Τελικά στα 42 μου, και μετά από 19 1/2 χρόνια με δική μου επιχείρηση (που πλέον φαλήρισε), με επαγγελματικό δάνειο που σύναψα 7 χρόνια νωρίτερα, με την απειλή κατάσχεσης του ακινήτου λόγω του απλήρωτου πλέον δανείου, με 12 000 € "χρέη" στον ΟΑΕΕ αλλά με καθαρό το κούτελο στο ΙΚΑ (πλήρωνα το ΙΚΑ υπαλλήλων όσο άφηνα απλήρωτη τη δική μου ασφάλιση), με μέλη της οικογένειας που αποστασιοποιούνται πλέον από εσένα που "είσαι χρεωμένος ως τα μπούνια", ανακάλυψα πως υπάρχει και κάτι χειρότερο από την ίδια την ανεργία:
- Το να θέλεις να προσφέρεις εθελοντική εργασία και να μη μπορείς, επειδή δεν σου περισσεύουν τα χρήματα για τα εισιτήρια μετακίνησης, για έναν καφέ ή ένα 50αράκι για ένα μπουκάλι νερό.
Επειδή ντρέπεσαι να τα ζητήσεις από τη σύντροφο της ζωής σου, που ναι μεν έχει δουλειά, αλλά με τα χρήματα αυτά σου καλύπτει άλλες, βασικές σου, ανάγκες.
Δεν παραιτούμαι. Ακόμη...
Ψάχνω. Έστω κάτι κοντινό.
Και δεν τους χαρίζω (ξέρετε όλοι ποιοι είναι αυτοί) το δικαίωμά μου να προσφέρω...
Δήμος , 42 χρ. , Αττική
imerologioanergou.gr
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.