Είναι μάλλον βέβαιο ότι δεν το πήρατε χαμπάρι, αλλά η Δημ.Αρ. μόλις έκανε συνέδριο. Δεν σας αδικώ. Ήταν ένα συνέδριο απολύτως άνευ σημασίας. Ούτε καν προσέθεσε κάτι, έστω λιγότερο αδιάφορο, στα ούτως ή άλλως εντελώς αδιάφορα θέματα, με τα οποία απασχολήθηκαν οι σύνεδροι. Έφερε, ωστόσο, ξανά στην επιφάνεια ένα ζήτημα που ανταποκρίνεται γάντι στο κλίμα λαϊκής αποδοκιμασίας που διέρχεται ο κοινοβουλευτισμός: Τον αριθμό των βουλευτών. Δια στόματος Μανιτάκη ο οποίος ζήτησε να γίνουν λιγότεροι οι πατέρες του Έθνους, με τη διευκρίνιση ότι δεν απαιτείται καν σχετική τροποποίηση του Συντάγματος.
Προσπερνώ το γεγονός ότι φωτίστηκε έτσι ο κοινότοπος και καθαρά λαϊκίστικος χαρακτήρας αυτού του κόμματος, που, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, προσάπτει λαϊκισμό στους άλλους. Προσπερνώ επίσης ότι διάφορα κόμματα έχουν κάνει κατά καιρούς ανάλογες προτάσεις –πομφόλυγες που πήγαν άπατες. Προσπερνώ, τέλος, το γεγονός ότι ο Μανιτάκης είναι Συνταγματολόγος, και ζητώ την ανοχή σας που θα ήθελα να πω κι εγώ τη γνώμη μου, μολονότι δεν είμαι.
Οι βουλευτές που σήμερα είναι 300 θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου πάντα, να γίνουν 3.000. Λέμε, 3.000… Θέλετε 5.000; Εντάξει. Θέλετε 10.000; Εντάξει και σε αυτό. Αυτή είναι η γνώμη μου. Να γίνουν περισσότεροι, όχι λιγότεροι. Νομίζω ότι προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να συζητήσουμε το ζήτημα του αριθμού των βουλευτών, αν είναι να το συζητήσουμε κάποια στιγμή σοβαρά, δηλαδή πέρα από το συνέδριο της Δημ.Αρ.
Φυσικά και καταλαβαίνω τα ανακλαστικά σας, την αυτόματη διαμαρτυρία σας σε αυτό που λέω, καθώς και την οργή σας –δεν είμαι εξωγήινος. Εεε! Ηρεμήστε! Απλώς τη γνωμη μου είπα, ντε!
Ένα λεπτό… Να πω και κάτι τελευταίο.
Το ποιος θα τους πληρώνει τους 3.000 ή 5.000 είναι άλλο θέμα. Όπως άλλα θέματα είναι το πόσο θα τους πληρώνουμε και πώς –συζητήσεις σταθερά σε εκκρεμμότητα όλες αυτές, είτε γίνουν 200 οι βουλευτές, όπως προτείνεται κάθε τρεις και λίγο, ομοίως είτε γίνουν 30.000. Ακόμα-ακόμα άλλο θέμα είναι το αν θα στεγάζονται ή όχι εκεί όπου έτσι κι αλλιώς δεν πατάνε το πόδι τους.
Μεγάλο το τόλμημα να διανοηθεί κάποιος να επιχειρηματολογήσει υπέρ ή κατά μιας τέτοιας πρότασης σε ένα μπλογκ. Να πω μόνον ότι καθώς συστρέφεται το οικονομικό σύστημα και υποχωρεί η δημοκρατία, άλλο τόσο συστρέφεται κατ’ αντιστοιχία ο κοινοβουλευτισμός. Όσοι, λοιπόν, τρέφουν ακόμα κάποια πίστη σε αυτόν, θεωρώ ότι έχουν ελπίδες να τον προστατεύσουν κάπως με την αύξηση του αριθμού των βουλευτών. Όχι με τη μείωση.
Να πω επίσης ότι, μέρες που ζούμε, ζητούμενο δεν είναι να απαλλάξουμε τις γραμματείς των ολιγαρχών από φόρτο εργασίας, αλλά αντιθέτως να τους δώσουμε λίγη δουλειά παραπάνω, με μερικά επιπλέον τηλεφωνήματα που θα πρέπει να κάνουν… όποτε χρειάζεται, αν οι βουλευτές γίνουν περισσότεροι… Κατανοητό; Λοιπόν: Πώς σας φαίνονται, ας πούμε, τα 1.500 τηλεφωνήματα, αντί για 150; Κάτι δεν θα είναι και αυτό; Μπορεί, στο κάτω-κάτω, να γίνει και καμιά πρόσληψη, έστω για ένα χεράκι παραπάνω στο τηλέφωνο, πού ξέρετε…
Ως συνήθως, είπα ακόμα μια δική μου τρελαμάρα. Πειράζει; Δείξτε κατανόηση. Εδώ κάτσατε και διαβάσατε τι είπωθηκε στο συνέδριο της Δημ.Αρ. Στις προτάσεις μου θα κολλήσετε;
Προσπερνώ το γεγονός ότι φωτίστηκε έτσι ο κοινότοπος και καθαρά λαϊκίστικος χαρακτήρας αυτού του κόμματος, που, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, προσάπτει λαϊκισμό στους άλλους. Προσπερνώ επίσης ότι διάφορα κόμματα έχουν κάνει κατά καιρούς ανάλογες προτάσεις –πομφόλυγες που πήγαν άπατες. Προσπερνώ, τέλος, το γεγονός ότι ο Μανιτάκης είναι Συνταγματολόγος, και ζητώ την ανοχή σας που θα ήθελα να πω κι εγώ τη γνώμη μου, μολονότι δεν είμαι.
Οι βουλευτές που σήμερα είναι 300 θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου πάντα, να γίνουν 3.000. Λέμε, 3.000… Θέλετε 5.000; Εντάξει. Θέλετε 10.000; Εντάξει και σε αυτό. Αυτή είναι η γνώμη μου. Να γίνουν περισσότεροι, όχι λιγότεροι. Νομίζω ότι προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να συζητήσουμε το ζήτημα του αριθμού των βουλευτών, αν είναι να το συζητήσουμε κάποια στιγμή σοβαρά, δηλαδή πέρα από το συνέδριο της Δημ.Αρ.
Φυσικά και καταλαβαίνω τα ανακλαστικά σας, την αυτόματη διαμαρτυρία σας σε αυτό που λέω, καθώς και την οργή σας –δεν είμαι εξωγήινος. Εεε! Ηρεμήστε! Απλώς τη γνωμη μου είπα, ντε!
Ένα λεπτό… Να πω και κάτι τελευταίο.
Το ποιος θα τους πληρώνει τους 3.000 ή 5.000 είναι άλλο θέμα. Όπως άλλα θέματα είναι το πόσο θα τους πληρώνουμε και πώς –συζητήσεις σταθερά σε εκκρεμμότητα όλες αυτές, είτε γίνουν 200 οι βουλευτές, όπως προτείνεται κάθε τρεις και λίγο, ομοίως είτε γίνουν 30.000. Ακόμα-ακόμα άλλο θέμα είναι το αν θα στεγάζονται ή όχι εκεί όπου έτσι κι αλλιώς δεν πατάνε το πόδι τους.
Μεγάλο το τόλμημα να διανοηθεί κάποιος να επιχειρηματολογήσει υπέρ ή κατά μιας τέτοιας πρότασης σε ένα μπλογκ. Να πω μόνον ότι καθώς συστρέφεται το οικονομικό σύστημα και υποχωρεί η δημοκρατία, άλλο τόσο συστρέφεται κατ’ αντιστοιχία ο κοινοβουλευτισμός. Όσοι, λοιπόν, τρέφουν ακόμα κάποια πίστη σε αυτόν, θεωρώ ότι έχουν ελπίδες να τον προστατεύσουν κάπως με την αύξηση του αριθμού των βουλευτών. Όχι με τη μείωση.
Να πω επίσης ότι, μέρες που ζούμε, ζητούμενο δεν είναι να απαλλάξουμε τις γραμματείς των ολιγαρχών από φόρτο εργασίας, αλλά αντιθέτως να τους δώσουμε λίγη δουλειά παραπάνω, με μερικά επιπλέον τηλεφωνήματα που θα πρέπει να κάνουν… όποτε χρειάζεται, αν οι βουλευτές γίνουν περισσότεροι… Κατανοητό; Λοιπόν: Πώς σας φαίνονται, ας πούμε, τα 1.500 τηλεφωνήματα, αντί για 150; Κάτι δεν θα είναι και αυτό; Μπορεί, στο κάτω-κάτω, να γίνει και καμιά πρόσληψη, έστω για ένα χεράκι παραπάνω στο τηλέφωνο, πού ξέρετε…
Ως συνήθως, είπα ακόμα μια δική μου τρελαμάρα. Πειράζει; Δείξτε κατανόηση. Εδώ κάτσατε και διαβάσατε τι είπωθηκε στο συνέδριο της Δημ.Αρ. Στις προτάσεις μου θα κολλήσετε;
by Sotos
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.