Μάθε να Είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ

Απεκρίθη εκ παλαιοτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν εόν και δεξιώτερον και ευηθείης ηλιθίου απηλλαγμένον μάλλον.

μτφρ: Ξεχώρισε από παλιά το Ελληνικό έθνος από τους βαρβάρους όντας πιο ικανό και περισσότερο απαλλαγμένο από την ηλιθιότητα.

Κυριακή απόγευμα, αγναντεύοντας την θάλασσα, καθώς το πανέμορφο πορτοκαλί χρώμα του ήλιου, στην δύση του, την χαϊδεύει και γαληνεύει την επιφάνειά της αλλά και την ψυχή μου.
Η στιγμή με βρίσκει να "περπατώ" μέσα στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, το νέο μοντέρνο μέσο ενημέρωσης αλλά και ανταλλαγής απόψεων. Η νέα "αγορά των Αθηναίων".

Μέσα στο "ξεφύλλισμα" αυτών των σελίδων, βλέπω παντού "Έλληνες" έτοιμους να "πολεμήσουν" τον αόρατο εχθρό, διψασμένοι για αίμα, μίσος και απέχθεια για τους βάρβαρους, για όσους δεν συμφωνούν, δεν δέχονται τα πιστεύω τους.

Ειλικρινά μου ήρθαν δύο συναισθήματα ταυτόχρονα, μπερδεμένα, αγκαλιασμένα να πολτοποιούν το μυαλό μου και την λογική μου. Να κλαίω ή να γελάω; Να πετάξω το λάπτοπ από το μπαλκόνι ή να βγάλω κι εγώ το θυμό μου για αυτό που λέει παραπάνω ο Αριστοτέλης; Ηλιθιότητα!

Στην σημερινή νεο-ελλάδα, ο νεο-έλληνας πιστεύει ότι αξίζει τον τίτλο όταν, φτιάχνει σελίδες με χολιγουντιανές φωτόδιαφημίζοντας τους ηθοποιούς που παρίσταναν τον Αχιλλέα και τον Λεωνίδα. Όταν ντύνεται με χλαμύδες, ασπίδες, περικεφαλαίες και φωτογραφίζεται στον καθρέφτη του, ζώντας την στιγμιαία του ματαιοδοξία και ηλιθιότητα. Όταν ψάχνει στο ίντερνετ και αντιγράφει από όπου βρει, χωρίς να διαβάσει, χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό που αντιγράφει, ρητά μεγάλων σοφών της αρχαίας Ελλάδας με ασυνάρτητες κατά το δοκούν μεταφράσεις και τρέχει να τις βάλει στην σελίδα του, νιώθοντας να παίρνει και αυτός λίγο από την δόξα των αρχαίων.

Πόση ματαιότητα, πόση φαυλότητα;;

Στην σημερινή νεο-ελλάδα επίσης, ο νεο-έλληνας πιστεύει ότι αξίζει τον τίτλο όταν, οραματίζεται να προσκυνήσει στην Αγ. Σοφιά και ζει στην φαντασία του το Μεγάλο Βυζάντιο. Όταν κάνει τατουάζ τον σταυρό και προσεύχεται για την ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας στο όνομα του Δαβίδ, του Αβραάμ και των Εβραίων προφητών. Όταν κάθε Μεγάλη Εβδομάδα παρακολουθεί με κατάνυξη στην τηλεόραση, τον Μωυσή και την μυθολογία των Εβραίων για να πάει μετά, για 10 λεπτά, στην εκκλησία να ζήσει την ανάσταση του Κυρίου.

Και οι δύο παραπάνω είναι πολεμιστές του Ελληνικού πνεύματος στο διαδίκτυο, ήρωες και μαχητές της υπεροχής της φυλής τους.

Και οι δύο παραπάνω αγκαλιάζονται όταν παίζει η ομάδα τους ποδόσφαιρο, σηκώνουν κομματικές σημαίες και προσκυνάνε τον πολιτικάντη που θα τους τάξει μια θεσούλα ή θα τους "τιμήσει" με την παρουσία του, εκστασιαζόμενοι απο την παρουσία του.

Και οι δύο πετάνε λουλούδια στα μπουζουκομάγαζα και ρίχνονται στα ανατολίτικα τσιφτετέλια ή θολώνουν στην μέθη των αφρικάνικων ρυθμών μέσα από τα ακούσματα της σύγχρονης αμερικάνικης "μουσικής".

Και οι δύο μεταξύ τους τρώγονται διαδικτυακά, χύνεται αίμα μεταξύ τους, ο ένας να λέει τον άλλο παγανιστή και ο άλλος Εβραίο θρησκόληπτο.

Το κοινό τους γνώρισμα; Ηλιθιότητα. Έλλειψη κριτικής σκέψης, διαλόγου, μάζα μέσα στην μάζα. Προβατοποίηση σε 2 διαφορετικά μαντριά.

Ο Έλληνας δεν είχε ανάγκη ποτέ να διατυμπανίσει την καταγωγή του. Δεν ζούσε με τα μεγαλεία του παρελθόντος, μα με το τι πράττει στο παρόν και με το όραμα του αύριο. Το μεγαλείο του να είσαι Έλληνας το κέρδιζε καθημερινά στο πέρασμα των αιώνων, με την παιδεία του, τα έργα του και τέλος τον θάνατό του.

Ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και όλοι οι Μεγάλοι που τόσο εξυμνούμε σήμερα, δεν ζούσαν με τα φαντάσματα του παρελθόντος, παρήγαγαν σκέψεις, ζούσαν με την κρίση και την αμφισβήτηση των πάντων, δημιουργούσαν όραμα και πολιτισμό.

Όπως ο δούλος είναι περήφανος για τον αφέντη του, έτσι και ο Νεοέλληνας αρέσκεται απλά να είναι περήφανος για τους προγόνους του, χωρίς να κοπιάσει να τιμήσει αυτή την παρακαταθήκη με το δικό του έργο.

Σε προηγούμενο άρθρο έγραψα την ρήση του Κολοκοτρώνη: "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΟΡΘΙΟΙ ΜΙΛΑΝΕ".

Ο Γέρος του Μωριά δεν μιλούσε καθόλου τυχαία. Η ρήση του επανατοποθετεί τον Έλληνα στην πραγματική του θέση.

Ο Έλληνας στέκεται όρθιος, περήφανος και δεν απαγγέλλει προσευχές στον Θεό του, μα συνομιλεί με τους Θεούς. Κάνει αποδοχή του Θεού - Θεών που λάτρεψε ο Έλληνας στην ιστορική του πορεία χωρίς να τους ξεχωρίζει και τον τοποθετεί στο πραγματικό επίπεδο ανωτερότητας που πρέπει να έχει. Να μιλάει με τους θεούς. Ούτε να τους φοβάται, ούτε να τους προσκυνά, ούτε να τους ακολουθεί χωρίς σκέψη. ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ.

Ο διάλογος του Έλληνα με το θείο είναι η ανάταση του. Η αποδοχή της σκέψης του, της κρίσης του και το θάρρος να στέκεται όρθιος απέναντι στο θείο δείχνει την δύναμη που έχει στην ψυχή να ξεχωρίσει από τις μάζες των ηλίθιων άβουλων λαών.

Η σκέψη είναι το ένδυμά του, η αμφισβήτηση είναι το σπαθί του, η αγάπη του για τον τόπο του είναι η θρησκεία του, η ψυχή του είναι η δύναμή του.

Έλληνας όντως γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Μα γεννιέσαι όχι από την φυσική μήτρα της μάνας σου, αλλά από την μήτρα που λέγεται Ελλάδα. Η περίοδος της κυοφορίας είναι τα χρόνια της παιδείας, της αυτογνωσίας, της επαφής του πνεύματός σου με το θείο μέσα από την αναζήτηση της ίδιας της ύπαρξής σου.

Δυστυχώς η Ελλάδα είναι άρρωστη, και τα παιδιά που κυοφορεί βγαίνουν και αυτά ισχνά, αδύναμα, τα περισσότερα χάνονται.

Θέλεις να λέγεσαι Έλληνας; Μάθε να είσαι Έλληνας. Προσπάθησε να σώσεις αυτή την μάνα που αρρωσταίνει, που γεννά παθητικά παιδιά. Δώσε της την δόξα που της αρμόζει, να γίνει και πάλι δυνατή να βγάλει από την μήτρα της και πάλι ένδοξους Έλληνες.

bt47gr