Προς το τέλος του 2003, είχαμε δημοσιεύτεί στους aegeantimes, ένα άρθρο σχετικά με την «τύχη» του χρυσού που κατείχε η Ελλάδα! Οι φήμες τότε οργίαζαν, ότι η Κυβέρνηση Σημίτη, με την σύμφωνη γνώμη του τότε Ελληνα Κεντρικού Τραπεζίτη κ.Γκαργκάνα, είχε μεταφέρει εκτός Ελλάδας, ένα μεγάλο φορτίο χρυσού! Τι κι αν είχαμε τοποθετηθεί τότε δημόσια, τι κι αν το θέμα ήταν πολύ σοβαρό; Ουδείς απάντησε στο ερώτημά μας τότε, τι συνέβη με τον Ελληνικό Χρυσό;
Εκτοτε επανήλθαμε στο θέμα άλλες δύο φορές και ουδείς φαίνεται να συγκινήθηκε, ακόμη και όταν στη Κυβέρνηση είχε έρθει ο Κώστας Καραμανλής και η ΝΔ.
Φαίνεται λοιπόν ότι μέχρι και το 2004, μόνο δυο άνθρωποι γνώριζαν που βρισκόταν ο χρυσός και ήταν ο Πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης καθώς και ο κ. Νίκος Γκαργκάνας!
Λογικά, μετά το 2004, θα γνώριζαν και άλλοι δύο τουλάχιστον!
Αλλά ας δούμε τα γεγονότα από την αρχή για να φτάσουμε σιγά-σιγά στις αποκαλύψεις !
Η περίφημη μεταφορά του αποθέματος του Ελληνικού χρυσού, ακουμπά τα όρια του «αστικού μύθου» μιας και σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες , μια από τις τελευταίες νύχτες της παντοκρατορίας του Σημίτη, το έτος 2003, όταν επικεφαλής της ΤτΕ ήταν ο Νίκος Γκαργκάνας, πραγματοποιήθηκε μια μυστική μεταφορά είκοσι (20) τόνων χρυσού από την Ελλάδα προς το εξωτερικό!
Σαφώς κι έπρεπε να είναι μυστική μια τέτοια μεταφορά, διότι η ασφάλεια ενός τόσο πολύτιμου φορτίου, το καθιστά άκρως απόρρητη πληροφορία και ουδείς πρέπει να έχει την απαίτηση να γίνονται γνωστές οι λεπτομέρειές της! Κάποιοι λοιπόν κακώς αναπαράγουν την συγκεκριμένη επιχείρηση και τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας της, διότι αν υπάρχει θέμα , δεν βρίσκεται εκεί! ΟΛΕΣ οι μεταφορές χρυσού είναι απόρρητες! Τουλάχιστον μέχρι να εναπωτεθεί το πολύτιμο φορτίο, στον προορισμό του που είναι κάποιο θησαυροφυλάκιο μιας τράπεζας που ειδικεύεται στην φύλαξη χρυσού!
Το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί ενώ γεγονός είναι, ότι ο τρόπος της μεταφοράς του, που δεν θα έπρεπε να «ξενίζει» κανέναν, χρησιμοποιήθηκε στην ουσία για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από την πραγματική περίπτωση που χρίζει εξέτασης και απαντήσεων εκ μέρους των αρμοδίων!
Τόσο η Κυβέρνηση Σημίτη όσο και οι μετέπειτα Κυβερνήσεις, απέφευγαν συστηματικά να απαντήσουν δημοσίως για το που βρίσκεται ο Ελληνικός χρυσός και να δώσουν κατά κάποιο τρόπο λογαριασμό στους Ελληνες, όχι γιατί φοβόντουσαν να πουν που φυλάσσεται! Με την άρνησή τους να απαντήσουν, δημιουργούσαν ένα πέπλο μυστηρίου για την τύχη του χρυσού! Αν υπήρχε ή όχι! Ετσι, ουδείς ασχολούνταν σοβαρά, με το πώς χρησιμοποιήθηκε ο χρυσός, από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις!
Με απλά λόγια, ασχολούμενοι με το ΑΝ υπάρχει ο χρυσός, ουδείς δεν ασχολούνταν, που τοποθετείται ως επένδυση αυτός ο χρυσός και τι κέρδη αποφέρει στο κράτος, μιας και οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι πρέπει να «λυθεί» πρώτα το αίνιγμα της τοποθεσίας του!
Για να αντιληφθείτε πόσο «αστεία» είναι η πολιτική σκηνή της Ελλάδος, από το 2003 που θέσαμε το ερώτημα, και ενώ είχαν ακολουθήσει εκατοντάδες δημοσιεύματα για την τύχη του Ελληνικού χρυσού κι ενώ στην ουσία εγκαλούσαν οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές ολάκερο το πολιτικό σύστημα της χώρας, μόλις το ... 2011 βρέθηκε ένας Ελληνας πολιτικός και κατέθεσε επίσημη ερώτηση στη βουλή, σχετικά με τον περιβόητο χρυσό της Ελλάδας!!!
Πρόκειται για τον πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Κώστα Αιβαλιώτη, ο οποίος αρχές του 2011 κατέθεσε μια ερώτηση για να λάβει ως απάντηση «ήξεις αφήξεις» από το αρμόδιο υπουργείο! Χρειάστηκε και δεύτερη ερώτηση του βουλευτή για να δοθούν περισσότερα στοιχεία για την τύχη του χρυσού!
Από την απάντηση του τότε αρμόδιου υφυπουργού Οικονομικών κου Κουσελά, καθώς και τα στοιχεία που έδωσε ως απάντηση, μάθαμε ότι σύμφωνα με την κατάταξη του World Gold Council, η Ελλάδα ήταν 30η χώρα παγκοσμίως σε αποθέματα χρυσού με 29η την Τουρκία!!!
Από το 2003 που ανέκυψε το θέμα, χρειάστηκε να περάσουν ΕΝΝΕΑ ολάκερα χρόνια, για να δωθεί μια επίσημη απάντηση από μια Ελληνική Κυβέρνηση για το ΠΟΥ βρίσκεται ο χρυσός καθώς και πόσο μας κοστίζει η φύλαξή του.
Περίπου λοιπόν ο μισός Ελληνικός χρυσός, βρίσκεται μέχρι και σήμερα σε ειδικά θησαυροφυλάκια σε τρεις χώρες! Στην Αγγλία, στις ΗΠΑ και στην Ελβετία!
Το υπόλοιπο μισό πάντα σύμφωνα με τον κο Κουσελά φυλάσσονται στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, από το οποίο δεν έχουν μετακινηθεί εδώ και δεκαετίες!!!
Προκειμένου όπως είπε ο κ.Κουσελάς να διασφαλιστεί το απόθεμα χρυσού, η Ελλάδα το έχει κατατμήσει σε ένα θησαυροφυλάκιο εντός Ελλάδος και σε τρία του Εξωτερικού, ακολουθώντας της πρακτική αρκετών χωρών, μιας και έτσι διασπείρεται ο κίνδυνος κλοπής του!
Το ετήσιο κόστος φύλαξης ανέρχεται μόνο σε 90.000 ευρώ και οι ράβδοι χρυσού που είναι σε διεθνείς προδιαγραφές φυλάσσονται στις εξής τράπεζες:
• στην Τράπεζα της Αγγλίας
• στη Federal Reserve («FED» Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ)
• μικρό μέρος από το τέλος της δεκαετίας του 1960 στην ιδιωτική Ελβετική τράπεζα UBS.
Μάλιστα ο κ.Κουσελάς αναφέρει ότι στην Τράπεζα της Αγγλίας, ο χρυσός βρίσκεται από την εποχή του Β παγκοσμίου πολέμου για ιστορικούς κυρίως λόγους!!!
Ειδικά για την Τρίτη περίπτωση, που αποτελεί μια ιδιωτική Ελβετική Τράπεζα ο κ.Κουσελάς είχε απαντήσει ότι , επειδή η ελβετική κεντρική τράπεζα Swiss National Bank δεν προσφέρει υπηρεσίες φύλαξης, αποθηκεύσανε τον χρυσό στην UBS!!
Γεγονός είναι πράγματι, ότι οι τρεις αυτές ξένες τράπεζες διαθέτουν την πιο υψηλή εξειδίκευση σε υπηρεσίες φύλαξης του χρυσού, υπογράμμισε ο υφυπουργός.
Επιπλέον, από την απάντηση του κ.Κουσελά, προκύπτει ότι όσα λέγονταν ότι μέρος του ελληνικού χρυσού φυλάσσεται στην αμαρτωλή «Merrill Lynch» (γνωστή κι από το σκάνδαλο Κοσκωτά), σαν υποθήκη συμβολαίων ανταλλαγής χρεών την περίοδο 2001-2002, αποτελούν ανυπόστατες φήμες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Σχολίασε μάλιστα ότι «δυστυχώς το τελευταίο διάστημα γινόμαστε όλο και συχνότερα μάρτυρες ενός Κοινοβουλευτικού Ελέγχου που βασίζεται ορισμένες φορές σε ισχυρισμούς ή απόψεις που όχι μόνο δεν αντέχουν στο βάσανο της λογικής αλλά πολύ περισσότερο στο βάσανο του δημοκρατικού διαλόγου».
Τελικά, από την απάντηση του κου Κουσελά, προέκυψε ένα μείζον ζήτημα, το οποίο και αποκαλύπτουμε σήμερα, και σίγουρα δεν έχει σχέση με την μεταφορά χρυσού εκείνη τη νύχτα του 2003, αλλά με κάτι άλλο πολύ πιο ... γήινο!
Εχει σχέση με την ίδια την Τράπεζα της Ελλάδος και τις Ελληνικές Κυβερνήσεις!
Ποιος έχει επιλέξει τελικά τις τοποθεσίες φύλαξης του Ελληνικού χρυσού και με ποια κριτήρια; Τι έκαναν οι Ελληνικές κυβερνήσεις μετά την κρίση για να προστατέψεουν τα αποθέματα χρυσού;
Με δεδομένο ότι η ΤτΕ δεν είναι κρατική αλλά ιδιωτική, ενταγμένη στο χρηματιστήριο, με το κράτος να κατέχει πολύ μικρό ποσοστό μετοχών, στο άρθρο αυτό θα δείτε ότι οι μεγαλομέτοχοι της ΤτΕ, είναι τρεις εταιρίες !
H Goldman Sachs η BlackRock( κάπου την έχετε ακούσει έ!) και η Neuberger Berman!
Πάμε λοιπόν να δούμε μαζί ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα ελπίζοντας ότι ήδη έχετε διαβάσει το προηγούμενο άρθρο που σας παρέθεσα!
Η neuberger berman και η blackRock, αποτελούν τράπεζες συμφερόντων του Οίκου Ρόθτσαϊλντ με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και αποτελούν εκτός από μεγαλοϊδιοκτήτες της ΤτΕ, τους μεγαλύτερους θεσμικούς επενδυτές στο Ελληνικό χρηματιστήριο! Παράλληλα, η Berman είναι μεγαλο-ιδιοκτήτρια του οίκου αξιολόγησης Moody’s !
Η BlackRock που θα την έχετε ακούσει για μια έκθεση αξιολόγησης που έχει κάνει για τις Ελληνικές τράπεζες και δεν δίνεται στην δημοσιότητα, ανήκει κι αυτή στους Ρόθτσαϊλντ και παράλληλα, έχει μεγάλη οικονομική διείσδυση στο Ελληνικό χρηματιστήριο και είναι μεγαλοιδιοκτήτρια της Τραπέζης της Ελλάδος! Εκτός όλων αυτών, κατέχει μεγάλο ποσοστό ως ιδιοκτήτρια στον οίκο αξιολόγησης Standard & Poors!!!
H UBS, η Ελβετική τράπεζα, μπορεί να μην την θυμάστε, αλλά όλως παραδόξως όταν επιλέγη ως τράπεζα φύλαξης του χρυσού από τον κ. Σημίτη, είχε έναν άγνωστο τραπεζίτη επικεφαλής! Σήμερα (εδώ έρχεται το παραδόξως) έχει ως γενικό διευθυντή, έναν άνθρωπο που τότε ήταν επικεφαλής της Γερμανικής Μπούντεσμπανκ!!!!
Η Ελβετική ubs λοιπόν διοικείται σήμερα από έναν Γερμανό, τον κύριο Αντρέας Χέφερτ, ο οποίος προηγουμένως όπως σας είπα ήταν επικεφαλής της Μπούντενσμπανκ!! Ο κ.Χέφερτ λοιπόν, τον Απρίλιο, ήταν από τους πρώοτους που δήλωναν ότι «δεν αποκλείει έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη» !!! Περίεργο δεν σας φαίνεται για κάποιον που φυλά –υποτίθεται- τον χρυσό της χώρας μας!
Αν τώρα αναρωτιέστε τι μένει ως υπόλοιπο, είναι η Αμερικάνικη FED! Μια τράπεζα ομοσπονδιακή, που όμως, οι παροικούντες της wall street γνωρίζουν καλά , ότι κουμάντο στην FED κάνει επί της ουσίας η ίδια η Goldman Sachs με στελέχη της που είναι βαθιά στην διοίκηση της FED! Η Goldman Sachs λοιπόν, για όσους δεν γνωρίζουν εκτός των αμαρτωλών “swaps” της Κυβέρνησης Σημίτη, πρωτοστάτησε στην δημιουργία συνθηκών κρίσης στην Ελλάδα και παράλληλα το κράτος μας την είχε και ως … σύμβουλο! Η Goldman sachs λοιπόν, είναι ιδιοκτήτρια παράλληλα του οίκου αξιολόγησης FITCH !!!
Είμαι λοιπόν βέβαιος, ότι με το σημερινό άρθρο, συνθέσατε ένα μεγάλο τμήμα του παζλ που αναζητούσατε εδώ και καιρό!
Επί της ουσίας, η Ελλάδα, έχει τον μισό χρυσό της , σε μια Αγγλική Τράπεζα που επικυριαρχείται από τον Οίκο Ρόθτσαϊλντ, μια Αμερικάνικη που επικυριαρχείται από την Goldman Sachs και μια Ελβετική, όπου όλως τυχαίως, διοικητής της είναι ένας Γερμανός, πρώην στέλεχος της Μπούντενσμπανκ και επιστήθιος φίλος του μέχρι πρότινος διοικητή της Μπούντενσμπανκ, κου Γιόσεφ Ακερμαν, τον οποίο εμείς τον βραβεύσαμε κιόλας!!!
Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί που με τα εργαλεία τους (S&P, Moody’s, Fitch) καταρράκωσαν τεχνηέντως την Ελληνική Οικονομία με συνεχείς υποβαθμίσεις του αξιόχρεου, ελέγχουν ΑΠΟΛΥΤΑ είτε φανερά, είτε μέσα από σκοτεινές διαδρομές, τις τράπεζες του Εξωτερικού που κρατούν σήμερα στα θησαυροφυλάκια τους τον Ελληνικό Χρυσό! Κυρίως όμως ελέγχουν την ίδια την Τράπεζα της Ελλάδος όπου βρίσκεται το υπόλοιπο απόθεμα χρυσού της χώρας!!!
Μετά από όλα αυτά, αισθάνεται κανείς από εσάς, ότι ο χρυσός μας, ο πλούτος των Ελλήνων, είναι σε ασφαλή χέρια;
Είπε κανείς τίποτα;
(Οπως καταλάβατε, η υπόθεση Ελληνικός Χρυσός, έχει και δεύτερο μέρος, γιατί κάποιος πρέπει να απαντήσει ποιος αποφάσισε την μεταφορά χρυσού στις τράπεζες αυτές! Ηταν Ελληνας πολιτικός, Τραπεζίτης ή μήπως και τα δύο μαζί; )!
ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΧΡΥΣΟΥ
Ήδη από τις αρχές Απριλίου 1941, και εφόσον διαφαίνεται η ήττα της χώρας, η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤΕ) με έδρα την Αθήνα έλαβε εντολή να αρχίσει τις προετοιμασίες για να ακολουθήσει την κυβέρνηση με τα αποθεματικά της προς «εδάφη που δεν έχουν καταληφθεί».
Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα, το ολικό φορτίο του αποθέματος της Ελλάδος ανήρχετο σε 611.000 ουγκιές χρυσού (περίπου 17,4 τόνους) σε μορφή ράβδων και λιρών.
Η εντολή για τη μεταφορά ήρθε με την είδηση της διάσπασης από τους Γερμανούς της αμυντικής γραμμής Όλυμπος- Τέμπη. Το απόθεμα της χώρας σε χρυσό μεταφέρθηκε με άκρα μυστικότητα και φορτώθηκε στα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα», τα οποία απέπλευσαν από Αθήνα- Πειραιά για το Ηράκλειο της Κρήτης, όπου το πολύτιμο φορτίο θα φυλασσόταν στο τοπικό υποκατάστημα της ΤΕ.
Η αποστολή συνοδεύτηκε από τους Βαρβαρέσο και Μαντζαβίνο, διοικητή και υποδιοικητή αντίστοιχα της ΤΕ, καθώς και τρεις ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους. Με την έναρξη της επιχείρησης Mercur ελήφθη η απόφαση, ο χρυσός να μεταφερθεί στην Αίγυπτο αντί για την Κρήτη.
Το καταδρομικό «Dido» έφθασε αυθημερόν στην Αλεξάνδρεια και από εκεί ο χρυσός μεταφέρθηκε για φύλαξη στην Τράπεζα της Αιγύπτου, στο Κάιρο. Όμως, μετά από σειρά επιτυχιών του στρατάρχη Ρόμελ στην Κυρηναϊκή, διαφάνηκε ότι και εκεί ακόμα τα αποθεματικά της Ελλάδας ήταν ανασφαλή.Το ίδιο διάστημα, ο Γεώργιος ΄Β θα άφηνε την Αίγυπτο, για να καταλήξει στο Λονδίνο μέσω Νότιας Αφρικής (η υπόλοιπη βασιλική οικογένεια- αδερφή Αικατερίνη, , αδελφός Παύλος με τη σύζυγο Φρειδερίκη και τα δύο παιδιά τους– θα έμεναν στη Νότια Αφρική έως το 1944).
Όχι τυχαία, ο χρυσός ακολουθεί τρόπον τινά τον βασιλιά και φθάνει στο Germiston, Transvaal της Νότιας Αφρικής όπου και αποφασίζεται οι χρυσές λίρες να μετατραπούν σε ράβδους χρυσού. Μετά από σύντομη αποθήκευση στην Τράπεζα της Νότιας Αφρικής (South Africa Reserve Bank), το φορτίο μετα-φέρθηκε στο Λονδίνο όταν κρίθηκε ότι αυτό δεν απειλείτο πλέον από τους Γερμανούς.
Μετά την απελευθέρωση, όταν η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την επιστροφή του ελληνικού αποθεματικού σε χρυσό από τη Βρετανία, δέχτηκε με έκπληξη την απάντηση ότι «αυτό είχε χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των εξόδων του Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής, και ότι το Στέμμα δεν όφειλε τίποτε στην Ελλάδα».
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι από την 9η Μαρτίου του 1942, η βρετανική κυβέρνηση είχε υπογράψει συμφωνία με την ελληνική, σύμφωνα με την οποία αυτή αναλάμβανε όλα τα έξοδα εξοπλισμού και διατροφής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (που τελούσαν άλλωστε υπό τις διαταγές του βρετανικού στρατηγείου Μέσης Ανατολής).
Ως εκ τούτου, οι όποιες αιτιάσεις των Βρετανών στερούνταν νομικής βάσης. Από την άλλη πλευρά όμως, και η ελληνική κυβέρνηση (έτη 1945-1946) έβρισκε στη Βρετανία τη μόνη σύμμαχο χώρα με δυνατότητα βοήθειας για την αντιμετώπιση των πλείστων εσωτερικών προβλημάτων που αυτή αντιμετώπιζε, σχετικά με την αποκατάσταση της τάξης (πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής) στην πρόσφατα απελευθερωμένη Ελλάδα. Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό πως η διαπραγματευτική θέση της χώρας ήταν μάλλον αδύνατη.
Δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί τι μέρος των αποθεμάτων χρυσού της ΤΕ επιστράφηκε τελικά στην Ελλάδα. Ενδεχομένως, κάποιες χρυσές λίρες από το αρχικό φορτίο να κατέληξαν στους Έλληνες αντάρτες (οι Βρετανοί τις μοίραζαν απλόχερα κατά τη περίοδο 1942-1943).
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι στα μέσα της Κατοχής οι γερμανικές αρχές των Αθηνών επιχειρούσαν να περιορίσουν τον ελληνικό πληθωρισμό, πουλώντας ράβδους χρυσού στο χρηματιστήριο. Στην Αθήνα την ίδια εποχή η τιμή της χρυσής αγγλικής λίρας ήταν βαρόμετρο των νικών του Άξονα ή των συμμάχων στην Αφρική. Όταν η τιμή της λίρας έπεφτε, οι Αθηναίοι καταλάβαιναν ότι στην Αφρική νικά ο Ρόμελ. Αντίθετα, όταν ανέβαινε, καταλάβαιναν ότι νικούσαν οι σύμμαχοι.
Από τότε έχει μείνει η ιστορική φράση που φώναζαν οι μαυραγορίτες της Αθήνας όταν έπεφτε η τιμή της λίρας ,που ήταν και το μόνο τότε ουσιαστικά αξιόπιστο νόμισμα, οπότε έχαναν τα λεφτά τους, Βάστα Ρόμελ!
Η εντολή για τη μεταφορά ήρθε με την είδηση της διάσπασης από τους Γερμανούς της αμυντικής γραμμής Όλυμπος- Τέμπη. Το απόθεμα της χώρας σε χρυσό μεταφέρθηκε με άκρα μυστικότητα και φορτώθηκε στα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα», τα οποία απέπλευσαν από Αθήνα- Πειραιά για το Ηράκλειο της Κρήτης, όπου το πολύτιμο φορτίο θα φυλασσόταν στο τοπικό υποκατάστημα της ΤΕ.
Η αποστολή συνοδεύτηκε από τους Βαρβαρέσο και Μαντζαβίνο, διοικητή και υποδιοικητή αντίστοιχα της ΤΕ, καθώς και τρεις ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους. Με την έναρξη της επιχείρησης Mercur ελήφθη η απόφαση, ο χρυσός να μεταφερθεί στην Αίγυπτο αντί για την Κρήτη.
Εν μέσω επιθέσεων από βομβαρδιστικά του εχθρού, φορτώθηκε σε ένα βοηθητικό σκάφος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, την κορβέτα «Salvia» (K97) με προορισμό τον κόλπο της Σούδας Κρήτης, όπου ανέμενε το βρετανικό καταδρομικό «Dido» (37) για να αναλάβει τη μεταφορά του χρυσού στην Αλεξάνδρεια.
Φθάνοντας εκεί, οι ιθύνοντες (η διοίκηση της ΤτΕ είχε εγκατασταθεί μαζί με το βασιλιά και την κυβέρνηση Τσουδερού στα Χανιά από τις 23 Απριλίου ) αντελήφθησαν την κρισιμότητα της κατάστασης καθόσον το λιμάνι βρισκόταν υπό συνεχείς επιθέσεις βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως (Ju-87B Stuka), τα οποία με τις εύστοχες βολές τους προκαλούσαν τον όλεθρο στα συναθροισμένα συμμαχικά σκάφη.
Φθάνοντας εκεί, οι ιθύνοντες (η διοίκηση της ΤτΕ είχε εγκατασταθεί μαζί με το βασιλιά και την κυβέρνηση Τσουδερού στα Χανιά από τις 23 Απριλίου ) αντελήφθησαν την κρισιμότητα της κατάστασης καθόσον το λιμάνι βρισκόταν υπό συνεχείς επιθέσεις βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως (Ju-87B Stuka), τα οποία με τις εύστοχες βολές τους προκαλούσαν τον όλεθρο στα συναθροισμένα συμμαχικά σκάφη.
Ωστόσο ο κυβερνήτης κατόρθωσε με τα μικρά του αντεροπιρικά πολυβόλα να καταρρίψη δυο από τα γερμανικά αεροπλάνα. Φοβούμενος όμως για την απώλεια του πλοίου του, ο κυβερνήτης του «Dido» πλοίαρχος Μακ Κολ, ανέμενε το πολύτιμο φορτίο με τις μηχανές αναμμένες και το σκάφος έτοιμο για άμεση αναχώρηση. Η μεταφορά του χρυσού ολοκληρώθηκε με επιτυχία, και το σκάφος απέπλευσε με ταχύτητα προς την Αίγυπτο. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γεωργίου Μαντζαβίνου, κατά τη μεταφορά, ένα από τα κιβώτια έπεσε στο κατάστρωμα του σκάφους με αποτέλεσμα αυτό να γεμίσει με χρυσές λίρες.
Παρ’ όλα αυτά, στη διαδρομή αυτές βρέθηκαν όλες, εκτός από μία!
Παρ’ όλα αυτά, στη διαδρομή αυτές βρέθηκαν όλες, εκτός από μία!
Το καταδρομικό «Dido» έφθασε αυθημερόν στην Αλεξάνδρεια και από εκεί ο χρυσός μεταφέρθηκε για φύλαξη στην Τράπεζα της Αιγύπτου, στο Κάιρο. Όμως, μετά από σειρά επιτυχιών του στρατάρχη Ρόμελ στην Κυρηναϊκή, διαφάνηκε ότι και εκεί ακόμα τα αποθεματικά της Ελλάδας ήταν ανασφαλή.Το ίδιο διάστημα, ο Γεώργιος ΄Β θα άφηνε την Αίγυπτο, για να καταλήξει στο Λονδίνο μέσω Νότιας Αφρικής (η υπόλοιπη βασιλική οικογένεια- αδερφή Αικατερίνη, , αδελφός Παύλος με τη σύζυγο Φρειδερίκη και τα δύο παιδιά τους– θα έμεναν στη Νότια Αφρική έως το 1944).
Όχι τυχαία, ο χρυσός ακολουθεί τρόπον τινά τον βασιλιά και φθάνει στο Germiston, Transvaal της Νότιας Αφρικής όπου και αποφασίζεται οι χρυσές λίρες να μετατραπούν σε ράβδους χρυσού. Μετά από σύντομη αποθήκευση στην Τράπεζα της Νότιας Αφρικής (South Africa Reserve Bank), το φορτίο μετα-φέρθηκε στο Λονδίνο όταν κρίθηκε ότι αυτό δεν απειλείτο πλέον από τους Γερμανούς.
Μετά την απελευθέρωση, όταν η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την επιστροφή του ελληνικού αποθεματικού σε χρυσό από τη Βρετανία, δέχτηκε με έκπληξη την απάντηση ότι «αυτό είχε χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των εξόδων του Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής, και ότι το Στέμμα δεν όφειλε τίποτε στην Ελλάδα».
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι από την 9η Μαρτίου του 1942, η βρετανική κυβέρνηση είχε υπογράψει συμφωνία με την ελληνική, σύμφωνα με την οποία αυτή αναλάμβανε όλα τα έξοδα εξοπλισμού και διατροφής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (που τελούσαν άλλωστε υπό τις διαταγές του βρετανικού στρατηγείου Μέσης Ανατολής).
Ως εκ τούτου, οι όποιες αιτιάσεις των Βρετανών στερούνταν νομικής βάσης. Από την άλλη πλευρά όμως, και η ελληνική κυβέρνηση (έτη 1945-1946) έβρισκε στη Βρετανία τη μόνη σύμμαχο χώρα με δυνατότητα βοήθειας για την αντιμετώπιση των πλείστων εσωτερικών προβλημάτων που αυτή αντιμετώπιζε, σχετικά με την αποκατάσταση της τάξης (πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής) στην πρόσφατα απελευθερωμένη Ελλάδα. Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό πως η διαπραγματευτική θέση της χώρας ήταν μάλλον αδύνατη.
Δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί τι μέρος των αποθεμάτων χρυσού της ΤΕ επιστράφηκε τελικά στην Ελλάδα. Ενδεχομένως, κάποιες χρυσές λίρες από το αρχικό φορτίο να κατέληξαν στους Έλληνες αντάρτες (οι Βρετανοί τις μοίραζαν απλόχερα κατά τη περίοδο 1942-1943).
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι στα μέσα της Κατοχής οι γερμανικές αρχές των Αθηνών επιχειρούσαν να περιορίσουν τον ελληνικό πληθωρισμό, πουλώντας ράβδους χρυσού στο χρηματιστήριο. Στην Αθήνα την ίδια εποχή η τιμή της χρυσής αγγλικής λίρας ήταν βαρόμετρο των νικών του Άξονα ή των συμμάχων στην Αφρική. Όταν η τιμή της λίρας έπεφτε, οι Αθηναίοι καταλάβαιναν ότι στην Αφρική νικά ο Ρόμελ. Αντίθετα, όταν ανέβαινε, καταλάβαιναν ότι νικούσαν οι σύμμαχοι.
Από τότε έχει μείνει η ιστορική φράση που φώναζαν οι μαυραγορίτες της Αθήνας όταν έπεφτε η τιμή της λίρας ,που ήταν και το μόνο τότε ουσιαστικά αξιόπιστο νόμισμα, οπότε έχαναν τα λεφτά τους, Βάστα Ρόμελ!
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.