Γιατί θα προτιμούσα έναν ΑΘΕΟ πρωθυπουργό…..

Γράφει ο Νίκος Βασιλειάδης

Αφορμή για να σκεφτώ όσα σας μεταφέρω ήταν η κατανυκτική ομολογουμένως απαγγελία της Κυριακής Προσευχής από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Σε άλλες περιπτώσεις ..σε μια άλλη διαφορετική περίοδο, που θα ευημερούσαν οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί, μια πράξη σαν και αυτή ίσως να περνούσε απαρατήρητη, ή τουλάχιστον χωρίς αρνητικούς συνειρμούς. Όμως είμαστε σίγουροι όλοι πως αποδεχόμαστε αυτή την εικόνα με αγαλλίαση; Δείτε την εικόνα, ένας ..ένθεος πρωθυπουργός με ..απάνθρωπη πολιτική. Άλλοι θα το έλεγαν θέατρο, άλλου θα το ονόμαζαν υποκρισία, εγώ, το ονομάζω ΥΒΡΗ.

Και επειδή αποστρέφομαι την ύβρη θεωρώντας την ως την γεννησιουργό αιτία της αδικίας και της εκμετάλλευσης, της ανθρώπινης σκλαβιάς, πνευματικής ή μη, που μέχρι πριν όχι πολλά χρόνια ήταν θεσμοθετημένη και σήμερα είναι μασκαρεμένη με αυτό φιλελεύθερο προσωπείο που γέννησε ο καπιταλισμός, θα προτιμούσα στο τιμόνι της χώρας ..έναν άθεο.

Έναν πραγματιστή που θα στήριζε τα πάντα στην απόδειξη!
Οι ένθεοι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους πιστεύουν κάποια πράγματα επειδή απλώς κάποιοι άλλοι άνθρωποι πίστευαν στα ίδια πράγματα για αιώνες. Αυτό είναι η παράδοση, μια ιστορία που φτιάχνεται και με την πάροδο των αιώνων, μετατρέπεται σε παράδοση και οι άνθρωποι την παίρνουν στα σοβαρά, απλώς και μόνον επειδή η ιστορία αυτή μεταβιβάστηκε σε τόσο πολλές γενιές. Όμως ξέρω και ξέρετε πολύ καλά πως αν κατασκευάσεις μία ιστορία που δεν είναι αληθινή, τότε, με το να τη μεταφέρεις διαμέσου των αιώνων δεν θα γίνει πιο αληθινή!

Και για να μην παρεξηγούμαι εδώ δεν ομιλώ για την ύπαρξη ή την μη ύπαρξη του Θείου. Μιλώ για την Εξουσία. Η εξουσία ως λόγος για να πιστεύεις κάτι, σημαίνει ότι το πιστεύεις επειδή σου το είπε κάποιος που είναι σημαντικός, όπως για παράδειγμα οι εκατοντάδες χιλιάδες Μουσουλμάνοι που είναι έτοιμοι να διαπράξουν φόνους, ακριβώς επειδή τους το ζητούν κάποιοι ..Αγιατολάχ. Τι σκέφτομαι λοιπόν; 

Πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψω οτιδήποτε κι αν ειπωθεί μόνο και μόνο επειδή ήταν ο Πρωθυπουργός που εκθείαζε την οικονομική ευμάρεια ενός τσακισμένου τόπου από κάποιο στασίδι μοναστηριού , όπως δεν υπάρχει λόγος να πιστεύω και να πιστεύετε οτιδήποτε κι αν πουν πολλοί άλλοι άνθρωποι που έχουν εξουσία.

 Όταν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι έχουν απλώς μια αίσθηση μέσα τους ότι κάτι πρέπει να είναι σωστό, ακόμα κι αν δεν υπάρχει απόδειξη ότι είναι σωστό, ονομάζουν την αίσθησή τους αποκάλυψη και αυτή η …αυτή η εσωτερική αίσθηση δεν είναι από μόνη της σοβαρός λόγος για να τους πιστέψουμε … Χρειαζόμαστε αποδείξεις….Και αποδείξεις μάλλον δεν έχουμε είτε γιατί δεν υπάρχουν είτε γιατί ως διαφορετικοί άνθρωποι έχουμε αντίθετες αισθήσεις αλλά και διαισθήσεις, οπότε πώς μπορούμε να αποφασίσουμε τίνος η αίσθηση ή η διαίσθηση είναι σωστή;

Οι εσωτερικές αισθήσεις πρέπει να στηρίζονται σε αποδείξεις, αλλιώς δεν μπορεί κανείς να τις εμπιστευτεί. Οι διαισθήσεις έχουν αξία μόνο και μόνον για να σου δίνουν ιδέες, τις οποίες αργότερα υλοποιείς και ελέγχεις, αναζητώντας αποδείξεις για την ορθότητά τους ή μη.
Τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά; Θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε το εξής: Την επόμενη φορά που κάποιος θα μας πει κάτι που ακούγεται σημαντικό και σωτήριο πρέπει να σκεφτούμε: Είναι αυτό κάτι που ο κόσμος το γνωρίζει το νοιώθει και το ζει επειδή υπάρχουν αποδείξεις;

Ή είναι κάτι που οι η εξουσία θέλει να το πιστέψουμε μόνον εξαιτίας της παράδοσης, ή ….της αποκάλυψης; Και, την επόμενη φορά που ο κ. Σαμαράς θα μας πει ότι κάτι είναι αληθινό, ρωτήστε τον: Τι αποδείξεις έχουμε γι αυτό; Και αν δεν μπορεί να σας δώσει μία καλή απάντηση, μια πραγματική απάντηση, ελπίζω να σκεφτείτε πολύ προσεχτικά πριν πιστέψετε λέξη από όσα σας πουν οι ένθεοι σωτήρες, ιδίως σε μια προεκλογική περίοδο.