Μήπως με έναν ενιαίο φορολογικό συντελεστή για όλους επι των καθαρών εσόδων λυνόταν το πρόβλημα της φοροδιαφυγής;

Αν τα φυσικά πρόσωπα και τα νοικοκυριά, χαρακτηρίζονταν φορολογικά ως οικονομικές μονάδες, όπως οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες αυτό θα σήμαινε το εξής:

Όλοι ανεξαιρέτως θα φορολογούνταν στα καθαρά τους έσοδα, δηλαδή μετά την αφαίρεση των παντός είδους εξόδων και φόρων, όπως γίνεται και με τις επιχειρήσεις.

Ταυτόχρονα να υπάρχει μοναδικός ενιαίος φορολογικός συντελεστής τόσο για το άμεσο φόρο εισοδήματος όσο και για τον έμμεσο φόρο κατανάλωσης (ΦΠΑ).

Η τεχνική αυτή έχει το πλεονέκτημα, ότι εξαφανίζεται αυτόματα η φοροδιαφυγή, καθόσον η ίδια η αγορά αυτοελέγχεται και ταυτόχρονα πέφτει η φορολογία εισοδήματος κατακόρυφα στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα και γίνεται αυτόματη αναδιανομή του πλούτου από τις πλουσιότερες τάξεις προς τις φτωχότερες.

Όταν λοιπόν ξέρεις πως αν δεν πάρεις απόδειξη θα πληρώσεις εσύ το φόρο του πωλητή, τότε θα ζητήσεις αναγκαστικά απόδειξη. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως έχουμε έναν ενιαίο φορολογικό συντελεστή (για ΦΠΑ και εισόδημα) 15%. 

Ας υποθέσουμε ακόμα ότι κάνεις μια αγορά προϊόντος ή υπηρεσίας αξίας μαζί με τον ΦΠΑ 100. 

Με τα 100 που καταβάλεις πληρώνεις και ΦΠΑ 15. Αν πάρεις απόδειξη, τότε θα εκπέσεις από το εισόδημά σου 100 και δεν θα ξαναπληρώσεις 15. Αν όμως δεν πάρεις απόδειξη, τότε θα πληρώσεις μιά φορά 15 στον φοροφυγάδα πωλητή και επιπλεόν 15 ως φόρο εισοδήματος, αφού δεν θα μπορείς να εκπέσεις τα 100 χωρίς απόδειξη. Επομένως, τόσο εσένα θα σε συμφέρει να πάρεις απόδειξη, όσο κα ο πωλητής θα γνωρίζει ότι πρέπει να εκδώσει άνευ άλλου απόδειξη.

Φυσικά για να λειτουργήσει ολοκληρωτικά το σύστημα, θα πρέπει να υπάρχει πλήρης αφαίρεση των εξόδων, από την αγορά μιας τσίχλας, μέχρι την αγορά ενός ακινήτου ή αεροπλάνου ή πλοίου. Μόνο τότε μπορεί να ελεγχθεί μέχρι το και το τελευταίο ευρώ. 

Πέτρος Χασάπης