Φασισμός δεν είναι μόνο η έκφραση οργής. Είναι κυρίως η έκφραση περιφρόνησης.

Διαβάζω στον τύπο (ηλεκτρονικό και έντυπο) ότι η  Ζιλί Γκαγιέ, χώρισε τον Φρανσουά Ολάντ!

Και τώρα, συντετριμμένος από την αποδοκιμασία και την εγκατάλειψη, σακατεμένος από όλα αυτά, πώς θα αντέξει; Πώς να ανταποκριθεί σε τόσες και τέτοιες ανάγκες; Δε φτάνει η πολιτική τρικυμία ενός συνασπισμού κρατικών συμφερόντων η οποία τον ταλανίζει; Είναι ανάγκη τώρα να μη μπορεί να σκεφτεί κιόλας τί πρέπει να κάνει;

Αυτό πρέπει να είναι πολύ σοβαρό πλήγμα για τον Πρόεδρο. Και για τις Ευρωπαϊκές υποθέσεις, ασφαλώς, στο σύνολό τους. Ελλείμματα οικονομικά, ελλείμματα πολιτικά και Δημοκρατίας, ελλείμματα διεθνούς και εξωτερικής πολιτικής, ελλείμματα οικογενειακά, τώρα να έχει κι αυτό; Έλλειμμα-τώρα- προσωπικής εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας; πάει πολύ.

Αλλά, τι φανταζόταν ο κάθε μεγαλόσχημος και μεγαλαυχήμων, που κοροϊδεύει τον κάθε συναλλασσόμενο μαζί του (πολίτες, εταίρους, φίλους, εραστές, κλπ), ότι δεν θα γινόταν ποτέ φανερή η διπροσωπία που τυχόν έχει;

Θα έλεγε κάποιος, από τους οπαδούς της "ελευθερίας της προσωπικότητας", ότι αυτό δεν έχει καμμία σημασία γιατί δεν μας αφορά η προσωπική ζωή του.

Ασφαλώς και δεν μας αφορά η προσωπική ζωή του κάθε κυρίου!

Μας αφορά όμως ο κυβερνήτης μας, ως προσωπικότητα κύρους ή όχι κύρους. Ήθους και ικανοτήτων. Πρέπει να γνωρίζουμε τον κυβερνήτη μας, για να γνωρίζουμε το είδος της προστασίας που θα έχει για τα συμφέροντά μας, αφού θα του  αναθέσουμε -με την ψήφο μας- να τα διαχειρίζεται, να τα δεσμεύει και να τα αναπτύσσει.

Δεν τιμά κάποιον (πρόσωπο, ομάδα, επιχείρηση, ακόμη και χώρα) να θεωρείται ότι αντιπροσωπεύεται από έναν άνθρωπο υποκρινόμενο κάτι που δεν είναι.

Δυστυχώς, στον κόσμο μας, αυτό δεν είναι καινούργιο. Γι' αυτό ακριβώς, ο κόσμος μας είναι γεμάτος δυστυχία, πλεονεξία, σφαγές, κλοπές, δωροδοκίες,  λεηλασία πόρων μέσω δυσβάταχτης φορολογίας, επίδειξη πλούτου και  ένδεια -ακόμη των χρειωδών- ταυτοχρόνως.

Αφού οι απόστολοι του σκοταδισμού  έκλεισαν τα σχολειά  παραμορφώνοντας τη διαδικασία και τους σκοπούς της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης των νέων ώστε να καταστούν πολίτες, με ήθος και πρόταση ζωής, δημιουργήθηκαν ηθικά εξαμβλώματα.

Τέτοια ανθρώπινα εξαμβλώματα  κυβερνούν σήμερα, που γνωρίζουν μόνο τί θέλουν, και δεν γνωρίζουν την έννοια των λεγομένων και των παρ' αυτών πραττομένων και που αρνούνται να αναγνωρίσουν τις συνέπειες της δικής τους  ασυδοσίας  και ανευθυνότητας.

Από αυτούς περιμένουμε να μας προστατεύσουν ή να μας βοηθήσουν; Υπάρχει περίπτωση να μας βοηθήσουν;