του Μαν. Αστρεινίδη, Διεθνολόγου
Η κατάρρευση της Σ. Ένωσης προκάλεσε τεράστια γεωπολιτική σύγχυση
Η πρόσφατη αποτροπιαστική και κάπως παρανοϊκή καταστροφή της Ουκρανίας χρήζει μελέτης και μιας εξήγησης που θα μπορούσε να αποδοθεί κυρίως στον Zbigniew Brzezinski. Ο Πολωνο-αμερικανός γεωπολιτικός αναλυτής αξίζει να διαβαστεί όπως ακριβώς και ο Αδόλφος Χίτλερ, που δαιμονοποίησε τη Ρωσία στην εποχή του όπως ο αστείος «στρατηγός» McCain κάνει σήμερα.
Η πρόσφατη αποτροπιαστική και κάπως παρανοϊκή καταστροφή της Ουκρανίας χρήζει μελέτης και μιας εξήγησης που θα μπορούσε να αποδοθεί κυρίως στον Zbigniew Brzezinski. Ο Πολωνο-αμερικανός γεωπολιτικός αναλυτής αξίζει να διαβαστεί όπως ακριβώς και ο Αδόλφος Χίτλερ, που δαιμονοποίησε τη Ρωσία στην εποχή του όπως ο αστείος «στρατηγός» McCain κάνει σήμερα.
Ο Brzezinski έχει προβλέψει την συμπεριφορά της Αμερικής και την παγκόσμια εξέλιξη στη δεκαετία του ΄90 στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα» το οποίο στην ουσία αποτελεί το «Mein Kampf» της σημερινής παγκόσμιας ελίτ και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Το κύριο εμπόδιο είναι κι αυτή τη φορά η ρωσική ζωτική ενδοχώρα των McKinder και Haushofer. Προκειμένου να καμφθεί η ρωσική αντίσταση, το τελευταίο χριστιανικό προπύργιο αντίστασης στην σύγχρονη ατζέντα για παγκόσμια ομογενοποίηση και αφανισμό των ποικίλων πολιτισμών, μετά την παράδοση της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η Αμερική έχει πληρώσει, εξοπλίσει, εφοδιάσει και εκπαιδεύσει τους ίδιους μισθοφόρους που έχει χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν.
Με τον ίδιο τρόπο εκμεταλλεύτηκε και ξεγέλασε τους αφελείς εθνικιστές και εξτρεμιστές οι οποίοι είναι πάντα διατεθειμένοι να συμπράξουν με το&upsilon ;ς εντολοδότες των κυβερνήσεων-μαριονέτα και που έχουν εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Π.Π. Αξίζει το κόπο για παράδειγμα να θυμηθεί κάποιος τους μαχητές της παγκόσμιας ελευθερίας οι οποίοι κατέσφαξαν τους αριστερούς χωρικούς στην Κ. Αμερικής. Οι ένοπλοι αγωνιστές του ουκρανικού εθνικιστικού κόμματος Σβόμποντα θα καταδικαστούν αργότερα από την Iστορία σαν τρομοκράτες και όχι βέβαια σαν «Μεσσίες» της ελευθερίας.
Αλλά ας αναλύσουμε κάποια αποσπάσματα του βιβλίου του Brzezinski:
Δεδομένου του ειδικού γεωπολιτικού ενδιαφέροντος της Γερμανίας καθώς και της Πολωνίας για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, είναι πολύ πιθανό η Ουκρανία να προσεγγίσει σταδιακά την ειδι&kap pa;ή Γερμανο-γαλλο-πολωνική σχέση. Περί το 2010 Γερμανο-γαλλο-πολωνο-ουκρανική συνεργασία που θα περιλαμβάνει περίπου 230 εκατ. ανθρώπους , μπορεί να εξελιχθεί σε μια συνεργασία που θα ενδυν&alp ha;μώσει το γεωστρατηγικό βάθος της Ευρώπης.
Αυτό το χαρακτηρίζει ο Brzezinski ως δημοκρατικό προγεφύρωμα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση που ανοιχτά πλέον λειτουργεί πλέον ως μαριονέτα της Μπίλντερμπεργκ και του ΝΑΤΟ χρειάζεται μια «ανοιχτή Ευρώπη» όπως ακριβώς ο Soros χρειάζεται μια «ανοιχτή κοινωνία». Ένα απλό τμήμα –ή πιόνι της παγκόσμιας τάξης - η γηράσκουσα Ευρώπη θα κατακλυστεί δημογραφικά από την Ασία και την Αφρική. Αλλά αυτό δεν πειράζει εφόσον οι λ&a lpha;οί μας συνεχίζουν να στρουθοκαμηλίζουν…..
Με απλά λόγια είτε η Ευρασία και η Κ. Ασία θα γίνουν Ατλαντικές ή δεν θα γίνουν.
Η Ουκρανία είναι ένα πιόνι στη παγκόσμια σκακιέρα που αναχαιτίζει και κατέχει την ζωτική ενδοχώρα σύμφωνα με τον Brzezinski -του οποίου οι θεωρίες βοήθησαν και ενέπνευσαν την Αλ –Κάϊντα στο Αφγανιστάν, στ η Λιβύη και στη Συρία και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά :
Ο Brzezinski προσθέτει επίσης ότι με την Ουκρανία, η Ρωσία χάνει το νότιο σύνορό της και την πρόσβαση στα θερμά ύδατα. Όπως είναι γνωστό, επιθυμία του είναι η εξασθένιση της Ρωσίας ώστε και αυτή η χώρα τελικά να ενσωματωθεί στο δυτικό matrix. Για το λόγο αυτόν ο Πούτιν έχει δαιμονοποιηθεί από την αρχή της ανάληψης της εξουσίας του.
Η ανεξαρτησία της Ουκρανίας στέρησε από τη Ρωσία την κυρίαρχη θέση της στη Μαύρη Θάλασσα, όπου η Οδησσός λειτουργούσε ως σημαντική πύλη εξόδου της Ρωσίας για το εμπόριο με τη Μεσόγειο και τον υπόλοιπο κόσμο. Η απώλεια της Ουκρανίας υπήρξε ζωτικής σημασίας καθώς περιόρισε δραστικά τις γεωστρατηγικές επιλογές της Ρωσίας.
Ο Brzezinski γνωρίζει την έχθρα της Ρωσίας για τον αμερικανικό χειρισμό των Ουκρανών. Η επιθετική και κατακτητική συμπεριφορά του ΝΑΤΟ προκάλεσε μια ρωσική αντίδραση ακόμα και κατά την καταστροφική επoχή του Γέλτσιν.
Η αυξανόμενη αμερικανική τάση, ειδικά γύρω στο 1994, να χαρακτηρίζει τις αμερικανο-ουκρανικές σχέσεις ως υψηλής προτεραιότητας και να βοηθά την Ουκρανία να διατηρεί την νεότευκτη εθνική ελευθ&epsilon ;ρία της θεωρήθηκε από πολλούς στη Μόσχα -ακόμα και τους δυτικόφρονες- ως μια πολιτική που στρεφόταν κατά των θεμελιωδών ρωσικών συμφερόντων να επανακάμψει τελικά η Ουκρανία στη ρωσική σφαίρα επιρροής.
Αλλά (και ο Πούτιν θα έπρεπε να διαβάσει αυτές τις παραγράφους) αυτό δεν είναι το σημαντικό. Όλοι θέλουν να γίνουν μέρος της διαδικασίας της αμερικανοποίησης καθώς η Ρωσία είναι πολύ αδύναμη και όχι αρκετά ελκυστική:
H Ρωσία δεν είναι αρκετά ισχυρή πολιτικά ώστε να επιβάλει τη βούλησή της και καθόλου ελκυστική οικονομικά ώστε να είναι σε θέση να προελκύσει τα νέα κράτη.
Αυτό είναι αλήθεια: εδώ και δύο αιώνες το αμερικανικό matrix είναι πιο γοητευτικό από το ρωσικό μοντέλο, παρόλο που η Αμερική έχει βομβαρδίσει το μισό πλανήτη. Υπόσχεται χρήματα, Las Vegas και Miami, Hollywood και γρήγορα αυτοκίνητα.
O Πούτιν ενσαρκώνει ένα υπό εξαφάνιση είδος αρχηγού κράτους: Είναι ένθρησκος και στην υπηρεσία τη χώρας του και όχι των αγορών. Στη Γαλλία, ο Πούτιν παρουσιάζεται ως ο νέος Στάλιν, ο ημι-τύραννος που στηρίζει τους απόλυτους τυράννους της Συρίας, της Λιβύης ακόμα και της Ν. Κορέας.
Ας τελειώσουμε με τον Brzezinski και μια που αναφερόμαστε σε σκακιέρα, ένα άλλο φωτεινό μυαλό, που τυχαίνει να είναι Ιρανός, μας έχει προειδοποιήσει για τον συμβολισμό αυτόν: «Είμαστε πιόνια όλοι μαζί σε ένα παιδικό παιχνίδι στη σκακιέρα της ύπαρξης και ένας- ένας επιστρέφουμε στο κουτί της ανυπαρξίας». Omar Khayyam
Αλλά ας αναλύσουμε κάποια αποσπάσματα του βιβλίου του Brzezinski:
Δεδομένου του ειδικού γεωπολιτικού ενδιαφέροντος της Γερμανίας καθώς και της Πολωνίας για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, είναι πολύ πιθανό η Ουκρανία να προσεγγίσει σταδιακά την ειδι&kap pa;ή Γερμανο-γαλλο-πολωνική σχέση. Περί το 2010 Γερμανο-γαλλο-πολωνο-ουκρανική συνεργασία που θα περιλαμβάνει περίπου 230 εκατ. ανθρώπους , μπορεί να εξελιχθεί σε μια συνεργασία που θα ενδυν&alp ha;μώσει το γεωστρατηγικό βάθος της Ευρώπης.
Αυτό το χαρακτηρίζει ο Brzezinski ως δημοκρατικό προγεφύρωμα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση που ανοιχτά πλέον λειτουργεί πλέον ως μαριονέτα της Μπίλντερμπεργκ και του ΝΑΤΟ χρειάζεται μια «ανοιχτή Ευρώπη» όπως ακριβώς ο Soros χρειάζεται μια «ανοιχτή κοινωνία». Ένα απλό τμήμα –ή πιόνι της παγκόσμιας τάξης - η γηράσκουσα Ευρώπη θα κατακλυστεί δημογραφικά από την Ασία και την Αφρική. Αλλά αυτό δεν πειράζει εφόσον οι λ&a lpha;οί μας συνεχίζουν να στρουθοκαμηλίζουν…..
Επομένως, ο αμερικανικός κεντρικός γεωστρατηγικός στόχος στην Ευρώπη μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: να εδραιωθεί ένα αμερικανικό προγεφύρωμα στην ευρασιατκή ήπειρο -μέσω μιας πιο έντονης διηπειρωτικής συνεργασίας- ώστε μια διευρυνόμενη Ευρώπη να μπορεί να αποτελέσει ένα βιώσιμο σημείο εκκίνησης του εγχειρήματος για την εφαρμογή της διεθνούς δημοκρατικής και συνεταιριστικής τάξης στην Ευρασία.
Με απλά λόγια είτε η Ευρασία και η Κ. Ασία θα γίνουν Ατλαντικές ή δεν θα γίνουν.
Η Ουκρανία είναι ένα πιόνι στη παγκόσμια σκακιέρα που αναχαιτίζει και κατέχει την ζωτική ενδοχώρα σύμφωνα με τον Brzezinski -του οποίου οι θεωρίες βοήθησαν και ενέπνευσαν την Αλ –Κάϊντα στο Αφγανιστάν, στ η Λιβύη και στη Συρία και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά :
Πιο ενοχλητική απ΄ όλα υπήρξε η απώλεια της Ουκρανίας. Η εμφάνιση ενός ανεξάρτητου ουκρανικού κράτους όχι μόνο προκάλεσε όλους τους Ρώσους να ξανασκεφτούν τη φύση της ιδιαίτερης πολιτικής κ&a lpha;ι εθνοτικής ταυτότητας αλλά αποτέλεσε μια κρίσιμη γεωπολιτική υποχώρηση για το ρωσικό κράτος.
Ο Brzezinski προσθέτει επίσης ότι με την Ουκρανία, η Ρωσία χάνει το νότιο σύνορό της και την πρόσβαση στα θερμά ύδατα. Όπως είναι γνωστό, επιθυμία του είναι η εξασθένιση της Ρωσίας ώστε και αυτή η χώρα τελικά να ενσωματωθεί στο δυτικό matrix. Για το λόγο αυτόν ο Πούτιν έχει δαιμονοποιηθεί από την αρχή της ανάληψης της εξουσίας του.
Η ανεξαρτησία της Ουκρανίας στέρησε από τη Ρωσία την κυρίαρχη θέση της στη Μαύρη Θάλασσα, όπου η Οδησσός λειτουργούσε ως σημαντική πύλη εξόδου της Ρωσίας για το εμπόριο με τη Μεσόγειο και τον υπόλοιπο κόσμο. Η απώλεια της Ουκρανίας υπήρξε ζωτικής σημασίας καθώς περιόρισε δραστικά τις γεωστρατηγικές επιλογές της Ρωσίας.
Ο Brzezinski γνωρίζει την έχθρα της Ρωσίας για τον αμερικανικό χειρισμό των Ουκρανών. Η επιθετική και κατακτητική συμπεριφορά του ΝΑΤΟ προκάλεσε μια ρωσική αντίδραση ακόμα και κατά την καταστροφική επoχή του Γέλτσιν.
Η αυξανόμενη αμερικανική τάση, ειδικά γύρω στο 1994, να χαρακτηρίζει τις αμερικανο-ουκρανικές σχέσεις ως υψηλής προτεραιότητας και να βοηθά την Ουκρανία να διατηρεί την νεότευκτη εθνική ελευθ&epsilon ;ρία της θεωρήθηκε από πολλούς στη Μόσχα -ακόμα και τους δυτικόφρονες- ως μια πολιτική που στρεφόταν κατά των θεμελιωδών ρωσικών συμφερόντων να επανακάμψει τελικά η Ουκρανία στη ρωσική σφαίρα επιρροής.
Αλλά (και ο Πούτιν θα έπρεπε να διαβάσει αυτές τις παραγράφους) αυτό δεν είναι το σημαντικό. Όλοι θέλουν να γίνουν μέρος της διαδικασίας της αμερικανοποίησης καθώς η Ρωσία είναι πολύ αδύναμη και όχι αρκετά ελκυστική:
H Ρωσία δεν είναι αρκετά ισχυρή πολιτικά ώστε να επιβάλει τη βούλησή της και καθόλου ελκυστική οικονομικά ώστε να είναι σε θέση να προελκύσει τα νέα κράτη.
Αυτό είναι αλήθεια: εδώ και δύο αιώνες το αμερικανικό matrix είναι πιο γοητευτικό από το ρωσικό μοντέλο, παρόλο που η Αμερική έχει βομβαρδίσει το μισό πλανήτη. Υπόσχεται χρήματα, Las Vegas και Miami, Hollywood και γρήγορα αυτοκίνητα.
O Πούτιν ενσαρκώνει ένα υπό εξαφάνιση είδος αρχηγού κράτους: Είναι ένθρησκος και στην υπηρεσία τη χώρας του και όχι των αγορών. Στη Γαλλία, ο Πούτιν παρουσιάζεται ως ο νέος Στάλιν, ο ημι-τύραννος που στηρίζει τους απόλυτους τυράννους της Συρίας, της Λιβύης ακόμα και της Ν. Κορέας.
Ο κόσμος δεν διαθέτει χρόνο ή το ενδιαφέρον για να αναζητήσει άλλες πηγές πληροφόρησης-πηγές που απαξιωτικά χαρακτηρίζονται συνωμοσιολογικές. Η υποτίμηση του Πούτιν αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη για την παγκόσμια υγεία αλλά όπως είναι γνωστό η Δυτική Δημοκρατία δεν θα σταματήσει. Αποτελεί την Αυτοκρατορία του Καλού και κανείς δεν επιτρέπεται να σταματήσει μια τέτοια Αυτοκρατορία.
Ας τελειώσουμε με τον Brzezinski και μια που αναφερόμαστε σε σκακιέρα, ένα άλλο φωτεινό μυαλό, που τυχαίνει να είναι Ιρανός, μας έχει προειδοποιήσει για τον συμβολισμό αυτόν: «Είμαστε πιόνια όλοι μαζί σε ένα παιδικό παιχνίδι στη σκακιέρα της ύπαρξης και ένας- ένας επιστρέφουμε στο κουτί της ανυπαρξίας». Omar Khayyam
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.