Φτάνουν πια τα παραμύθια...

Συνεχίζεται η κουβέντα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά, αν πρέπει ή όχι όλοι όσοι είμαστε «αριστεροί» να ψηφίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί πριν και πάνω από όλα πρέπει να είμαστε «δημοκράτες».  Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα σημαίνει ψήφος και στην «δημοκρατία», σύμφωνα με την λογική πολλών φίλων που υποστηρίζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Νομίζω όμως ότι είναι πολύ τραβηγμένο το επιχείρημα αυτό.

Ιδίως, όταν έχουν περάσει από την Βουλή τόσα παράνομα νομοσχέδια για ​την ​ εξυπηρέτηση των​ συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου (από το ξεπούλημα του Ελληνικού μέχρι την Digea και την αποπληρωμή των χρεών του Μεγάρου Μουσικής από τους φορολογούμενους).

Όταν ακόμα όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου είναι παράνομοι, αφού δεν προηγήθηκε η ψήφιση του μνημονίου από την πλειοψηφία των 180 βουλευτών όπως το Σύνταγμα επιτάσσει.

Από την ελληνική Βουλή έχει περάσει ​επίσης ​νόμος που επιτρέπει στον εκάστοτε υπουργό οικονομικών να διαπραγματεύεται τροποποιήσεις του μνημονίου όταν αυτό κρίνεται πως είναι απαραίτητο για την καλύτερη εφαρμογή των συμφωνιών χωρίς καν την υποχρέωση να ζητά την άδεια από το νομοθετικό όργανο της πολιτείας που είναι το κοινοβούλιο.

Το θυμάται αυτό κανείς; Οι εκ των προτέρων αθωώσεις –το ακαταλόγιστο δηλαδή των εγκλημάτων– των διοικητών οργανισμών και τραπεζών αποτελούν αλήθεια νόμους ενός «δημοκρατικού» κράτους που θα πρέπει να γίνουν σεβαστοί από την επόμενη κυβέρνηση;

Πού ήταν ο αγώνας των Αριστερών κοινοβουλευτικών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ), για να μην περάσουν όλες αυτές οι εκτροπές; Θα ήταν άραγε αντι-δημοκρατικό και έξω από την ηθική της αριστεράς, η αποχώρηση των βουλευτών από τις συνεδριάσεις αυτής της συγκεκριμένης Βουλής και η ρητή διαβεβαίωση όλων ότι το νομοθετικό έργο των Κουϊσλινγκ δεν πρόκειται να αναγνωριστεί ποτέ γιατί είναι παράνομο – έργο εξυπηρέτησης μαφιόζικων συμφερόντων – ή και αντισυνταγματικό;

​Θυμάται αλήθεια κανείς τις προειδοποιήσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση να μην τολμήσει να διορίσει νέο διοικητή στην ΤτΕ χωρίς την σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Θυμάται κανείς ότι ο κύριος Τσίπρας συναντήθηκε με τον Ντράγκι και (κατά τα λεγόμενα του) του έθεσε το θέμα;

Ο πρώην ΥΠΟΙΚ Γιάννης Στουρνάρας βολεύτηκε στην θέση του διοικητή της ΤτΕ και δέχτηκε λίγες μέρες νωρίτερα αντιπροσωπεία των καθηγητών του ΣΥΡΙΖΑ που του διαμαρτυρήθηκαν για τις γνωστές δηλώσεις Γεωργιάδη περί καταθέσεων.

Πριν λίγες μέρες, φωτογραφήθηκε μάλιστα και με τον πρόεδρο Τσίπρα -γελαστοί κι αμήχανοι και οι δύο είναι αλήθεια-, όταν ο τελευταίος ενημερώθηκε για τα stress test των τραπεζών.

Τελικά, την χώρα όλα τα χρόνια αυτά την κυβερνά ο Σαμαράς ή ο Ντράγκι;

Και μετά τις εκλογές θα αλλάξει άραγε ο πρωθυπουργός ή θα παραμείνει ο ίδιος; ​

Στην χώρα μας λειτουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης που επιδοτούνται από την ΕΕ. Εκεί μέσα στοιβάζονται άνθρωποι με μοναδικό κριτήριο τον χρώμα του δέρματος τους και την εθνικότητα τους.

Δεν θα έπρεπε η Αριστερά να ξεσηκώσει τα κοινοβούλια όλης της Ευρώπης και το ευρωκοινοβούλιο φυσικά, απαιτώντας την καταδίκη αυτής της φασιστικής και φρικτά ρατσιστικής μνημονιακής κυβέρνησης;

Διαβήματα βουλευτών στον Μεϊμαράκη και στα εγχώρια δικαστήρια είναι μονάχα για εσωτερική κατανάλωση και κινήσεις για την απόκτηση άλλοθι.

Έχουν δημοσιευτεί 49 -αν δεν κάνω λάθος- Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου από τον π…γερο της «δημοκρατίας» Κάρολο Παπούλια μέσα στα τελευταία χρόνια.

Όλα για να περάσουν σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, κατά παράβαση του Συντάγματος κι αυτά δεδομένου ότι δεν συνέτρεχαν ούτε λόγοι υψίστης εθνικής ανάγκης ούτε εθνικών διαστάσεων καταστροφής.

Σε μία τουλάχιστον εκ των περιπτώσεων (βλέπε ΕΡΤ), ο νόμος δεν ήρθε στην Βουλή προς ψήφιση μέσα στο διάστημα που προβλέπει ο νομοθέτης.

Ακούσατε εσείς κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς να καλεί τον πρόεδρο της δημοκρατίας σε παραίτηση όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί;

Τα ανώτατα δικαστήρια λειτουργούν ως παραρτήματα του Μαξίμου και ως λέσχες συντεχνιών του Μεσαίωνα, ταυτόχρονα.

Προσφυγές δικαστικών, καραβανάδων, μπάτσων και πανεπιστημιακών γίνονται δεκτές και ζητείται η αναδρομική επιστροφή εισοδημάτων που περικόπηκαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης.

Αντιθέτως, όλες οι προσφυγές των πληβείων έχουν πανηγυρικά απορριφθεί.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων η συμπεριφορά των δικαστικών αρχόντων είναι προκλητική· βλέπε πχ καθαρίστριες ΥΠΟΙΚ, όπου ανέχτηκαν την τσαμπουκαλίδικη παρανομία του ΥΠΟΙΚ μέχρι να εκδοθεί η οριστική απόφαση του Αρείου Πάγου για το θέμα.

Ακούσατε εσείς καμία καταγγελία για την ταξική και τουλάχιστον μη ανεξάρτητη από την κυβέρνηση λειτουργία της ελληνικής αριστεράς μέσα στο κοινοβούλιο, στο ευρωκοινοβούλιο, στα διεθνή forum και οργανώσεις; Γιατί;

Και θα το ξαναγράψω. Αν δεν είχαν κάνει καμία καταγγελία για την καταπάτηση των νόμων, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον εξευτελισμό των δημοκρατικών θεσμών αλλά απλά έπαιρναν το καπελάκι τους και πήγαιναν για ούζα στο Τουρκολίμανο δεν θα μπορούσα να τους πω λέξη.

Θα μου έλεγαν ότι δεν έδωσαν την απαραίτητη νομιμοποίηση στην κυβέρνηση των δοσίλογων. Τους άφησαν μονάχους στην Βουλή να ψηφίζουν τα εκτρώματα που έφτιαξαν, αυτοί και οι προστάτες τους.

Όμως, δεν φύγανε. Μείνανε μέσα κι είχαν «κοινοβουλευτικό διάλογο» με τον Άδωνη και τον Τσεκουράτο.

Και παρακαλώ πολύ, μην μου πείτε ότι ο αριστερά πρώτη πρέπει να σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Θα σας θυμίσω ότι καλείτε όλους εμάς τους «αριστερούς» που δεν θα ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ, να το κάνουμε για να «ξανάρθει η δημοκρατία στον τόπο»!

Οπότε, ας μην κουβεντιάσουμε άλλο την παραμύθα ότι «ένας αριστερός πρέπει να είναι πρώτα δημοκράτης και μετά αριστερός».

Δημοκράτης είσαι ή δεν είσαι. Δεν γίνεσαι ούτε κατά προτεραιότητα, ούτε επειδή ψηφίζεις κάποιο κόμμα. Είναι θέμα νοοτροπίας και, κυρίως, θέμα συμπεριφοράς.

Καμία λοιπόν ψήφος χαμένη. Όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να στηρίξουν ένα άλλο αριστερό κόμμα εκτός του ΣΥΡΙΖΑ ας το κάνουν.

Δεν χρειάζονται άλλοι συμβιβασμοί ούτε μας επιτρέπεται να εκβιαστούμε για μία ακόμα φορά.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

Αγαπητέ Ηλία, όπως είναι οι Έλληνες, είναι και η Αριστερά τους. Θα ήταν κάπως περίεργο να ήταν διαφορετική η ελληνική Αριστερά από τους Έλληνες. Πάντως, είναι η ακροδεξιά του Σαμαρά στην κυβέρνηση που δικαιώνει και δικαιολογεί όλους όσοι λένε πως ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφος στην Δημοκρατία. Σε όσα έγραψες, να προσθέσω πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ δεν τολμούν όχι να αποχωρήσουν από την Βουλή αλλά να μην πηγαίνουν στα χρεοκοπημένα και σάπια κανάλια των νταβατζήδων. Στριμώχνονται στα πάνελ και στα παράθυρα, γλείφοντας γελοία παπαγαλάκια. Καθόλου αριστερή στάση αυτή. Και οι απαντήσεις στο γιατί το κάνουν αυτό, δεν με έχουν πείσει καθόλου. Ηλία, να είσαι καλά. Εγώ μαζί σου.

pitsirikos.net