Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ υποστράτηγου ε. α., αναλυτή Αμυντικών Θεμάτων, συγγραφέα-DEA Σορβόνης στα Αμυντικά
Ο Κάντας κατήγγειλε ότι δωροδοκήθηκε από τον Τούμπα της EMBRAER, ο δεύτερος «έδωσε» το συνάδελφό του Λιακουνάκο της ΑΧΧΟΝ και ο Λις Ολαρ της ERICSSON ομολόγησε ότι μοίρασε μίζες 13 εκατ. ευρώ σε Ελληνες αξιωματούχους
Στην φωτογραφία είναι το αεροπλάνο EMBRAER ΕΜΒ-145 , ένας αμφίβολος «αχταρμάς» εταιρειών από Βραζιλία, Σουηδία, Γαλλία, που επελέγη αντί του δοκιμασμένου και φτηνότερου HAWK-ΕΥΕ . Πέρα από τις μίζες των 25-30 εκατ., που μοιράστηκαν σε υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους, ακόμη δεν γνωρίζουμε αν αυτά τα πολεμικά μέσα λειτουργούν και αποδίδουν!
Τάδε έφη υπερήφανος και περιχαρής, μία ωραία πρωία του 1998, ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος, υπό τα χειροκροτήματα του κ. Γιάννη Σμπώκου και του αρχηγού του ΓΕΑ, όταν, ευτυχής και όλβιος, ανακοίνωνε ότι η πτωχή και ανεξέλεγκτα δανειζόμενη Ελλάς επέλεγε ως αεροσκάφη εναέριου ελέγχου τα ERIEYE EMBRAER ΕΜΒ-145. Ενα πολεμικό μέσον το οποίο δεν υπήρχε παρά στη δημιουργική φαντασία αυτών που έστησαν την κομπίνα, δεν το διέθετε καμία άλλη Πολεμική Αεροπορία στον κόσμο. Εγιναν υποκριτικοί πανηγυρισμοί για μια πανάκριβη αγορά που χαρακτηρίζεται με τους όρους «γουρούνι στο σακί»-«αέρας κοπανιστός». «Ανοίγουμε νέους ορίζοντες στην Τεχνολογία και την Αμυνα...». Ανοίγουμε δηλαδή, ακόρεστοι, νέους καταθετικούς λογαριασμούς...
Ανέφερα σε προηγούμενο σημείωμά μου στην «Κ.Ε.», και το επαναλαμβάνω, ότι σας παρουσιάζω μεγάλες υποθέσεις σκανδάλων στα εξοπλιστικά χωρίς να έχω διάθεση τυμβωρυχίας. Δεν θ' ασχοληθώ με υποθέσεις που έχουν ταφεί με επιμέλεια σε σαρκοφάγους από το «σύστημα» και έχουν, σχεδόν, ξεχαστεί. Θα εστιάσω το ενδιαφέρον σας σ' αυτές που, για διαφόρους λόγους, βρίσκονται ξανά στην επικαιρότητα, ασχολούνται μ' αυτές, όψιμα, οι δικαστικές αρχές ελέγχου της διαφθοράς. Μία από αυτές είναι η προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ ERIEYE EMBRAER ΕΜΒ-145 (Σύμβαση 022 Α/99).
Ενώ λοιπόν μία προμήθεια-σκάνδαλο έχει ταφεί κι έχει λησμονηθεί, έρχεται ένα αιφνίδιο και τυχαίο γεγονός που τη βγάζει στην επιφάνεια. Στην περίπτωσή μας, ο περιβόητος μιζαδόρος doctor Αντώνης Κάντας (που συνελήφθη, εντελώς τυχαία, «κλέπτων οπώρας» από έναν... αλανιάρη λογαριασμό της SIEMENS) κατήγγειλε ότι δωροδοκήθηκε με 250.000 ― από το συνάδελφό του ταξίαρχο ε.α. Χρ. Τούμπα, αντιπρόσωπο της EMBRAER, για να «διευκολύνει» (ελληνιστί, να κάνει στραβά μάτια) την υπόθεση προμήθειας των αεροπλάνων το 1998!
Ενα μικρό ιστορικό
Τα πολεμικά μέσα -ειδικά αεροπλάνα εναέριας παρατήρησης- είναι εντελώς απαραίτητα στις σύγχρονες Ε.Δ. για να ελέγχουν τις εχθρικές κινήσεις σε βάθος. Είναι, στην επιχειρησιακή γλώσσα, ένας πολλαπλασιαστής ισχύος. Η χρήση ή η έλλειψή τους μπορεί ν' αποβεί καταλυτική σε περίπτωση επιχειρήσεων.
Ανέφερα σε προηγούμενο σημείωμά μου στην «Κ.Ε.», και το επαναλαμβάνω, ότι σας παρουσιάζω μεγάλες υποθέσεις σκανδάλων στα εξοπλιστικά χωρίς να έχω διάθεση τυμβωρυχίας. Δεν θ' ασχοληθώ με υποθέσεις που έχουν ταφεί με επιμέλεια σε σαρκοφάγους από το «σύστημα» και έχουν, σχεδόν, ξεχαστεί. Θα εστιάσω το ενδιαφέρον σας σ' αυτές που, για διαφόρους λόγους, βρίσκονται ξανά στην επικαιρότητα, ασχολούνται μ' αυτές, όψιμα, οι δικαστικές αρχές ελέγχου της διαφθοράς. Μία από αυτές είναι η προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ ERIEYE EMBRAER ΕΜΒ-145 (Σύμβαση 022 Α/99).
Ενώ λοιπόν μία προμήθεια-σκάνδαλο έχει ταφεί κι έχει λησμονηθεί, έρχεται ένα αιφνίδιο και τυχαίο γεγονός που τη βγάζει στην επιφάνεια. Στην περίπτωσή μας, ο περιβόητος μιζαδόρος doctor Αντώνης Κάντας (που συνελήφθη, εντελώς τυχαία, «κλέπτων οπώρας» από έναν... αλανιάρη λογαριασμό της SIEMENS) κατήγγειλε ότι δωροδοκήθηκε με 250.000 ― από το συνάδελφό του ταξίαρχο ε.α. Χρ. Τούμπα, αντιπρόσωπο της EMBRAER, για να «διευκολύνει» (ελληνιστί, να κάνει στραβά μάτια) την υπόθεση προμήθειας των αεροπλάνων το 1998!
Ενα μικρό ιστορικό
Τα πολεμικά μέσα -ειδικά αεροπλάνα εναέριας παρατήρησης- είναι εντελώς απαραίτητα στις σύγχρονες Ε.Δ. για να ελέγχουν τις εχθρικές κινήσεις σε βάθος. Είναι, στην επιχειρησιακή γλώσσα, ένας πολλαπλασιαστής ισχύος. Η χρήση ή η έλλειψή τους μπορεί ν' αποβεί καταλυτική σε περίπτωση επιχειρήσεων.
Σxεδόν το 100% των Π.Α. του κόσμου, ακόμη και οι σοβινιστές Γάλλοι που σνομπάρουν το αμερικανικό υλικό, χρησιμοποιούν τις αμερικανικές κατασκευές HAWK-ΕΥΕ της GRAMMAN-NORTH RUP και τα μεγαλύτερά της BOEING. Απολύτως δοκιμασμένα, επιτυχή και σχετικά φθηνά και με λογικό κόστος υποστήριξης.
Ο Α. Τσοχατζόπουλος, συνεπικουρούμενος από την αεροπορική ηγεσία, παρέκαμψε την «πεπατημένη» και εν ονόματι των νεφελωδών, νέων οριζόντων επέλεξε έναν πανάκριβο «αχταρμά», που δεν κυκλοφορούσε, των εταιρειών EMBRAER της Βραζιλίας, ERICSSON της Σουηδίας και THOMSON της Γαλλίας. Κόστος, 540 εκατ. ―, ενώ το ανταγωνιστικό (HAWK-ΕΥΕ) ήταν λιγότερο από 400.
Πέραν αυτού τα αεροσκάφη αυτά παραδόθηκαν με σημαντική καθυστέρηση και έμειναν στην Ελευσίνα ακόμη δύο (2) χρόνια μη ενεργά, για να πιστοποιηθούν. Ουδεμία ρήτρα επιβλήθηκε στην κοινοπραξία από τους ευγενείς αξιωματούχους του υπουργείου Αμυνας. Σήμερα δεν γνωρίζω αν και πόσο αποδίδουν. Δεν υπάρχει πληροφόρηση.
Την εποχή εκείνη υπάρχουν τρεις αντιπρόσωποι που ένωσαν τις τύχες τους για να κερδίσουν το διαγωνισμό.
Ο Λιακουνάκος για την ERICSSON (που ήταν και ο κύριος φορέας).
Ο Χρ. Τούμπας για την EMBRAER (σκάφος).
Ο Λουκάς Ρωμανός για την THOMSON (συμπληρωματικά ηλεκτρονικά, συνεργασία των μέσων, integration κ.ά.).
Ο Κόκκαλης με την Ιντρακόμ συνεργαζόταν με την GRAMMAN και την KESTREL. Τελικά, επαναλαμβάνω, η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, σε πλήρη ομοφωνία, απέρριψε τα δοκιμασμένα και φθηνότερα και επέλεξε ένα εντελώς άγνωστης κατασκευής, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, με το σύνθημα «Νέα Τεχνολογία...». Με εισήγηση, βέβαια, μιας «ευγενούς επιτροπής». Πάντοτε, τότε, στηνόταν μια ωραία επιτροπή. Το ίδιο έγινε και τα υδροπτέρυγα ZUBR, για τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο, τα κανόνια SUZANA.
Οι ΗΠΑ είχαν επιδείξει τρομερό ενδιαφέρον για το θέμα, αφού οι δύο εταιρείες της μονοπωλούσαν το χώρο αυτό. Οπως διαβάζω στο «Βήμα» (17.1.99), ούσες βέβαιες για την επιλογή του HAWK-ΕΥΕ αιφνιδιάστηκαν από την επιλογή και... αγρίεψαν. Ο τότε υπουργός Αμυνας Γουίλιαμ Κοέν προχώρησε σε αποστολή γραπτού μηνύματος στον ομόλογό του Α. Τσοχατζόπουλο, με κοινοποίηση στον Σημίτη (ο οποίος, ως συνήθως, «αγρόν ηγόραζε») και ζήτησε τη διεξαγωγή «τιμίου διαγωνισμού» (sic), σημειώνοντας ότι ο «αχταρμάς» δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί με αντίστοιχο. Επίσης, η Ελεανόρ Σπέκτορ, υπεύθυνη Εξοπλισμών του Αμερικανικού Πενταγώνου, έστειλε αυστηρή επιστολή στον Σμπώκο διαμαρτυρόμενη για την εύνοια προς το Consortium. Φυσικά, ο δεύτερος χαμογέλασε ειρωνικά. Ο Ακης, ο Σμπώκος και η παρέα τους χόρευαν, ήδη, βραζιλιάνικη σάμπα εν όψει των «ευεργετημάτων» που ακολουθούσαν.
Μαφιόζοι και πολιτικοί
Ουδείς, λοιπόν, «εθνικόφρων» υπουργός μετά τον Ακη ασχολήθηκε με το θέμα, απ' ό,τι γνωρίζω. Να υπάρξει κάποιος να πει: «Δώσαμε τόσες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Αν παραβλέψουμε τις μίζες, αυτά τα φοβερά πολεμικά μέσα λειτουργούν; Ανταποκρίνονται και πόσο στο μεγάλο τίμημα;».
Αυτό δεν έγινε σε καμία περίπτωση. Μεταξύ της ευγενούς και κλεπτομανούς συντεχνίας των πολιτικών (ελάχιστες εξαιρέσεις, επαναλαμβάνω, υπάρχουν) κυριαρχούν η αλληλεγγύη, η σιωπή, η ομερτά, όπως στη σικελική Μαφία. Το διαπιστώνουμε και με τις θρυλικές Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής. Οποια σκάνδαλα ξέφυγαν από τη συγκάλυψη και όδευσαν, εκ παραδρομής, στη Βουλή, κουκουλώθηκαν επί τόπου από ευγενείς συναδέλφους (π.χ. ραντάρ TPQ-37, αντιεροπορικά TOR-Μ1, πυροβόλα SUZANA, 2 υποβρύχια Βενιζέλου κ.ά.).
Επί ΣημιτοΑκοΓιαννοκρατίας στους εξοπλισμούς καθιερώθηκε η καταβολή χοντρής προκαταβολής πάνω από 40%. Γιατί; Είναι ευνόητο: Κάλλιο γαϊδουρόδενε... Κυρίως αυτό γινόταν όταν το υλικό ήταν αμφιλεγόμενο. Για να μη θεωρητικολογώ: ΕΜΒ-145, ελικόπτερα ΝΗ-90, Ηλεκτρονικός Πόλεμος, εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ. Γι' αυτό μερικοί μιλάνε για εθνική προδοσία.
Τα νεότερα
Μετά την αποκάλυψη Κάντα, που άνοιξε το βόθρο, εκλήθη ο Χρ. Τούμπας από τους αδιάφθορους δικαστικούς (ομάδα Ε. Ράικου) οπότε «κελάηδησε». Τι είπε; «Ο ρόλος μου ήταν συμβουλευτικός, ενώ από τον Ιανουάριο 1998 την υπόθεση ανέλαβε, ουσιαστικά, η ΑΧΧΟΝ του Θ. Λιακουνάκου που πραγματοποιούσε επισκέψεις στο υπουργείο, ΓΕΑ, Γεν. Διεύθ. Εξοπλισμών» («Βήμα», 26.5.2014). Εδωσε «κανονικά» τον άλλοτε συνεργάτη του Θ. Λιακουνάκο... Θα είπε κι άλλα πολλά ο Τούμπας που δεν τα ξέρουμε, γι' αυτό η συνεισφορά του στην ανάκριση εκτιμήθηκε, με αποτέλεσμα να βρεθεί ελεύθερος με εγγύηση το... μικροποσόν των 150.000 ―. Δεν σταματάμε όμως εδώ. Η δραστήρια και έντιμη ανακρίτρια Βασιλική Μπράτη δραστηριοποιήθηκε και αποκάλυψε ότι αξιωματούχος της ERICSSON, ο Λις Ολάρ Ν., έδωσε 13 εκατ. ―, για λογαριασμό της εταιρείας του, σε κάποιον έντιμο κύριο στο Μονακό (που εντελώς συμπτωματικά ήταν εισπράκτωρ και στις μίζες αρμάτων), για να τα διαβιβάσει σε Ελληνες αξιωματούχους. Οταν ρωτήθηκε «ποιοι ήταν οι αποδέκτες;», απάντησε: Υψηλά ιστάμενοι στο ελληνικό κατεστημένο. Πολιτικοί, αξιωματικοί, ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι!
Το ποσόν των 13 εκατ. ― από την ERICSSON φαίνεται πολύ πτωχό για να αντιπροσωπεύει το σύνολο της μίζας. Κατ' αρχάς, φυσιολογικά και λογικά, θα έπρεπε στο «χορό» να συμμετάσχουν και οι 3 εταιρείες, άσχετα αν τη διαχείριση της συνολικής υπόθεσης είχε η ERICSSON-ΑΧΧΟΝ.
Το κατώτερο ποσοστό μίζας εκείνη την εποχή ήταν 3%. Στην προκειμένη περίπτωση, υποθέτω ότι θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, λόγω της ιδιομορφίας του αντικειμένου: νέο υλικό, άγνωστο, αδοκίμαστο. Αν, επαναλαμβάνω, αν υποθέσουμε ότι θα έφθασε το 6%, το κατώτερο, θα πρέπει να υπολογίζουμε τη μίζα στα 25-30 εκατ. ―, η οποία, όπως καταγγέλθηκε, μοιράστηκε σε πολιτικούς, αξιωματικούς, ανωτέρους υπαλλήλους. Ζήτω το έθνος! Ας ετοιμαστούμε για νέους φόρους.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ακόμη:
1. Η Τουρκία, λόγω της μεγάλης ευρύτητας του γεωγραφικού της χώρου, προμηθεύθηκε, αργότερα, τα μεγαλύτερου τύπου αεροσκάφη, της ίδιας κατηγορίας, BOEING προ εξαμήνου. Επειδή υπήρξε μια καθυστέρηση παράδοσης, επέβαλε στο βιομηχανικό γίγαντα των ΗΠΑ ποινική ρήτρα 180 εκατ. $! Ο όρος «επιβολή ρήτρας» είναι άγνωστος στο ελληνικό υπουργείο Αμυνας, ακόμη και για υλικά που αφερέγγυοι ή απατεώνες προμηθευτές δεν παραδίδουν.
2. Για να ολοκληρώσει τις καλές πελατειακές σχέσεις του με την EMBRAER, ο κ. Ακης αγόρασε αργότερα, με τις ευλογίες του Σημίτη, και ένα αεροσκάφος πολυτελείας, 34 θέσεων, VIP, έναντι 40 εκατ. ―, για τις κυβερνητικές υπηρεσιακές ανάγκες της χλιδάτης σημιτικής κυβέρνησης. Με δανεισμό, φυσικά...
3. Τη δαπάνη αγοράς και τις εξ αυτής «ευεργεσίες» ακολούθησαν ο πακτωλός των αντισταθμιστικών ωφελημάτων και των ανταλλακτικών... Ζήτω το Εθνος και πάλι...
Ο Α. Τσοχατζόπουλος, συνεπικουρούμενος από την αεροπορική ηγεσία, παρέκαμψε την «πεπατημένη» και εν ονόματι των νεφελωδών, νέων οριζόντων επέλεξε έναν πανάκριβο «αχταρμά», που δεν κυκλοφορούσε, των εταιρειών EMBRAER της Βραζιλίας, ERICSSON της Σουηδίας και THOMSON της Γαλλίας. Κόστος, 540 εκατ. ―, ενώ το ανταγωνιστικό (HAWK-ΕΥΕ) ήταν λιγότερο από 400.
Πέραν αυτού τα αεροσκάφη αυτά παραδόθηκαν με σημαντική καθυστέρηση και έμειναν στην Ελευσίνα ακόμη δύο (2) χρόνια μη ενεργά, για να πιστοποιηθούν. Ουδεμία ρήτρα επιβλήθηκε στην κοινοπραξία από τους ευγενείς αξιωματούχους του υπουργείου Αμυνας. Σήμερα δεν γνωρίζω αν και πόσο αποδίδουν. Δεν υπάρχει πληροφόρηση.
Την εποχή εκείνη υπάρχουν τρεις αντιπρόσωποι που ένωσαν τις τύχες τους για να κερδίσουν το διαγωνισμό.
Ο Λιακουνάκος για την ERICSSON (που ήταν και ο κύριος φορέας).
Ο Χρ. Τούμπας για την EMBRAER (σκάφος).
Ο Λουκάς Ρωμανός για την THOMSON (συμπληρωματικά ηλεκτρονικά, συνεργασία των μέσων, integration κ.ά.).
Ο Κόκκαλης με την Ιντρακόμ συνεργαζόταν με την GRAMMAN και την KESTREL. Τελικά, επαναλαμβάνω, η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, σε πλήρη ομοφωνία, απέρριψε τα δοκιμασμένα και φθηνότερα και επέλεξε ένα εντελώς άγνωστης κατασκευής, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, με το σύνθημα «Νέα Τεχνολογία...». Με εισήγηση, βέβαια, μιας «ευγενούς επιτροπής». Πάντοτε, τότε, στηνόταν μια ωραία επιτροπή. Το ίδιο έγινε και τα υδροπτέρυγα ZUBR, για τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο, τα κανόνια SUZANA.
Οι ΗΠΑ είχαν επιδείξει τρομερό ενδιαφέρον για το θέμα, αφού οι δύο εταιρείες της μονοπωλούσαν το χώρο αυτό. Οπως διαβάζω στο «Βήμα» (17.1.99), ούσες βέβαιες για την επιλογή του HAWK-ΕΥΕ αιφνιδιάστηκαν από την επιλογή και... αγρίεψαν. Ο τότε υπουργός Αμυνας Γουίλιαμ Κοέν προχώρησε σε αποστολή γραπτού μηνύματος στον ομόλογό του Α. Τσοχατζόπουλο, με κοινοποίηση στον Σημίτη (ο οποίος, ως συνήθως, «αγρόν ηγόραζε») και ζήτησε τη διεξαγωγή «τιμίου διαγωνισμού» (sic), σημειώνοντας ότι ο «αχταρμάς» δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί με αντίστοιχο. Επίσης, η Ελεανόρ Σπέκτορ, υπεύθυνη Εξοπλισμών του Αμερικανικού Πενταγώνου, έστειλε αυστηρή επιστολή στον Σμπώκο διαμαρτυρόμενη για την εύνοια προς το Consortium. Φυσικά, ο δεύτερος χαμογέλασε ειρωνικά. Ο Ακης, ο Σμπώκος και η παρέα τους χόρευαν, ήδη, βραζιλιάνικη σάμπα εν όψει των «ευεργετημάτων» που ακολουθούσαν.
Μαφιόζοι και πολιτικοί
Ουδείς, λοιπόν, «εθνικόφρων» υπουργός μετά τον Ακη ασχολήθηκε με το θέμα, απ' ό,τι γνωρίζω. Να υπάρξει κάποιος να πει: «Δώσαμε τόσες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Αν παραβλέψουμε τις μίζες, αυτά τα φοβερά πολεμικά μέσα λειτουργούν; Ανταποκρίνονται και πόσο στο μεγάλο τίμημα;».
Αυτό δεν έγινε σε καμία περίπτωση. Μεταξύ της ευγενούς και κλεπτομανούς συντεχνίας των πολιτικών (ελάχιστες εξαιρέσεις, επαναλαμβάνω, υπάρχουν) κυριαρχούν η αλληλεγγύη, η σιωπή, η ομερτά, όπως στη σικελική Μαφία. Το διαπιστώνουμε και με τις θρυλικές Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής. Οποια σκάνδαλα ξέφυγαν από τη συγκάλυψη και όδευσαν, εκ παραδρομής, στη Βουλή, κουκουλώθηκαν επί τόπου από ευγενείς συναδέλφους (π.χ. ραντάρ TPQ-37, αντιεροπορικά TOR-Μ1, πυροβόλα SUZANA, 2 υποβρύχια Βενιζέλου κ.ά.).
Επί ΣημιτοΑκοΓιαννοκρατίας στους εξοπλισμούς καθιερώθηκε η καταβολή χοντρής προκαταβολής πάνω από 40%. Γιατί; Είναι ευνόητο: Κάλλιο γαϊδουρόδενε... Κυρίως αυτό γινόταν όταν το υλικό ήταν αμφιλεγόμενο. Για να μη θεωρητικολογώ: ΕΜΒ-145, ελικόπτερα ΝΗ-90, Ηλεκτρονικός Πόλεμος, εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ. Γι' αυτό μερικοί μιλάνε για εθνική προδοσία.
Τα νεότερα
Μετά την αποκάλυψη Κάντα, που άνοιξε το βόθρο, εκλήθη ο Χρ. Τούμπας από τους αδιάφθορους δικαστικούς (ομάδα Ε. Ράικου) οπότε «κελάηδησε». Τι είπε; «Ο ρόλος μου ήταν συμβουλευτικός, ενώ από τον Ιανουάριο 1998 την υπόθεση ανέλαβε, ουσιαστικά, η ΑΧΧΟΝ του Θ. Λιακουνάκου που πραγματοποιούσε επισκέψεις στο υπουργείο, ΓΕΑ, Γεν. Διεύθ. Εξοπλισμών» («Βήμα», 26.5.2014). Εδωσε «κανονικά» τον άλλοτε συνεργάτη του Θ. Λιακουνάκο... Θα είπε κι άλλα πολλά ο Τούμπας που δεν τα ξέρουμε, γι' αυτό η συνεισφορά του στην ανάκριση εκτιμήθηκε, με αποτέλεσμα να βρεθεί ελεύθερος με εγγύηση το... μικροποσόν των 150.000 ―. Δεν σταματάμε όμως εδώ. Η δραστήρια και έντιμη ανακρίτρια Βασιλική Μπράτη δραστηριοποιήθηκε και αποκάλυψε ότι αξιωματούχος της ERICSSON, ο Λις Ολάρ Ν., έδωσε 13 εκατ. ―, για λογαριασμό της εταιρείας του, σε κάποιον έντιμο κύριο στο Μονακό (που εντελώς συμπτωματικά ήταν εισπράκτωρ και στις μίζες αρμάτων), για να τα διαβιβάσει σε Ελληνες αξιωματούχους. Οταν ρωτήθηκε «ποιοι ήταν οι αποδέκτες;», απάντησε: Υψηλά ιστάμενοι στο ελληνικό κατεστημένο. Πολιτικοί, αξιωματικοί, ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι!
Το ποσόν των 13 εκατ. ― από την ERICSSON φαίνεται πολύ πτωχό για να αντιπροσωπεύει το σύνολο της μίζας. Κατ' αρχάς, φυσιολογικά και λογικά, θα έπρεπε στο «χορό» να συμμετάσχουν και οι 3 εταιρείες, άσχετα αν τη διαχείριση της συνολικής υπόθεσης είχε η ERICSSON-ΑΧΧΟΝ.
Το κατώτερο ποσοστό μίζας εκείνη την εποχή ήταν 3%. Στην προκειμένη περίπτωση, υποθέτω ότι θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, λόγω της ιδιομορφίας του αντικειμένου: νέο υλικό, άγνωστο, αδοκίμαστο. Αν, επαναλαμβάνω, αν υποθέσουμε ότι θα έφθασε το 6%, το κατώτερο, θα πρέπει να υπολογίζουμε τη μίζα στα 25-30 εκατ. ―, η οποία, όπως καταγγέλθηκε, μοιράστηκε σε πολιτικούς, αξιωματικούς, ανωτέρους υπαλλήλους. Ζήτω το έθνος! Ας ετοιμαστούμε για νέους φόρους.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ακόμη:
1. Η Τουρκία, λόγω της μεγάλης ευρύτητας του γεωγραφικού της χώρου, προμηθεύθηκε, αργότερα, τα μεγαλύτερου τύπου αεροσκάφη, της ίδιας κατηγορίας, BOEING προ εξαμήνου. Επειδή υπήρξε μια καθυστέρηση παράδοσης, επέβαλε στο βιομηχανικό γίγαντα των ΗΠΑ ποινική ρήτρα 180 εκατ. $! Ο όρος «επιβολή ρήτρας» είναι άγνωστος στο ελληνικό υπουργείο Αμυνας, ακόμη και για υλικά που αφερέγγυοι ή απατεώνες προμηθευτές δεν παραδίδουν.
2. Για να ολοκληρώσει τις καλές πελατειακές σχέσεις του με την EMBRAER, ο κ. Ακης αγόρασε αργότερα, με τις ευλογίες του Σημίτη, και ένα αεροσκάφος πολυτελείας, 34 θέσεων, VIP, έναντι 40 εκατ. ―, για τις κυβερνητικές υπηρεσιακές ανάγκες της χλιδάτης σημιτικής κυβέρνησης. Με δανεισμό, φυσικά...
3. Τη δαπάνη αγοράς και τις εξ αυτής «ευεργεσίες» ακολούθησαν ο πακτωλός των αντισταθμιστικών ωφελημάτων και των ανταλλακτικών... Ζήτω το Εθνος και πάλι...
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.