Η Ευτυχία κατά τον Νίτσε

Ο Νίτσε, στο έργο του "Η Χαρούμενη Γνώση" (1886) εκτός από τις αναλύσεις του για τη γνώση, την τέχνη, την ηθική και την αλήθεια, αναφέρεται, επίσης, στην έννοια της ευτυχίας ακολουθώντας τη Στωική παράδοση, που θέλει την ευχαρίστηση και την απαρέσκεια άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους με έναν τρόπο που για να γευτεί κανείς την ευχαρίστηση θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να υπομείνει αντίστοιχες ποσότητες δυσαρέσκειας. Πιστεύει ο Νίτσε ότι η ευτυχία είναι εν πολλοίς μια ανθρώπινη κατασκευή, καθώς εξαρτάται από την κρίση των ανθρώπων για τα κίνητρα των πράξεων και των σκέψεων, κρίση που πολύ απέχει από τα πραγματικά κίνητρα.

Υπογραμμίζει, επίσης, τη σημασία της υστεροφημίας και της γνώμης των άλλων στη διαμόρφωση της ευτυχίας μας. Θεωρεί ότι ανεξάρτητα με ό,τι γνωρίζουμε εμείς στο πεδίο των πράξεων ή των σκέψεών μας, όταν κάποια στιγμή αποκαλύπτεται ότι οι άλλοι έχουν διαμορφώσει μια διαφορετική άποψη για εμάς η ευτυχία μας κινδυνεύει με κατάρρευση. 

Σε αντίθεση με τη θλίψη και την κακοκεφιά που έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν μια ολόκληρη κοινωνική οργάνωση, κρίνει πως η ευτυχία «δεν είναι καθόλου μεταδοτική αρρώστια». Εντούτοις, δεν παραλείπει να τονίσει τη σημασία του μοιράσματος της χαράς με τους άλλους, γιατί μόνο έτσι μπορεί κανείς να γίνει «μεγάλος». Η ποιητική περιγραφή του ευτυχισμένου ανθρώπου που έχει να μας προσφέρει ο μεγάλος φιλόσοφος Νίτσε είναι η εξής:

"Ο κίνδυνος του πιο ευτυχισμένου, να ‘χεις εκλεπτυσμένες αισθήσεις και λεπτό γούστο, να ‘σαι συνηθισμένος σ’ ό,τι πιο εκλεκτό και εξαίσιο έχει το πνεύμα, σα να ‘ταν αυτό απλώς η πιο σωστή και κατάλληλη τροφή, να χαίρεσαι μια δυνατή, θαρραλέα, παράτολμη ψυχή να περνάς μέσα από τη ζωή με ήρεμα μάτια και σταθερό βήμα, έτοιμος πάντα για τις πιο ακραίες καταστάσεις όπως σε μια γιορτή και γεμάτος από τον πόθο για κόσμους και θάλασσες, ανθρώπους και θεούς που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα, να ακούς κάθε ευδιάθετη μουσική σαν να ‘ταν σημάδι ότι παράτολμοι άνθρωποι, στρατιώτες, ποντοπόροι χαρίζουν στον εαυτό τους εκεί μια βραχύχρονη ανάπαυση και ευχαρίστηση και ξαφνικά, μέσα στη βαθύτατη απόλαυση της στιγμής, νικιούνται από τα κλάματα κι απ’ όλη τη βυσσινιά μελαγχολία του ευτυχισμένου"

Ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που δεν συμβιβάζονται με λίγα, όταν ξέρουν πως μπορούν να έχουν ό,τι θέλουν. 

Όταν ξέρουν πως μπορούν να τα έχουν όλα. 

Αποδέχονται την αληθινή πηγή της ζωής και της αφθονίας και έχουν ανοιχτή την καρδιά και τον νου τους, σε μεγαλύτερη ευημερία, καλύτερη υγεία, περισσότερο πλούτο, γαλήνη, γέλιο και χαρά, όχι σε κάποιο μακρινό και αόριστο μέλλον, αλλά τα ζουν στο Εδώ, στο Τώρα.

terra papers