Select Menu


Ειδικά στην Ελλάδα, όπου ο συνδικαλισμός στελεχώνεται συχνά από «αμόρφωτους δημαγωγούς» που αντιπαθεί εύλογα η πλειοψηφία των Πολιτών, η τοποθέτηση τους εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, πείθει δυστυχώς για το ακριβώς αντίθετο

"Τα τελευταία τριάντα χρόνια, παράλληλα με την απελευθέρωση και την αυξανόμενη δύναμη του χρήματος στην αμερικανική πολιτική, πολύ σημαντικά ποσοστά των πανεπιστημιακών της χώρας έχουν διολισθήσει σε ανάρμοστες δραστηριότητες.

Σήμερα, εάν δείτε έναν φημισμένο καθηγητή οικονομικών να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές ειδήσεις, να συμμετέχει σε ομιλίες ή να γράφει άρθρα στη New York Times, στη Financial Times, στη Wall Street Journal ή όπου αλλού, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχει πληρωθεί από κάποιον με μεγάλα συμφέροντα στο συγκεκριμένο θέμα.

Οι πανεπιστημιακοί (όπως επίσης όλοι οι υπόλοιποι που εξυπηρετούν κρυφά συμφέροντα - λόμπυ), οι οποίοι πληρώνονται από διάφορες επιχειρήσεις, καθώς επίσης οι ομάδες συμφερόντων που τους πληρώνουν, έχουν αυξηθεί τόσο πολύ αριθμητικά και διαθέτουν τέτοια ισχύ, ώστε να μπορούν να επιβάλλουν τα πάντα" (C. Ferguson).

Προφανώς λοιπόν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη με τη βοήθεια δημοσιογράφων, οι οποίοι τους αποδίδουν σκόπιμα τον τίτλο του «διακεκριμένου» - έτσι ώστε να είναι εφοδιασμένοι με το «όπλο της αυθεντίας», με το κύρος δηλαδή που πείθει τόσο εύκολα τις «μάζες», οδηγώντας τες στο γκρεμό, όσο ίσως τίποτα άλλο.

Ευτυχώς για τις κοινωνίες μας οι νέοι εξαιρούνται - αφού δεν αποδέχονται κανενός είδους «διακεκριμένες αυθεντίες», ενώ απεχθάνονται αυτούς που, έχοντας «χρηστεί» από τα ΜΜΕ αυθαίρετα ως ειδικοί υψηλού κύρους, δίνουν εκείνες τις άθλιες απαντήσεις που εξυπηρετούν καλύτερα αυτούς που τους χρηματίζουν".

Ανάλυση

Προφανώς δεν είναι λίγοι αυτοί που χαρακτηρίζονται ως οι «λαγοί» της δημοσιότητας - με την έννοια πως διαρρέουν σκόπιμα κάποιες ειδήσεις, έτσι ώστε να μετρηθούν οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης, πριν ακόμη ληφθούν οι πολιτικές αποφάσεις. Είναι δε κοινό μυστικό το ότι, η είδηση που διαρρέει, από κάποιον διεφθαρμένο συνδικαλιστή για παράδειγμα, με έναν τρόπο που να αιτιολογεί βέβαια το «αξίωμα» του (δήθεν άρνηση, επιθετικότητα, μαχητικότητα), τεκμηριώνεται, ως προς την αντίθετη της πλευρά, αμέσως μετά από κάποια «αυθεντία», έτσι ώστε να πεισθεί ο «λαός» για την ορθότητα της.

Αυτό επιτυγχάνεται πολύ εύκολα, όταν ο συνδικαλιστής έχει ήδη το χαρακτηρισμό του διεφθαρμένου, ο οποίος εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα - με στόχο την αθέμιτη προμήθεια (μίζα) ή κάποια κομματική θέση (βουλευτής κλπ.), όταν ολοκληρώσει την άθλια «αποστολή» του.

Ειδικά στην Ελλάδα, όπου ο συνδικαλισμός στελεχώνεται συχνά από «αμόρφωτους δημαγωγούς», τους οποίους αντιπαθεί εύλογα η συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών, η τοποθέτηση τους εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερος τρόπος, ώστε να πεισθούν οι Πολίτες για το ακριβώς αντίθετο.

Πόσο μάλλον όταν, στο παράδειγμα της ΔΕΗ, απειλούν σκόπιμα με διακοπές ρεύματος (black out), αυξάνοντας την αντιπάθεια των Πολιτών - παρά το ότι γνωρίζουν πως αυτός είναι ο χειρότερος δυνατός τρόπος αντίθεσης ή αντίστασης σε μία ιδιωτικοποίηση.

Συνεχίζοντας, όταν διαπιστώνεται κάποια στιγμή πως ένας συνδικαλιστής διαρρέει την είδηση που αφορά την πώληση της «μικρής ΔΕΗ» (δικτύου), έναντι μόλις 500 εκ. €, τότε δεν είναι λάθος να σκεφθούμε πως εξυπηρετεί ίσως κάποια συμφέροντα - παρά το ότι τοποθετείται πάντοτε αρνητικά, ως προς την εγκληματική ιδιωτικοποίηση της συγκεκριμένης κοινωφελούς επιχείρησης (ανάλυση).

Αναλυτικότερα, αυτό που θα μπορούσε να συμβαίνει είναι αφενός μεν η προετοιμασία της κοινής γνώμης σχετικά με το τίμημα, το οποίο βέβαια θα είναι υψηλότερο, έτσι ώστε να ισχυρισθεί αργότερα η κυβέρνηση πως κάνει σωστά τη δουλειά της, αφετέρου η «αντίκρουση» του συνδικαλιστή εκ μέρους διαφόρων «ειδικών με κύρος», οι οποίοι τεκμηριώνουν πως η ιδιωτικοποίηση είναι συμφέρουσα για το κράτος και τους Πολίτες.

Πρόκειται λοιπόν και στις δύο περιπτώσεις για τα γνωστά «κατοικίδια του συστήματος», τα οποία εκτρέφονται και τρέφονται από ομάδες συμφερόντων - με ψίχουλα φυσικά, συγκριτικά με τα κέρδη που οι ομάδες αυτές αποκομίζουν. Πόσο μάλλον όταν ο στόχος είναι μία από δύο σημαντικότερες κοινωφελείς επιχειρήσεις (η δεύτερη είναι η ύδρευση), από την οποία δεν εξαρτώνται μόνο όλα τα νοικοκυριά της χώρας αλλά, επίσης, η βιομηχανία και το ίδιο το κράτος.

Οι επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων

Περαιτέρω, οι δύο σημαντικότερες οικονομικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων (ανάλυση) των κοινωφελών επιχειρήσεων είναι οι εξής:

(α) Το υψηλότερο κόστος παραγωγής, καθώς επίσης οι υψηλότερες τιμές πώλησης - με μοναδική εξαίρεση τις τηλεπικοινωνίες (αυτός είναι ο λόγος που οι τηλεοπτικές «αυθεντίες» αναφέρουν συνήθως ως παράδειγμα τον ΟΤΕ, όσον αφορά τις χαμηλότερες τιμές χρέωσης των καταναλωτών).

(β) Η επιδείνωση των παρεχομένων υπηρεσιών - λόγω των μειωμένων επενδύσεων, της απόλυσης εργατικού δυναμικού, της εξοικονόμησης δαπανών κλπ., με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας.

Αυτά αναφέρονται σε μία εξαιρετική μελέτη της γερμανικής «Hans Boeckler Stiftung», η οποία έχει εξετάσει αναλυτικά το θέμα - καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως αυτού του είδους οι αποκρατικοποιήσεις είναι ζημιογόνες για τις κοινωνίες. Φυσικά οι απόψεις των κυβερνήσεων της Γερμανίας, η οποία έχει ιδιωτικοποιήσει τα πάντα εις βάρος των Πολιτών της, είναι διαφορετικές - αφού η χώρα κυβερνάται ανέκαθεν από την ισχυρότατη βιομηχανία της, την οποία υπηρετούν πιστά όλοι σχεδόν οι πολιτικοί της.

Εν τούτοις, οι Γερμανοί Πολίτες άρχισαν να αντιδρούν - γεγονός που φάνηκε από το δημοψήφισμα που απαίτησαν και πραγματοποίησαν στο Αμβούργο πέρυσι, με το οποίο επέβαλλαν την εθνικοποίηση του ιδιωτικοποιημένου ενεργειακού δικτύου της πόλης (της αντίστοιχης ΔΕΗ δηλαδή), στο οποίο ο δήμος συμμετείχε μόλις με 25,1%.

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως, κατά τους οργανωτές του δημοψηφίσματος (W. Hansen), η ιδιωτική εταιρεία ενέργειας (Vattenfall), διέθεσε το ποσόν των 20 εκ. €, σε μία καμπάνια εναντίον της εθνικοποίησης του ηλεκτρικού δικτύου - αμείβοντας πλουσιοπάροχα τα δικά της «κατοικίδια του συστήματος», τα οποία εξυμνούσαν στις τηλεοράσεις και αλλού τα πλεονεκτήματα της ιδιωτικοποίησης.

Φυσικά τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας, το συντηρητικό (CDU) και το σοσιαλιστικό (SPD), καθώς επίσης η πολιτική ηγεσία της πόλης, τάχθηκαν εναντίον του δημοψηφίσματος - επίσης εναντίον της εθνικοποίησης του δικτύου ηλεκτρισμού, το οποίο θα κόστιζε στο Αμβούργο το ποσόν των 2 δις € για την επαναγορά του.

Στο σημείο αυτό συμπεραίνει κανείς εύλογα ότι, δεν είναι δυνατόν να κοστίζει το υπόλοιπο ποσοστό της επιχείρησης ηλεκτρισμού μίας μόνο πόλης το ποσόν των 2 δις € και η ΔΕΗ ολόκληρης της Ελλάδας λιγότερο από το πενταπλάσιο

Ακόμη και με κριτήριο τα πληθυσμιακά μεγέθη, η συνολική αξία της ΔΕΗ θα έπρεπε να υπερβαίνει τα 10 δις € - εκτός του ότι η ΔΕΗ διαθέτει αρκετά άλλα πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία, καθώς επίσης πολύ πιο συμφέρουσες «πηγές» πρώτων υλών (υδροηλεκτρικά, λιγνίτη κλπ.).

Επομένως, το ποσόν των 500 εκ. € που διέρρευσε ήταν «εκ του πονηρού» - όπως επίσης ο «σκοτεινός ίσως ρόλος» αυτού που το έδωσε στη δημοσιότητα, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες ανάγκες.

Τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων για τους εργαζομένους και τις τιμές

Παρά το ότι εμφανίζονται πολλοί «ειδικοί», «εμπλουτισμένοι» με το κύρος της αυθεντίας από το σύστημα, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι, οι αποκρατικοποιήσεις είναι δήθεν συνδεδεμένες με επενδύσεις, οπότε δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, η πραγματικότητα στο παράδειγμα της Γερμανίας είναι εντελώς διαφορετική.

Στον πίνακα που ακολουθεί, φαίνονται οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν, λόγω των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς επίσης οι αυξήσεις των τιμών διαχρονικά. Η «απελευθέρωση» δε των κοινωφελών επιχειρήσεων δημιουργεί διαφοροποιημένες αγορές εργασίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, καθώς επίσης με έντονο μισθολογικό ανταγωνισμό - ο οποίος προκαλεί την πτώση (τη μη αύξηση ανάλογα με την παραγωγικότητα) των αμοιβών των εργαζομένων.


Κλάδος
Χαμένες θέσεις εργασίας
Αυξήσεις κόστους



Ενέργεια και ύδρευση (1991-2005)
-127.000
+78 (Ηλεκτρικό)
Τηλεπικοινωνίες (1994 - 2007)
-63.400
+29
Ταχυδρομικές υπηρεσίες (1989 - 1998)
-139.480
+37 - +48
Σιδηρόδρομοι (1990 - 2007)
-274.390
+74
Νοσοκομεία (1991 - 2006)
-47.796

Σκουπίδια

+51



Σύνολο
652.066

.
Για τους παραπάνω κυρίως λόγους, αρκετές κοινότητες και πόλεις της Γερμανίας προσπαθούν να εθνικοποιήσουν ξανά τις κοινωφελείς τους επιχειρήσεις - κάτι που συμβαίνει επίσης σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Βρετανία (με στόχο τους σιδηροδρόμους, η ποιότητα των υπηρεσιών των οποίων έφτασε στο ναδίρ, ενώ οι τιμές των εισιτήριων στο ζενίθ).
Οι τιμές ρεύματος στην Ευρώπη

Οι οπαδοί των ιδιωτικοποιήσεων ισχυρίζονται πως οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα είναι υψηλές, λόγω του ότι η ΔΕΗ είναι κρατική - οπότε λειτουργεί με μεγάλο κόστος, επιβαρύνοντας ανάλογα τους καταναλωτές.

Τι συμβαίνει όμως σε εκείνες τις χώρες της ΕΕ, στις οποίες θα έπρεπε να επικρατεί μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των ιδιωτικών εταιρειών παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος, οπότε να μειώνονται οι τιμές;

Με βάση την εμπειρία από τις συγκεκριμένες χώρες, η μείωση των τιμών περιορίζεται μόνο στα δύο πρώτα χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση τους, έτσι ώστε να πεισθούν οι Πολίτες για τη δήθεν ορθότητα της πολιτικής απόφασης - ενώ αμέσως μετά αυξάνονται ραγδαία, κατά δύο έως τρεις φορές υψηλότερα, σε σχέση με τις αρχικές.

Στα πλαίσια αυτά, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις συνεννοούνται μεταξύ τους, δημιουργούν ολιγοπώλια και παύουν να ανταγωνίζονται - γεγονός που τεκμηριώνεται από τον πίνακα που ακολουθεί, όπου η «απελευθερωμένη» αγορά ηλεκτρισμού της Γερμανίας είναι από τις ακριβότερες.


ώρα
Μέση τιμή (cent ανά 1 kWh, 2013)
Διαφορά %



ΕΕ 27
20,01
+6,1
Δανία
30,00
+0,1
Γερμανία
29,20
+12,5
Κύπρος
27,60
-0,8
Ιρλανδία
23,00
+6,5
Ιταλία
22,90
+7,5
Ισπανία
22,30
+1,7
Ελλάδα
15,60
+12,4
Γαλλία
14,70
+5,7
Ισλανδία
10,50
-5,1
. Οι τιμές ρεύματος ανά νοικοκυριό σε ολόκληρη την ΕΕ, με ετήσια κατανάλωση 2.500 - 5.000 kWh, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών επιβαρύνσεων, φαίνονται στο γράφημα που ακολουθεί:

.

Ενδιαφέρον είναι σίγουρα και το επόμενο γράφημα, το οποίο απεικονίζει τις φορολογικές, καθώς επίσης τις υπόλοιπες επιβαρύνσεις, οι οποίες προστίθενται στην τιμή ρεύματος ανά χώρα - για την ίδια κατανάλωση ανά νοικοκυριό.


Οι φορολογικές, καθώς επίσης τις υπόλοιπες επιβαρύνσεις, οι οποίες προστίθενται στην τιμή ρεύματος ανά χώρα


Όπως φαίνεται η Ελλάδα ευρίσκεται κάπου στη μέση, με τη Δανία, τα Σκόπια και τη Γερμανία να μοιράζονται τις τρεις πρώτες θέσεις - γεγονός που σημαίνει πως, τουλάχιστον στην περίπτωση της Γερμανίας το κράτος εκμεταλλεύτηκε τις ιδιωτικοποιήσεις, για να επιβάλλει έμμεσα αυξημένους φόρους και επιβαρύνσεις στους Πολίτες του.

Επίλογος

Τουλάχιστον από την προσεκτική μελέτη της ανάλυσης του γερμανικού ιδρύματος, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι εις βάρος τόσο του δημοσίου, όσο και των Πολιτών - ακόμη και αν οι τιμές πώλησης των μετοχών των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας που επιτυγχάνονται, είναι συμφέρουσες.

Η αιτία είναι το ότι, αφενός μεν χάνονται θέσεις εργασίας, αφετέρου αυξάνονται δυσανάλογα οι τιμές, ενώ περιορίζονται ταυτόχρονα οι προσφερόμενες υπηρεσίες - εις βάρος κυρίως των εισοδηματικά ασθενέστερων.

Εν τούτοις, οι «δράσεις» που προτείνουν τα «κατοικίδια του συστήματος», όπως οι καταλήψεις, οι διακοπές ρεύματος κλπ., εξυπηρετούν ακριβώς αυτό το στόχο: τις ιδιωτικοποιήσεις. Η αιτία είναι προφανώς το ότι οι Πολίτες, εύλογα αηδιασμένοι από τη διαφθορά μίας μεγάλης μερίδας των συνδικαλιστών, είναι ήδη τοποθετημένοι εναντίον τους - γεγονός που επιδεινώνεται, όταν ο τρόπος αντίστασης που επιλέγουν, τους δημιουργεί επί πλέον προβλήματα στην καθημερινότητα τους.

Επομένως, ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη δημιουργία κινήσεων «τύπου» άμεσης δημοκρατίας - όπως το δημοψήφισμα που επέβαλλαν οι Πολίτες του Αμβούργου στη χώρα τους.

Επίσης, με τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενός μεγάλου αριθμού Πολιτών, από αντίστοιχες δικές τους πρωτοβουλίες, χωρίς κανένα «κομματικό πρόσημο» - αφού οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένα θέμα που αφορά τόσο την ίδια τη χώρα, όσο και τις εκάστοτε περιφέρειες ή δήμους της, οι οποίοι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις επιτρέπουν.

Όσον αφορά δε τα διάφορα «κατοικίδια του συστήματος», καθώς επίσης τις διάφορες «τηλεοπτικές αυθεντίες» δήθεν υψηλού κύρους, οι οποίες υπηρετούν συμφέροντα αντίθετα από αυτά των Πολιτών και της Δημοκρατίας, είναι καλύτερα να υιοθετούμε σταθερά τη στάση των νέων ανθρώπων.

Να αμφισβητούμε δηλαδή τους πάντες και τα πάντα, ιδιαίτερα τις αυθαιρεσίες, οι οποίες δεν είναι τεκμηριωμένες ούτε με επίσημους αριθμούς ή στατιστικές, ούτε με τις πραγματικές εμπειρίες άλλων λαών - οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ανάλογες «δοκιμασίες».

www.analyst.gr – Βασίλης Βιλιάρδος
Ειδικοί συνεργάτες του www.logiosermis.net

© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top