρόπο μας, θρησκευτικών και αθρήσκευτων δογμάτων.

Η κατάργηση του Θεού, δεν είναι πρόσφατο δημιούργημα. Αριθμεί αρκετά χρόνια, και θα έλεγα πως είναι ένα αντιπροσωπευτικό σημάδι της παρακμής του πολιτισμού μας. Και τούτο φαίνεται από το γεγονός πως το πολιτισμικό μας εποικοδόμημα αμφισβητεί σφοδρώς και ανηλεώς τα θεμέλιά του. Γιατί αμφισβητεί τη σημασία της θρησκευτικότητας στη ζωή του ανθρώπου, και στην πνευματική και πολιτική ζωή των εν κοινωνία βιούντων. Δηλαδή, αμφισβητεί αυτό που υπάρχει εκφρασμένο ποικιλοτρόπως, στο χρόνο που διανύθηκε, για την οικοδόμηση του πολιτισμού μας.

Ενδιατρίβοντες στα υψηλά νοήματα που εμπεριέχονται στα περισσότερα έργα της Ελληνικής Γραμματείας, βλέπουμε ποιά στοιχεία και ιδέες, έδωσαν νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη και ανέδειξαν αρχέτυπα: που ομιλούν για τη σχέση του ανθρώπου με το “μετά θάνατον”, την Ύβρη, τον Νόμο, την Πόλι, την Αρετή, την Ανάγκη, την Ειρήνη, την 'Αμιλλα, την αναγνώριση και την επιβράβευση, τον έλεγχο και την τιμωρία.

Εμείς, σήμερα, από όλα αυτά, κρατήσαμε την επιφανειακή (μόνο) όψη του Αριστοφάνη: την σκωπτική, και απομακρυνθήκαμε από την αποκαλυπτική δυναμική του λόγου του, και την δυναμική του αντιπαραδείγματος, που μας δίνει μέσα από τα έργα του.

Και ονομάσαμε ελευθερία της έκφρασής μας, την σάτιρα και την γελοιοποίηση του άλλου! Του ορισμένου άλλου: εκείνου που δεν συμφωνεί μαζί μας! Εκείνου που μας μέμφεται (πολιτικά, ηθικά, θρησκευτικά). Εκείνου που αντιπαρατίθεται στις αυθαιρεσίες μας (οικονομικά, πολιτικά, γεωπολιτικά). Και μισθώσαμε εαυτούς, στις επιδιώξεις των ισχυρών που επιθυμούν την απαξίωση των αντιστεκομένων. (Συνταχτήκαμε, χωρίς να σκεφτούμε, με ποιούς είμαστε. Ή, ενδεχομένως, σκεφτήκαμε μόνο πόσα θα πάρουμε για τις υπηρεσίες μας).

Τελικά, χωρίς να το καταλάβουμε, χτίσαμε με τα χέρια μας -ολόγυρά μας- τα τείχη του εγκλεισμού μας, και βρισκόμαστε -συναινετικά- υπό την πολιορκία των εξουσιαστών μας, μέχρι τελικής μας αλώσεως και εξουδετερώσεως. Εμείς, σταθήκαμε ανίδεοι στις συνέπειες της απονοηματοποίησης της ζωής. Ανίδεοι για τον εκτρεφόμενο μιμητισμό που υπαγόρευσε ο συστηματικός λαϊκισμός και η εγκαθίδρυση αλλότριων μοντέλων, ζωής και κατανάλωσης. Σπουδής και Παιδείας.

Έλληνες όντες μαθαίναμε (στις Περιπατητικές και τις Ακαδημίες) με σκοπό να ζούμε καλώς (ευ ζην). Τώρα “μαθαίνουμε” (=παίρνουμε διπλώματα) για να έχουμε “τυπικά προσόντα”, με απώτερο σκοπό την πρόσληψη και την μισθοδοσία ή το χρηματισμό. Κι η πολλή μας γνώση, μας οδήγησε στην -επ' αμοιβή ασφαλώς- κατεδάφιση των οσίων και των θεσμίων.

Ο Θεός πλέον, δεν υπάρχει (απεφάνθησαν οι «φωταδισμένοι»). Γιατί... δεν τον βλέπουμε! Γιατί.. δεν τον καταλαβαίνουμε, ή γιατί δεν είναι στην κυβέρνηση ή γιατί δεν είναι στην αντιπολίτευση!

Ο Θεός δεν υπάρχει γιατί δεν είναι πολιτικός, ή γιατί δεν είναι οικονομική ή στρατιωτική δύναμη, που εμπλέκεται άμεσα και προφανώς, στη ρεαλιστική μας καθημερινότητα.

Ο Θεός δεν υπάρχει αφού επιτρέπεται η φτώχεια, η αρρώστεια, η βλακεία, η αναπηρία. Αφού, τέλος πάντων, ο Θεός δεν έχει πολιτική άποψη υπέρ των αδυνάτων, δεν υπάρχει!

[Προφανώς, μας διαφεύγει ότι εμείς (οι άνθρωποι με τα συμφέροντά μας) δημιουργούμε τους αδύνατους, κι ότι εμείς χρησιμοποιούμε την αδυναμία των τελευταίων για να ικανοποιήσουμε τους στόχους μας!]

Θα αναρωτηθεί λοιπόν, κάποιος, αφού δεν υπάρχει Θεός, τότε, τί υπάρχει;

Μα, η εποχή μας! Θα του απαντήσουν κάποιοι άλλοι. Κάποιοι μορφωμένοι, με εξαργυρωμένα τα προσόντα της πολλής και μεγάλης τους γνώσης, σε θέσεις κλειδιά για τη στρατηγική ανάπτυξη και επίτευξη μεγαλόπνοων σχεδίων, σχεδίων επικράτησης κάποιων (πάντα).

Γιατί, η εποχή μας, είναι γεμάτη οργανωμένα συμφέρονται και συμμαχίες, (διακρατικά και ανεθνικά), που συμμαχούν μεταξύ τους ή δημιουργούν έχθρες μεταξύ τους, ανάλογα με τις οικονομικές προσδοκίες που έχουν και τον πλούτο που εποφθαλμιούν.

Στα πλαίσια των επιδιώξεων που έχουν αυτά τα οργανωμένα και ισχυρά συμφέροντα (ΟΙΣ), η εκάστοτε «ευλογημένη» πολιτική εξουσία των διαφόρων χωρών, ακολουθεί ένα πρόγραμμα συστράτευσης και σύνταξης με κάποια από αυτές τις ομάδες των συμφερόντων, ασφαλώς «εκουσίως», και «φιλαλλήλως», και ... εντελώς «δωρεάν»! [Το ξέρουμε πια πολύ καλά, από το γεγονός ότι, κάθε μέρα , μας ζητάνε (φόρους), για να εξοφλήσουν, δήθεν, τα δανεικά, που παίρνουν και δίνουν για τις δουλειές τους...]

Ενώ, αν τύχει και κάποια χώρα έχει διαφορετική προτίμηση από την πολιτική και οικονομική στρατηγική των ΟΙΣ, για λόγους αυτοσυντήρησης και εθνικής επιβίωσής της, τα ΟΙΣ προνοούν ώστε να σωφρονισθεί και να υποταχθεί κατά τρόπο παραδειγματικό και -καμμιά φορά- αναπότρεπτο.

Αυτό έχει γίνει λοιπόν: Θεός, είναι πλέον ο άνθρωπος!

Γιατί; Μα αφού όλοι οι σοφοί, οι επιστήμονες και διανοητές του νέου κόσμου αυτό ακριβώς απεφάνθησαν, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο: ότι Θεός πλέον, είναι ο μόνος φαινόμενος και υπάρχων, δηλ. ο άνθρωπος! Ο ισχυρός βέβαια, όχι ο οικονομικά/πολιτικά «παραπληγικός»! Όχι ο ταπεινός! Γιατί μόνο ο ισχυρός μπορεί να σε εξουσιάσει, να σε βλάψει, να σε απειλήσει, να σε εξοντώσει! Γιατί μπορεί να σε κυβερνάει υπαγορεύοντας τις πολιτικές που εξυπηρετούν τις επιθυμίες του. Και γιατί αυτός που σε κυβερνάει εξυπηρετεί τους οικονομικούς και στρατηγικούς εντολείς του (δηλ. τα ΟΙΣ) κι όχι τους πολιτικούς εντολείς του, δηλαδή το εκλογικό σώμα της χώρας του.

Κι ακόμη, γιατί ο πανίσχυρος άνθρωπος έχει στη διάθεσή του το χρόνο, έχει άφθονο το χρήμα και (βρίσκει τους αργυρώνητους ανθρώπους) για να οργανώσει τη χειραγώγηση της πολιτικής επιλογής «μας».

Είναι θλιβερό, ότι μπροστά σε τούτον τον οικονομικά και στρατιωτικά ισχυρό, μπροστά στον αδίστακτο αυτό άνθρωπο, σοφοί και διανοούμενοι, έχουν την ευγένεια και τη δουλικότητα της «πολιτικής ορθότητας», που την χάνουν εντελώς, σαν βρεθούν μπροστά σε έναν αδύναμο, ή σε μια επαναστατική άποψη που δεν πρόφτασε να γίνει μια μόδα με δύναμη.

Κανείς από αυτούς δεν είπε στους ισχυρούς για τις ατασθαλίες, για τις ασυνέπειες των λόγων και των έργων τους, για τις καταστροφικές -για άλλους- συνέπειες των επιθυμιών τους. Ούτε τους είπε, πως η πρωτόφαντη σε βάθος κι έκταση πλεονεξία τους, καταργεί την ουσία της ανθρωπιάς και τους μεταμορφώνει σε άλογα κι αιμοβόρα θηρία.

Οι ισχυροί θα μπορούσαν να βελτιώνουν και να αναπτύσσουν την παιδεία και την εκπαίδευση, αλλά αυτοί, την υποβαθμίζουν. Θα μπορούσαν να βελτιώνουν τις υπηρεσίες υγείας, αλλά αυτοί, ωθούν τη στοιχειώδη ιατρική φροντίδα προς την ιδιωτικοποίηση, και διαρκώς ακριβαίνουν τα φάρμακα. Θα μπορούσαν να λειτουργούν τις κυβερνήσεις και τις κρατικές δομές οικονομικότερα, αλλά αυτοί, θεωρούν ότι όσο πιο πολλά παίρνει ο άρχοντας, τόσο πιο «άδιάφθορα» ασκεί το «λειτούργημα» του αδιάφθορου(!)

Οι ισχυροί θα μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο να νιώθει ήσυχος στο σπίτι του και στη δουλειά του, στην αρρώστεια του και το θάνατό του, στη θεομηνία και στην δυστυχία του. Αλλά όχι! Δεν θα ζήσει ήσυχος, γιατί κάθε τόσο επινοούν και κάποιον πόλεμο εναντίον του, θέλουν να του δίνουν ασήμαντες κι εξευτελιστικές αμοιβές εργασίας, θέλουν να καταργούν δομές και να εισάγουν καινούργιες, διώχνουν τον κόσμο από τη δουλειά του -για να κάνουνε λίγότεροι τη δουλειά των πολλών-, τον αφήνουν αθεράπευτο στην αρρώστεια του, κι ο φτωχός πεθαίνει αβοήθητος. Στη θεομηνία που θα χτυπήσει τους αδύναμους, συχνά προκύπτει ότι κάποιος ισχυρός είχε παραβλέψει κι αδιαφορήσει, είχε υστερήσει σε πρόνοια, μέριμνα, λόγου και πράξης.

Ε! ποιός είναι, και πού είναι, λοιπόν, ο Θεός; Θεός δεν είναι αυτός, που γίνεται πάντα το δικό του; Έτσι βλέπει η εποχή μας το Θεό. Κι όποιος τον βλέπει έτσι, δεν διαφέρει από τους κείνους που λένε «εγώ μπορώ να κάνω ό,τι θέλω γιατί έχω τη δύναμη», εννοώντας
τα μέσα, δηλαδή το χρόνο, τους εξοπλισμούς και το χρήμα
τον τρόπο, δηλαδή τους μηχανισμούς (δηλ. τον τύπο, «πνευματικά» ιδρύματα, κλπ)και
τη διαδικασία, δηλαδή χρήση πάσης φύσεως δομών: διεθνείς σχέσεις και συμμαχίες, αρχές και πρόσωπα σε κομβικές και καίριες θέσεις, αποφασιστικής σημασίας.

Ο σημερινός άνθρωπος, αφήνει κατά μέρος, τη σκέψη, πως θεός δεν είναι εκείνος που κάνει ό,τι θέλει. Θεός, κατά χάριν, μπορεί πράγματι να γίνει ακόμη και ο ο ισχυρός άνθρωπος. Και τούτο, όχι ασφαλώς, επειδή μπορεί ατιμώρητα να κάνει οποιοδήποτε έγκλημα και αδικία σε βάρος των αδυνάτων και των ενδεών.

Αλλά, επειδή, επιλέγει -συνειδητά και με πρόθεση- να μην ξεχνάει πως και ο ίδιος είναι άνθρωπος, κι ότι η αναπότρεπτη κι αδήριτη ανάγκη, θα τον αγγίξει κι αυτόν, όπως και όλους τους άλλους. Κι ίσως, να τον «αγγίξει» με κάποιον τρόπο, που δεν θα μπορεί από μόνος του -με τη δύναμή του και όλα τα μέσα του- να κάνει κάτι για να την αντιμετωπίσει.

«Ὡς χαρίεν ἔστʹ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾗ»! Πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι στα μέτρα του!

Σήμερα, αυτό βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την διάχυτη θηριωδία της πλεονεξίας του θησαυρίζειν και την κατακλυσμιαία απληστία του εξουσιάζειν, στολίζοντας μ' αυτές τις ιδιότητες τα ανθρωποειδή, που μάχονται σήμερα στον κόσμο για να επικρατήσουν ολοκληρωτικά, εξολοθρεύοντας στο διάβα τους, τους υπόλοιπους, που δεν συμπράττουν μαζί τους ή δεν τους υπηρετούν!

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top