Select Menu

Η Ελλάδα παρότι μαζί με την Φιλανδία έχει τα υψηλότερα αποθέματα νερού στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα λειψυδρίας. 

Τα προβλήματα οφείλονται κυρίως στην ανυπαρξία ενιαίας διαχείρισης υδάτων από το ελληνικό κράτος, αλλά και από την έλλειψη εφαρμογής απλών, αλλά ουσιαστικών έργων για την λύση στην επάρκεια υδάτων για το πόσιμο νερό, τις καλλιέργειες, αλλά και τις όποιες άλλες χρήσεις.

Στην Ηρακλειά έγινε μια πρωτοποριακή ελληνική μονάδα αφαλάτωσης η οποία παρότι κόστισε πανάκριβα, ήρθε αντιμέτωπη με το ελληνικό Δημόσιο και έφθασε να εγκαταλειφθεί και να καταλήξουν στην απόφαση η μονάδα να μεταφερθεί στην Αφρική.

Ο προϋπολογισμός του έργου στην Ηρακλειά έφτασε τα 2,8 εκατ. ευρώ, ενώ υπήρχε η πρόβλεψη το κόστος για τις επόμενες αντίστοιχες κατασκευές αφαλάτωσης να μην ξεπεράσει τα 700.000 ευρώ.

Η μονάδα είναι ενεργειακά αυτόνομη και η βασική της λειτουργία είναι με την τεχνολογία της αντίστροφης ώσμωσης με τέτοιο τρόπο, ώστε να μειωθούν τα φαινόμενα των επικαθίσεων στις μεμβράνες αφαλάτωσης, να επιτευχθεί υψηλός βαθμός απόδοσης (η συγκεκριμένη μονάδα μπορεί να αποδώσει περίπου 70 κυβικά νερό την ημέρα – αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες περίπου 300 ατόμων) και να μη χρησιμοποιηθεί κάποιας μορφής χημική επεξεργασία, η οποία θα διόγκωνε το κόστος συντήρησης.

Ωστόσο η πιλοτική της λειτουργία δεν άργησε να φθάσει σε «ναυάγιο» και πλέον παίρνει τον δρόμο για άλλες χώρες, αφού στην Ελλάδα όπως συνήθως ξεκινάμε (όταν ξεκινάμε) εντυπωσιακά και συνήθως καταλήγουμε σε μία αποτυχία.

Η Ηρακλειά αποτέλεσε ένα ακόμα δείγμα ανικανότητας του ελληνικού κράτους, εκτός ίσως εάν υπήρξαν άλλα κίνητρα όπως πολλές φορές έχει συμβεί σε άλλες ελληνικές δημιουργίες.

Ωστόσο υπάρχουν λύσεις μόνιμες με μικρό κόστος, χωρίς να βρίσκονται ποντισμένες στο θαλάσσιο περιβάλλον, χρησιμοποιούν τις δυνάμεις της φύσης και δεν επιβαρύνουν καθόλου την θάλασσα. Παράλληλα δημιουργούν επιπλέον θέσεις εργασίας μέσα από την πώληση παραγώγων της αφαλάτωσης θαλασσινού νερού.

Στην Ηρακλειά, όπως και σε κάθε άλλη περιοχή της Ελλάδας θα μπορούσε και θα πρέπει να γίνει ένα κυκλικό σύστημα αφαλάτωσης νερού όπου το θαλασσινό νερό να αντλείται από την βαθιά θάλασσα, με αντλίες θα μεταφέρεται στο επιθυμητό υψόμετρο, όπου ένα μέρος θα πηγαίνει με την φυσική βαρύτητα στις υδροτουρμπίνες για παραγωγή ενέργειας και στη συνέχεια στην θάλασσα και ένα άλλο μέρος θα πηγαίνει σε φυσικές ηλιοδεξαμές (προσανατολισμένες στον νοτιά και στο επάνω μέρος καλυμένο με γυαλί, το οποίο θα έχει κλίση 19 μοίρες) όπου θα υπάρχει η φυσική εξάτμιση του θαλασσινού νερού, θα ανεβαίνει στο γυαλί, θα γλιστράει προς το εσωτερικό κανάλι της ηλιοδεξαμενής και θα αποθηκεύεται σαν πόσιμο νερό σε άλλες δεξαμενές απόλυτα υγιές προς πόση.

Το δε αλάτι που θα επικάθεται στη βάση των ηλιοδεξαμενών, θα πωλείται στο εμπόριο σαν φυσικό αφιλτράριστο αλάτι με τις μοναδικές ιδιότητες του φυσικού αλατιού. Αλάτι στην θάλασσα δεν θα διοχετεύεται και δεν θα επιβαρύνει το θαλάσσιο περιβάλλον.

Η δε παραγωγή ρεύματος από τις υδροτουρμπίνες, μέρος αυτής θα χρησιμοποιείται για την μεταφορά του θαλασσινού νερού στο επιθυμητό υψόμετρο και η υπόλοιπη ενέργεια θα πηγαίνει για τοπική κατανάλωση ή θα διαχέεται στο δίκτυο της ΔΕΗ.

Δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν επιπλέον δυνατότητες από την πλεονάζουσα ενέργεια, όπως η παραγωγή υδρογόνου ή η χρήση για βιολογικούς καθαρισμούς οι οποίοι δεν μοιάζουν με τους συμβατικούς, λειτουργούν με ηλεκτρόλυση, δεν βγάζουν λυματολάσπη, ούτε μυρωδιές και χρειάζονται μόνο το 20% των δεξαμενών που απαιτούνται από τους συμβατικούς βιολογικούς καθαρισμούς. Το παραγόμενο νερό από αυτούς τους βιολογικούς καθαρισμούς με ηλεκτρόλυση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις καλλιέργειες. Μία τέτοια μονάδα ήδη λειτουργία με επιτυχία εδώ και πολλά χρόνια στον δήμο Αρμενών στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Η παραπάνω μονάδα φυσικής αφαλάτωσης θαλασσινού νερού εκτός από τις επιπλέον παραμέτρους, είναι φθηνή, δεν επιβαρύνει το περιβάλλον και ταιριάζει απόλυτα και στο ελληνικό περιβάλλον.

Στην Ελβετία για παράδειγμα όπου δεν έχουν θαλασσινό νερό αγοράζουν από την Γαλλία ρεύμα κατά τις βραδυνές ώρες όπου το κόστος ρεύματος είναι αρκετά φθηνό σε σχέση με την ημέρα, το ανεβάζουν σε υψόμετρο σε λιμνοδεξαμενές και στην συνέχεια κατά την διάρκεια της ημέρας το αφήνουν να πέσει με φυσική ροή σε υδροτουρμπίνες, παράγουν ρεύμα και το ξαναπουλάνε στην Γαλλία κατά την διάρκεια της ημέρας με πολύ υψηλότερη τιμή από την αγορά του.

Στην Ελλάδα η εφαρμογή της φυσικής αφαλάτωσης, παράλληλα με τις πρόσθετες δυνατότητες που μπορεί να παρέχει είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί. Η Ελλάδα είναι απαραίτητο να αποκτήσει ενιαία διαχείριση υδάτων, αλλά και να εκμεταλλευθεί το τεράστιο μήκος ακτογραμμών που διαθέτει.

Το πείραμα στην Ηρακλειά απέτυχε όχι γιατί ήταν προβληματική η κατασκευή της, αλλά κυρίως γιατί το ελληνικό κράτος συμπεριφέρεται επιπόλαια και η μονάδα αυτή είχε κάποιες απλές ιδιαιτερότητες. Και αυτή η επιπολαιότητα όταν συμβαίνει για πάρα πολλές δεκαετίες, μας δίνει το δικαίωμα να σκεφτόμαστε ότι είναι σκόπιμο. Η Ελλάδα δυστυχώς δεν μπορεί εύκολα και απλά να παράγει προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Μπορεί όμως να διαπρέψει από την πρωτογενή φάση σε τρεις τομείς. Και αυτοί οι τομείς είναι η ενέργεια, η γεωργοκτηνοτροφία και ο τουρισμός.

Η φυσική αφαλάτωση είναι μέρος των δυνατοτήτων που μπορεί εύκολα η Ελλάδα να πραγματοποιήσεις. Είναι θέμα πολιτικής απόφασης και μόνο.

Βασίλης Ευθυμιόπουλος

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top