Το υπουργείο Οικονομικών, λέει, σχεδιάζει να προχωρήσει άμεσα σε νέαρύθμιση, με την οποία θα δίνεται η δυνατότητα σε όσους έχουν λεφτά στο «σεντούκι», να τα εμφανίσουν και πληρώνοντας ένα πέναλτι να τα «καθαρίζουν».
Όπερ σημαίνει να τα επισημοποιούν. Πρόκειται για μια τακτική που τη χρησιμοποιούν, κατά καιρούς, όλα τα ευνομούμενα κράτη, σε δύσκολες φάσεις.
Για παράδειγμα, η Ιταλία, προ 4ετίας περίπου, δι αυτής της οδού, είχε δει να επιστρέφουν στις τραπεζικές καταθέσεις περί τα 80 δισ ευρώ. Ήταν την κρίσιμη στιγμή που η Ρώμη, αντιλαμβανόμενη το μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά της, εξέδωσε το νόμο περί επιστροφής και μαζί έδωσε τέτοιο boost στην αγορά της που ξόρκισε το φάντασμα του προγράμματος που της ετοίμαζαν οι Βρυξέλλες.
Η Ελλάδα, λοιπόν, ετοιμάζεται τώρα να κάνει το ίδιο. Το πρόβλημα είναι ότι και στο παρελθόν το ξανά - επιχείρησε, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε. Για παράδειγμα, το είχε προσπαθήσει ο Γ. Αλογοσκούφης, ως υπουργός Οικονομίας του Κ. Καραμανλή, αλλά και ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ως υπουργός Οικονομικών του Γ. Παπανδρέου. Και στις δύο περιπτώσεις, η προσπάθεια είχε στεφθεί από απόλυτη ...αποτυχία.
Το ερώτημα, που προκύπτει, εύλογο: Γιατί η Ρώμη πέτυχε εκεί όπου η Αθήνα απέτυχε; Για έναν απλό λόγο: Οι Ιταλοί έχουν μάθει να εμπιστεύονται την κυβέρνηση τους. Προφανώς επειδή δεν τους έχει δώσει δικαιώματα να μην το κάνουν. Στην περίπτωση μας, από τη στιγμή που η ιταλική κυβέρνηση είπε ότι κανείς ποτέ δεν θα αναζητήσει τις πηγές αυτών των κεφαλαίων (σσ: που επιστρέφουν), την εμπιστεύτηκαν και έτρεξαν για να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία.
Στην περίπτωση της ελληνικής κυβέρνησης, όμως, όποτε τέθηκε θέμα εμπιστοσύνης, το δημόσιο αποδείχθηκε μέγας «ρίχτης». Κι αφού στο παρελθόν δεν κράτησε το λόγο του, ποιος εγγυάται ότι θα το κάνει τώρα. Γι' αυτό και όποτε λέει ότι θα δώσει άφεση αμαρτιών, όλοι στους οποίους απευθύνεται, λένε: «Για κανά δύο μήνες. Μετά θα στείλει το ΣΔΟΕ». Γι' αυτό και κανείς δεν ανταποκρίνεται σε τέτοιου είδους προσκλήσεις. Και γι' αυτό η ιστορία έχει από την αρχή "λύκο"...
Ο Τειρεσίας
Για παράδειγμα, η Ιταλία, προ 4ετίας περίπου, δι αυτής της οδού, είχε δει να επιστρέφουν στις τραπεζικές καταθέσεις περί τα 80 δισ ευρώ. Ήταν την κρίσιμη στιγμή που η Ρώμη, αντιλαμβανόμενη το μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά της, εξέδωσε το νόμο περί επιστροφής και μαζί έδωσε τέτοιο boost στην αγορά της που ξόρκισε το φάντασμα του προγράμματος που της ετοίμαζαν οι Βρυξέλλες.
Η Ελλάδα, λοιπόν, ετοιμάζεται τώρα να κάνει το ίδιο. Το πρόβλημα είναι ότι και στο παρελθόν το ξανά - επιχείρησε, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε. Για παράδειγμα, το είχε προσπαθήσει ο Γ. Αλογοσκούφης, ως υπουργός Οικονομίας του Κ. Καραμανλή, αλλά και ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ως υπουργός Οικονομικών του Γ. Παπανδρέου. Και στις δύο περιπτώσεις, η προσπάθεια είχε στεφθεί από απόλυτη ...αποτυχία.
Το ερώτημα, που προκύπτει, εύλογο: Γιατί η Ρώμη πέτυχε εκεί όπου η Αθήνα απέτυχε; Για έναν απλό λόγο: Οι Ιταλοί έχουν μάθει να εμπιστεύονται την κυβέρνηση τους. Προφανώς επειδή δεν τους έχει δώσει δικαιώματα να μην το κάνουν. Στην περίπτωση μας, από τη στιγμή που η ιταλική κυβέρνηση είπε ότι κανείς ποτέ δεν θα αναζητήσει τις πηγές αυτών των κεφαλαίων (σσ: που επιστρέφουν), την εμπιστεύτηκαν και έτρεξαν για να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία.
Στην περίπτωση της ελληνικής κυβέρνησης, όμως, όποτε τέθηκε θέμα εμπιστοσύνης, το δημόσιο αποδείχθηκε μέγας «ρίχτης». Κι αφού στο παρελθόν δεν κράτησε το λόγο του, ποιος εγγυάται ότι θα το κάνει τώρα. Γι' αυτό και όποτε λέει ότι θα δώσει άφεση αμαρτιών, όλοι στους οποίους απευθύνεται, λένε: «Για κανά δύο μήνες. Μετά θα στείλει το ΣΔΟΕ». Γι' αυτό και κανείς δεν ανταποκρίνεται σε τέτοιου είδους προσκλήσεις. Και γι' αυτό η ιστορία έχει από την αρχή "λύκο"...
Ο Τειρεσίας
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.