ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Η συνάντηση με την Μαρία, την μητέρα που έμεινε άστεγη για μην θεωρηθεί το μωρό της εγκαταλελειμμένο!

Πριν από λίγες ημέρες έγινε η ανάρτηση ενός άρθρου, εδώ, στον Λόγιο Ερμή, σχετικά με μια γυναίκα που καταγγέλει ότι φιλοξενήθηκε από Ίδρυμα για να γεννήσει, το οποίο στη συνέχεια θα την στήριζε μέχρι να γεννήσει καθώς τότε δεν διέθετε πόρους. Στην συνέχεια, εφόσον είχε πόρους και σπίτι για να μείνει (που τώρα έχει), θα έφευγε κανονικά με το μωρό της. Έτσι είχε ειπωθεί και συμφωνηθεί. Όταν ήρθε η ημέρα για να γεννήσει, η μητέρα βρέθηκε μπροστά στο ΣΟΚ του να μην την αφήνουν να δει το νεογέννητο παιδί της. Είχαν εισαγγελική εντολή να μην της φέρουν καν το παιδί στο δωμάτιο. Αυτή ήταν το αποτέλεσμα της "φιλοξενίας" και της "στήριξης".

Η δημοσίευση της ιστορίας αυτής έγινε από μια γυναίκα που βρέθηκε στο μαιευτήριο, όπου γέννησε η Μαρία, για να παρεβρεθεί στη γέννα της κόρης της. Ήρθα αμέσως σε επαφή με την γυναίκα αυτή μέσω του προφίλ της στο facebook, μου απάντησε και στη συνέχεια μιλήσαμε τηλεφωνικά για όλα αναλυτικά. Μου έδωσε τα πλήρη στοιχεία της Μαρίας και τηλέφωνο για επαφή μαζί της. ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο δεν θα δημοσιευθεί, ούτε δηλαδή το ονοματεπώνυμο της Μαρίας ούτε το όνομα του Ιδρύματος, καθώς η υπόθεση αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Εισαγγελία Ανηλίκων. Μέχρι να εκδοθεί η τελική απόφαση της Εισαγγελίας και να πάρει η Μαρία το παιδί της στα χέρια της, θα δημοσιευθούν μόνο τα δεδομένα και όχι τα στοιχεία.

Το ίδιο εκείνο βράδυ μίλησα και με την Μαρία. Της τηλεφώνησα στο κινητό της. Μιλήσαμε όσο μπορούσαμε από εκεί και κατάλαβα ότι είναι μια υπόθεση με την οποία σαν άνθρωπος και μόνο θα πρέπει να ασχοληθώ. Έτσι, συννενοηθήκαμε να βρεθούμε την επόμενη ημέρα το απόγευμα στο Μαιευτήριο, όπου πηγαίνει κάθε μέρα όχι μόνο για να θηλάζει το παιδί της αλλά και για να μην θεωρηθεί εγκαταλελειμμένο, καθώς σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται καν να βάλει την υπογραφή της για να δοθεί το μωρό για υιοθεσία.

Την Τετάρτη 07/01/2015 πήγα στο Μαιευτήριο και συνάντησα εκεί την Μαρία και τον ένα της γιο. Έχει άλλα δυο παιδιά από προηγούμενο γάμο. Η Μαρία είναι γυναίκα που έχει υποστεί κακοποίηση μέσα στον γάμο της. Δεχόταν ξυλοδαρμό από τον πρώην άντρα της, τον οποίο δεν εγκατέλειπε γιατί την αποθάρρυναν οι γονείς της από το να το κάνει. Όταν οι γονείς της "έφυγαν" από την ζωή, δεν άντεξε άλλο την κατάσταση αυτή και έφυγε από το σπίτι. Ο πρώην άντρας της την παρακαλούσε και την πίεζε να δώσει σε εκείνον την επιμέλεια των παιδιών. Εκείνη, για ένα διάστημα και λόγω του ότι δεν διέθετε καθόλου πόρους για να τα ζήσει, την έδωσε. Ο πατέρας όμως εγκατέλειπε τα παιδιά και τα άφηνε πολύ συχνά και για ώρες μόνα τους. Έτσι παρενέβη η Πρόνοια. Τα δύο παιδιά δόθηκαν σε Ίδρυμα. Το ένα, ο γιος της 14 ετών, που είδα χθες στο Μαιευτήριο, βγήκε. Το άλλο, ένα κοριτσάκι 13 ετών, είναι ακόμη μέσα στο Ίδρυμα. Το ιστορικό αυτό χρησιμοποιήθηκε εναντίον της Μαρίας. Χωρίς να ληφθεί υπ' όψιν ότι είναι μια γυναίκα που δεχόταν για τόσα χρόνια ξυλοδαρμό και, επιπλέον, χωρίς να ληφθεί υπ' όψιν η ΑΠΟΛΥΤΗ ευθύνη του πατέρα που οδήγησε στην παρέμβαση της Πρόνοιας, η εξέλιξη αυτή χρησιμοποιήθηκε προφορικά ως δικαιολογία από την κοινωνική λειτουργό του Ιδρύματος που την είχε φιλοξενήσει, για το ότι δεν πρόκειται να δει το νεογέννητο παιδί της, να το ξεχάσει.

Μετά τη γέννα της και αφού της κοινοποιήθηκε ότι δεν επιτρέπεται να δει το μωρό της και να της το φέρουν στο δωμάτιο, η Μαρία τηλεφώνησε στο Ίδρυμα. Η κοινωνική λειτουργός της είπε το εξής, όπως μου μετέφερε η Μαρία: "Το παιδί να το ξεχάσεις". Της έγινε όμως η προσφορά, εφόσον δεν είχε πού να μείνει, να πάει να μείνει στο Ίδρυμα για το διάστημα που είναι λεχώνα. Σύμφωνα με τον νόμο, και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ΕΑΝ το είχε δεχτεί αυτό η Μαρία, το παιδί της θα είχε κηρυχθεί αυτομάτως εγκαταλελειμμένο και αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να κάνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για να ανακτήσει τα νομικά της δικαιώματα για αυτό.

 
Η Μαρία χωρίς να γνωρίζει καν κάτι τέτοιο τότε, δεν θέλησε ούτως ή άλλως να πάει και να μείνει πίσω σε αυτούς τους ανθρώπους, οπότε προτίμησε να μείνει... στον δρόμο. Το σπίτι, στο οποίο αναμένεται να μείνει με τον παρόντα σύντροφό της, βρίσκεται στην Λιβαδειά. Αν έφευγε όμως από την Αθήνα, θα σήμαινε ότι εγκαταλείπει το παιδί. Έμεινε, λοιπόν, στην Αθήνα μόνο και μόνο για να πηγαίνει κάθε μέρα στο Μαιευτήριο και να το θηλάζει. Στεγαζόταν πρόχειρα σε μία αποθήκη, της οποίας της είχαν δοθεί φιλικά τα κλειδιά. Τώρα, μετά την γνωριμία της με την κυρία που ενδιαφέρθηκε για εκείνη στον θάλαμο αναμονής των νεογνών, της παρασχέθηκε συγγενικό σπίτι για να μένει όσο θα πρέπει να είναι στην Αθήνα. Κυκλοφορεί όμως καθημερινά χωρίς χρήματα ΚΑΘΟΛΟΥ επάνω της, εκτός κι αν προσφερθεί να της δώσει κάποιος γνωστός. Επιπλέον, το μωρό βρίσκεται στον θάλαμο παρακολούθησης νεογνών (προώρων), χωρίς να είναι... πρόωρο, καθώς σύμφωνα με την καρτέλα του, το μωρό δεν παρουσίασε ούτε καν ίκτερο μετά την γέννα, ενώ γεννήθηκε με βάρος 2.800 κιλά και ύψος 14 εκ. Το παιδί παραμένει εκεί μέχρι να λυθεί η υπόθεση που προέκυψε με το Ίδρυμα.

Ποια είναι τα δεδομένα

Τα δεδομένα έχουν ως εξής: Η Μαρία, όσο φιλοξενείτο από το εν λόγω Ίδρυμα Προστασίας Παιδιού, είχε δεχθεί (όπως όλες οι γυναίκες εκεί) ψυχολογική/ψυχιατρική αξιολόγηση, η οποία βγήκε θετική, δηλαδή χωρίς κανένα πρόβλημα. Αφού γέννησε και όταν ήρθε η στιγμή να της φέρουν το μωρό στον θάλαμο, ενημερώθηκε πως υπάρχει γι' αυτήν εισαγγελική απόφαση πως δεν είναι κατάλληλη μητέρα, η οποία στηρίχθηκε σε γνωμάτευση πως έχει νοητική υστέρηση. Η γνωμάτευση αυτή δεν υπάρχει εγγράφως και είναι παντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΗ από τη γνωμάτευση που υπάρχει εγγράφως και που αποφαίνεται... θετική αξιολόγηση. Η εισαγγελική αυτή απόφαση βγήκε από εισαγγελέα, η οποία δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Εισαγγελία, έχει φύγει από την υπηρεσία χωρίς να είναι γνωστός ο λόγος, ενώ ούτε η απόφαση έχει βρεθεί ακόμα ως έγγραφο. Αυτό διαπιστώθηκε από την Μαρία, την αλληλέγγυα φίλη και τον δικηγόρο όταν πήγαν στην Εισαγγελία. Η παρούσα Εισαγγελέας όταν άκουσε την υπόθεση και στη συνέχεια είδε τα δεδομένα και στοιχεία, σοκαρίστηκε και δεν καταλάβαινε την λογική των αποφάσεων που δεν έχουν βρεθεί καν ακόμη εγγράφως. Κοινωνική λειτουργός επίσης ενημέρωσε την Μαρία πως εάν είχε δεχτεί να επιστρέψει στο Ίδρυμα -όπως της πρότειναν αφού της είπαν να ξεχάσει το παιδί της- και έμενε ως άπορη εκεί μετά την γέννα, το παιδί θα είχε κηρυχθεί -όπως αναφέραμε και πριν- εγκαταλελειμμένο. Συγκεκριμένα της είπε: "Ευτυχώς που δεν πήγες. Το παιδί θα είχε θεωρηθεί εγκαταλελειμμένο και αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσες να κάνεις ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!" Πώς όμως να θεωρηθεί ένα παιδί εγκαταλελειμμένο και τι συνεπάγεται αυτό νομικά;

Σύμφωνα με τον νόμο, όταν ένα παιδί βρίσκεται σε Ίδρυμα, είναι δυνατόν ύστερα από διάστημα τριών μηνών, και με ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ την υπογραφή του γονέα, να δοθεί για υιοθεσία. ΕΚΤΟΣ και εάν θεωρηθεί εγκαταλελειμμένο. Σε αυτή την περίπτωση, το Ίδρυμα μπορεί να το δώσει για υιοθεσία χωρίς να χρειαστεί ΚΑΜΙΑ υπογραφή γονέα.

Πώς, μπορεί να εγκαταλειφθεί ένα παιδί, εκτός από το να το εγκαταλείψει οικειοθελώς η μητέρα του μόνιμα λόγω αδυναμίας ή μη θέλησης να το μεγαλώσει; Μπορείς, αν είσαι λίγο πονηρός/ή, να οδηγήσεις την μητέρα στο να το εγκαταλείψει. Η ψυχολογική συνταγή -δυστυχώς- είναι γνωστή: Μειώνοντας την αυτοπεποίθησή της, χρησιμοποιώντας το παρελθόν της εναντίον της, εκμεταλλευόμενος/η την αδύναμη θέση στην οποία βρίσκεται, π.χ. το να μην έχει πού να μείνει, και οδηγώντας την σε φυγή. Είναι εύκολο να μένεις στους δρόμους για ένα μήνα και παραπάνω; Όχι βέβαια! Η Μαρία έχει την δύναμη να το κάνει, άλλη μητέρα θα την είχε;

Βοήθεια με... ψιλά γράμματα

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που τα δικαιώματα των γυναικών υποτίθεται ότι είναι απολύτως υπερασπίσιμα και θεωρούνται αυτονόητα. Σε μια εποχή που σε περίπτωση βιασμού, δεν θα πούμε εύκολα "έλα μωρέ, τα ήθελε", που σε περίπτωση κακοποίησης, δεν θα αφήσουμε την γυναίκα στο έλεος ή -ακόμη χειρότερα- σε κάποιο νοσοκομείο με την ζωή της να κινδυνεύει. Σε μια εποχή που έχουν ανοίξει γραμμές βοήθειας, καταγγελίας περιστατικών κ.λ.π. Στο πνεύμα της ίδιας εποχής, άνοιξαν δομές με την υποστήριξη του Κράτους, που δεν αποτελούν Ιδρύματα εγκλεισμού παιδιών, αλλά Κέντρα Προστασίας Παιδιών. Τα Ιδρύματα αυτά, υποτίθεται πως στηρίζουν τις μητέρες για να ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ τα παιδιά τους. Όχι για να τα αφήσουν! Τις καλούν να απευθυνθούν σε αυτά εάν είναι άπορες, εάν για ένα διάστημα δεν έχουν τα μέσα για να τα μεγαλώσουν, για να αφήσουν εκεί τα παιδιά τους μέχρι να σταθούν στα πόδια τους και να μπορέσουν να τα ζήσουν οι ίδιες.

Και πού τελικά καταλήγουμε πάλι με διάφορους μηχανισμούς και "τεχνικές"; Σε νομικές παγίδες, σε ψυχολογική πίεση και βία του στυλ "έλα τώρα που θα μεγαλώσεις και παιδί", σε απαξίωση, σε εκμετάλλευση της αδύναμης θέσης, στην οποία μπορεί να βρεθούν άνθρωποι σε κάποια/ες φάση/εις της ζωής τους εξαιτίας ανάλογων συνθηκών.

Οι πρακτικές αυτές μένουν πολύ εύκολα στο σκοτάδι και όσοι/ες τις γνωρίζουν μιλούν μεταξύ τους γι' αυτές αλλά όχι φυσικά ανοιχτά και δημόσια. Κι αυτό γιατί ποιος περιμένει από γυναίκες άπορες και αδύναμες να πάνε στην Εισαγγελία; Με αφορμή όμως την Οικονομική Κρίση και την δεινή θέση, στην οποία μπορούν να βρεθούν πολλοί άνθρωποι πλέον, οι πρακτικές αυτές αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία και έκταση! Ναι, η Μαρία βρέθηκε χωρίς πόρους γιατί έφυγε από το σπίτι της λόγω κακοποίησης. Εργαζόταν σε πρόχειρες δουλειές που έβρισκε εν μέσω Κρίσης, έως ότου έμεινε 2 μηνών έγκυος. Μετά δεν μπορούσε να εργάζεται και ιδιαίτερα σε καταπονητικές θέσεις. Έτσι, κατέφυγε στο Υπνωτήριο του Δήμου Αθηναίων. Εκεί γνώρισε τον παρόντα σύντροφό της. Εκείνος κατάγεται και μένει στην Λιβαδειά, δεν είχε ούτε εκείνος πόρους γιατί η σύνταξή του καθυστερούσε και όταν έπρεπε να έρθει στην Αθήνα, δεν μπορούσε να πληρώσει για να μείνει κάπου. Κοιμήθηκε και εκείνος στον Δήμο Αθηναίων. Έτσι γνωρίστηκαν.

Παραμύθι και Τραγωδία

Και ενώ εν μέσω Οικονομικής Κρίσης εκτυλίσσονται τόσο γλυκές ιστορίες, οι εφιαλτικές παραμένουν, αυξάνονται και μεγενθύνονται. Η Μαρία, όντας έγκυος, εμπιστεύθηκε ένα Ίδρυμα για να την φιλοξενήσει. Της εγγυήθηκε βοήθεια, στήριξη και έξοδο από αυτό με το μωρό της. Το αποτέλεσμα; Να έχει κριθεί εν αγνοία της ανίκανη και να μην μπορεί να κρατήσει το μωρό της στην αγκαλιά της όταν το γέννησε.
"Όλοι αυτοί οι άνθρωποι του Ιδρύματος, κοινωνικοί λειτουργοί, διοικητές, κ.λ.π. έκαναν Χριστούγεννα στο σπίτι τους. Εμένα με ρώτησαν πού έκανα; Με ρώτησαν;", μου είπε ανάμεσα στα υπόλοιπα.

Τώρα πρέπει και να πληρώσει!

Για αποκορύφωμα, και μετά την εξέταση της υπόθεσης από την Εισαγγελία, η Μαρία ενημερώθηκε από το Μαιευτήριο, πως εάν καταφέρει και πάρει το παιδί εκείνη, θα πρέπει να πληρώσει για τα έξοδα παραμονής του για ένα μήνα εκεί. Να πληρώσει μια -μέχρι πρότινος- άπορη, άνεργη γυναίκα έξοδα για την παραμονή του μωρού της στο μαιευτήριο, παραμονή για την οποία η ίδια δεν είχε ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανέναν έλεγχο, δεν επέλεξε ποτέ, δεν ήταν απαραίτητη λόγω της υγείας του παιδιού, αλλά έγινε λόγω νομικών κωλυμάτων!

Η σημερινή κατάσταση

Η σημερινή ημέρα βρίσκει την Μαρία να περιμένει την εισαγγελική απόφαση που θα της επιτρέψει να πάρει το παιδί της μαζί της από το Μαιευτήριο. "Χωρίς το παιδί μου δεν φεύγω! Έχω βγάλει χαλαζία στο ένα μου μάτι και μου λένε "γιατί δεν πας να το κοιτάξεις;" Δεν πάω να κοιτάξω τίποτα μέχρι να πάρω το παιδί μου!" (Ο χαλαζίας του ματιού της είναι όντως μεγάλης έκτασης, σε σημείο που στην αρχή νόμιζα ότι ήταν χτυπημένη. Δεν αποκλείεται να είναι ψυχογενής, λόγω της... ουκ ολίγης ψυχικής οδύνης που έχει υποστεί.). Η εισαγγελική απόφαση, λόγω των "γρήγορων" γραφειοκρατικών διαδικασιών της χώρας θα χρειαστεί ακόμη μία εβδομάδα για να βγει, μπορεί και δύο. Μέχρι τότε, η Μαρία θα μένει φιλοξενούμενη στον χώρο που της παρέχεται, ενώ συνήθως κυκλοφορεί χωρίς ούτε λεπτά του ευρώ στην τσέπη της. Γι' αυτό και με παρακάλεσε -ζητώντας μου ύστερα δεκάδες φορές συγνώμη- να αναφέρω για όποιον/α διαθέτει έστω και 1 ευρώ, αν θέλει να το προσφέρει. "Ακόμη και 50 λεπτά αν έχει κάποιος, ούτε καν ένα ευρώ, έστω για να έχω στην τσέπη μου, να πάρω κάτι αν χρειαστώ. Συγνώμη που στο ζητάω, συγνώμη, χίλια συγνώμη!" Δεν θυμάμαι κι εγώ πόσες φορές μου είπε συγνώμη μόνο και μόνο επειδή μου ζήτησε να το αναφέρω.

Επιπλέον, απευθύνουμε ανοιχτή έκκληση για παροχή ΕΡΓΑΣΙΑΣ! Όποιος ή όποια είναι σε θέση να προσφέρει στην Μαρία μια απλή δουλειά, για να μπορεί να βγάζει έστω και μέρος των εξόδων για τα παιδιά της, την έχει απελπισμένα ανάγκη! "Εννοείται ότι έχω ανάγκη και θέλω δουλειά", μου είχε πει στο τηλέφωνο, και συμπλήρωσε: "Δεν είπα να μου δίνουν χρήματα έτσι...". Η κατεπείγουσα όμως ανάγκη που αφορά τα καθημερινά έξοδα επιβίωσης, οδηγεί στην ΑΜΕΣΗ έκκληση που απευθύνουμε για έστω 1 ΕΥΡΩ ή λιγότερο!

Όποιος/α, λοιπόν, διαθέτει, παρά τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που όλοι ζούμε, 1 ευρώ για την Μαρία ή διαθέσιμη εργασία, παρακαλούμε να στείλει μήνυμα στο εξής προφίλ στο facebook: Anna Mi. Είναι της γυναίκας που άκουσε και βοήθησε αρχικά την Μαρία. Εκείνη θα σας φέρει σε επαφή με την ίδια την Μαρία, έτσι ώστε να της δώσετε τα χρήματα απευθείας και να συννενοηθείτε για την ενδεχόμενη εργασία. Μπορείτε επίσης να κάνετε σχετική ανάρτηση στο facebook γκρουπ και να σας φέρουμε σε επαφή: ΟΜΑΔΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ

Μιλήστε!

Επιπλέον, και χωρίς να έχουμε αναφέρει το όνομα του εν λόγω Ιδρύματος και Κέντρου... Προστασίας, είμαστε σίγουροι/ες πως όσες γυναίκες διαβάσουν το άρθρο αυτό και έχουν δεχθεί ποτέ τις υπηρεσίες του συγκεκριμένου Ιδρύματος, θα καταλάβουν ΑΜΕΣΑ για ποιο μιλάμε... Μιλήστε! Σπάστε τον φαύλο κύκλο του φόβου! Σας παροτρύνουμε να μιλήσετε ανοιχτά! Να πείτε τις ιστορίες σας, να διεκδικήσετε τα παιδιά σας! Μην υποκύπτετε άλλο στον εκφοβισμό και τον ψυχολογικό πόλεμο! Η ανθώπινη φύση τελικά βρίσκει πάντοτε τρόπους να δείχνει την πιο διεστραμμένη πλευρά της, υπάρχουμε όμως και πολλοί άνθρωποι που είμαστε πρόθυμοι/ες να σας ακούσουμε. Μιλήστε!

Κείμενο - Φωτογραφίες: Χρύσα Κουτρουμάνου, ειδική συνεργάτης του logiosermis.net