Αν εννοεί ο αρθρογράφος, ότι οι έλληνες έχουν καταστεί τόσο ηλίθιοι ώστε να μην αντιλαμβάνονται πότε ένα έγγραφο είναι πλαστό και πότε είναι ψεύτικο κατά το περιεχόμενό του, μάλλον κάνει λάθος.
Οι έλληνες σήμερα, (πτυχιούχοι και μη, που δεν έχουν δουλειά ή αμοιβές ή προσδοκίες) ξέρουν τί είναι ψέμμα.
Γιατί η επιτυχία των μέτρων της κυβέρνησης και η ανάκαμψη της οικονομίας που κάθε τόσο διακηρύσσεται (μήπως και το πιστέψουμε), δεν έχουν το αποτέλεσμα που θα έπρεπε να έχουν (αν ήσαν πραγματικά). Στην ουσία, δεν υπάρχει καμμία βελτίωση και δεν αναμένεται καμμία ανάπτυξη, αν εξακολουθήσουμε να πορευόμαστε με αυτούς τους ρυθμούς, με αυτές τις πολιτικές και με αυτές τις προσποιήσεις.
Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό μας είναι η Οδύσσεια προσαρμοστικότητα και η ευελιξία. Αυτή η ικανότητα μας έχει σώσει πολλές φορές. Αλλά και η Αιάντεια αλαζονία, υπεροψία, ο ναρκισισμός. Αυτό το ελάττωμα, πολλές φορές μας έχει κάνει να «βλέπουμε τον ίσκιο μας το πρωί» και να νομίζουμε πως είμαστε τεράστιοι, κι όταν έρχεται το μεσημέρι (η πραγματικότητα) διαπιστώνουμε πως αυτό δεν είναι αλήθεια.
Το ζήτημα λοιπόν κ. αρθρογράφε δεν είναι ότι η κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται τα προφανή. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Άλλος είναι αυτός που δεν αντιλαμβάνεται τα προφανή: to syllabus των σχετικών «μαθημάτων» που παραδίδει κάθε μέρα η ηγεσία της χώρας, έχει αντιφατικό περιεχόμενο. Αυτό το μάθημα μαθαίνουμε εδώ και καιρό! Ετσι λοιπόν, η κοινωνία, μιμούμενη την εξουσία, δείχνει ότι έμαθε καλά το μάθημά της.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν οι έλληνες είναι σχιζοφρενείς ή όχι. Το πρόβλημα είναι μήπως κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν σχιζοφρενείς; Και μη μου προβάλλετε ενστάσεις περί συνομωσιολογίας!
Ας θυμηθούμε:
Οι πολιτικοί μας εξαγγέλλουν προγράμματα που θα εφαρμόσουν (και συνεργασίες που θα έχουν, καθώς και τιμωρίες που θα επιβάλλουν) εάν αναδειχθούν στην εξουσία, και άμα της αναδείξει τους εφαρμόζουν ακριβώς τα αντίθετα.
Η Βουλή μας -προς διόρθωσιν της αχρειότητας που επικρατεί στα πανεπιστήμια- ψηφίζει για την Παιδεία ένα νόμο (με 257 ψήφους επί 300 βουλευτών, τί ομοψυχία!). Και αμέσως μετά, η πολιτεία δια του (και πανεπιστημιακού, έστω και τέως) υπουργού της, εισηγείται την κατάργηση πολλών εκ των- ασμένως γενομένων δεκτών και -ψηφισθέτων μέτρων.
Τα δικαστήρια εκδίδουν αποφάσεις και ο υπουργός αποφαίνεται: Δεν πάνε να λένε τα Δικαστήρια!....
Οι τραπεζίτες χαρίζουνε δάνεια σε κόμματα και άλλους φορείς και η βουλή νομοθετεί ότι δεν θα λογοδοτούν (οι γαλαντόμοι δωρητές των καταθέσεών μας) για όσα δάνεια έδωσαν χαριστικά και παράνομα!....
Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις, των οποίων τις ζημίες (ή την επιδίωξη και επίτευξη υψηλότερου και αφορολόγητου κέρδους) επωμίζεται ο λαός, και αυτό μάλιστα προβλέπεται με πρόσφατο νόμο που ψηφίζουν οι «εκπρόσωποι του λαού», καταχρώμενοι ασφαλώς την εξουσία που έλαβαν!
Χρειάζονται παράδείγματα;
Όχι κ. διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Όταν κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας, θα δούμε ότι οι ευθύνες καταλογίζονται κατά το ανάλογο -στον καθένα μας- μέτρο. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να επιβιώσει, στον πανικό του, κάνει και λάθη και ατοπήματα. Ασφαλώς δεν πρέπει να κάνει εγκλήματα.
Αλλά, όταν η καρεκλοκένταυρη και αναποτελεσματική εξουσία -μόνο και μόνο για την επιβίωσή της- αναιρεί τους κανόνες της Δημοκρατίας, της χρηστότητας, της δικαιοσύνης, της διαφάνειας, της αρχής της εμπιστοσύνης του πολίτη προς την Πολιτεία, της αρχής της αντιπροσωπευτικότητας, κλπ., τότε τί κανει αυτή η εξουσία;
Μάλλον άλλος θα έπρεπε να είναι το αντικείμενο της κριτικής σας...
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.