Ιθάκη είναι η οικογένεια, η δημοκρατία, η ελευθερία, η εθνική ανεξαρτησία και η ανένδοτη φιλοπατρία!

Την πορεία του πολιτικού πολιτισμού μπορεί κανείς –εάν δεν φορεί ιδεολογικές παρωπίδες, εάν δεν είναι βλάκας, εάν έχει στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις και εάν δεν είναι χρήσιμος ηλίθιος ή προπαγανδιστής των ηγεμόνων– να την περιγράψει αντικειμενικά σε μερικές μόνο γραμμές.

Την εποχή της βαρβαρότητας ακολούθησε η εποχή του Πολιτικού πολιτισμού. Οι άνθρωποι συγκροτήθηκαν σε ομάδες (φατρίες, φυλές, πόλεις, αυτοκρατορίες, έθνη, κοσμοσυστήματα και μετά τον 18ο αιώνα σε κράτη όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Κορύφωση της Δημοκρατίας ως Ελευθερίας στην κλασική εποχή και διασπορά του πολιτισμού αυτού πανταχόθεν από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους επιγόνους του. Ανοδική ήταν η φορά κίνησης μέσα στην απέραντη και ανθρωποκεντρική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχαμε μέχρι το 1204. Άντεξε εν τούτοις η Οικουμένη το Ρωμαιοκαθολικό θεοκρατικό πλήγμα κατά του ανθρωποκεντρικού πολιτικού πολιτισμού. Η Βασιλεύουσα Πόλη και κυρίως η πανίσχυρη ανθρωπολογία της άντεξε δυόμιση ακόμη αιώνες, μέχρι και την κατάληψη από τους μωαμεθανούς. Βασικά, η εξόντωση των ιστορικών εθνών και η εθνοκάθαρση κατά όσων επέζησαν συντελέστηκε το 1922,

Στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική, πολλές οι φιλότιμες προσπάθειες να αντιγράψουν κάποιοι την κλασική εποχή (την Βυζαντινή Οικουμένη δεν την ήξεραν και συνεχίζουν να μην την ξέρουν). Οι μοντερνιστικές δυνάμεις όχι μόνο πιθήκισαν την κλασική εποχή αλλά η νοηματοδότηση της πολιτικής αμιγώς με όρους ισχύος οδήγησε στο φρικτό φαινόμενο της αποικιοκρατίας, της καταλήστευσης του πλανήτη και στην καταστολή των μεγάλων ιστορικών εθνών και πολιτισμών. Παρενθετικά και μονολεκτικά μπορεί κανείς να πει ότι κάτω από τα εποικοδομήματα των μοντερνιστικών κρατών τα έθνη ποτέ δεν έπαυσαν να συγκροτούνται, να αυτοθεσμίζονται ανθρωπολογικά και να αναζητούν Πολιτικό γεγονός συμβατό με την κοινωνική ετερότητα κάθε έθνους.

Οι απελευθερωτικοί αγώνες δημιούργησαν διακόσια κράτη πλην εγκλωβίστηκαν στον επίπλαστο και τεχνητό Ψυχρό Πόλεμο. Συμβολικά μετά το 1990, αποδεσμεύτηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν, πλέον, πολιτική συγκρότηση σύμφωνα με την κοινωνική ετερότητα μιας εκάστης συλλογικότητας. Η δε ανελέητη σύγκρουση πολλών πλέον μεγάλων δυνάμεων στις περιφέρειες του πλανήτη, δυστυχώς, βεβαία και ασυγκράτητη.

Χάος, δηλαδή, για πολλές επερχόμενες δεκαετίες. Κάποιοι βέβαια μουρμουρούν ακόμη διεθνιστικές και κοσμοπολίτικες αφέλειες και ασυναρτησίες. Η Οδύσσεια συνεχίζεται. 

Το καράβι θα είναι στέρεο και το πλησίασμα της Ιθάκης σίγουρο, για εκείνες τις κοινωνίες που θα εδράσουν την πολιτική τους ύπαρξη στις οικείες εθνικές κοσμοθεωρίες, θα συγκροτήσουν Πολιτεία στέρεη και δυνατή να επιβάλει κόστος σε κάθε έξωθεν απειλή, θα αντιστέκονται στους ηγεμονισμούς και θα θεωρούν την Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Εθνική Ανεξαρτησία θέσφατα και έσχατες λογικές.

ΙΘΑΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Η ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΤΗ ΚΑΙ ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΟ ΜΕΣΟ.

Όπως στρώσεις κοιμάσαι, έγραψε ο Κονδύλης στην τελευταία παράγραφο ενός από τα πολύ σημαντικά του έργα. Έτσι είναι!

Παναγιώτης Ήφαιστος