Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Economist τα βάζει με την «ηγέτιδα της Ευρωζώνης» Άνγκελα Μέρκελ. Σχεδόν όλα τα εξώφυλλα και τα editorial του τελευταίου μήνα, όχι απλά τη σαρκάζουν αλλά την κατακρίνουν, για την έλλειψη σφαιρικής αντίληψης στο θέμα της οικονομικής κρίσης.
Στα προηγούμενα τεύχη η Ευρώπη έμοιαζε με πλοίο που βούλιαζε, ενώ οι καπετάνιοι- επικεφαλής της ΕΕ, απλά κοιτούσαν τα νερά που έμπαιναν εκφράζοντας την ελπίδα να μη βουλιάξει!
Σε αυτό το τεύχος η Ευρώπη μοιάζει με ημιθανή παπαγάλο, που πάνω του κρέμεται ένας ορός με την ένδειξη του ευρωπαϊκού νομίσματος. Πιο πέρα η Μέρκελ με το γνωστό στωικό της ύφος αρνείται να δει την πραγματικότητα: «Απλά αναπαύεται…» λέει για τον παπαγάλο που ψυχορραγεί…
Στο βασικό άρθρο του το περιοδικό δε θέλει σε καμία περίπτωση να φανεί καθησυχαστικό. Το αντίθετο μάλιστα.
Με τίτλο «Το μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα του κόσμου», χαρακτηρίζει τον αποπληθωρισμό ως τελευταίο βρυχηθμό πριν την έκρηξη του ηφαιστείου που λέγεται Ευρωζώνη.
«Η παγκόσμια οικονομία δεν είναι σε καλή φόρμα. Μπορεί φαινομενικά τα οικονομικά νέα να είναι καλά σε Βρετανία και ΗΠΑ, αλλά η Ιαπωνία δίνει αγώνα ενώ και η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας είναι πολύ πιο αργή από το 2009.
Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της πρόκλησης απρόβλεπτων κινδύνων, όπως η επιδημία του Έμπολα.
Αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος (ακόμα και από τον Έμπολα) έρχεται από την ήπειρο της Ευρώπης», υπογραμμίζει ο αρθρογράφος, για να συνεχίσει σε ακόμα πιο ανησυχητικό τόνο.
«Τώρα που η ανάπτυξη της Γερμανίας έχει μείνει στάσιμη, η Ευρωζώνη είναι έτοιμη να περάσει την, τρίτη κατά σειρά, περίοδο ύφεσης μέσα σε έξι χρόνια…
Οι τιμές πέφτουν σε 8 ευρωπαϊκές χώρες ενώ ο πληθωρισμός της Ευρωζώνης υποχώρησε στο 0,3% – με προοπτική ακόμα μεγαλύτερης πτώσης το επόμενο έτος.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η ευρωπαϊκή ήπειρος –που διοχετεύει το 1/5 της παγκόσμιας παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών– κατευθύνεται πρόσω ολοταχώς στην παρατεταμένη στασιμότητα και τον αποπληθωρισμό.»
Επισημαίνει, μάλιστα, ότι η παρατεταμένη λιτότητα που έχει γονατίσει τη Νότια Ευρώπη, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους πολίτες για περισσότερη υπομονή -με κίνδυνο τη διάλυση της Ευρωζώνης, όπως λέει χαρακτηριστικά.
«Στις αρχές του ’90, σε κατάσταση αποπληθωρισμού είχε πέσει και η Ιαπωνία, ωστόσο οι συνέπειες δεν έγιναν ορατές ούτε στην κοινωνία ούτε επηρέασαν ιδιαίτερα το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Η Ευρωζώνη, όμως, έχει διαφορετικό βαθμό κινδύνου διότι -σε αντίθεση με την Ιαπωνία- δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση.
Από την Κίνα έως την Αμερική ο πληθωρισμός βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και συνεχίζει τη ελεύθερη πτώση. Σε αντίθεση με την Ιαπωνία, επίσης, της οποίας η κοινωνία είναι πιο στωική και ομογενοποιημένη, οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν άλλο να ανεχθούν περισσότερα «πέτρινα» χρόνια και πτωτικές τιμές…
Από τη στιγμή που τα χρέη συσσωρεύονται από την Ελλάδα μέχρι την Ιταλία, οι επενδυτές «θα ποντάρουν» στους λαϊκιστές πολιτικούς που είναι πιο δημοφιλείς, και αργά ή γρήγορα το ευρώ θα καταρρεύσει…»
Και συνεχίζει στην ίδια γραμμή σκέψης: «Αν και πολλοί Ευρωπαίοι- ιδιαίτερα οι Γερμανοί-μεγάλωσαν με το φόβο του πληθωρισμού, ο αποπληθωρισμός είναι ακόμα πιο αδυσώπητος. Εάν ο κόσμος, οι καταναλωτές, δεν ξοδεύουν περιμένοντας να πέσουν οι τιμές, η ζήτηση πέφτει και τα επισφαλή δάνεια αυξάνονται.
Αυτό ακριβώς έγινε στις αρχές του ’30 στη Γερμανία, εποχή της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης».
Ο αρθρογράφος του βασικού άρθρου του βρετανικού οικονομικού περιοδικού επιμένει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουν τα ευρωπαϊκά κράτη περισσότερο από τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.
«Η Ευρώπη έχει πολλές λανθάνουσες αδυναμίες που ξεκινούν από το δημογραφικό πρόβλημα μέχρι τα τεράστια χρέη και το «αρτηριοσκληρωτικό» εργατικό δυναμικό. ’Εχει κάνει, επίσης, πολλά λάθη τακτικής.
Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία για χρόνια απέφευγαν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η Ευρωζώνη είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στον αποπληθωρισμό εξαιτίας της εμμονής της Γερμανίας για δημοσιονομική προσαρμογή αυστηρής λιτότητας και της δειλίας της ΕΚΤ.
Ακόμα και στο «παρά πέντε» η Γερμανία παραμένει εμμονική με τη μείωση του ελλείμματος με τον ίδιο τρόπο για όλα τα κράτη, και καθολικά αντίθετη με οποιαδήποτε πρωτοβουλία της ΕΚΤ να διευκολύνει το σύστημα, φέρνοντας σε προφανή απόγνωση τον Ντράγκι..»
Για να ενδυναμώσει το επιχείρημά του ο αρθρογράφος κάνει ιδιαίτερη μνεία στην περίπτωση της Ελλάδας:
«Στην Ελλάδα οι αποδόσεις των ομολόγων αυξήθηκαν κατακόρυφα, όπως και η δημοτικότητα του αριστερού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια στιγμή Γαλλία και Γερμανία ανταλλάσουν ρητορικά χτυπήματα με αφορμή το νέο σχέδιο προϋπολογισμού που πρέπει να παραδώσει το Παρίσι..»
Μεταξύ των λύσεων που προτείνει ο Economist για να σταματήσει η Ευρώπη να είναι «αυτοκαταστροφική», είναι να επιτραπεί στην ΕΚΤ να αγοράζει κρατικά ομόλογα, η Γερμανία να αφήσει την Ιταλία και τη Γαλλία να χαλαρώσουν τους εξαντλητικούς ρυθμούς δημοσιονομικής προσαρμογής και να δοθεί χρήμα και έμφαση στις υποδομές εντός της γερμανικής επικράτειας.
Δε φαίνεται, όμως, και πολύ αισιόδοξος καθώς -όπως προβλέπει- «η κυρία Μέρκελ και οι Γερμανοί φαίνονται προετοιμασμένοι να λάβουν μέτρα μόνο όταν το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα φτάσει στο χείλος της καταστροφής.»
Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι δεν αντέχουν άλλο με την ανεργία στους νέους να ξεπερνά το 40% σε Ιταλία Ισπανία και Ελλάδα…
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.