Κρίσιμες εκλογές

Μια ζωή θυμάμαι κάθε εκλογική αναμέτρηση στη χώρα μας να χαρακτηρίζεται επισήμως ως κρίσιμη. Χωρίς εξαίρεση. Μία εξαίρεση που υπήρχε όλη κι όλη, εκείνη των ευρωεκλογών που τις ήθελε πιο χαλαρές, πάει και αυτή από φέτος. Διότι η επερχόμενη αναμέτρηση έχει ήδη προσλάβει χαρακτήρα εθνικών εκλογών. Κι έτσι, προστέθηκαν πλέον στην αλυσίδα των κρίσιμων και οι ευρωεκλογές.

Αλλού, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόμαστε, το προεκλογικό αυτό φαινόμενο παρατηρείται μόνο σποραδικά και σε καμιά περίπτωση με την εδώ συστηματικότητά του. Διαρκώς η μία κρίσιμη αναμέτρηση μετά την άλλη και πάντα η επικείμενη κρισιμότερη από ποτέ είναι, λοιπόν, γνώρισμα δικό μας, ιδιαίτερο.

Ακόμα και αν τα αίτια αποδοθούν, ας πούμε, στο ενδημικό θυμικό γύρω από τα πολιτικά πράγματα, άρα και στην αναπόφευκτη προσαρμογή του πολιτικού λόγου σε αυτό το ενδημικό θυμικό –μια εξήγηση όμως που είναι επιστημονικά πολύ επίφοβη και οπωσδήποτε ελλιπής– πάντως για να δικαιολογείται κάθε φορά ο χαρακτηρισμός των εκλογών ως κρίσιμων, αναγκαστικά προϋποτίθεται σε κάθε περίπτωση μια χώρα οπωσδήποτε σε οριακή κατάσταση. Οπότε, ακόμα και αν η χώρα δεν είναι σε κρίσιμη κατάσταση στην πραγματικότητα, ο προεκλογικός πολιτικός λόγος θα την παρουσιάζει ως τέτοια και θα προετοιμάζει το έδαφος αναλόγως από πολύ νωρίτερα.

Οι επερχόμενες εκλογές είναι ή παρουσιάζονται ως κρίσιμες; Θεωρώ κι εγώ ότι όντως οι επερχόμενες εκλογές είναι κρίσιμες. Θα ήμουν τρελλός για δέσιμο αν πίστευα ότι δεν είναι. Ειδικά με τέτοια καταστροφή που δεν λέει να σταματήσει, κοινωνική, οικονομική, ανθρωπιστική, θεσμική κ.τ.λ. κ.τ.λ. Οπότε, δεν στέκομαι καθόλου-καθόλου στο ερώτημα του κατά πόσον οι παίκτες των εκλογών παρουσιάζουν την κατάσταση έτσι όπως δεν είναι, προκειμένου να τη φέρουν, μαθημένοι, στα συνηθισμένα μέτρα τους.

Το ερώτημα που δεν αποφεύγεται με τίποτε όμως είναι κατά πόσον φροντίζουν αυτοί οι παίκτες, ώστε να διατηρείται πάντα η χώρα στην οριακή κατάσταση που, όπως είπαμε, προϋποτίθεται. Και τούτο το ερώτημα είναι αμείλικτο. Διότι προκύπτει αναγκαστικά από αυτό ότι όσοι έχουν κυβερνήσει είναι ή εντελώς ανίκανοι, ή εντελώς παλιάνθρωποι.

Αλλοίμονο, η πραγματικότητα με τις εξελίξεις της, τουλάχιστον των τελευταίων ετών, πολύ φοβούμαι ότι επιβεβαιώνει αμφότερες τις εκδοχές.

by Sotos